drukuj    zapisz    Powrót do listy

6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego 6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym), Zagospodarowanie przestrzenne, Rada Miasta, Oddalono skargę, VII SA/Wa 641/21 - Wyrok WSA w Warszawie z 2021-06-16, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VII SA/Wa 641/21 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2021-06-16 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2021-04-01
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Artur Kuś
Mirosław Montowski
Wojciech Sawczuk /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne
Zagospodarowanie przestrzenne
Skarżony organ
Rada Miasta
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 1994 nr 38 poz 139 art. 10 ust. 1 pkt 2
Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Sporządzona w Singapurze dnia 23 kwietnia 1993 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Sawczuk (spr.), , Sędzia WSA Artur Kuś, Sędzia WSA Mirosław Montowski, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi A. G.-G. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2002 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] i [...] oddala skargę

Uzasadnienie

I.

Skargą z 3 marca 2021 r. A. G.-G. zakwestionowała uchwałę Rady Gminy [...] z [...] czerwca 2002 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] i [...] (Dz. Urz. Woj. [...]. z 2002 r. nr [...] poz. [...]), w odniesieniu do nieruchomości Skarżącej - działki nr ew. [...] obręb [...], położonej w dzielnicy [...].

Spornej uchwale zarzuciła naruszenie:

1. art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 1999 nr 15 poz. 139 ze zm. - u.z.p.) w zw. z art. 64 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a także art. 1 Protokołu nr 1 poprzez nadmierne ograniczenie prawa własności Skarżącej i usytuowanie na jej działce drogi o symbolu 21KUL, która to droga od 19 lat nie jest realizowana, a jej przebieg uniemożliwia realizację zapisów przedmiotowego planu, dotyczących przeznaczenie pozostałej część działki Skarżącej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną;

2. art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 33 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, przez przekroczenie przez Radę Gminy [...] granic władztwa planistycznego, polegające na nieproporcjonalnym ograniczeniu możliwości zabudowy działki Skarżącej.

Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działki nr ew. [...] w zakresie, w jakim przeznaczono część tej działki pod drogę o symbolu 21KUL (§ 18 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 części tekstowej i załącznika graficznego) oraz o orzeczenie o kosztach postępowania według norm przepisanych.

Strona przedłożyła również do akt sprawy wnosząc o uzupełnienie materiału dowodowego:

a) pismo ZMID z [...] lutego 2021 r. znak: [...] na okoliczność wykazania, że projektowana droga 21KUL nie jest przewidziana do realizacji w Wieloletniej Prognozie Finansowej [...],

b) analizy możliwości zagospodarowania terenu z 2020 r. sporządzonej przez rzeczoznawcę Polskiej Izby Urbanistów mgr inż. arch. G. C. na okoliczność wykazania braku możliwości zagospodarowania działki nr [...], w sposób przewidziany w zaskarżonym planie miejscowym.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że art. 10 ust. 1 pkt 2 u.z.p. zezwalał na przeznaczenie w miejscowym planie terenów pod realizację ulic, placów i dróg publicznych. Jednak aby gmina nie przekroczyła granica władztwa planistycznego w tym względzie (w zakresie wytyczania dróg publicznych), musi wykazać, że zlokalizowanie danej drogi było niezbędne do należytego skomunikowania terenów przeznaczonych pod zabudowę. Jedną z kluczowych kwestii, którą organ planistyczny powinien wziąć pod uwagę jest proporcjonalność ingerencji władztwa planistycznego gminy w sferę wykonywania prawa własności. Ustalenie w planie miejscowym dróg przez nieruchomości prywatne wymaga wyważenia interesów właścicieli poszczególnych nieruchomości i oceny, czy jest to niezbędne dla prawidłowej obsługi komunikacyjnej i nie będzie stanowiło nadmiernej ingerencji w prawo własności.

Działka nr ew. [...] w przedmiotowym planie znalazła się w dwóch różnych terenach funkcjonalnych. W części północnej znajduje się na terenie mieszkaniowo-usługowym oznaczonym symbolem MU-2, natomiast południowa część działki położona jest w projektowanych liniach rozgraniczających drogi publicznej klasy lokalnej oznaczonej symbolem 21KUL.

Zgodnie z § 4 (rozdział 2) planu przewidziano następujące przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenu MU-2:

- przeznaczenie podstawowe - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolnostojąca do 4 mieszkań w jednym budynku i zabudowa bliźniacza o jednym lub dwóch lokalach w segmencie,

- przeznaczenie uzupełniające - zabudowa usługowa nieuciążliwa,

- garaże winny być realizowane w bryle budynku mieszkalnego lub usługowego,

- na każdej działce inwestycyjnej powierzchnia terenu biologicznie czynnego nie może być mniejsza niż 60% powierzchni terenu,

- nieprzekraczalna wysokość zabudowy mieszkaniowej wynosi 12 m, tj. 3 kondygnacje: parter, piętro i poddasze.

Stosownie zaś do § 18 (rozdział 3) planu, przewidziano następujące ustalenia terenu 21KUL:

- droga lokalna dla obsługi istniejącego i nowego zainwestowania na obszarze objętym planem,

- ul. [...] (odc. ul. 9 KUL - ul. 10 KUL) oznaczona symbolem 21KUL o szerokości w liniach rozgraniczających - 15m,

- zasięg potencjalnego oddziaływania tras komunikacyjnych od ulic oznaczonych symbolem KUL - 30 m od osi ulicy (m.in. zakaz lokalizacji obiektów służby zdrowia i oświaty, nakaz stosowania w realizowanych obiektach zabezpieczeń przeciwhałasowych w budynkach przewidzianych na stały pobyt ludzi),

- nieprzekraczalne odległości linii zabudowy od ustalonych linii rozgraniczających ulic KUZ, KUL i KUD wynoszą 5 m.

Jak wskazała Skarżąca, przeważającą część działki zgodnie z przedmiotowym planem zajmuje teren drogi publicznej klasy lokalnej 21KUL, pozostała część położona jest w strefie mieszkaniowo-usługowej MU-2, jednak w jej ocenie możliwości zabudowy działki nie pozwalają na wybudowanie budynku zgodnego z zapisami planu oraz z przepisami odrębnymi z zakresu prawa budowlanego. Pomimo upływu prawie 19 lat od uchwalenia planu miejscowego, projektowana droga nie została zrealizowana, a teren należący do Skarżącej jest od kilkunastu lat "zamrażany".

Dodatkowo działka nr [...] została objęta uchwałą Nr [...] Rady [...] z [...] czerwca 2005 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulicy [...]. Zgodnie z projektem planu wyłożonego do publicznego wglądu w dniach 26 lutego do 26 marca 2010 r. przedmiotowa działka znajduje się w strefie zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności z dopuszczeniem zabudowy usługowej, natomiast zachodni fragment działki położony jest w projektowanych liniach rozgraniczających pieszego placu publicznego stanowiącego fragment drogi lokalnej 9KDL.

Dla terenu oznaczonego symbolem 9KDL określono przeznaczenie:

- pieszy plac publiczny - fragment projektowanej ulicy lokalnej,

- przekrój ulicy: 1x2, jezdnia, wydzielone chodniki, szpaler drzew, ścieżka, rowerowa urządzony pieszy plac publiczny.

Wyłożony w 2010 roku projekt zmiany planu, obejmujący m.in. teren działki nr [...] potwierdza, że Rada Miasta [...] zrezygnowała na trwałe z realizacji projektowanej drogi 21KUL, której od 19 lat nie wybudowała. O braku realizacji w przyszłości projektowanej drogi 21KUL świadczy również stanowisko Prezydenta Miasta [...], który na etapie rozpatrzenia uwag do ww. projektu planu w rejonie ulicy [...] wskazał, że "nie ma potrzeby wprowadzania w tym miejscu drogi lokalnej". Powyższe potwierdza zatem, że zamrożenie od 19 lat znacznej części działki Skarżącej pod projektowaną drogę lokalną, jest nieuprawnione.

ETPCz jednolicie prezentuje pogląd, że określenie w planie celów publicznych bez wskazania czasu ich realizacji stanowi naruszenie art. 1 Protokołu nr 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka. Niedopuszczalne w świetle Konwencji jest również wywłaszczenie z uwagi na konieczność realizacji inwestycji celu publicznego, jeśli następnie przez wiele lat inwestycja nie zostanie rozpoczęta. Nieuprawnione w świetle orzecznictwa ETPCz jest również pozostawianie prywatnych właścicieli w długoletniej, przekraczającej rozsądną miarę niepewności do ostatecznego przeznaczenia ich nieruchomości.

Przeznaczenie znacznej części działki Skarżącej pod drogę lokalną, która od 19 lat nie została zrealizowana i jak wynika z informacji pochodzących od Prezydenta [...] odstąpiono w ogóle od jej realizacji, wskazuje na iluzoryczność kwestionowanego zapisu planu oraz jego wadę prawną.

Potwierdzeniem rezygnacji z realizacji projektowanej drogi jest brak jej uwzględnienia w Wieloletniej Prognozie Finansowej, co potwierdza załączone do akt pismo ZMID. Ustalenia planu przewidujące drogę 21KUL nie mają zatem uzasadnienia merytorycznego. Pomimo obowiązywania planu od 19 lat, przedmiotowa droga nie została wybudowana, a Skarżąca nie została wywłaszczona na cel publiczny. Przeznaczenie części działki Skarżącej pod drogę 21KUL rodzi taki stan, że jako właściciel przedmiotowego terenu, pozostaje ona w sytuacji niepewności, a przysługujące jej prawo własności nie może być wykonywane. Od 19 lat nastąpiło tzw. zamrożenie należącego do niej terenu.

Nie można zdaniem Strony przyjąć, że przeznaczenie w przedmiotowej uchwale części działki [...] do realizacji drogi publicznej, było środkiem absolutnie niezbędnym do realizacji celu publicznego w postaci ustalenia układu komunikacyjnego służącego zapewnieniu dojazdu do okolicznych działek. Jak wynika z rysunku planu miejscowego, nieruchomość Skarżącej oraz sąsiadujące z nią nieruchomości mają bezpośredni dostęp do drogi publicznej (ulicy [...] i [...]), a wprowadzone przez gminę ograniczenia polegające na przeznaczeniu części nieruchomości Skarżącej pod drogę 21KUL nie pozostają w odpowiedniej proporcji do celów koniecznych dla zapewnienia prawidłowej komunikacji na obszarze objętym planem miejscowym, będącej elementem szeroko pojętego porządku publicznego. Jak potwierdza opinia przedłożona przez Stronę do akt, zaprojektowana droga 21KUL nie ma uzasadnienia w układzie przestrzennym i komunikacyjnym tej części dzielnicy. Okolice omawianego terenu są obecnie obsługiwane ulicami [...] i [...]. Ulice te łączy w tym rejonie ulica [...]. Dodatkowe połączenie tych ulic przewidziane jest w projekcie sporządzanego obecnie nowego planu w odległości około 100 m od działki Skarżącej.

Rada Gminy nie wykazała, że wybór przebiegu drogi o symbolu 21KUL przez teren działki Skarżącej poprzedzony został należyta analizą różnych wariantów oraz że wzięto pod rozwagę wszystkie okoliczności, w szczególności że ważono konieczność ograniczenia prawa własności Skarżącej. Organ gminy nie wskazał, że zaprojektowanie drogi 21KUL jest na tyle ważne i znaczące, że wymaga istotnego ograniczenia uprawnień Skarżącej. Tym samym należy uznać, że zaskarżona uchwała w części ustalającej przebieg drogi 21KUL narusza istotę prawa własności Skarżącej oraz granice ingerencji w to prawo i jest takim naruszeniem zasad sporządzania planu, o którym stanowi art. 28 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (aktualny tekst jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 741 - dalej jako u.p.z.p.).

Przeznaczając część działki Skarżącej pod drogę 21KUL uniemożliwiono zagospodarowanie drugiej części działki, tj. części północnej, oznaczonej symbolem MU-2, a przeznaczonej pod zabudowę, zgodnie z § 4 planu.

Działka ewidencyjna nr [...] obręb [...] ma następujące wymiary: ok. 106 m długości i ok. 24 m szerokości, powierzchnia działki to ok 3.030 m2. Plan miejscowy dzieli działkę liniami rozgraniczającymi na 2 części: część południową - teren 21KUL o powierzchni ok 1.835 m2 i część północną - teren MU-2, o powierzchni ok 1.195 m2.

Plan określa następujące parametry zabudowy dla części działki nr [...] położonej w strefie MU-2:

- powierzchnia terenu biologicznie czynnego nie może być mniejsza niż 60% powierzchni terenu, czyli: ok. 717 m2; oznacza to, że teoretycznie pod zabudowę i utwardzenia można przeznaczyć maksymalnie 478 m2,

- powierzchnia terenu wewnątrz nieprzekraczalnych linii zabudowy (wyznaczonych w odległości 5 m od terenów dróg) wynosi 622 m2, ponadto z przepisów powszechnie obowiązujących z zakresu prawa budowlanego wynika, że zabudowa musi się odsunąć o co najmniej 3 m od północnej granicy działki, aby była możliwość zabudowy w granicy musiałoby to wynikać z planu, a w przedmiotowym planie nie ma takich zapisów, zatem powierzchnia terenu wewnątrz nieprzekraczalnych linii zabudowy oraz linii wyznaczonej 3 m od północnej granicy działki wynosi ok. 315 m2,

- powierzchnia obszaru możliwego do teoretycznej zabudowy ma kształt zbliżony do prostokąta, o wymiarach: 3,5 m x 90 m (zob. przedłożona analiza możliwości zagospodarowania działki nr [...]).

Opisane ograniczenie powierzchni, na której możliwa jest zabudowa, nie pozwala na realizację jakiejkolwiek zabudowy zgodnej z funkcją terenu oznaczonego w obowiązującym planie miejscowym symbolem MU-2. Wymiary obszaru możliwego do teoretycznej zabudowy (szerokość pasa terenu około 3,5 m), nie spełniają wymogów dla jakiegokolwiek racjonalnego budynku (niezależnie czy to w formie budynku wolnostojącego, czy bliźniaczego) mieszkalnego, mieszkalno-usługowego lub usługowego. Na pasie terenu o szerokości 3,5 m nie jest możliwe, zgodnie z obowiązującymi w Polsce normami i przepisami z zakresu prawa budowlanego, zrealizowanie racjonalnego budynku mieszkalnego.

Zapisy planu odnoszące się do północnej części działki nr [...], oznaczonej symbolem MU-2, są niemożliwe do realizacji. Przeznaczenie znacznej części działki Skarżącej pod drogę lokalną 21KUL uniemożliwiają jakiekolwiek działania inwestycyjne na drugiej części działki, pomimo, że północna część terenu została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Ustalenia dotyczące szerokości projektowanej drogi oraz wyznaczenie nieprzekraczalnych linii zabudowy niweczą w rzeczywistości przyjęte w planie miejscowym ustalenia odnośnie przeznaczenia północnej części działki - jako zabudowy mieszkaniowej. Jednocześnie przeznaczając przedmiotową działkę pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną organ nie wprowadził na niej zakazu zabudowy. Pomimo przewidzianej w planie dla tego terenu możliwości realizacji zabudowy, z niewiadomych powodów właściciel działki nr [...] został takiej możliwości faktycznie zupełnie pozbawiony.

Przyjęte przez Radę Gminy [...] zapisy planu wzajemnie się wykluczają. W sytuacji, w której dana działka zlokalizowana jest w obszarze zabudowy, ale nieprzekraczalne linie zabudowy zostają tak wytyczone, że w istocie uniemożliwiają realizację zabudowy o parametrach przewidzianych w planie - wówczas prawa właściciela stają się iluzoryczne.

Wprowadzone zapisami planu regulacje dotyczące projektowanej drogi 21KUL bezpośrednio ingerują w prawo własności Skarżącej, co stanowi o jej legitymacji do kwestionowania planu w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm. - dalej jako u.s.g.). Przez taki zapis Skarżąca została pozbawiona możliwości zabudowy nie tylko tej części działki, która została przeznaczona pod drogę, ale również północnej części działki. Wymiary północnej części działki możliwej do teoretycznej zabudowy (szerokość pasa terenu około 3,5 m) nie pozwalają na realizację jakiejkolwiek zabudowy zgodnej z funkcją terenu oznaczonego symbolem MU-2. Należy zatem uznać, że w stosunku do Skarżącej nastąpiło daleko idące, a jednocześnie niezgodne z prawem, w tym zasadą proporcjonalności - ograniczenie przysługującego jej prawa własności, co upoważnia do skutecznego postawienia organowi planistycznemu zarzutu nadużycia władztwa pianistycznego.

Kontrola zgodności z prawem, w tym z Konstytucją RP, ustaleń planu prowadzona jest pod kątem dochowania przez gminę zasady proporcjonalności. Przepis art. 31 ust. 3 Konstytucji RP regulujący tę zasadę szczególny nacisk kładzie na kryterium "konieczności w demokratycznym państwie". Rada Gminy nie realizując od 19 lat zaprojektowanej na działce Skarżącej drogi nie wykazała, że działka ta rzeczywiście jest niezbędna dla zapewnienia prawidłowych rozwiązań komunikacyjnych. Wprowadzając tak dotkliwe ograniczenie uczyniła również niewykonalnym zapis planu dotyczący drugiej części działki, oznaczonej symbolem MU-2. Przeznaczenie działki Skarżącej, zważywszy na jej wielkość, powierzchnię przeznaczoną pod realizację drogi oraz ich wzajemne proporcje, a także przebieg tzw. nieprzekraczalnej linii zabudowy stanowi taką ingerencję, która jest najbardziej radykalna ze wszystkich możliwych, gdyż ogranicza możliwości zabudowy całej działki [...], a nie tylko tej jej części, która jest przeznaczona pod realizacje przedmiotowej drogi publicznej 21KUL. Zmniejszenie przedmiotowej działki przez zlokalizowanie na niej projektowanej drogi spowodowało ograniczenie możliwości jej zabudowy czyniąc ją nieprzydatną do wykorzystania zgodnie z postanowieniami planu, tj. zabudowy domem jednorodzinnym. Wielkość działki nr [...] i wielkość powierzchni przeznaczonej pod lokalizację drogi oznaczonej symbolem 21KUL wskazuje, że działka Skarżącej straciła walor działki budowlanej, pomimo że w świetle ustaleń planu za taką została uznana. Takie działanie gminy jest bezprawne i świadczy o nadużyciu władztwa planistycznego gminy.

II.

W odpowiedzi na skargę Rada [...] wniosła o jej oddalenie.

Organ wyjaśnił, że działka Skarżącej nr [...] położona jest w północnej części Dzielnicy [...], na terenach nowo wybudowanych osiedli domów jednorodzinnych i miejscami zabudowy wielorodzinnej (tzw. małe domy mieszkalne 4-6 lokalowe), pomiędzy istniejącymi ulicami ul. [...] i ul. [...]. Cały obszar [...] pokryty jest planami miejscowymi tj. planem [...] i [...], planem w rejonie ul. [...] część pierwsza, planem Osiedli [...], z przeznaczeniem terenów pod zabudowę mieszkaniową i usługową oraz usługi oświaty - szkoła publiczna. Około 50% terenów nie jest jeszcze zabudowana, ale istnieje duże zainteresowanie inwestycyjne m.in. z uwagi na ciekawe położenie w sąsiedztwie obszarów chronionych przyrodniczo, takich jak Rezerwat Przyrody [...], czy rzeki [...] i [...]. Wybudowanie Oczyszczalni Ścieków Południe przy [...] gwarantuje też podłączenie budynków do miejskiej sieci kanalizacyjnej.

Obszary te są sukcesywnie zabudowywane n podstawie m.in. planu [...] i [...] z 2002 roku i zmiany tego planu np. plan w rejonie ul. [...] część pierwsza z 2018 roku.

Sporny plan obejmował ogromny obszar wschodniej części Dzielnicy [...] wzdłuż Wisły o powierzchni ok. 300 ha, dlatego też został sporządzony na mapie w skali 1:5.000 (podstawowa mapa sporządzenia planu miejscowego to skala 1:1.000), na której zgodnie z ustawą o zagospodarowaniu przestrzennym, ustalone zostały tereny o różnym przeznaczeniu i sposobie zagospodarowania oraz podstawowy układ komunikacyjny. Na obszarze objętym planem wyznaczone zostały ulice o różnej klasie i kategorii: ponadlokalne główne i zbiorcze (najszersze w liniach rozgraniczających), oznaczone symbolami KA, KUG, KUZ np. [...] projektowana ul. [...], ul. [...] oraz lokalne dla obsługi istniejącego i nowego zainwestowania - ulice lokalne KUL o szerokości 15 m i ulice dojazdowe KUD najwęższe w liniach rozgraniczających - 12 m. Obowiązkiem gminy jest ustalenie publicznych powiązań komunikacyjnych o różnych relacjach wschód-zachód i północ-południe zapewniających dostęp do dróg publicznych obecnym i przyszłym mieszkańcom tej okolicy.

Ustalenie w 2002 roku w planie publicznej, lokalnej drogi oznaczonej symbolem 21KUL jest spełnieniem wymogów ustawowych zabezpieczenia dostępu całej społeczności lokalnej do dróg publicznych i publicznej komunikacji. Droga 21KUL z punktu widzenia planistycznego jest bardzo potrzebna, ponieważ w tym rejonie jest to jedyna, planowana relacja wschód-zachód łącząca dwie drogi lokalne równolegle do siebie tj. ul. [...] z ul. [...]. W części południowej znajduje się istniejące połączenie ww. ulic ulicą [...], ale następne połączenie jest planowane daleko na północy w odległości 680 metrów. Zaprojektowanie połączenie ul. [...] z ul. [...], za pośrednictwem drogi lokalnej 21KUL, jest konieczne i w tym miejscu prawidłowe, gdyż jest najkrótsze i zapewnia dostęp mieszkańcom wschodnich osiedli mieszkaniowych do przystanków autobusowych jedynej linii autobusowej na [...] znajdującej się na ul. [...], w sąsiedztwie drogi 21KUL i działki [...].

Na uwagę zasługuje zdaniem organu fakt, że w planie rejonu ul. [...] część pierwsza z 2018 r. został ustalony teren pod publiczne usługi oświaty - szkoła publiczna położony nieco na północ przy ul. [...]. Dzieci udające się z przystanku autobusowego do tej szkoły planowaną drogą 21KUL mają do pokonania 240 metrów natomiast w przypadku jej likwidacji mają do przejścia od południa ul. [...] ok. 730 metrów, zaś od północy aż niespełna 900 metrów. Planowana droga 21KUL stanowi dogodny szlak komunikacyjny także dla mieszkańców wschodnich rejonów przy ul. [...] udających się na tereny rekreacyjne m.in. nad rzekę [...] i tereny zieleni nad Stawem [...] przy ul. [...]. W osiedlach zabudowy jednorodzinnej, w tym i na [...], z ogrodzonymi prywatnymi działkami, jedynymi przestrzeniami publicznymi są drogi publiczne z chodnikami, ścieżkami rowerowymi i zielenią przyuliczną. Ustalenie w planach miejscowych przebiegu publicznych ulic w terenach prywatnych jest bardzo trudne i konfliktogenne, jednak miasto nie posiada wystarczających terenów w odpowiednich lokalizacjach by na nich sytuować siec dróg publicznych, których wyznaczenie jest z kolei obowiązkiem organu wynikającym nie tylko z ustawy o planowaniu przestrzennym.

Odnosząc się do kwestii projektu planu miejscowego w rejonie ul. [...] wskazano, że rozważany i analizowany był inny przebieg połączenia ul. [...] z ul. [...] w tym rejonie. Zmiana planu obszaru [...] i [...] wynikała nie z intencji zlikwidowania drogi 21KUL jako zbędnej, lecz w celu wyznaczenia konkretnego terenu pod publiczne usługi oświaty i zajezdnię autobusową. Przy okazji analizowane było przesunięcie drogi trochę dalej, na południe na wysokości szkoły. W projekcie planu ul. [...] została zaproponowana droga publiczna 9KUL (stanowiąca przedłużenie szkolnej drogi) wraz z placem publicznym przy ul. [...] naprzeciwko Stawu [...] na m.in. działce ew. nr [...] z obrębu [...] (aktualnie po podziale dz. ew. nr [...], [...], [...] z obrębu [...] - obok dz. nr [...]). Jednak po pierwszym wyłożeniu projektu planu w rejonie ul. [...] do wglądu publicznego w 2010 roku Burmistrz Dzielnicy [...] wydał decyzję Nr [...] z [...] marca 2011 r. pozwolenie na budowę dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej na dz. nr [...] z obr.[...], co w praktyce uniemożliwiło procedowanie planu z nieco innym przebiegiem drogi (względem tej ze skarżonego planu) i placem publicznym na tej działce.

W zaistniałych okolicznościach w 2012 roku nastąpił podział obszaru objętego procedurą sporządzenia planu w rejonie ul. [...] w celu uchwalenia tych terenów, co do których było to możliwe oraz wydzielenia części projektu do dalszego procedowania. Część pierwsza została uchwalona przez Radę [...] w 2018 r. Tereny problemowe i wymagające dodatkowych analiz i rozstrzygnięć, w tym planowana droga i plac publiczny na działkach m.in.: [...] z obrębu [...], nr [...] z obrębu [...] znalazły się w planie w rejonie ul. [...] część druga do dalszego procedowania lub odstąpienia od uchwalenia.

Biorąc pod uwagę fakt, iż na uchwalenie drugiej części planu [...] ma wpływ fakt zagospodarowania działek o numerach ew. [...], [...], [...] z obrębu [...] organ wskazał, że w stosunku do tych nieruchomości zostały podjęte następujące czynności:

- w dniu [...] marca 2011 r. Prezydent [...] wydał decyzję Nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej jednolokalowych na dz. nr [...] z obr.[...];

- w dniu [...] kwietnia 2019 r. Prezydent [...] decyzją Nr [...] znak: [...] stwierdził wygaśnięcie ww. decyzji Prezydenta [...] Nr [...] z [...] marca 2011 r. z powodu nie rozpoczęcia budowy;

- w dniu [...] listopada 2019 r. Wojewoda [...] wydał decyzję Nr [...] uchylającą decyzję Prezydenta [...] Nr [...] z [...] kwietnia 2019 r. znak: [...] stwierdzającą wygaśnięcie decyzji Prezydenta [...] Nr [...] z [...] marca 2011 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej jednolokalowej na dz. nr [...] z obr.[...];

- w dniu [...] stycznia 2020 r. Prezydent [...] wydał decyzję Nr [...] ponownie stwierdzającą wygaśnięcie decyzji Prezydenta [...] Nr [...] z [...] marca 2011 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej jednolokalowej na dz. nr [...] z obr.[...], która stała się ostateczna z dniem 11 lutego 2020 r.

- w dniu 20 stycznia 2020 r. inwestor zgłosił budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działkach nr ew. [...] i [...] z obrębu [...] przy ul.[...];

- w dniu [...] lutego 2020 r. Prezydent [...] na wniosek inwestora wydał Zaświadczenie Nr [...], że zgodnie z art. 30 ust. 5 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm. - dalej jako P.b.) organ nie wniósł sprzeciwu do zgłoszenia z 20 stycznia 2020 r. dotyczącego budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego na przedmiotowych działkach nr ew. [...] i [...] przy ul.[...].

Z powyższego wynika, że inwestor, zgodnie z nowymi przepisami Prawa budowlanego, zgłosił budowę budynku mieszkalnego. Wobec zaistniałej sytuacji kontynuacja sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy [...] część druga z planowaną drogą publiczną i placem publicznym na działkach o numerach ew. [...], [...],[...] z obrębu [...] nie jest możliwa z uwagi na wydane pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na tych działkach. Zamierzenie planistyczne przesunięcia drogi publicznej z działki [...] oznaczonej w planie [...] i [...] symbolem 21KUL, w kierunku południowym na działki nr [...], [...], [...] z obrębu [...] znajdujące się w jej bezpośrednim sąsiedztwie, zostało uniemożliwione. Wobec powyższego rozważane jest odstąpienie od sporządzania planu w rejonie ul. [...] część druga i tym samych pozostawienie na tym obszarze ustaleń obowiązującego planu [...] i [...] z 2002 roku.

O uwarunkowaniach formalnoprawnych kontynuowania procedury sporządzania planu rejonu ulicy [...] część druga, w szczególności statusu działki ew. nr [...] (po podziale dz. nr [...], [...], [...] z obrębu [...]) Biura Architektury i Planowania Przestrzennego [...] poinformowało Skarżącą pismem znak: [...] z maja 2020 r.

Przeznaczenie części działki Skarżącej na drogę ma swoje uzasadnienie planistyczne a co za tym idzie nie stanowi przekroczenia granic władztwa planistycznego. Organ planowaniu musi wyważyć szereg interesów w tym publiczny (układ komunikacyjny dla całego obszaru) oraz prywatny, co w niniejszej sprawie ma miejsce. Należy też wskazać, iż w przeciwieństwie do u.p.z.p. z 2003 roku w u.z.p. z 1994 roku nieważność planu może wynikać z naruszenia procedury a nie zasad jego sporządzania, co w niniejszej sprawie nie zachodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

III.

Skarga jest niezasadna.

Na wstępie należy zauważyć, że w sprawie zaistniały przesłanki formalne przesądzające o dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi. Sąd wskazuje w tym miejscu na zmianę prawa jaka nastąpiła na mocy art. 2 ustawy z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935) z mocą od 1 czerwca 2017 r. Brzmienie art. 101 ust. 1 i 3 u.s.g. sprzed tej daty wskazywało, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego (ust. 1). W sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym (ust. 3). Obecne brzmienie tego przepisu (art. 101 u.s.g.), na skutek wspomnianej nowelizacji, usunęło obowiązek wezwania organu planistycznego do usunięcia naruszenia prawa. W odniesieniu więc do nowych aktów planistycznych, wydanych po 1 czerwca 2017 r. skargę można wnieść w każdym czasie bez konieczności stosowania wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Niemniej jednak w niniejszej sprawie mamy do czynienia z aktem planistycznym wydanym przed wskazaną datą, a zatem wymagane było dopełnienie poprzednio obowiązującej procedury wezwania do usunięcia naruszenia prawa, co też Skarżąca wykonała - zob. art. 17 ust. 2 ustawy z 7 kwietnia 2017 r.

Nie było również podstaw do odrzucenia skargi z uwagi na brak naruszenia interesu prawnego Skarżącej. Wskazać należy, że zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postpowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.) sąd odrzuca skargę jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego.

W myśl art. 101 ust. 1 u.s.g. poza wymaganiami stricte formalnymi, podstawą legitymacji skargowej jest stan naruszenia interesu prawnego skarżącego, a nie jedynie sam fakt posiadania owego interesu. W sprawie dotyczącej kontroli miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego legitymację uczestnika postępowania kształtuje nie tyle sam fakt istnienia interesu prawnego lub uprawnienia, ale równoczesne jego naruszenie. Dopiero bowiem naruszenie interesu lub uprawnienia otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania skargi (oceny legalności planu), przy czym obowiązek uwzględnienia skargi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego. Nie chodzi przy tym o li tylko naruszenie pewnych uprawnień właścicielskich zapisami planu, ale o rzeczywiste ich ograniczenie, które oceniane być musi w ramach ewentualnego przekroczenia uprawnień do swobodnego planowania gminy na jej terenie (władztwo planistyczne).

Strona wskazująca na naruszenie jej interesu prawnego lub uprawnienia jest przy tym zobowiązana wyjaśnić, że w konkretnym wypadku istnieje ścisły związek pomiędzy jej własną, prawnie gwarantowaną a nie tylko faktyczną sytuacją a zaskarżoną uchwałą. Uchwała ma zatem naruszać (całkowicie lub częściowo) interes prawny lub uprawnienie (zob. np. wyrok WSA w Krakowie z 9 stycznia 2018 r. II SA/Kr 1501/17).

W ocenie Sądu w sprawie można powiedzieć, że po stronie Skarżącej nie tylko występuje interes prawny, ale że jest on również sporną uchwałą naruszony. Działka o nr ewid. [...] obr. [...] w [...] ograniczona jest w możliwości swobodnego zagospodarowania (zlokalizowano na jej części m.in. drogę 21KUL).

Istotne znaczenie w niniejszej sprawie mają również dokumenty załączone do skargi (pismo ZMID i opinia dotycząca rozwiązań planistycznych względem działki Skarżącej). Jakkolwiek jednak Sąd nie mógł dopuścić tych dowodów na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. bowiem orzekał na posiedzeniu niejawnym a nie rozprawie, to jednak uwzględnił je przy orzekaniu, o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia.

IV.

Zdaniem Sądu, o ile zaskarżony plan narusza interes prawny Skarżącej będącej właścicielką dz. nr ewid.[...] nabytej na licytacji komorniczej 25 września 2015 r. to jednak nie zachodzi w sprawie sytuacja przekroczenia w ten sposób władztwa planistycznego przysługującego gminie poprzez wadliwe i niczym nieusprawiedliwione wkroczenie w prawo własności Strony, a ściślej jej poprzedników prawnych.

Zarzuty skargi wskazują przede wszystkim na rażące naruszenie prawa własności poprzez zaprojektowanie niczym nieuzasadnionej drogi przez nieruchomość Skarżącej - 21KUL oraz przez wygenerowanie w ten sposób sytuacji, w której pozostała część działki nie nadaje się w ogóle do zagospodarowania zgodnie z przewidzianym przeznaczeniem MU-2.

Oceniając powyższe Sąd w pierwszej kolejności wskazuje na kontekst historyczny uchwalonego planu oraz relacje własnościowe nieruchomości obecnie należącej do Skarżącej.

Należy zauważyć, że jak wynika z rysunku planu znajdującego się w aktach sprawy, jak również przedłożonego przez Stronę oraz dostępnego w Internecie m.in. pod adresem mapa.um.[...].pl (zakładka plany zagospodarowania), w dacie procedowania i uchwalania spornego planu działka należąca obecnie do Skarżącej stanowiła działkę gruntu o nr [...] z obr. [...], co widać wyraźnie właśnie na rysunku planu. Działka ta leżała pomiędzy działką nr ewid. [...] (obecnie [...], [...] i [...]) z charakterystycznymi zabudowaniami szklarniowymi oraz działką nr ewid. [...] (podzieloną w miarę upływu lat na działki [...], [...], [...] z czego działka [...] podzielona została wtórnie na działki [...], [...] i [...] co szczegółowo opisał organ w odpowiedzi na skargę). Wskazane działki miały bardzo duże rozmiary, sięgające od ul. [...] (9KUL) poprzez projektowaną ulicę [...] (10KUL) aż do przewidzianej planem projektowanej drogi 11KUL (aktualnie objęta planem rejonu ul. [...] cz. I i oznaczona jako droga 7 KD-L) czy nawet ul. [...].

Na to, że w tamtym czasie plan procedowany była względem działki nr ewid. [...] wskazują również odnotowane w aktach zarzuty i protesty do planu zgłoszone względem tej właśnie nieruchomości - zob. tabela na k. 183 poz. 7 i 8 czy też tabela na k. 197 poz. 1.

Sąd wskazuje na powyższe przede wszystkim po to by podkreślić, że ocenę ingerencji gminy w ramach sprawowanego władztwa planistycznego w prawo własności obywatela należy dokonywać z punktu widzenia stanu zastanego w dacie procedowania planu, a nie wykreowanego późniejszymi zabiegami prawnymi stron, zmianą układu własnościowego czy oglądem sytuacji w oderwaniu od pierwotnego stanu rzeczy. O ile więc następca prawny pierwotnego właściciela działki objętej planem miejscowym zachowuje całą gamę uprawnień jakie mu przysługiwały (w dacie procedowania planu), o tyle późniejsze przekształcenia i zmiany nie mogą stanowić skutecznego uzasadnienia zarzutu naruszenia władztwa planistycznego i pogorszenia sytuacji prawnej, chyba że niezależnie od dokonanej zmiany np. podziału nieruchomości, naruszenie powodowane przez plan i tak by zaistniało. Chodzi więc o to, czy owo naruszenie nie zostało - mówiąc kolokwialnie - wykreowane przez dokonaną przez strony zmianę np. wspomniany już podział nieruchomości.

Analiza akt sprawy wskazuje, że działka nr [...] z obr. [...] w [...] pierwotnie miała znaczne wymiary i była objęta terenem ZP (zieleni publicznej) - patrz k. 128 mapa projektu planu. W wyniku częściowego uwzględnienia uwag pomiotów uprzednio władających działką nr [...] organ planistyczny w znacznej części przewidział zagospodarowanie tej nieruchomości jako MU-2 i MU-3 jedynie jej stosunkowo niewielką względem pozostałej reszty część przeznaczając pod drogę 21KUL i część pod ul. [...]- 10 KUL.

W kontekście powyższego Sąd nie dostrzega wskazywanego przez Skarżącą naruszenia jej interesu prawnego. W dacie uchwalania spornego planu ograniczenia istniejącej wtedy działki o nr ewid. [...], w związku i z jej znacznymi rozmiarami i potrzebą należytego określenia układu komunikacyjnego, należy uznać za adekwatne i uzasadnione do istniejących uwarunkowań i potrzeb na tym terenie. Poprzedni właściciel działki nr ewid. [...] uzyskał znaczące tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową i zainwestowanie (MU-2 i MU-3), co wynika także z przedłożonej przez Skarżącą analizy możliwości zagospodarowania terenu działki nr ewid. [...], nabytej przez nią w roku 2015. Analiza ta wprost wskazuje, że jedynie niewielka część działki nr [...] zgodnie z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] z [...] grudnia 1994 r. miała przeznaczenie MU, pozostała część miła przeznaczenie rolne (RP). W wyniku uchwalenia planu znacząca część działki stała się działką budowlaną pod zabudowę jednorodzinną.

Sąd uznaje za przekonujące wyjaśnienia Rady [...] udzielone w odpowiedzi na skargę, że projektowana droga 21KUL jest niezbędna, zwłaszcza w obecnych warunkach, do zapewnienia prawidłowego skomunikowania terenów wschodnich planu z zachodnimi w tym z zabudową z zakresu usług oświaty (szkołą).

Rację ma Skarżąca podnosząc, że nieuzasadnione rezerwowanie prywatnych terenów pod cele publiczne np. drogi i "nie konsumowanie" ich przez wiele lat stanowić może o nadużyciu władztwa planistycznego jako nadmiernie wkraczającego w domenę własności prywatnej. W niniejszej sprawie taka sytuacja jednakże nie występuje. Po pierwsze, należy ową rezerwację widzieć z perspektywy pierwotnie istniejącej w dacie przyjmowania planu działki nr ewid. [...], co istotnie niweluje zasadność uwag Skarżącej co do istniejącego stanu zawieszenia realizacji drogi oznaczonej jako 21KUL. Po drugie, zarówno organ w odpowiedzi na skargę ale również i sama Strona Skarżąca wskazują na okoliczność, która ową zwłokę w realizacji zamierzenia publicznego uzasadnia. Jest nią przede wszystkim przystąpienie do realizacji zamierzenia w postaci zmiany planu i w istocie planowanie przesunięcia drogi 21KUL na południe, z pominięciem działki nr [...] obecnie należącej do Skarżącej.

W tym zakresie należy jednak zwrócić uwagę na okoliczności przytoczone przez organ, który przekonująco zdaniem Sądu wyjaśnił, że działki na które miałaby zostać przesunięta sporna droga 21KUL wraz z placem zostały już prawnie zagospodarowane, w odróżnieniu do działki Skarżącej, która nie jest w ten sposób jeszcze zajęta. Powyższe uzasadnia więc tezę, że w chwili obecnej nie istnieje inna prawna i faktyczna możliwość połączenia ul. [...] z ul. [...] w najwęższym miejscu, tak aby skomunikować wschodnią i zachodnią część tego terenu.

Niczego nie zmienia brak ujęcia projektowanej drogi 21KUL w Wieloletniej Prognozie Finansowej [...] - pismo ZMID z 25 lutego 2021 r. Prognoza ta sporządzana jest corocznie (obecnie na lata 2021-2050) i wobec zmian okoliczności faktycznych i prawnych podlega modyfikacji i dostosowaniu (zob. https://bip.[...].pl/Menu_przedmiotowe/budzet_polityka_finansowa_v2/WPF/default.htm).

V.

Skarżąca znaczną część skargi poświęca rozważaniom nad wnioskami płynącymi z przygotowanej na jej zlecenie "Analizy możliwości zagospodarowania terenu działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...]". Sąd uznaje ową analizę za istotne źródło informacji przede wszystkim o sposobie postrzegania przez Stronę okoliczności sprawy, co jest przydatne przy ocenie stopnia naruszenia jej interesu prawnego.

Wskazana analiza podnosi, że na pozostałej (północnej) części działki nr ewid. [...] nie ma obecnie możliwości jej logicznego i efektywnego zagospodarowania w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa. Na tę okoliczność przedstawione jest szczegółowe zestawienie jaka część północnej części nieruchomości (oznaczonej jako teren MU-2), przy uwzględnieniu wymagań planu co do nieprzekraczalnych linii zabudowy i warunków technicznych, pozostaje do zagospodarowania, a w konsekwencji brak jest możliwości umiejscowienia jakiegokolwiek budynku zgodnego z przeznaczeniem terenu MU-2.

Jakkolwiek przeprowadzona analiza jest formalnie poprawna, to jednak jest ona również jednostronna i bazuje na poczynionych założeniach, które nie są wyłączne i trafne.

Po pierwsze należy zwrócić uwagę, że Skarżąca przyjmuje zaniżoną szerokość swojej nieruchomości pomiędzy działkami [...] oraz [...] i [...]. W analizie i skardze wskazano, że działka Skarżącej ma szerokość ok. 24 m. Sąd dokonał własnej analizy dostępnych powszechnie materiałów, w tym w szczególności portali mapowych: geoportalu (https://mapy.geoportal.gov.pl) oraz portalu [...](mapa.um.[...].pl). Udostępnione na tych dwóch portalach narzędzia pomiarowe wskazują, że szerokość działki Skarżącej wynosi nie ok. 24 m a ok. 26,5 m. Ma to zatem istotny wpływ na dokonywane obliczenia i wyciągane wnioski.

Po drugie, Skarżąca słusznie skądinąd zauważa, że umiejscowienie na jej działce w południowej części drogi 21KUL o szerokości w liniach rozgraniczających 15 m konsumuje znaczną część jej nieruchomości, ograniczając możliwość zabudowy pozostałej części przeznaczonej pod mieszkalnictwo. Wskazuje przy tym, że organ pomimo wprowadzenia przeznaczenia terenu pod drogę 21KUL nie wywłaszcza jej na ten cel. Wskazać jednak należy, o czym reprezentowana przez profesjonalistkę Skarżąca winna wiedzieć, że fakt braku wykupu nieruchomości przeznaczonej pod drogę nie oznacza, że Strona nie ma w tym zakresie żadnych narzędzi prawnych, które do tego mogą doprowadzić.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm. - dalej jako u.g.n.) działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. (...)

Skarżąca dysponuje więc skutecznym środkiem aby wywołać stan wydzielenia działki drogowej i przejścia jej własności na rzecz jednostki samorządu terytorialnego stopnia gminnego.

Co istotne, taka sytuacja (podział nieruchomości i przejście jej części na własność [...]) implikuje niezwłoczne zastosowanie art. 98 ust. 3 u.g.n. zgodnie z którym za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

W następstwie takiego działania Skarżąca przede wszystkim otrzymałaby należne jej odszkodowanie za działkę zajętą pod drogę publiczną, a nadto pozostała przy niej część (pomijając kwestię ewentualnych negocjacji cenowych lub rzeczowych z organem) mogłaby w ocenie Sądu zostać zagospodarowana zgodnie z przeznaczeniem uwidocznionym w planie i w zgodzie z przepisami.

Po dokonaniu podziału pozostała ewentualnie przy Skarżącej działka miałaby szerokość ok. 11,5 m (26,5 m szerokość działki nr ew. [...] minus 15 m szerokość drogi 21KUL). Uwzględniając linię nieprzekraczalnej zabudowy wynikającą z § 5 ust. 15 planu ustalającego nieprzekraczalne odległości linii zabudowy od ustalonych linii rozgraniczających (...) od ulic KUZ, KUL i KUD - 5 m (...), pozostaje pas terenu o szerokości 6,5 m nadający się do zagospodarowania.

Skarżąca podnosi, że również od strony działki nr ew. [...] musi się odsunąć na co najmniej 3 m bowiem zobowiązuje ją do tego § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 1065 ze zm.), a plan miejscowy nie przewiduje możliwości zabudowy na granicy działek - § 12 ust. 2 rozporządzenia.

W tym zakresie trzeba jednak wskazać, że po pierwsze w dacie uchwalenia spornego planu i jego wejścia w życie obowiązywało jeszcze rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jednolity Dz. U. z 1999 r. nr 15 poz. 140), które inaczej regulowało kwestię budowy na granicy działek, zatem trudno zmianą prawa obciążać organ planistyczny.

Po drugie, istotniejsze, w wyniku wskazanego wyżej podziału nieruchomości nr ew. [...] i przejścia jej części na własność [...] za odszkodowaniem, Skarżącej pozostanie działka o szerokości ok. 11,5 m. Zgodnie więc z § 12 ust. 4 pkt 1 obecnie obowiązującego rozporządzenia ws. warunków technicznych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej (a takie przeznaczenie ma teren MU-2), uwzględniając przepisy odrębne oraz przepisy § 13, 19, 23, 36, 40, 60 i 271-273, dopuszcza się budowę budynku ścianą bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m, na działce budowlanej o szerokości 16 m lub mniejszej.

Niezależnie więc od wcześniej wskazanej kwestii uchwalenia planu w momencie istnienia działki nr ew. [...] a nie [...], Skarżąca w ocenie Sądu nadal ma możliwość skorzystania z uprawnień, które w racjonalny sposób pozwolą jej na zagospodarowanie nieruchomości, nawet przy istniejących ograniczeniach wynikających z planu i przepisów prawa oraz nieponiesienie jakiejkolwiek szkody.

Wyważając zatem interes publiczny i interes prywatny Skarżącej Sąd nie widzi podstaw do uznania, że doszło do zachwiania wymaganej równowagi pomiędzy tymi chronionymi na równi wartościami.

Nie został więc w szczególności naruszony art. 10 ust. 1 pkt 2 u.z.p. w zw. z art. 64 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a także art. 1 Protokołu nr 1. Umiejscowienie na trenie nieruchomości nr ewid. [...] drogi 21KUL nie wykracza poza władztwo planistyczne gminy. Pozostawienie tej drogi obecnie, z uwagi na powołane przez organ okoliczności, jest w dalszym ciągu uzasadnione.

Z powyższych względów nie doszło również do naruszenia ogólnych i kompetencyjnych przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym tj. art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 33 w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego i w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP.

W tej sytuacji Sąd na podstawie ar. 151 p.p.s.a. skargę oddalił jako bezzasadną.



Powered by SoftProdukt