drukuj    zapisz    Powrót do listy

6034 Zjazdy z dróg publicznych, Drogi publiczne, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono zaskarżoną decyzję, III SA/Łd 480/21 - Wyrok WSA w Łodzi z 2021-09-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Łd 480/21 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2021-09-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2021-05-24
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Janusz Nowacki /przewodniczący/
Krzysztof Szczygielski /sprawozdawca/
Paweł Dańczak
Symbol z opisem
6034 Zjazdy z dróg publicznych
Hasła tematyczne
Drogi publiczne
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2019 poz 2325 art. 3 § 1, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 200, art. 205 § 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Dz.U. 2020 poz 470 art. 4 pkt 8, art. 29 ust. 1 i 4
Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - t.j.
Dz.U. 2016 poz 124 § 77, § 78 ust. 1 i 2, § 113 ust. 7 pkt 1
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie - tekst jedn.
Dz.U. 2020 poz 256 art. 7, art. 77 § 1, art. 80, art. 84 § 1, art.107 § 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - t.j.
Sentencja

Dnia 23 września 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski( spr.), Asesor WSA Paweł Dańczak, , Protokolant Specjalista Dominika Janicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2021 roku sprawy ze skargi K. P. i Z. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na przebudowę zjazdu 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżących K. P. i Z. P. solidarnie kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. .

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. (dalej SKO), po rozpatrzeniu sprawy z odwołania K.P. i Z.P. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z [...] r., znak: [...] o odmowie wydania zezwolenia na przebudowę istniejącego zjazdu na zjazd o parametrach technicznych zjazdu publicznego wraz z pasem wyłączeń z pasa drogowego ul. A. /dz. nr 309/4 w obrębie [...]/ na teren nieruchomości przy ul. A. 156/158 /dz. nr 129/1 w obrębie [...]/, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), art. 29 ust. 1 i 4 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 570), utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Zaskarżoną decyzję wydano przyjmując następujący stan faktyczny i prawny:

Z. i K.P. wystąpili 5 marca 2020 r. z wnioskiem (oznaczonym datą 4 marca 2020 r.) o wydanie zezwolenia na przebudowę zjazdu publicznego z drogi publicznej ulicy A. 156/158 w Ł., działka nr 129/1, obręb [...] na czas nieokreślony, przeznaczonego do obsługi komunikacyjnej nieruchomości przy ul. A. w Ł. na cele usługowe.

Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] r. nie zezwolił wnioskodawcom na przebudowę istniejącego zjazdu indywidualnego na zjazd o parametrach technicznych zjazdu publicznego wraz z pasem wyłączeń pasa drogowego ulicy A./dz. nr 309/4 w obrębie [...]/ na teren nieruchomości przy ulicy A. 156/158/ dz. nr 129/1 w obrębie [...].

Odwołanie wniesione przez wnioskodawców od ww. orzeczenia zostało uwzględnione przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] r. Organ odwoławczy uchylił zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta Ł. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. SKO uzasadniając wydane orzeczenie stwierdziło, że na podstawie akt sprawy oraz treści decyzji nie można ustalić dlaczego organ I instancji przyjął, że istniejący zjazd z działki 129/1 w obrębie [...] jest zjazdem indywidualnym. Postępowanie w sprawie przebudowy zjazdu jest postępowaniem wnioskowym i to wniosek strony determinuje zakres postępowania administracyjnego. Organ administracji nie może zmieniać zakresu postępowania wynikającego z treści wniosku. Wniosek wskazuje, że strony chcą przebudować istniejący zjazd publiczny natomiast organ I instancji w sentencji twierdzi, że strony chcą przebudować zjazd indywidualny na zjazd indywidualny o parametrach zjazdu publicznego. Organ I instancji zmienił zakres postępowania i de facto nie rozpoznał wniosku stron. Organ ten odmawiając wyrażenia zgody na przebudowę zjazdu powołał się na bezpieczeństwo oraz treść przetargu wraz aktem notarialnym, w których to wskazano, że komunikacja z działki 129/1 powinna się odbywać od ulicy B., a nie ulicy A. Niezależnie od tego czy strona uzyska zgodę na wybudowanie zjazdu od ul. B. to i tak od ul. A. jest funkcjonujący zjazd, który i dziś stwarza jakiś poziom zagrożenia w ruchu drogowym. Organ I instancji rozpoznając wniosek strony tak naprawdę powinien się skupić na analizie porównawczej, czy dziś istniejący zjazd powoduje większe zagrożenie w ruchu drogowym, czy też nowy zjazd, który jest zaprojektowany z pasem wyłączeń będzie powodował większe zagrożenie w bezpieczeństwie ruchu drogowego.

Prezydent Miasta Ł. po ponownym rozpoznaniu wniosku decyzją z dnia [...] r., znak: [...] nie zezwolił Z. i K.P. na przebudowę istniejącego zjazdu na zjazd o parametrach technicznych zjazdu publicznego wraz z pasem wyłączeń z pasa drogowego ulicy A. /dz. nr 309/4 w obrębie [...]/ na teren nieruchomości przy ulicy A. 156/158 w obrębie [...]. Wyjaśnił, że obsługa komunikacyjna nieruchomości zlokalizowanej w Ł. przy ul. A. /dz. nr 309/4 w obrębie [...]/ powinna odbywać się z drogi niższej klasy ul. B. Strona w dniu [...] r. uzyskała decyzję na lokalizację zjazdu publicznego na czas nieokreślony z pasa drogowego ulicy B. na teren nieruchomości przy ul. A. 156/158. Organ I instancji wskazał, że ulica A. jest lokalnym odcinkiem drogi krajowej o bardzo dużym natężeniu ruchu. Przyjęta prędkość miarodajna na ul. A. na analizowanym odcinku to 70 km/h. Bliskość skrzyżowania (ulic B. i A.) z projektowanym zjazdem, pomimo zaplanowanego pasa wyłączeń będzie powodowała konieczność wytracania prędkości jadących pojazdów znacznie wcześniej, jeszcze przed manewrem zmiany pasa i później kierunku jazdy. Ta sytuacja zaburza możliwość przeniesienia tak dużego natężenia ruchu przez skrzyżowanie i powoduje wzrost ryzyka dla najechań na tył poprzedzających pojazdów oraz wprowadza złudne wrażenie dla kierujących co do możliwości bezpiecznego pokonania skrzyżowania na wprost z maksymalną dopuszczalną prędkością.

W odwołaniu od tej decyzji strony zarzuciły naruszenie:

1) art. 7, art. 8, art. 77 i art. 80 k.p.a. poprzez brak dokładnego i wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy oraz niepodjęcie czynności niezbędnych do prawidłowego wyjaśnienia stanu faktycznego, co objawiało się:

a. ponownym błędnym uznaniem przez organ I instancji, iż inwestor reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika złożył wniosek o przebudowę istniejącego zjazdu indywidualnego na zjazd o parametrach technicznych zjazdu publicznego, podczas gdy w dniu 5 marca 2020 r. pełnomocnik inwestora złożył wniosek o wydanie zezwolenia na przebudowę istniejącego zjazdu publicznego ul. A. 156/158 dz. nr 129/1 w obrębie [...] na zjazd publiczny z pasem wyłączenia o parametrach odpowiadających współczesnym wymaganiom, przeznaczony do obsługi komunikacyjnej ww. nieruchomości z przeznaczeniem na cele usługowo-handlowe stosownie do treści § 76a Rozporządzenia z 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm);

b. dokonaniem całkowicie dowolnego i sprzecznego z zasadami logiki i doświadczenia życiowego uznania, że: "Bliskość projektowanego zjazdu, pomimo zaplanowanego pasa wyłączeń, i jego długość, będzie powodowała konieczność wytracenia prędkości znacznie wcześniej, jeszcze przed manewrem zmiany pasa i później kierunku jazdy. Ta sytuacja zaburza możliwość przeniesienia tak dużego natężenia ruchu przez skrzyżowanie i spowoduje wzrost ryzyka dla najechań na tył poprzedzających pojazdów (...)", podczas gdy rozwiązanie takie, jakie zaproponował inwestor, są stosowane na drogach zarządzanych przez [...] Zarząd Dróg i Transportu. Miejscem, gdzie pas wyłączeń został usytuowany tuż za skrzyżowaniem na drodze krajowej również noszącej klasę GP, jest np. zjazd znajdujący się przy al. C., tuż za skrzyżowaniem z ul. D. w kierunku południowym do restauracji, min. McDonalds. Nadmienić należy, że przed wybudowaniem odcinka obwodnicy autostradowej A 1, droga ta była drogą, na której natężenie ruchu było dużo większe niż obecnie na ul. A.;

c. dokonaniem dowolnego rozpatrzenia materiału dowodowego poprzez wybiórcze przyjęcie natężenia ruchu na wlocie A./E. w godzinie szczytu porannego (7.00-8.00) w liczbie 2500 pojazdów/h, a duże natężenie ruchu jest definiowane jako ponad 400 pojazdów/h/pas ruchu, podczas gdy należało przyjąć jako bardziej miarodajne średnie natężenie ruchu, które wyniosło ok. 1200 pojazdów/h według danych z 12 i 13 lutego 2020 r.;

2) § 113 ust. 7 Rozporządzenia z 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm) poprzez dokonanie jego błędnej wykładni i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy również miejscem, gdzie pas włączeń został usytuowany za skrzyżowaniem na drodze krajowej klasy GP, jest np. zjazd znajdujący się przy al. C. tuż za skrzyżowaniem z ul. D. w kierunku południowym do restauracji, min. McDonalds, w konsekwencji powyższego uprawniona jest konstatacja, iż organ świadomie akceptuje takie rozwiązania na ul. A. oraz innych swoich drogach i nie widzi w nich zagrożenia;

3) § 9 ust. 3 Rozporządzenia z 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm) poprzez dokonanie błędnej wykładni i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w okolicznościach niniejszej sprawy, podczas gdy inwestor przedłożył projekt zakładający bezpieczną przebudowę zjazdu publicznego z ul. A. w Ł. na działkę o numerze ewidencyjnym 129/1, obręb [...] wraz przebudową fragmentu chodnika w ciągu ul. A. oraz budową pasa wyłączenia. Szerokość projektowanego zjazdu wynosi 7,5 m, wyłukowania zjazdu zaprojektowano o promieniach 9,0 m i 3,0 m, zjazd zaprojektowano w nawierzchni bitumicznej ograniczony krawężnikiem betonowym 20x30cm. Elementem projektowanego zjazdu jest wydłużony dodatkowy pas w ciągu ul. A. dla pojazdów skręcających w prawo. Z powyższego wynika, że zostały spełnione wymogi określone w warunkach technicznych Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z [...] r. ze zm. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie;

4) art. 4 ust. 8 Ustawy o drogach publicznych z 21 marca 1985 r.(tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 471) poprzez jego niezastosowanie w okolicznościach niniejszej sprawy, podczas gdy istnienie przedmiotowego zjazdu, tj. od strony ul. A., od co najmniej kilkudziesięciu lat ma potwierdzenie nie tylko w stanie faktycznym, ale również w treści mapy zasadniczej znajdującej się w zasobach ZDiT z 30 sierpnia 1974, Identyfikator materiału zasobu: [...], [...]. Obecnie tylko tym wjazdem odbywa się komunikacja z działką inwestora;

5) art. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak ustosunkowania się w decyzji do wszystkich zgłoszonych przez stronę wniosków i argumentów, w szczególności poprzez wybiórcze i celowe powoływanie się na zapis w akcie notarialnym, iż obsługa komunikacyjna nieruchomości inwestora powinna odbywać się od strony ul. B., podczas gdy w godzinach szczytu również ul. B. jest ulicą o dużym natężeniu ruchu i faktem notoryjnym jest, iż zawracanie w miejscu do tego niedostosowanym stwarza zagrożenie oraz powoduje blokowanie ruchu. Należy zaznaczyć, iż już sama ul. B. posiada zakaz wjazdu dla samochodów ciężarowych, a powyższe aspekty stanowiły jedną z przyczyn, dla których zdecydowano o zamknięciu zjazdu ze strony ul. B., a pozostawieniu właśnie zjazdu od strony ul. A.;

6) art. 6 k.p.a. w zw. art. 107 § 1 k.p.a poprzez powoływanie się przez organ na nieaktualne przepisy wskazywanych aktów prawnych, w szczególności § 55 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia z 2 marca 1999 r. określający warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124), podczas gdy Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 1 sierpnia 2019 r. zmieniono Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie i na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, 1309 i 1524) wprowadzono następujące zmiany: powołany przez Dyrektora ZDiT § 55 ust. 1 pkt 3 otrzymał brzmienie: § 55. 1. Ze względu na wymagania techniczne i użytkowe skrzyżowania dzieli się na: 3) typu rondo - zawierające wyspę środkową, wokół której odbywa się ruch okrężny pojazdów: w przypadkach określonych w § 75 ust. 3 wyspa może być przejezdna;

7) art. 6 k.p.a. w zw. art. 107 § 1 k.p.a. w zw. z § 76a Rozporządzenia z 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne o związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.) poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji ponowne błędne uznanie, iż inwestor wystąpił z wnioskiem o przebudowę istniejącego zjazdu indywidualnego wobec nieposiadania parametrów zjazdu publicznego wymienionych w § 78 ust. 2 ppkt c, podczas gdy o charakterze zjazdu decyduje, m.in. zamiar inwestora, a inwestor wystąpił z zamiarem przebudowy zjazdu publicznego. Z treści § 76a Rozporządzenia wynika, że zjazd publiczny jest określony przez zarządcę drogi jako zjazd do nieruchomości gruntowych usytuowanych poza pasem drogowym: a) na których prowadzona jest lub planowane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub działalności o charakterze publicznym, b) na których usytuowane jest lub planowane jest usytuowanie nieruchomości budynkowej lub lokalowej, w którym prowadzona jest lub planowane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub działalności o charakterze publicznym, które stanowią lub będą stanowić zjazd do nieruchomości wymienionych w lit. a lub b.

Odwołujący się wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i w tym zakresie orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w uzasadnieniu obecnie skarżonej decyzji z [...] r. nr [...] stwierdziło, że zgodnie z definicją legalną wyrażoną w art. 4 pkt 8 ustawy o drogach publicznych (dalej u.d.p.) zjazd jest połączeniem drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiącym bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak stanowi przepis art. 29 ust. 1 u.d.p., budowa lub przebudowa zjazdu należy do właściciela lub użytkownika nieruchomości przyległych do drogi, po uzyskaniu, w drodze decyzji administracyjnej, zezwolenia zarządcy drogi na lokalizację zjazdu lub przebudowę zjazdu, z zastrzeżeniem ust. 2. Ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne, zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu lub jego przebudowę albo wydać zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony (art. 29 ust. 4 u.d.p.). Warunki techniczne, o których mowa w art. 29 ust. 4 u.d.p. są uregulowane w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm., dalej rozp.). Stosownie do § 77 rozp. zjazd z drogi powinien być zaprojektowany i wybudowany w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego usytuowania i przeznaczenia, a w szczególności powinien być dostosowany do wymagań bezpieczeństwa ruchu na drodze, wymiarów gabarytowych pojazdów, dla których jest przeznaczony, oraz do wymagań ruchu pieszych. Ze względu na wymagania techniczne i użytkowe zjazdy dzieli się na: 1) publiczne - określone przez zarządcę drogi jako zjazdy do nieruchomości gruntowych usytuowanych poza pasem drogowym: a) na których prowadzona jest lub planowane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub działalności o charakterze publicznym; b) na których usytuowana jest lub planowane jest usytuowanie nieruchomości budynkowej lub lokalowej, w których prowadzona jest lub planowane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub działalności o charakterze publicznym; c) które stanowią lub będą stanowić dojazd do nieruchomości wymienionych w lit. a lub b; 2) indywidualne określone przez zarządcę drogi jako zjazdy niebędące zjazdami publicznymi (76a rozp.). Wymogi dotyczące sytuowania zjazdów indywidualnych są zawarte przede wszystkim w § 79 rozp., zjazd indywidualny powinien spełniać następujące wymagania: 1) szerokość całkowita, mierzona prostopadle do osi zjazdu, nie mniejsza niż 4,50 m, w tym: a) szerokość jezdni, bez uwzględnienia wyokrągleń lub skosów, o których mowa w pkt 2 - nie mniejsza niż 3,00 m i nie większa niż szerokość jezdni na drodze, mierzona prostopadle do osi jezdni w miejscu jej przecięcia z osią zjazdu, b) szerokość obustronnych poboczy - nie mniejsza niż 0,75 m każde; 2) przecięcie krawędzi jezdni zjazdu i drogi wyokrąglone łukiem kołowym o promieniu nie mniejszym niż 3,00 m lub ścięte skosem o proporcji n: m, gdzie n = m ≥ 1,50 m, wyłącznie dla projektowanych relacji skrętnych; 3) pochylenie podłużne zjazdu dostosowane do ukształtowania elementów drogi, które ten zjazd przecina, jednak nie większe niż 5,0%; 4) nawierzchnia: a) jezdni na terenie zabudowy - twarda ulepszona, b) jezdni poza terenem zabudowy oraz poboczy - co najmniej gruntowa ulepszona. Natomiast wymogi dotyczące sytuowania zjazdów publicznych są zawarte przede wszystkim w § 78 rozp., który w ust. 1 odsyła do warunków określonych w § 113 ust. 7 i § 170 ust. 1 rozp. W świetle przywołanego § 113 ust. 7 rozp. zjazd publiczny nie może być usytuowany w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności: 1) w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła; 2) w miejscu, w którym nie jest zapewniona wymagana widoczność wjazdu na drogę; 3) na odcinku drogi o pochyleniu niwelety większym niż 4%; 4) nie bliżej wierzchołka łuku wypukłego niż wymagana odległość widoczności na zatrzymanie; 5) na odcinku występowania dodatkowego pasa ruchu. SKO dodało, że obszar oddziaływania skrzyżowania w rozumieniu § 113 ust. 7 pkt 1 rozp. to obszar skrzyżowania powiększony o wyznaczone indywidualnie odcinki, na których występuje zwalnianie lub przyspieszanie związane z dojazdem do skrzyżowania lub jego opuszczaniem, jeżeli manewry te nie mogą być wykonane w obszarze skrzyżowania (zob. § 3 pkt 9b rozp.). Z kolei przez obszar skrzyżowania (będący elementem przytoczonej definicji legalnej obszaru oddziaływania skrzyżowania) rozumie się wspólną część przecinających lub łączących się dróg oraz odcinki tych dróg, na których występują poszerzenia jezdni spowodowane dodatkowymi pasami ruchu lub wyspami kanalizującymi, a w przypadku braku poszerzenia odcinki obejmujące minimalne długości akumulacji i zwalniania określone w § 66 i § 67 (zob. § 3 pkt 9a rozp.).

SKO wskazało, że w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, iż wydając decyzje w kwestii wyrażenia zgody na urządzenie zjazdu - obok kryteriów wyznaczonych przez przepisy rozp. - organy administracji kierują się przede wszystkim względami bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym jest podstawowym kryterium wyrażania zgody na wykonanie zjazdów z dróg publicznych i może także wpływać na uprawnienia właściciela działki w swobodnym korzystaniu z jego własności. Uwarunkowania dotyczące bezpieczeństwa ruchu drogowego nie są pojęciem abstrakcyjnym. Mają one bezpośrednie przełożenie na ochronę takich wartości jak zdrowie i życie ludzkie, które podobnie jak prawo własności są wartościami chronionymi przez Konstytucję RP (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 27 lutego 2018 r. sygn. akt I OSK 951/16 i z 31 marca 2011 r. sygn. akt I OSK 808/10). Decyzja w przedmiocie zezwolenia na lokalizację bądź przebudowę zjazdu z drogi publicznej ma charakter uznaniowy. Uznanie administracyjne podlega ograniczeniom wynikającym z warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Uznanie to jest wyłączone, jeżeli zjazd miałby zostać urządzony w miejscu zagrażającym bezpieczeństwu ruchu drogowego. Z faktem bezpośredniego przylegania działki do drogi publicznej nie wiąże się z mocy samego prawa możliwość ustanowienia zjazdu z tej drogi na działkę. Nawet okoliczność, że nieruchomość nie posiada innego dostępu do drogi publicznej, (co w tym wypadku nie ma miejsca) nie może przesądzać o udzieleniu zezwolenia (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 27 kwietnia 2017 r. sygn. akt III SA/Po 239/16). To zarządca drogi, działając w interesie publicznym, odpowiada za bezpieczeństwo na drogach publicznych i nie może wydać decyzji narażającej uczestników ruchu drogowego. Konieczność zapewnienia przez zarządcę drogi bezpieczeństwa warunkuje również zasady obsługi komunikacyjnej działek położonych w sąsiedztwie wnioskowanej lokalizacji (wyrok WSA w Gdańsku z 12 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Gd 802/16

SKO stwierdziło, że z analizy treści zaskarżonej decyzji i dokumentów załączonych do akt sprawy wynika, iż na dzień orzekania przez SKO odwołujący się posiadają zezwolenie na lokalizację zjazdu z pasa drogowego ul. B. /dz. nr 129/2 w obrębie [...] wg. wypisu ul. A./ z [...] r. znak [...] na swoją działkę. Zdaniem SKO, bezsporny w sprawie jest fakt istnienia zjazdu z pasa drogowego ul. A. /dz. nr 309/4 w obrębie [...]), który to nie spełnia wymagań zjazdu publicznego opisanych w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.). Z urzędu SKO wie, że zjazd z ul. A. na działkę wnioskodawców poza okresem rozbiórkowym nie był wykorzystywany przynajmniej przez 10 lat. Tym samym zjazd ten nie generował żadnego zagrożenia w ruchu drogowym. Wnioskodawcy ten nieużywany przez wcześniejsze lata zjazd chcą przebudować na zjazd, który będzie spełniał warunki zjazdu publicznego opisanego w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.), nie mniej usytuowanie przebudowanego zjazdu znajduje się w rejonie oddziaływania skrzyżowania ul. B. z ul. A. Taka lokalizacja zjazdu jest niezgodna z przepisami ww. Rozporządzenia. Powyższa okoliczność odpowiada zaś sytuacjom określonym w § 113 ust. 7 pkt 1 i 2 rozp., z uwzględnieniem § 3 ust. 9, które z mocy § 78 rozp. stanowią przeszkody w sytuowaniu zjazdu publicznego. W ocenie SKO, fakt przebudowy zjazdu w obszarze skrzyżowania jest wystarczający do przyjęcia, że zagrażałby on bezpieczeństwu ruchu drogowego (wynika to wprost z treści § 113 ust. 7 w związku z § 78 rozp.). Istotne w sprawie jest także, że powyższa nieruchomość posiada zezwolenie na wykonanie zjazdu na ul. B., od której to ul. odbywa się także ruch do sklepu Selgros Cash & Carry.

Odnosząc się do odwołania w zakresie naruszenia art. 7, art. 8, art. 77, art. 80, art. 107 § 1 k.p.a. i art. 76a ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.) SKO podziela pogląd organu I instancji, że sama kwalifikacja istniejącego zjazdu, tj. czy jest indywidualny, czy publiczny nie jest kluczowa dla sprawy. Zlokalizowanie zjazdu publicznego po przebudowie o nowej geometrii w miejscu dotychczas istniejącego zjazdu będzie niezgodne z przepisami ww. Rozporządzenia i będzie stwarzało zagrożenie w ruchu drogowym. Zdaniem SKO, nie ulega także wątpliwości, że ul. A. jest obecnie ulicą o bardzo dużym natężeniu ruchu, nie tylko w godzinach tzw. szczytu porannego. SKO za całkowicie chybione uważa zarzuty, w których strona porównuje swój projekt zjazdu z już istniejącymi zjazdami na ul. A. Tamte zjazdy powstały w innym stanie prawnym i faktycznym i nie mogą być przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu. SKO nie mógł się także zgodzić z odwołującymi, że organ I instancji naruszył art. 4 ust. 8 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zjazd istnieje tylko jego przebudowa stworzy zagrożenie na ul. A. W zakresie błędów w przywołanych przepisach w decyzji organu I instancji, SKO je zauważyło i przywołało w niniejszej decyzji prawidłowe przepisy, tym samym konwalidując popełnione błędy organu I instancji.

Konkludując, zdaniem SKO organ I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie, zapewnił stronom czynny w nim udział, jak również w sposób prawidłowy zebrał materiał dowodowy i dokonał jego oceny, mając na uwadze normy zawarte w ustawie z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.) i ocena ta nie jest dowolna, co powoduje, że odwołanie nie może być skuteczne.

Pełnomocnik K. i Z.P. zaskarżył decyzję SKO z [...] r. w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1/ art. 7, art. 8, art. 77 i art. 80 k.p.a. poprzez brak dokładnego i wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy oraz niepodjęcie czynności niezbędnych do prawidłowego wyjaśnienia stanu faktycznego, co objawiało się:

a/ błędnym uznaniem przez Samorządowe Kolegium Odwoławczego, że rodzaj złożonego przez inwestora wniosku o przebudowę istniejącego zjazdu na zjazd o parametrach technicznych zjazdu publicznego jest irrelewantny dla przedmiotowej sprawy, podczas gdy istotę sprawy stanowi właśnie, iż w dniu 5 marca 2020 r. pełnomocnik inwestora złożył wniosek o wydanie zezwolenia na przebudowę istniejącego zjazdu publicznego ul. A. 156/158 dz. nr 129/1 w obrębie [...] na zjazd publiczny z pasem wyłączenia o parametrach odpowiadających współczesnym wymaganiom, przeznaczony do obsługi komunikacyjnej ww. nieruchomości z przeznaczeniem na cele usługowo-handlowe stosownie do treści § 76a Rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.);

b/ dokonaniem całkowicie dowolnego i sprzecznego z zasadami logiki i doświadczenia życiowego uznania, że bliskość projektowanego zjazdu, pomimo zaplanowanego pasa wyłączeń i jego długość, będzie powodowała zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym, podczas gdy rozwiązania takie, jakie zaproponował inwestor, są stosowane na drogach zarządzanych przez [...] Zarząd Dróg i Transportu. Miejscem, gdzie pas wyłączeń został usytuowany tuż za skrzyżowaniem na drodze krajowej również noszącej klasę GP, jest np. zjazd znajdujący się przy al. C., tuż za skrzyżowaniem z ul. D. w kierunku południowym, m.in. do restauracji McDonalds. Nadmienić należy, że przed wybudowaniem odcinka obwodnicy autostradowej A 1, droga ta była drogą, na której natężenie ruchu było dużo większe niż obecnie na ul. A.;

c/ dokonaniem dowolnego rozpatrzenia materiału dowodowego poprzez przyjęcie jako decydujące kryterium zwiększonego natężenia ruchu na ul. A., podczas gdy SKO nie rozważyło materiałów obrazujących sposób organizacji ruchu drogowego na przedmiotowym odcinku drogi. To zaś czyni ocenę organu, odwołującą się w istocie do zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego co najmniej przedwczesną;

2/ art. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak ustosunkowania się w decyzji SKO do wszystkich zgłoszonych przez stronę wniosków i argumentów, w szczególności pominięcie argumentu zarządcy drogi, iż obsługa komunikacyjna nieruchomości inwestora powinna odbywać się od strony B., podczas gdy w godzinach szczytu również ul. B. jest ulicą o dużym natężeniu ruchu i faktem notoryjnym jest, iż zawracanie w miejscu do tego niedostosowanym stwarza zagrożenie oraz powoduje blokowanie ruchu. Należy zaznaczyć, iż już sama ul. B. posiada zakaz wjazdu dla samochodów ciężarowych, a powyższe aspekty stanowiły jedną z przyczyn, dla których zdecydowano o zamknięciu zjazdu ze strony ul. B., a pozostawieniu właśnie zjazdu od strony ul. A.;

3) art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez jego zastosowanie, w sytuacji gdy prawidłowo Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Ł. przy tak zgromadzonym materiale dowodowym, powinno uchylić zaskarżoną decyzję w całości i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy.

Ponadto pełnomocnik skarżących zarzucił naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1/ § 113 ust. 7 Rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.) poprzez dokonanie jego błędnej wykładni i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy również miejscem, gdzie pas włączeń został usytuowany tuż za skrzyżowaniem na drodze krajowej klasy GP, jest np. zjazd znajdujący się przy al. C. tuż za skrzyżowaniem z ul. D. w kierunku południowym, m.in. do restauracji McDonalds, w konsekwencji powyższego uprawniona jest konstatacja, iż organ świadomie akceptuje takie rozwiązania na ul. A. oraz innych swoich drogach i nie widzi w nich zagrożenia;

2/ § 113 ust. 7 pkt 1 i 2 Rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.) poprzez błędne wskazanie, iż usytuowanie przebudowanego zjazdu jest niezgodne z przepisami ww. Rozporządzenia, w sytuacji gdy rozpatrywany obszar w niniejszej sprawie dotyczy odcinka drogi publicznej położonego ok. 65-67 m za skrzyżowaniem ul. A. a B. w Ł., gdzie nie występują zjawiska akumulacji i zwalniania;

3/ § 9 ust. 3 Rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.) poprzez dokonanie błędnej wykładni i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w okolicznościach niniejszej sprawy, podczas gdy inwestor przedłożył projekt zakładający bezpieczną przebudowę zjazdu publicznego z ul. A. w Ł. na działkę o numerze ewidencyjnym 129/1, obręb [...] wraz przebudową fragmentu chodnika w ciągu ul. A. oraz budową pasa wyłączenia. Szerokość projektowanego zjazdu wynosi 7,5 m, wyłukowania zjazdu zaprojektowano o promieniach 9,0 m i 3,0 m, zjazd zaprojektowano w nawierzchni bitumicznej ograniczony krawężnikiem betonowym 20x30 cm. Elementem projektowanego zjazdu jest wydłużony dodatkowy pas w ciągu ul. A. dla pojazdów skręcających w prawo. Z powyższego wynika, że zostały spełnione wymogi określone w warunkach technicznych Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 29 stycznia 2016 r. ze zm. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie;

4/ art. 4 ust. 8 Ustawy o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r.(tj. Dz. U. z 2020 r, poz. 471 dalej: DrPublU) poprzez jego niezastosowanie w okolicznościach niniejszej sprawy, podczas gdy istnienie przedmiotowego zjazdu, tj. od strony ul. A., od co najmniej kilkudziesięciu lat ma potwierdzenie nie tylko w stanie faktycznym, ale również w treści mapy zasadniczej znajdującej się w zasobach ZDiT z dnia 30 sierpnia 1974, Identyfikator materiału zasobu: [...], [...]. Obecnie tylko tym wjazdem odbywa się komunikacja z działką inwestora;

5/ art. 29 ust. 1 DrPublU w zw. art. 29 ust. 3 DrPublU poprzez niewłaściwą wykładnię tego przepisu i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, podczas gdy przedmiotem oceny wniosku o przebudowę istniejącego zjazdu jest jedynie określenie parametrów technicznych zjazdu. Zarządca drogi określa parametry techniczne zjazdu w taki sposób, aby dostosować go do nowo obowiązujących lub zmienionych przepisów techniczno-budowlanych;

6/ art. 6 k.p.a. w zw. art. 107 § 1 k.p.a. w zw. z § 76a Rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. określającego warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i związane z nimi urządzenia budowlane oraz ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.) poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji ponowne błędne uznanie, iż inwestor wystąpił z wnioskiem o przebudowę istniejącego zjazdu indywidualnego wobec nieposiadania parametrów zjazdu publicznego wymienionych w § 78 ust. 2 ppkt c, podczas gdy o charakterze zjazdu, decyduje m.in. zamiar inwestora, a inwestor wystąpił z zamiarem przebudowy zjazdu publicznego. Z treści zaś § 76a Rozporządzenia wynika, że zjazd publiczny jest określony przez zarządcę drogi jako zjazd do nieruchomości gruntowych usytuowanych poza pasem drogowym: a) na których prowadzona jest lub planowane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub działalności o charakterze publicznym, b) na których usytuowane jest lub planowane jest usytuowanie nieruchomości budynkowej lub lokalowej, w którym prowadzona jest lub planowane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub działalności o charakterze publicznym, c) które stanowią lub będą stanowić dojazd do nieruchomości wymienionych w lit. a lub b.

W związku z powyższym pełnomocnik skarżących wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji, zobowiązanie organu do wydania w określonym terminie decyzji wskazując sposób załatwienia sprawy i jej rozstrzygnięcie oraz o zasądzenie na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania.

W postępowaniu przed sądem administracyjnym skarżący przedstawili prywatną opinię z dnia [...] r. certyfikowanego audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego mgr inż. ruchu drogowego P.S., dotyczącą możliwości przebudowy istniejącego zjazdu publicznego w ciągu ul. A. w Ł. na dz. ew. nr 129/1 z obr. [...] w Ł. w kontekście istniejących zagrożeń i zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz prywatną opinię z dnia [...] r. r. pr. dr n. prawnych w specjalności Prawo o ruchu drogowym i organizacji ruchu drogowego inż. ruchu drogowego J.H. dotyczącą postępowania w sprawie przebudowy istniejącego zjazdu publicznego z ul. A. (droga krajowa nr [...]) do nieruchomości stanowiącej dz. ew. nr 129/1 z obr. [...] ([...]).

W odpowiedzi SKO wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 23 września 2021 r. pełnomocnik skarżących popierał skargę. Wyjaśnił, że zjazd istnieje od 1902 roku. Znajduje się on poza obszarem skrzyżowania oraz poza obszarem oddziaływania skrzyżowania, co potwierdził biegły dr inż. J.H. w załączonej do skargi opinii. Podniósł, że projektowane zmiany wpłyną na poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi.

Pełnomocnik organu podniósł, że oba zjazdy to jest na ul. B. i ul. A. zagrażają bezpieczeństwu ruchu drogowego Jednakże zjazd na ul. A. stwarza dużo większe zagrożenie. Skręt z ul. B. na ul. A. jest warunkowy (zielona strzałka) i samochody skręcające z ul. B. na ul. A. przyśpieszają na wysokości zjazdu, którego dotyczy wniosek na przebudowę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje.

Skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W myśl zaś art. 145 § 1 wymienionej ustawy sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1./ uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a./ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy b./ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego c./ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy

2./ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach

3./ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji czy jest ona zgodna z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 470) dalej: ustawa oraz przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 z późn. zm.) dalej: rozporządzenie.

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 8 ustawy zjazd to połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy budowa lub przebudowa zjazdu należy do właściciela lub użytkownika nieruchomości przyległych do drogi, po uzyskaniu, w drodze decyzji administracyjnej, zezwolenia zarządcy drogi na lokalizację zjazdu lub przebudowę zjazdu.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne, zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu lub jego przebudowę albo wydać zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony.

Zgodnie z treścią § 77 rozporządzenia zjazd z drogi powinien być zaprojektowany i wybudowany w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego usytuowania i przeznaczenia, a w szczególności powinien być dostosowany do wymagań bezpieczeństwa ruchu na drodze, wymiarów gabarytowych pojazdów, dla których jest przeznaczony, oraz do wymagań ruchu pieszych.

W myśl § 78 ust. 1 rozporządzenia zjazd publiczny powinien być usytuowany zgodnie z wymaganiami określonymi w § 113 ust. 7.

Zgodnie z treścią § 113 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia wyjazd z drogi do obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu i wjazd na drogę nie mogą być usytuowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności: 1) w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła; 2) w miejscu, w którym nie jest zapewniona wymagana widoczność wjazdu na drogę.

Należy podkreślić, że organ wydając decyzję o odmowie wyrażenia zgody na lokalizację lub przebudowę zjazdu z drogi krajowej musi ocenić, czy powstanie nowego zjazdu bądź zmiana jego charakteru będzie miała wpływ na pogorszenie warunków bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz, czy spełnione zostaną inne kryteria wyznaczone przez przepisy rozporządzenia.

Organ odwoławczy trafnie przyjął, że uwzględnienie wniosku o przebudowę zjazdu może nastąpić jedynie w przypadku zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego. Organ ten uchylając (decyzją z dnia [...] r.) decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. wskazał, że rozpoznanie wniosku strony wymaga skupienia się na analizie porównawczej, czy dziś istniejący zjazd powoduje większe zagrożenie w ruchu drogowym czy też nowy zjazd, który jest zaprojektowany z pasem wyłączeń będzie powodował większe zagrożenie dla ruchu drogowego.

Takiej analizy niestety nie przeprowadzono przed wydaniem skarżonej obecnie decyzji SKO z dnia [...] r. Treść uzasadnienia decyzji wskazuje na to, że SKO oceniło istnienie przesłanek lokalizacji nowego zjazdu, a nie zasadność wniosku o przebudowę już istniejącego zjazdu. Tym samym naruszyło przepisy art. 7,77§1 i 80 k.p.a.

W sprawie bezsporne pozostaje, iż przedmiotowy zjazd istnieje od wielu lat. W przeszłości był wykorzystywany jako zjazd publiczny na działkę, na której prowadzona była działalność gospodarcza (karczma). Z akt sprawy nie wynika, by zjazd utracił charakter zjazdu publicznego. Niesporne pozostaje także to, że na dzień składania wniosku o wyrażenie zgody na przebudowę zjazd nie spełniał wymogów technicznych określonych w § 78 ust. 2 rozporządzenia.

W uzasadnieniu wniosku z dnia 5 marca 2020 r. skarżący stwierdzili, że przebudowa zjazdu publicznego pozytywnie wpłynie na wzrost bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Wyraźnie zaakcentowali okoliczność zastosowania nowego elementu w postaci wydłużonego dodatkowego pasa w ciągu ulicy A. dla pojazdów skręcających w prawo. Wskazali ponadto, że planowana inwestycja nie obejmuje przebudowy ciągu głównego ulicy A.

SKO w uzasadnieniu decyzji zwraca uwagę na istnienie dużego natężenia ruchu na ulicy A. Skarżący podzielają tę opinię organu stwierdzając jednocześnie, że planowana przez nich przebudowa zjazdu będzie miała wpływ na zwiększenie bezpieczeństwa na odcinku drogi na wysokości zjazdu. Organ odwoławczy prezentuje natomiast stanowisko, że uwzględnienie wniosku przyczyni się do zwiększenia ryzyka wypadków.

Skarżący na poparcie prezentowanego stanowiska przedłożyli dwie prywatne ekspertyzy specjalistów z zakresu ruchu drogowego, to jest dr inż. J.H. oraz mgr inż. P.S. (certyfikowanego audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego). Obaj eksperci, po przeprowadzeniu wizji lokalnych i analizie dokumentacji załączonej do wniosku z dnia 5 marca 2020 r. uznali zasadność dokonania przebudowy zjazdu. Dr inż. J. H. uznał, że brak przebudowy istniejącego zjazdu doprowadzi do powstania zagrożeń w bezpieczeństwie ruchu drogowego, gdyż parametry techniczne zjazdu nie są zgodne z obecnymi wymogami warunków technicznych dla dróg publicznych. Projektowana przebudowa istniejącego zjazdu publicznego w ciągu ulicy A. jest zgodna z przepisami Rozp. MTiGMWT. Ponadto projektowana lokalizacja zjazdu jest zgodna z zasadami bezpieczeństwa ruchu drogowego i nie będzie zagrażać uczestnikom ruchu drogowego. Inżynier P. S. w podsumowaniu sporządzonej ekspertyzy stwierdził min., że w jego ocenie przebudowa przedmiotowego zjazdu publicznego spełnia wymogi bezpieczeństwa ruchu drogowego. Podniesienie warunków technicznych zjazdu należy uznać za rzecz pożądaną w kontekście poprawy warunków bezpieczeństwa ruchu drogowego. Utrzymanie obecnego stanu technicznego zjazdu może doprowadzić do jego dalszej degradacji i stwarzać zagrożenia w bezpieczeństwie ruchu drogowego. Nie istnieje także ryzyko zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego w obrębie skrzyżowania ulicy A. i ulicy B., gdyż na poziomie wzroku kierowców i pieszych nie będzie żadnych przeszkód wizualnych utrudniających widoczność. Ponadto za istotne należy uznać to, że istniejący zjazd znajduje się poza obszarem oddziaływania skrzyżowania i poza obszarem skrzyżowania, gdyż lokalizacja jest poza odcinkami zwalniania, akumulacji i przyśpieszenia dla obiektu skrzyżowania A. i B.

Sąd ww. opiniom nie przyznał mocy dowodów w sprawie. Są to bowiem ekspertyzy prywatne, wykonane na zlecenie wnioskodawców i przedstawione sądowi po wydaniu skarżonej obecnie decyzji. Nie zostały wcześniej udostępnione procedującym organom, celem zapoznania się z ich treścią. W przypadku złożenia ww. opinii na etapie postępowania administracyjnego organ mógłby zakwalifikować je jako dokumenty prywatne, a następnie dokonać analizy ich treści. Istniałaby wówczas możliwość uzupełnienia opinii. Ponadto organ mógłby rozważyć zwrócenie się do biegłego z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego o wydanie opinii w trybie art. 84 § 1 k.p.a.

Sąd uznał treść przedstawionych opinii za rozwinięcie argumentacji wnioskodawców, wcześniej prezentowanej w trakcie postępowania administracyjnego. Wykonawcy opinii potwierdzili celowość dokonania przebudowy zjazdu zgodnie z wnioskiem z dnia 4 marca 2020 r. Przebudowa przyczyni się, w ich ocenie, do zwiększenia bezpieczeństwa ruchu na wysokości przedmiotowego zjazdu. Rzeczoznawcy potwierdzili również stanowisko stron, iż zjazd nie znajduje się w obszarze oddziaływania skrzyżowania.

Sąd, biorąc pod uwagę konieczność ustalenia wszystkich istotnych w sprawie okoliczności, uznał że wniosek stron o wydanie zezwolenia na przebudowę zjazdu powinien zostać rozpoznany ponownie.

Organ administracji procedując ponownie uwzględni okoliczność, że zjazd istnieje (a wniosek nie dotyczy lokalizacji nowego zjazdu), a następnie wyjaśni, czy pozostawienie zjazdu w obecnym kształcie nie będzie stwarzało większego zagrożenia dla ruchu drogowego niż zjazd przebudowany zgodnie z treścią wniosku z dnia 5 marca 2020 r. Ponadto oceni czy na poprawę bezpieczeństwa w ruchu drogowym wpłynie wprowadzenie nowego elementu zjazdu, jakim jest pas wyłączenia.

Organ ustali także, a ponadto uzasadni zgodnie z wymogami art.107 § 3 k.p.a.:

- czy przedmiotowy zjazd znajduje się w obszarze oddziaływania skrzyżowania ( w rozumieniu § 3 pkt 9 b rozporządzenia),

- czy pojazdy skręcające warunkowo w prawo (zielona strzałka) z ulicy B. na ulicę A. przyśpieszają na wysokości przedmiotowego zjazdu.

Powyższe ustalenia pozwolą zweryfikować prawidłowość stanowiska skarżących, iż istniejący zjazd znajduje się poza obszarem oddziaływania i poza obszarem skrzyżowania, gdyż jego lokalizacja jest poza odcinkami zwalniania, akumulacji i przyspieszania dla obiektu skrzyżowania ww. ulic.

Jeśli organ uzna, że nie jest w stanie sam dokonać tych ustaleń, na podstawie art. 84 § 1 k.p.a., zwróci się do biegłego w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego w wydanie opinii w powyższym zakresie.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1.c, uchylił zaskarżoną decyzję.

Na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. zasądzono od organu administracji solidarnie na rzecz skarżących kwotę 697 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na kwotę te złożyło się 480 zł. wynagrodzenie pełnomocnika, 200 zł. wpis sądowy, 17 zł. opłata skarbowa od pełnomocnictwa.

is



Powered by SoftProdukt