Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2019r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A K na uchwałę Rady Powiatu w G z dnia "[...]"r. nr "[...]" w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w G postanawia odrzucić skargę. WSA/pos.1- sentencja postanowienia

1. Z przekazanych akt tej sprawy wynika, że w dniu "[...]"r. do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w G wpłynęła skarga D R - kuratora osoby niepełnosprawnej - A K na działalność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w G w zakresie niewłaściwego rozdysponowywania środków pensjonariuszy w zakresie wysokości kosztów zakupów leków dokonywanych przez placówkę.

2. Pismem z dnia "[...]"r. skarga ta, w trybie art. 229 § 4 ustawy Kodeks postepowania administracyjnego została przekazana Przewodniczącej Rady Powiatu w G.

3. Uchwałą nr "[...]" z dnia "[...]"r. Rada Powiatu w G (dalej: Rada Powiatu) uznała za bezzasadną skargę z dnia "[...]"r. na działalność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w G (dalej: Dyrektora DPS). Jako podstawę prawną podjętej uchwały wskazano art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2019r. poz. 511) w związku z art. 229 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018r. poz. 2096, z późn. zm) dalej jako: k.p.a.

W uzasadnieniu uchwały Rada Powiatu podniosła, że skarga zarzucała pracownikom placówki brak staranności w wyszukiwaniu apteki sprzedającej leki podopiecznemu po najniższych cenach. Według skarżącego apteką sprzedającą leki o najniższych cenach w G jest Apteka "S", w której leki przepisane podopiecznemu kształtują się w wysokości "[...]" zł. Pracownicy placówki dokonali zaś zakupu leków za cenę "[...]" zł. Wskazano, iż skarga była przedmiotem rozpoznania przez Komisję Skarg, Wniosków i Petycji w dniu "[...]"r., która dokonała jej analizy i wypracowała opinię. Podano, że brak jest podstawy prawnej do dokonywania zakupu leków przez DPS jego mieszkańcom. Leki mogą nabywać oni osobiście, ich kuratorzy, opiekunowie prawni, bądź członkowie rodziny. Taka usługa może być wykonana także przez pracownika placówki na wyraźną prośbę mieszkańca domu złożoną na piśmie. Takie oświadczenie złożył kurator pensjonariusza w dniu "[...]"r. Zakup leków odbywa się na podstawie obowiązującej w DPS instrukcji. Dbając o racjonalne gospodarowanie środkami pieniężnymi mieszkańców domu dwa razy w roku dokonuje się zapytania o cenę leków trzech najbliżej położonych aptek w trybie zamówień publicznych o wartości poniżej 30 00 Euro. Obecnie zakupów dokonuje się w Aptece "P". Mając to na uwadze oraz okoliczność aktualnej obsady kadrowej, DPS nie jest w stanie na bieżąco monitorować cen leków dla "[...]" mieszkańców, w tym "[...]" przewlekle somatycznie chorych, według rodzajów leków w kilkunastu aptekach w G. Z tego powodu uznano skargę za niezasadną.

4. W dniu "[...]"r. do Rady Powiatu w G wpłynęła skarga D R - kuratora osoby niepełnosprawnej - A K, który wyraził niezadowolenie z formy i treści rozpoznanej skargi, podtrzymując stanowisko co do niewłaściwego działania Dyrektora DPS w G.

5. W piśmie przekazującym tę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie organ wskazał, że wypełnia ta skarga znamiona skargi na uchwałę Rady Powiatu w G z dnia "[...]"r. Odnosząc się zaś do podniesionych w niej zarzutów organ wskazał, że podtrzymuje w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały. Z tego względu wniesiona skarga jako nieuzasadniona winna być oddalona.

6. Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II Sądu z dnia "[...]"r. zobowiązano kuratora p D R do wskazania, czy pismo z dnia "[...]"r. zatytułowane "odwołanie i skarga" kierowane do Rady Powiatu w G jest skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na uchwałę Rady Powiatu w G z dnia "[...]"r. nr "[...]" w sprawie rozpatrzenia skargi na działanie Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w G.

7. Pismem z dnia "[...]"r. D R udzielił wyjaśnienia, że jego odwołanie i skarga kierowane do Rady Powiatu w G w sprawie rozpatrzenia skargi na działanie Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w G należy traktować jako skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na uchwałę Rady Powiatu w G z dnia "[...]"r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądów administracyjnych jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości Sądu, bowiem dotyczy działalności organów administracji publicznej, skargę wniesie uprawniony podmiot po wyczerpaniu środków zaskarżenia oraz, gdy spełnia ona wymogi formalne i zostanie złożona w terminie.

W niniejszej sprawie skarga jest niedopuszczalna, ponieważ sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2018r. poz. 1302, z późn. zm) dalej: p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Odrzucenie skargi z tej przyczyny ma miejsce w szczególności wówczas, gdy dotyczy aktu lub czynności nie objętych zakresem właściwości sądu administracyjnego (art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 p.p.s.a.) albo została wniesiona w sprawie wyłączonej z zakresu właściwości tego sądu (art. 5 p.p.s.a.).

Formy działalności administracji publicznej poddane kontroli sądów administracyjnych wymienione są w art. 3 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, sąd administracyjny jest właściwy do rozpoznawania skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960r.- Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017r. poz. 1257, z późn. zm.), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r. poz. 800, z późn. zm.), postepowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2018r. poz. 508, z późn. zm), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960r.- Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki przewidziane w tych przepisach (art. 3 § 3 p.p.s.a.).

W rozpoznawanej sprawie zaskarżona została uchwała Rady Powiatu w G z dnia "[...]"r. Nr "[...]" uznająca za bezzasadną skargę strony skarżącej na działalność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w G. Z akt sprawy wynika, że sprawa ta została rozpoznana w postępowaniu przez Radę Powiatu jako skarga w trybie skargowym uregulowanym w Dziale VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018r. poz. 2096 z późn. zm).

Przedmiotem skargi powszechnej przewidzianej art. 227 i nast. k.p.a. mogą być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Postępowanie zaś w sprawie tego typu skarg cechuje się tym, iż nie ma w nim stron postępowania, nie wydaje się rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego, jedynie zawiadamia się go o czynnościach wewnętrznych zmierzających do wyjaśnienia okoliczności podniesionych w skardze. W konsekwencji działania administracji publicznej będące przedmiotem tego typu skarg nie podlegają kontroli sądów administracyjnych z uwagi na to, iż nie mieszczą się w katalogu czynności i aktów poddawanych nadzorowi sądowemu, który zawiera art. 3 § 2 p.p.s.a. W związku z tym w przypadku wniesienia skargi do organu administracji na podstawie art. 227 i nast. k.p.a. stronie nie służy skarga do sądu administracyjnego, ani na bezczynność organu, ani na wynik tego postępowania. Stanowisko takie powszechnie reprezentowane było w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (jeszcze przed reformą sądownictwa administracyjnego), gdzie przeważał pogląd, iż sprawy z tego zakresu nie podlegają kognicji sądu administracyjnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2001r. sygn. akt I SA 2668/00, LEX nr 54426 oraz w postanowieniu NSA z dnia 21 września 2001r. sygn. akt I SA 2347/01, LEX nr 55766), jak również identyczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny na gruncie aktualnie obowiązującej ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stwierdzając w wyroku z dnia 20 lipca 2004r. sygn. akt OSK 650/04 (treść dostępna w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/), iż podejmując uchwałę w trybie skargowym rozpoznanie skargi powszechnej w ramach podległości między organami samorządu nie ma charakteru sprawy z zakresu administracji publicznej (...), zwłaszcza iż przepis art. 5 pkt 1 i 2 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnym nie przewiduje kognicji sądu administracyjnego w sprawach wynikających z nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach między organami administracji publicznej oraz wynikających z podległości służbowej. Stanowisko tożsame wyraził Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 24 listopada 2011r. sygn. akt II OSK 1961/11 (dostępny w CBOSA). Stanowisko powyższe w pełni akceptuje sąd w niniejszej sprawie.

Ponieważ przedmiotem skargi jest uchwała podjęta w sprawie rozpoznania skargi na działalność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej, a zatem w sprawie wynikającej z nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach między organami administracji publicznej, o której mowa w art. 5 pkt 1 ustawy p.p.s.a., nie budzi wątpliwości Sądu okoliczność, iż sprawa ta nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego i nie może być rozpatrywana przez ten Sąd.

Mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy w związku z art. 58 § 3 - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.