Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

|Sygn. akt IV SA/Wr 483/19 | | , [pic], , WYROK, , W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, , Dnia 12 lutego 2020 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w składzie następującym:, Przewodniczący, , Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), , Sędziowie, Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, , Protokolant, starszy asystent sędziego Anna Rudzińska, , , , po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 lutego 2020 r., sprawy ze skargi A w O., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., z dnia [...] października 2019 r., nr [...], w przedmiocie dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika, , uchyla punkt 2. zaskarżonej decyzji;, zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz A, w O. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego., ,

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpatrzeniu odwołania strony skarżącej - A w O. - od decyzji Burmistrza J. Ś. z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...], przyznającej dofinansowanie kosztów kształcenia - przygotowania zawodowego do wykonywania określonej pracy młodocianego P. K., działając na podstawie art 122 ust. 1-7 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2019 r. poz.1148 ze zmianami) - uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i w pkt 1 przyznało dofinansowanie za okres od 1.09.2017 r. do 30.05.2019 r. w wysokości 5.334 zł, zaś w pkt 2 - odmówiło przyznania dofinansowania za niepełny miesiąc kształcenia młodocianego, tj. za czerwiec 2019 r.

W uzasadnieniu przytoczono, że w dniu 5 sierpnia 2019 r. pracodawca złożył wniosek o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika. Do wniosku dołączył kopie następujących dokumentów: umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego z dnia 1 września 2017 r. zawartą pomiędzy pracodawcą (stroną skarżącą) a młodocianym pracownikiem w celu przygotowania zawodowego do wykonywania określonej pracy cukiernika, zaświadczenie nr [...] z dnia 1 lipca 2019 r. o złożeniu z wynikiem pozytywnym egzaminu sprawdzającego, dyplom mistrzowski oraz świadectwo ukończenia kursu kwalifikacyjnego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu i zaświadczenie o zatrudnieniu na stanowisku instruktora praktycznej nauki zawodu w zawodzie kucharz/cukiernik. Na podstawie zgromadzonych dokumentów w toku postępowania organ I instancji stwierdził, że wniosek o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika został złożony w terminie przewidzianym w ustawie oraz spełnia warunki formalne do jego rozpatrzenia. Mając powyższe na uwadze organ I instancji przyznał dofinansowanie wynoszące 5.334 złotych (to jest po 254 zł za każdy miesiąc), zgodnie z wyliczeniem wynikającym z art. 122 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo oświatowe, przyjmując, że okres kształcenia wynosił 21 pełnych miesięcy.

Od tej decyzji strona skarżąca wniosła odwołanie, uważając, że zwrot dofinansowania należy się za 22 miesiące – do końca czerwca 2019 r., albowiem rok szkolny kończył się w ostatnim możliwym dniu roboczym, ustalonym odgórnie przez władze oświatowe.

Rozpatrując odwołanie Kolegium przytoczyło w pierwszym rzędzie brzmienie przepisu art. 122 ust.1 ustawy Prawo oświatowe. Stosownie do ust. 2 pkt 2) tego przepisu wysokość kwoty dofinansowania kosztów kształcenia jednego młodocianego pracownika wynosi w przypadku przyuczenia do wykonywania określonej pracy - do 254 zł za każdy pełny miesiąc kształcenia.

Dla potrzeb niniejszej sprawy Kolegium przywołało przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U. z 2018 r. poz. 2010). Wynika z nich, że (§3) pracodawca jest zobowiązany zawrzeć z młodocianym na piśmie umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, stosownie do przepisów art.195 §1 Kodeksu pracy. Stosownie do § 15 ust.2 rozporządzenia, w odniesieniu do młodocianych uczestników A okres przyuczenie młodocianego do określonej pracy może trwać nie dłużej niż 22 miesiące. Przyuczenie do wykonywania określonej pracy kończy się egzaminem sprawdzającym (§ 16) a jeżeli jego wynik jest pozytywny, pracodawca lub izba rzemieślnicza wydaje zaświadczenie stwierdzające nabycie umiejętności w wykonywaniu prac, których dotyczyło przyuczenie, oraz określające jego rodzaj, czas trwania i uzyskaną ocenę.

Jak zauważyło Kolegium - w niniejszej sprawie odwołujący złożył wniosek o dofinansowanie kosztów przyuczenia młodocianego do wykonywania określonej pracy trwającego od 1.09.2017 r. do 30.06.2019 r., co wynikało z zawartej umowy o pracę zawartej w celu przygotowania zawodowego, że okres kształcenia wynosił 22 miesiące. Jak wynika z zaświadczenia, młodociany złożył z wynikiem pozytywnym egzamin sprawdzający, do którego przystąpił w dniu 28.06.2019 r. Biorąc pod uwagę treść § 16 cytowanego rozporządzenia, przyuczenie do wykonywanej określonej pracy kończy się egzaminem sprawdzającym. Zakończenie zatem przyuczenia w dniu 28.06.2019 r. oznacza, że miesiąc czerwiec nie był pełnym miesiącem, w którym odbywało się przyuczenie do wykonywania określonej pracy. W związku z powyższym, w ocenie Kolegium, organ pierwszej instancji w prawidłowy sposób określił wysokość dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego do wykonywania pracy cukiernika. Zważywszy jednak na to, że we wniosku o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego wnioskodawca podał, za jaki okres wnosi o przyznanie dofinansowania, wskazując okres 22 miesięcy trwającego przyuczenia, zaś organ I instancji przyznał dofinansowanie za 21 miesięcy, a więc w niższej kwocie, w ocenie Kolegium, organ I instancji winien orzec w tym zakresie, poprzez odmówienie wnioskodawcy dofinansowania za jeden miesiąc, w tym przypadku czerwiec 2019 r., z uwagi na zakończenie przyuczenia do wykonywania pracy przed upływem pełnego miesiąca. Brak orzeczenia w tym zakresie w zaskarżonej decyzji, oznacza, że organ I instancji nie orzekł w pełnym zakresie złożonego wniosku o dofinansowanie kosztów kształcenia, co obligowało Kolegium do uchylenia decyzji w całości i orzeczenia w pełnym zakresie żądania złożonego wniosku.

W skardze na tę ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzję – w części odmawiającej przyznania dofinansowania - strona skarżąca zarzuciła naruszenie przepisu art. 122 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo oświatowe. Zdaniem strony skarżącej okres kształcenia młodocianego trwał w pełnych miesiącach kalendarzowych od września 2017 r. do czerwca 2019 r., gdyż rok szkolny pokrył się z datą zdania egzaminu. Jak argumentowano, zakończenie roku szkolnego ustalane jest odgórnie przez Ministra Edukacji i uczeń oraz wnioskodawca nie mają wpływu na ustalanie tych terminów. Jeżeli nawet organ uznał, że dofinansowanie należy się za pełne miesiące kształcenia, a przepis przewiduje limit "do", to oznacza, że niepełny miesiąc kalendarzowy należy dofinansować i obliczyć w proporcji za faktyczny okres kształcenia. Pozbawienie dofinansowania za okres, w którym młodociany się faktycznie kształcił jest naruszeniem prawa i prawidłowości wykorzystania budżetu strony skarżącej, które pomimo braku takiego obowiązku zmuszone byłoby do pokrycia kosztów instruktora praktycznej nauki zawodu oraz wszystkich innych kosztów pośrednich takich jak koszty materiałów, energii itp.

W odpowiedzi organ wniósł o oddalenie skargi podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Według art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 2167 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodność z prawem oznacza zgodność z przepisami proceduralnymi oraz z unormowaniami o charakterze materialnoprawnym. W myśl art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; poniżej przywoływana jako "p.p.s.a."), sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie, uchyla zaskarżoną decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przeprowadzając taką kontrolę stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Oznacza to, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć w niej zastosowanie.

Rozpoznając niniejszą sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów Sąd uznał, że skarga jest zasadna.

Podstawą materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowi - regulujący kwestię dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika - przepis art. 122 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (tekst jednolity - w stanie prawnym sprawy: Dz. U. z 2019 r. poz. 1148). Zgodnie z tym przepisem (ust.1) pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia, jeżeli:

1) pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych określone w przepisach w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania;

2) młodociany pracownik ukończył naukę zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy i zdał egzamin, zgodnie z przepisami, o których mowa w pkt 1.

W świetle art. 122 ustęp 2 pkt 2) powołanej ustawy - wysokość kwoty dofinansowania kosztów kształcenia jednego młodocianego pracownika wynosi w przypadku przyuczenia do wykonywania określonej pracy - do 254 zł za każdy pełny miesiąc kształcenia.

Istotą sporu na tle istniejącego i bezspornego w sprawie stanu faktycznego jest zagadnienie wykładni przepisu art. 122 ustęp 2 pkt 2 w części rozumienia wyrażenia "pełny miesiąc kształcenia".

Jak wynika z ustalonych okoliczności faktycznych, młodociany zdał egzamin sprawdzający w dacie 28 czerwca 2019 r., wobec czego organy uznały, że nie był to pełny miesiąc, o jakim mowa w treści komentowanego przepisu prawa, a zatem stronie skarżącej jako pracodawcy nie należy się kwota 254 złotych za czerwiec 2019 roku.

W ocenie jednak Składu orzekającego pogląd organów nie zasługuje na aprobatę.

W pierwszym rzędzie zważyć należy, że omawiany przepis art. 122 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo oświatowe nie stanowi o pełnym miesiącu kalendarzowym, lecz o pełnym miesiącu kształcenia. Nie są to zatem pojęcia tożsame. Okres kształcenia bezsprzecznie wynika z zawartej z młodocianym na piśmie, zgodnie z art. 195 § 1 Kodeksu pracy, umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego i winien znaleźć swoje odzwierciedlenie w świadectwie pracy po zakończeniu takiej umowy. Zachodzi brak podstaw prawnych do stwierdzenia, że "pełny miesiąc kształcenia" w rozumieniu ustawy obejmuje wszystkie dni miesiąca bez wyjątku, to znaczy także dni ustawowo wolne od pracy, w tym niedziele i święta. Wypada zauważyć, że generalnie według uregulowań przyjętych w Kodeksie pracy (art. 129 § 1) czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu. Po myśli art. 203 § 3 Kodeksu pracy młodocianemu przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 48 godzin nieprzerwanego odpoczynku, który powinien obejmować niedzielę.

Z lektury akt wynika na podstawie zawartej umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego wymienionego młodocianego do wykonywania pracy oraz ze świadectwa pracy, które młodocianemu wydano, że okres przyuczenia zawodowego trwał do dnia 30 czerwca 2019 r., zaś niewątpliwie ostatnie dwa dni czerwca 2019 roku, czyli daty 29 i 30 czerwca przypadały na sobotę i niedzielę tego miesiąca. Młodociany złożył egzamin sprawdzający w zakresie przyuczenia do wykonywania określonej pracy w ostatnim dniu roboczym tego miesiąca – to jest w piątek 28 czerwca 2019 r. W tej sytuacji i z uwzględnieniem uregulowań Kodeksu pracy trzeba przyjąć, że młodociany przeszedł pełny zakładany cykl przyuczenia do wykonywania zawodu cukiernika w wymiarze 22 miesięcy, czyli obejmujący również czerwiec 2019 roku rozumiany jako "pełny miesiąc kształcenia".

Z podanych względów, na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a., uchylono decyzję w części zaskarżonej (to jest jej punkt 2). O kosztach orzeczono na mocy art. 200 p.p.s.a. w związku z art. 205 § 1 p.p.s.a.

W ponownym postępowaniu organ będzie związany wyżej zaprezentowaną oceną prawną.