Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. ref. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Prokuratora Okręgowego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę

Wnioskiem z dnia [...]r. W.K. zwrócił się do Prokuratury Rejonowej C. – [...] o udzielenie informacji publicznej w zakresie – "kontroli zewnętrznych i wewnętrznych (w tym wizytacji, lustracji) -dokumentacji przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków, opinii itp. podmiotów (organów) ją przeprowadzających dotyczących Prokuratury Rejonowej C. –[...] w C. ul. [...] w okresie funkcjonowania ustawy i dostępie do informacji publicznej ( do dnia złożenia wniosku) ".

Pismem z dnia [...]r. Prokurator Rejonowy Prokuratury Rejonowej C. – [...] wskazał W.K., iż żądana informacja publiczna ma charakter informacji przetworzonej i zwrócił się do wnioskodawcy o pisemne wskazanie na czym polega szczególny interes publiczny przemawiający za udzieleniem żądanej informacji.

W piśmie z dnia [...]r. skierowanym do Prokuratury Rejonowej C. – [...] W. K. oświadczył, że jego zdaniem żądana informacja nie ma charakteru informacji przetworzonej, gdyż w istocie problem dotyczy jedynie kwestii "przekształcenia formy papierowej dokumentu, na formę elektroniczna (lub papierową)". Wnioskodawca podjął polemikę ze twierdzeniem, iż żądana informacja jest informacją przetworzoną, podniósł, że informacja nie została umieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej, co ogranicza obywatela w dostępie do informacji publicznej. Podniósł, że "zawnioskowana informacja ma znaczenie z punktu funkcjonowania państwa, a tym samym wykazuje szczególny interes publiczny przemawiający za udzieleniem informacji", a nadto dodał, że "w konsekwencji usprawni ona działanie organu".

Decyzja z dnia [...]r. Nr [...] Prokurator Rejonowy C. -[...] w C. działając na zasadzie art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 3, art. 16 ust. 1 oraz 2 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U Nr 112, poz. 1198 ze zm.) oraz art. 104, art. 107 § 1 oraz 3 k.p.a. odmówił udzielenia informacji publicznej przetworzonej, a dotyczącej wszystkich dokumentów -zawierających informację publiczną: dotyczącą kontroli zewnętrznych i wewnętrznych (w tym wizytacji, lustracji) -dokumentacji przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków, opinii itp. podmiotów (organów) ją przeprowadzających dotyczących Prokuratury Rejonowej C. –[...] w C. ul. [...] w okresie funkcjonowania ustawy i dostępie do informacji publicznej ( do dnia złożenia wniosku), albowiem wnioskodawca nie wykazał, że udzielenie informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W uzasadnieniu organ ponownie wskazał, że żądana informacja publiczna ma charakter informacji publicznej przetworzonej, w związku z powyższym -zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U Nr 112, poz. 1198 ze zm.) udzielenie takiej informacji możliwe jest jedynie w zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Podniósł, że informacja publiczna przetworzona to taka, na którą składa się pewna suma tzw. informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki istnienia interesu publicznego. Konieczność podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięganiu do dokumentów źródłowych, dokonywanie zestawień, analiz, wyciągów, usuwaniu danych chronionych prawem -czyni daną informację informacją publiczną przetworzoną. Organ podniósł, że Prokuratura Rejonowa C. -[...] w C. nie posiada jednego wykazu, którego udostępnienia domaga się wnioskodawca. W szczególności brak jest wykazu zawierającego opis kontroli zewnętrznych i wewnętrznych (w tym wizytacji i lustracji) dokumentacji przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków, opinii itp. podmiotów (organów) ją przeprowadzających dotyczących prokuratury w okresie funkcjonowania ustawy o dostępie do informacji publicznej (do dnia złożenia wniosku). Odpowiedź na wniosek W.K. wymaga zatem przeprowadzenia bardzo obszernej analizy oraz sięgnięcia do szeregu dokumentów źródłowych, co przesądza o uznaniu wnioskowanej informacji publicznej za informację publiczna przetworzoną.

Zdaniem organu w piśmie z dnia [...]r. W.K. podtrzymując uprzednio wniosek o udostępnienie informacji publicznej, nie przedstawił na czym polega szczególny interes publiczny przemawiający za udzieleniem informacji i w tym stanie rzeczy wobec braku przesłanki ustawowej istnienia szczególnego interesu publicznego niemożliwe jest udzielenie żądanej informacji publicznej przetworzonej.

W dniu [...]r. W.K. wystąpił o uzupełnienie lub sprostowanie decyzji z dnia [...]r. zarzucając, iż żądana informacja nie jest informacją przetworzoną, a uzasadnienie decyzji nie wyjaśnia przyczyny odmowy udzielenia informacji.

Postanowieniem z dnia [...]r., sygn. [...] Prokurator Rejonowy C.- -[...] odmówił uzupełnienia decyzji z dnia [...]r. , stwierdzając w uzasadnieniu postanowienia, iż przedmiotowa decyzja jest kompletna i nie wymaga uzupełnienia.

W odwołaniu od tej decyzji W.K. wniósł o jej uchylenie oraz o udzielenie żądanej informacji publicznej podnosząc, iż informacja nie ma charakteru informacji publicznej przetworzonej. Jego zdaniem można udostępnić wnioskowane dokumenty w całości; a analiza dokumentów dla rozpoznania wniosku nie nosi cech przetwarzania informacji. Zdaniem odwołującego żądana informacja podlega ustawowemu udostępnieniu i mimo to nie została jednak opublikowana w Biuletynie Informacji Publicznej. W.K. podniósł, że informacja ma znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa i usprawni działanie organu, a tym samym istnieje szczególny interes publiczny przemawiający za jej udzieleniem. Zarzucił, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie wyjaśnia szczegółowo powodów odmowy udostępnienia informacji i nie podaje podstawy prawnej pozwalającej na taką odmowę. Powtórzył, że udzielenie informacji nie polega na jej przetworzeniu, ale przekształceniu z formy papierowej na elektroniczną. Nadto powołał szereg orzeczeń sądów administracyjnych oraz cytaty z komentarza do ustawy o dostępie do informacji publicznej twierdząc, iż przemawiają one za trafnością odwołania.

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Prokurator Okręgowy w C. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198 ze zm.) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy opisał przebieg czynności dotychczas podjętych w sprawie. Organ wskazał, że zgodnie z zasadami funkcjonowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury Prokuratura Rejonowa C. -[...] w C. otrzymuje wyniki wszystkich dotyczących jej kontroli 1 stąd jest organem będącym w posiadaniu informacji objętych żądaniem wnioskodawcy. Zauważył, że wnioskodawca domaga się udostępnienia wszystkich dokumentów dotyczących kontroli zewnętrznych i wewnętrznych przeprowadzonych w Prokuraturze Rejonowej C.- -[...] w C. w okresie funkcjonowania ustawy o dostępnie do informacji publicznej (zwaną dalej ustawą) tj. od dnia 01 stycznia 2002 r. do dnia złożenia wniosku tj. do [...] r., zaś Prokuratura Rejonowa C. -[...] w C. została utworzona i rozpoczęła działalność w dniu [...]r. i stąd wniosek może być rozpoznawany jedynie od tej daty początkowej.

Organ odwoławczy podniósł, że obowiązujące przepisy nie przewidują prowadzenia przez jednostki prokuratury wykazów dokonywanych kontroli, istnieje natomiast -wbrew twierdzeniom wnioskodawcy - zbiorcza informacja o kontrolach dokonanych w prokuraturach okręgu [...] od 2004 r. umieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej, co stanowi wykonanie obowiązku wynikającego z art. 8 ust. 3 w zw. z art. 6 ust. 4 lit. a tiret drugie omawianej ustawy. Organ zauważył, iż cytowana ustawa nie określa, kiedy organ powinien umieścić w BlP informację o kontroli i jak długo informacja ta ma być upubliczniana. Utrwaloną praktyką jest aktualizowanie stron BlP dotyczących kontroli po upływie roku kalendarzowego, gdy zakończone są procedury kontrolne i prokuratury sporządzają sprawozdania roczne, a praktyka ta nie narusza przepisów ustawy.

Organ zaakcentował, że specyfika pracy prokuratury powoduje, iż sprawozdania z przeprowadzonych kontroli (zewnętrznych i wewnętrznych) zawierają szereg informacji m.in. o toczących się postępowaniach karnych i innych postępowaniach prowadzonych przez prokuratury (dot. ubezwłasnowolnienia, zaprzeczenia ojcostwa, unieważnienia uznania dziecka, unieważnienia małżeństwa itp.) , dlatego niemożliwe jest publikowanie w BlP sprawozdań z kontroli (np. wizytacji) "wprost" , gdyż doszłoby wówczas do naruszenia art. 5 ust. 1 i 2 omawianej ustawy poprzez ujawnienie tajemnic ustawowo chronionych (tajemnicy śledztwa, tajemnicy lekarskiej, ochrony danych osobowych, tajemnicy skarbowej etc.) oraz naruszenia prywatności osób fizycznych i tajemnicy przedsiębiorcy. Z tego powodu prokuratury na stronach BlP poprzestają na wskazaniu tematyki kontroli i jednostki objętej kontrolą, co daje obywatelom rozeznanie, kiedy, która prokuratura i w jakim zakresie była kontrolowana. Dysponując taką wiedzą, obywatel może zażądać udostępnienia protokołu kontroli, a rolą organu I instancji jest wówczas rozstrzygnięcie, czy i w jakim zakresie protokół może być udostępniony, natomiast obywatel na prawo zaskarżyć ew. decyzję odmowną.

Organ odwoławczy zauważył, że tak w doktrynie prawa jak i orzecznictwie sądów administracyjnych istnieje pogląd, iż protokoły z wizytacji i lustracji prokuratur są materiałami czysto wewnętrznymi, są adresowane wyłącznie do prokuratorów i ich zwierzchników, nie są materiałami jawnymi które można upublicznić, nie są zatem informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 w/cyt. ustawy (wyrok WSA w Krakowie o sygnaturze II SAB Kr 88/06; Prokuratura i Prawo Nr 11/2008). Wskazał przy tym, że eksponując głównie konieczność przestrzegania art. 5 ust. 1 i 2 omawianej ustawy (ochronę tajemnic ustawowo chronionych) organ odwoławczy uznał, iż nie ma podstaw do publikowania w BlP protokołów z kontroli w ich oryginalnej postaci "wprost", albowiem odmienna interpretacja art. 8 ust. 3 ustawy pomijająca ograniczenia w dostępie do informacji publicznej wynikające z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy, nieuchronnie wywołuje naruszenie szeregu przepisów prawa karnego (ujawnienie tajemnic chronionych ustawowo, ujawnienie danych osobowych) i odpowiedzialność po stronie osoby decydującej o takiej publikacji. Organ odwoławczy podkreślił, że dokonał sprawdzenia, czy w okresie objętym wnioskiem prowadzona była jakakolwiek kontrola Prokuratury Rejonowej C. -[...] w C. o tematyce nie wymagającej ujawniania materiałów prowadzonych spraw karnych czy cywilnych, co -potencjalnie -pozwalało na upublicznienie "wprost" protokołu z kontroli. Jak ustalono, wymieniona prokuratura od 2004 do 2008 roku była 32 razy objęta kontrolami (tematyka i daty roczne kontroli znajdują się na stronach BlP), wszystkie kontrole dotyczyły prowadzonych postępowań karnych czy cywilnych (dokonana w 2007 r. kontrola wdrożenia Systemu Informatycznego Prokuratury "[...]" również związana była z rejestracją danych chronionych ustawowo), dlatego nie istnieje żaden protokół z kontroli możliwy do upublicznienia "wprost" w BlP. Stąd tez - zdanie organu odwoławczego - przedstawione okoliczności powodują, że udzielenie żądanej informacji możliwe jest jedynie na wniosek - art. 10 ust. 1 ustawy.

Organ wskazał, że wnioskodawca, opierając się na brzmieniu art. 6 ust. 1 pkt. 4 lit. a tiret drugie ustawy, zażądał udostępnienia w postaci zapisu elektronicznego dokumentacji z wszystkich kontroli przeprowadzonych w Prokuraturze Rejonowej C.- [...] w C. Ponieważ protokoły kontroli zawierają szereg tajemnic chronionych ustawowo, dlatego dla udzielenia żądanej informacji konieczna byłaby analiza każdego protokołu i dokonanie przetworzenia informacji poprzez eliminację danych chronionych prawem.

Zdaniem organu utrwalone orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że jeżeli dla udzielenia informacji konieczne jest np. usuwanie danych chronionych prawem to informacja staje się informacją publiczną przetworzoną.

Organ odwoławczy podkreślił, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 in fine ustawy udzielenie informacji publicznej przetworzonej uzależnione jest od wykazania istnienia przesłanki interesu publicznego. Stąd też Prokurator rejonowy słusznie powiadomił wnioskodawcę, iż zażądana informacja ma charakter informacji publicznej przetworzonej i wezwał do wskazania na czym polega szczególny interes publiczny przemawiający za udzieleniem tej informacji oraz pouczył o skutkach prawnych braku odpowiedzi.

Za oczywiście chybioną uznał organ odwoławczy, podjętą przez wnioskodawcę próbę polemiki z twierdzeniem, iż żądana informacja jest informacją publiczną przetworzoną, zaś ogólnikowa deklaracja wnioskodawcy, że żądana informacja "ma znaczenie z punktu funkcjonowania państwa, a tym samym wykazuje szczególny interes publiczny przemawiający za udzieleniem informacji i w konsekwencji usprawni ona działanie organu" nie może być uznana za wykazanie przesłanki interesu publicznego. Organ przytoczył wyroku dnia 15 marca 2005 r. o sygn. akt II SA/Wa 2225/04, gdzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, iż interes publiczny odnosi się do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych podmiotów publicznych jako pewnej całości i wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu. W tej mierze podniósł, że wywody wnioskodawcy nie dają najmniejszej podstawy do twierdzenia, że jego intencją jest doskonalenie funkcjonowania Prokuratury Rejonowej C. -[...] w C. i ma on realne możliwości wpływania na pracę tej prokuratury.

Organ odwoławczy zauważył, że treść art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazuje, że przy udzieleniu informacji publicznej przetworzonej musi być zachowana pewna proporcja między nakładami na wytworzenie tej informacji, a społeczną korzyścią z jej udzielenia ("w takim zakresie") ,natomiast pojęcie korzyści publicznej zostało ustawowo dookreślone ("szczególnie istotne") i dlatego ogólnikowe powołanie się na "interes publiczny" nie stanowi wykazania przesłanki niezbędnej do udzielenia takiej informacji.

Odnosząc się do zarzutu, iż decyzja organu I instancji nie jest kompletna, gdyż nie posiada szczegółowego wyjaśnienia przyczyny odmowy udzielenia informacji i nie podaje podstawy prawnej takiej odmowy - organ odwoławczy - stwierdził, iż zaskarżona decyzja zawiera prawidłowo określoną podstawę prawną i pouczenie o prawie i trybie odwołania oraz jednoznacznie wyjaśnia , że jedyną podstawą odmowy udzielenia informacji jest brak ustawowej przesłanki interesu publicznego.

Wnioskiem z dnia [...]r. W.K. wystąpił o uzupełnienie lub sprostowanie decyzji z dnia [...]r. zarzucając, iż uzasadnienie decyzji nie wyjaśnia przyczyny odmowy udzielenia informacji, co do każdego z żądanych dokumentów lub jego fragmentów.

Postanowieniem z dnia [...]r., sygn. [...] Prokurator Okręgowy w C. odmówił sprostowania lub uzupełnienia decyzji z dnia [...]r. , wskazując w uzasadnieniu postanowienia, iż przedmiotowa decyzja jest kompletna i nie wymaga uzupełnienia.

W obszernej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący W.K. wskazał, że "w przypadku naruszenia przepisów prawa" wnosi "o uchylenie decyzji lub stwierdzenie jej nieważności, tym samym eliminację z obiegu prawnego wadliwej decyzji (...)". Podnosił, iż decyzja ta narusza jego prawo do informacji publicznej, które określone jest wart. 1, art. 2, art. 3, art. 4, art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10, art. 11, art. 12, art. 13, art. 14, art. 26, a tym samym art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 06 września 2001 roku. Nadmienił, że w toku postępowania naruszony został art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 k.p.a.. Organ pierwszej instancji i drugiej instancji, nie wyjaśniły bowiem dokładnie stanu faktycznego w czasie prowadzonego postępowania. Takie postępowanie organu pierwszej instancji uniemożliwia merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, a tym samym ocenę prawidłowości zaskarżonej decyzji. Domagał się sprawdzenia i oceny legalności rozstrzygnięcia, tj. zgodności z przepisami prawa materialnego i procedury administracyjnej , prawidłowości zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego. Skarżący ponownie podnosił, że jego zdaniem informacja nie ma charakteru informacji publicznej przetworzonej. Jego zdaniem można udostępnić wnioskowane dokumenty w całości; a analiza dokumentów dla rozpoznania wniosku nie nosi cech przetwarzania informacji. Zdaniem skarżącego pomimo, że żądana informacja podlega ustawowemu udostępnieniu, to nie została jednak opublikowana w Biuletynie Informacji Publicznej. W.K. podniósł, że informacja ma znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa i usprawni działanie organu, a tym samym istnieje szczególny interes publiczny przemawiający za jej udzieleniem. Zarzucił, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie wyjaśnia szczegółowo powodów odmowy udostępnienia konkretnych informacji (dokumentów) i nie podaje podstawy prawnej pozwalającej na taką odmowę. Powtórzył, że udzielenie informacji nie polega na jej przetworzeniu, ale przekształceniu z formy papierowej na elektroniczną. Nadto kolejny raz powołał szereg orzeczeń sądów administracyjnych oraz cytaty z komentarza do ustawy o dostępie do informacji publicznej twierdząc, iż przemawiają one za trafnością jego stanowiska.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi, względnie jeżeli Sąd uzna, iż sprawa nie dotyczy informacji publicznej i nie podlega jego kognicji o odrzucenie skargi. W uzasadnieniu wskazano, że skarga powtarza argumentację i zarzuty zgłoszone już we wcześniejszych pismach procesowych wnioskodawcy, a organ administracyjny odniósł się do nich w treści zaskarżonej decyzji i podtrzymuje swoje stanowisko, uważając skargę za chybioną.

W kolejnym piśmie procesowym z dnia [...]r. skarżący podtrzymał dotychczas prezentowane stanowisko oraz przywołał kolejne wyroki sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W punkcie wyjścia należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz.1269) Sąd ten sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wspomnianego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia – uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Sąd nie jest zatem władny oceniać takich okoliczności jak pokrzywdzenie strony orzeczeniem, czy rozstrzygnięcie wiąże się z negatywnymi skutkami dla strony i im podobnych.

Sąd związany jest normą prawną odzwierciedlającą wolę ustawodawcy, wyrażoną w treści odpowiedniego przepisu prawa. Przy tym z mocy art. 134 § 1 cytowanej ustawy tejże kontroli legalności dokonuje także z urzędu , nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując, w oparciu o wyżej naprowadzone przepisy, oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji należy stwierdzić, iż przy jej wydaniu nie naruszono przepisów prawa materialnego, jak również przepisów postępowania administracyjnego i to w sposób, który mógłby mieć istotny wpływ na jej wynik.

Zasady udostępniania informacji publicznej określone zostały w ustawie z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 powołanej ustawy, a w ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w jej art. 6, która podlega udostępnieniu na zasadach oraz w trybach określonych w tej ustawie. Innymi słowy - informacja publiczna to zbiór danych, które te organy i podmioty tworzą lub nimi dysponują w ramach wykonywanej działalności publicznej. Prokuratura jest organem państwowym spełniającym istotne funkcje, a co za tym idzie nie sposób twierdzić, aby jej działania miały być objęte specjalną ochroną przed upublicznieniem na gruncie przepisów o dostępie do informacji publicznej, chyba że wynika to z innych szczególnych obowiązujących ją przepisów. Stąd też - zdaniem Sądu – brak jest podstaw do odrzucenia skargi w niniejszej sprawie.

Artykuł 2 omawianej ustawy stanowi natomiast, że każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej (art. 2 ust. 1), a od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego w jej uzyskaniu art. ust. 2).

Jednak prawo do uzyskania tej informacji zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, w przypadku ubiegania się o uzyskanie informacji publicznej przetworzonej, ulega ograniczeniu przez wykazanie, iż jej uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Nie ulega wątpliwości, że organy prokuratury w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, mieszczą się w zakresie podmiotowym stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej i jako organy władzy publicznej zobowiązane są do udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych.

Istotę sporu w przedmiotowej sprawie stanowi charakter informacji publicznej, o której udostępnienie wystąpił skarżący. Żądana przez skarżącego informacja posiadała, zdaniem Sądu, charakter informacji przetworzonej, bowiem jak słusznie wskazały organy orzekające w sprawie, wymagała dla jej udostępnienia podjęcia konkretnych i licznych czynności materialno - technicznych, wymagających zaangażowania określonych środków osobowych i finansowych. Jak wynika bowiem z informacji organu odwoławczego protokoły wszystkich kontroli dotyczyły spraw związanych z tajemnicami chronionymi ustawowo.

Z uwagi na charakter ustawowych zadań prokuratury, kontrola jej działalności polega na badaniu konkretnych spraw karnych czy o charakterze cywilnym, a dokumentacja kontroli, jej efekty, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów kontrolujących ujęte są w jednym dokumencie (protokole z wizytacji lub lustracji) i dokument ten siłą rzeczy zawiera szereg danych objętych tajemnicą śledztwa, ochroną danych osobowych (w tym danych medycznych), tajemnicą bankową, służbową etc. oraz informacje ze sfery prywatności osób fizycznych (stosunki rodzinne, majątkowe, orientacja seksualna) i tajemnicy przedsiębiorcy (zasady funkcjonowania przedsiębiorstwa, jego finansów, zbytu produktów).

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że informacja publiczna przetworzona to taka informacja, na którą składa się pewna suma tak zwanej informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet o prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Takie zabiegi czynią zatem takie informacje proste, informacją przetworzoną, której udzielenie skorelowane jest z potrzebą wykazania przesłanki interesu publicznego (patrz wyrok NSA z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1347/05 – zbiór orzeczeń LEX Nr 281369).

Innymi słowy informacja przetworzona to między innymi taka informacja, dla której wytworzenia, co do zasady wymagane jest dokonanie usunięcia danych chronionych prawem, połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie pewnych określonych środków osobowych i finansowych. Uzyskanie przez zainteresowanego tego typu danych możliwe jest w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny. Charakter żądanej informacji publicznej wpływa nie tylko na prawo dostępu do niej, ale również determinuje sposób rozpoznania sprawy związanej z dostępem do informacji publicznej (a więc także to, w jakiej formie miałoby dojść do jej udostępnienia).

W toku postępowania administracyjnego skarżący został zobowiązany przez organ pierwszej instancji do wykazania interesu publicznego uzasadniającego udostępnienie żądanej informacji. Prawidłowo zatem, w świetle art. 14 ust. 2 omawianej ustawy organ pierwszej instancji powiadomił pisemnie skarżącego o przyczynach braku możliwości udostępnienia żądanej informacji z uwagi na to, iż ma ona charakter informacji publicznej przetworzonej i wskazał, że jej udostępnienie może nastąpić niezwłocznie po wykazaniu powodów, dla których spełnienie żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że pojęcie "interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nieposiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w ramach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu. Zatem, w kwestii udzielania przez organy państwa informacji publicznej interes publiczny istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa, np. usprawniałoby działanie jego organów (patrz wyżej przywołany wyrok NSA z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1347/05).

W tym stanie rzeczy udzielenie przez Prokuratora Rejonowego Prokuratury C. - [...] przetworzonej informacji publicznej byłoby uzasadnione interesem publicznym o tyle, o ile mogło realnie przełożyć się, na przykład, na poprawę funkcjonowania tej jednostki organizacyjnej Prokuratury bądź Prokuratury w ogólności. Brak wykazania tej ustawowej przesłanki, w przypadku wydania decyzji odmownej, spoczywa na podmiotach zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. W niniejszej sprawie zarówno organ pierwszej instancji, jak i organ odwoławczy badał jej występowanie. W konsekwencji oba organy orzekające uznały, iż w niniejszej sprawie po stronie skarżącego nie występuje interes publiczny uzasadniający udzielenie mu przetworzonej informacji publicznej, której się domagał. Sąd podziela w całości pogląd zaprezentowany w wyroku z dnia 15 marca 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 2225/04 (zbiór orzeczeń LEX Nr 189180), iż interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa, a co za tym idzie skuteczne działanie w granicach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu.

Podzielić zatem przyszło we wskazanym zakresie stanowisko organów orzekających, że skarżący nie wykazał istnienia interesu publicznego koniecznego do uzyskania przetworzonej informacji publicznej, a konsekwencją tego jest to, że w sytuacji braku interesu publicznego w przedmiotowej sprawie, organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej przetworzonej obowiązany był wydać decyzję odmawiającą udzielenia żądanej informacji z takim właśnie uzasadnieniem.

Powyższe wywody prowadza do wniosku, że ustalenia organu stanowiące podstawę zaskarżonej decyzji, zostały dokonane w oparciu o prawidłową ocenę złożonego i uzupełnionego wniosku skarżącego. Ponadto, na podstawie trafnych ustaleń, organ odwoławczy zastosował prawidłową wykładnię cytowanych wyżej przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej i zasadnie utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Mając powyżej naprowadzone wywody na uwadze pomimo subiektywnych odczuć strony skarżącej Sąd Administracyjny uznał , że zaskarżone orzeczenie nie narusza prawa, brak było podstaw do uwzględnienia skargi, a co za tym idzie podlegała ona oddaleniu, zgodnie z treścią art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270).