Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, , Sędzia WSA Mariola Kowalska, Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.), Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2009 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie wniesienia sprzeciwu do zgłoszenia zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych skargę oddala

Decyzją z dnia [...] grudnia 2007r., Nr [...] Prezydent m. [...] na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 i art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm., zwana dalej Prawem budowlanym) oraz 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwana dalej Kpa) wniósł sprzeciw do zgłoszenia zamiaru przystąpienia do wykonania robót budowlanych polegających na montażu nośnika reklamowego o wymiarach 6,Om x 3,Om przy ul. [...] w [...], na terenie dz. ewid. nr [...] z obrębu [...].

W uzasadnieniu organ podał, że z załączonego do zgłoszenia projektu budowlanego złożonego w dniu 3 grudnia 2007r. przez firmę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wynika, iż będzie to urządzenie reklamowe o bardzo dużych wymiarach i ciężarze, które zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego jest budową, a więc jest objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

Decyzją z dnia [...] lipca 2009r., Nr [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 104 Kpa oraz art. 82 ust. 3 Prawa budowlanego, po rozpoznaniu odwołania [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, iż w niniejszym przypadku konieczne jest uzyskanie pozwolenia na budowę. Organ II instancji wskazał, że wymiary oraz obecność fundamentu częściowo zagłębionego w ziemi uzasadniają uznanie przedmiotowej inwestycji za urządzenie posadowione na fundamencie nieprzestawnym, trwale z gruntem związanym.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wnosząc uchylenia zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu strona skarżąca wskazała, że o tym czy urządzenie reklamowe jest związane trwale z gruntem decyduje rozwiązanie techniczne a nie jego wielkość, dlatego też stwierdzenie konieczności trwałego związania z gruntem powinno nastąpić na podstawie przeprowadzonego dowodu z opinii technicznej, którą powinien przeprowadzić organ I instancji. Skarżąca spółka podkreśliła, że urządzenie reklamowe

będące przedmiotem postępowania związane jest z gruntem jedynie w wyniku oddziaływania sił grawitacji - a tego rodzaju związania nie można uznać za trwałe, gdyż w przeciwnym wypadku nie istniałyby w ogóle obiekty nietrwale powiązane z gruntem w strefie oddziaływania sił przyrody. Ponadto przedmiotowe urządzenie reklamowe nie jest trwale związane z gruntem z uwagi na brak takiego technicznego powiązania, a więc zastosowanie do niego ma art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżony akt z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, a więc prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy, wad w postępowaniu administracyjnym (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skarga nie jest zasadna, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów Prawa budowlanego można wyróżnić urządzenia reklamowe wolnostojące trwale związane z gruntem, o których mowa w art. 3 pkt 3, oraz urządzenia reklamowe, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6, wśród których można wyróżnić również wolnostojące niezwiązane trwale z gruntem, które są jednak urządzeniami stosunkowo lekkimi, przenośnymi o małych gabarytach.

Przedmiotowa sprawa dotyczy wykonania urządzenia reklamowego na gruncie, dlatego też kluczowym zagadnieniem jest to, czy zgłoszone roboty stanowią "instalowanie tablic i urządzeń reklamowych" w rozumieniu art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego, czy też stanowią "budowlę" w rozumieniu przepisów tejże ustawy, objętą obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych, z wyjątkiem usytuowanych na obiektach wpisanych do rejestru zabytków w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.

Wskazać należy, że użyty w powyższym przepisie zwrot "instalowanie", nie występuje w definicjach legalnych budowy i robót budowlanych, zamieszczonych w pkt 6 i 7 art. 3 Prawa budowlanego, jednak użycie jego w kontekście ww. przepisów wskazuje, iż odnosi się on do robót budowlanych polegających na instalowaniu (urządzeń, krat) na obiektach budowlanych. Kwalifikacja prawna tego z jakim rodzajem (typem) urządzeń reklamowych mamy do czynienia w danej sprawie, należy do organu architektoniczno-budowlanego, który jest właściwy do wydania pozwolenia na budowę, jak i wniesienia sprzeciwu.

Gdyby ustawodawca chciał zwolnić z obowiązku uzyskiwania pozwolenia na budowę "wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe", o których mowa w art. 3 pkt 3 powołanej ustawy - Prawo budowlane, to zamieściłby stosowne postanowienie o tym w art. 29 powołanej ustawy - Prawo budowlane, a nie w ust. 2 tego przepisu.

Przepis art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego ma wyłącznie zastosowanie do urządzeń reklamowych innych niż te, które są budowlami zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Zaś o tym, czy dane urządzenie reklamowe jest trwale związane z gruntem, czy też nie, nie decyduje technologia wykonania fundamentu i możliwości techniczne przeniesienia nośnika reklamowego w inne miejsce (por. wyrok NSA z dnia 3 września 2009r., sygn. akt II OSK 1331/08).

Odnosząc powyższe uwagi do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że wielkość przedmiotowego urządzenia reklamowego (tablica reklamowa o wymiarach 6M x 3m, słup o wysokości 6m powyżej fundamentu) jak i sposób osadzenia (fundament trwale związany z gruntem ) świadczą o tym, że jest to wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenie reklamowe, o którym mowa w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Do tego typu budowli nie może mieć zastosowania przepis art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego.

Należy zauważyć, że przedmiotowe urządzenie reklamowe jest trwale związane z gruntem, gdyż posadowione na gruncie jest stabilne i odporne na działanie czynników atmosferycznych np. wiatru.

W ocenie Sądu organy administracji trafnie przyjęły organy administracji, iż omawiane urządzenie reklamowe to budowla w postaci wolno stojącego urządzenia reklamowego trwale związanego z gruntem i w konsekwencji wniosły sprzeciw do zamiaru rozpoczęcia robót budowlanych polegających na budowie urządzenia reklamowego. Z opisu technicznego konstrukcji wynika bowiem, iż posadowienie przedmiotowego obiektu wymagało przygotowania określonego nośnika (słupa posadowionego na podstawie fundamentowej żelbetonowej) i wiązało się z koniecznością zadziałania w określony sposób na istniejący w miejscu jego ustawienia grunt, aby zapewnić wystarczająco stabilną podstawę dla słupa z tablicą uniemożliwiającą łatwe przesunięcie, przeniesienie w inne miejsce czy zniszczenie przy silnych podmuchach wiatru.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.