Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Protokolant ref. staż. Piotr Niewiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2015 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zezwolenia oddala skargę w całości

VI SA/Wa 1914/15

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2015 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny (także jako GIF), na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 1, art. 115 pkt 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (j.t/ Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.) – także jako ustawa lub pf., art. 127 § 3, art. 158 § 1 w zw. z art. 157 i art. 156 § 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2014 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (także jako DWIF) z dnia [...] marca 2014 r. zmieniającej zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej A. w Wo. przy ul. P. [...] (dalej jako apteka), w ten sposób, że wykreślono podmiot uprawniony do prowadzenia apteki P. sp. z o.o. z siedzibą w W. i wpisano B. sp. z o.o. z siedzibą we Wr. (także jako spółka).

Decyzje wydano w następujących ustaleniach;

Wnioskiem z dnia [...] lutego 2014 r. spółka wystąpiła do D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego o zmianę zezwolenia z dnia [...] lutego 2006 r. na prowadzenie apteki przez zmianę oznaczenia podmiotu uprawnionego do jej prowadzenia z P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na B. sp. z o.o. z siedzibą we Wr. Wniosek uzasadniano tym, że z dniem [...] grudnia 2013 r. spółka, w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu handlowego, połączyła się z P. sp. z o.o. przez przeniesienie całego majątku P. sp. z o.o. na spółkę.

Decyzją z dnia [...] marca 2014 r. DWIF zmienił zezwolenie z dnia [...] lutego 2006 r. wykreślając z zezwolenia P. sp. z o.o. z siedzibą w W. i wpisując w miejsce tej spółki B. sp. z o.o. z siedzibą we Wr.

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2014 r. spółka, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., załączając opinię prawną prof. dr hab. [...], wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji DWIF z dnia [...] marca 2014 r. wskazując, że P. sp. z o.o. prowadziła aptekę na podstawie zezwolenia z dnia [...] grudnia 2012 r. Uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z [...] listopada 2013 r. P. sp. z o.o. wyraziła zgodę na połączenie się ze spółką, w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h., które to połączenie nastąpiło przez przejęcie całego majątku P. sp. z o.o. przez spółkę. W związku z tym, że przejęcie nastąpiło na podstawie wymienionego przepisu, brak było podstawy prawnej do wydawania przez DWIF decyzji o zmianie zezwolenia.

W tych ustaleniach Główny Inspektor Farmaceutyczny wydał decyzję z dnia [...] grudnia 2014 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] marca 2014 r. o zmianie zezwolenia w sposób podany wcześniej wskazując, że decyzja DWIF oparta była na art. 99 ust. 1 i 2 pf. i na art. 155 k.p.a. Odnosząc się do opinii prawnej załączonej do wniosku, GIF stwierdził, że celem opinii była ocena prawnej dopuszczalności wszczęcia postępowania z urzędu w sprawie cofnięcia spółce zezwolenia na prowadzenie apteki o nazwie "D." Położonej w Wo. przy ul. P. [...]. W opinii z dnia [...] października 2014 r. prof. dr hab. [...] odniósł się do prawidłowości zastosowania art. 155 k.p.a. w decyzji zmieniającej adresata ostatecznego zezwolenia na prowadzenie apteki stwierdzając, że w sytuacji sukcesji generalnej opartej na art. 494 § 2 k.s.h. (połączenie spółek) nie było podstaw do wydania decyzji zmieniającej zezwolenie.

Organ farmaceutyczny stwierdził, że decyzja DWIF miała na względzie słuszny interes strony oraz przepisy ustawy – Prawo farmaceutyczne. Zgodnie z art. 99 ust. 4 tej ustawy prawo do uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki posiadają podmioty w nim wskazane, których wniosek o wydanie zezwolenia musi spełniać warunki podane w art. 102 pf. (m.in. podanie nazwy i siedziby podmiotu ubiegającego się o zezwolenie). Na podstawie art. 107 ustawy wojewódzki inspektor farmaceutyczny prowadzi rejestr zezwoleń zawierający dane podane w art. 102 pkt 1-6 pf. Skoro elementem zezwolenia jest nazwa podmiotu, gdyż podlega ona ujawnieniu w rejestrze, to ujawnienie jej zmiany powoduje zmianę zezwolenia. Zdaniem GIF w takim przypadku nie ma znaczenia treść art. 494 § 1 i § 2 k.s.h., gdyż podstawą do zmiany zezwolenia jest art. 155 k.p.a. w związku z przepisami ustawy.

W ocenie GIF połączenie spółek nie pozbawiło strony możliwości złożenia wniosku, z uwagi na zmianę oznaczenia podmiotu, a tym samym decyzja DWIF, uwzględniając wniosek, nie została wydana bez podstawy prawnej.

Organ farmaceutyczny zwracał uwagę, że spółka wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji zmieniającej zezwolenie po wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie cofnięcia jej zezwolenia na prowadzenie apteki o nazwie "D." w Wo. przy ul. P. [...].

Prawidłowe oznaczenie strony powinno być zgodne z wykazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym, a z przytoczonych przepisów ustawy wynika, że nazwa podmiotu prowadzącego aptekę (stanowiąca element zezwolenia) i dane o tym podmiocie zawarte w rejestrze, muszą być aktualne. W związku z tym należało wydać decyzję dotyczącą nazwy aktualnie prowadzącego aptekę. P. sp. z o.o. z siedzibą w W. z dniem [...] stycznia 2014 r. została wykreślona z KRS. Zatem nie mogła w dalszym ciągu figurować w rejestrze zezwoleń.

W tych warunkach, w ocenie GIF, nie doszło do spełnienia przesłanki z art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a., ani z pozostałych przepisów art. 156 § 1 k.p.a.

Od decyzji B. sp. z o.o. z siedzibą we Wr. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy domagając się zmiany decyzji zaskarżonej przez stwierdzenie nieważności decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] marca 2014 r.

Decyzji zarzucono naruszenie art. 155 k.p.a. przez zastosowanie tego przepisu, przez co doszło do powstania nowej sprawy administracji oraz naruszenie wymienionego przepisu w zw. z art. 99 ust. 3 i art. 101 pf. w sytuacji, gdy art. 155 k.p.a. ma zastosowanie do decyzji uznaniowych, a wymienione przepisy ustawy do decyzji związanych.

Zdaniem spółki art. 99 ust. 2 pf., jako przepis kompetencyjny, nie może stanowić samodzielnej podstawy rozstrzygnięcia. Podstawą jest art. 155 k.p.a., wedle którego, można dokonać zmiany decyzji w granicach stanu faktycznego sprawy pierwotnej. W związku z tym decyzja reformacyjna nie może prowadzić do zmiany podmiotu tej decyzji. Decyzja o zmianie zezwolenia jest decyzją związaną, a decyzja wydawana na podstawie art. 155 k.p.a. – decyzją uznaniową. Natomiast stwierdzenie organu o wykreśleniu z KRS P. sp. z o.o. z siedzibą w W. jest, zdaniem spółki nieistotne i pozostaje poza przedmiotem postępowania. Okoliczność, w jaki sposób technicznie organ uwidoczni w rejestrze zezwoleń nowego uprawnionego, nie jest okolicznością istotną w sprawie. Istotnym jest to, że uwidocznienie to nie może nastąpić w trybie art. 155 k.p.a.

Po zawiadomieniu spółki o zamiarze zakończenia postępowania i o prawach przysługujących stronie, spółka zapoznała się z aktami sprawy.

Decyzją wymienioną na wstępie Główny Inspektor Farmaceutyczny, opisując przebieg postępowania, zgromadzony materiał w sprawie oraz zastosowane przepisy, utrzymał w mocy decyzję zaskarżoną.

Organ farmaceutyczny, nie kwestionując skuteczności przejścia zezwolenia na spółkę w trybie art. 494 § 2 k.s.h. zauważył jednak, iż przepis art. 99 ust. 3 pkt 1 pf. przewiduje pewne ograniczenia. W sprawie mają jednak znaczenie także przepisy art. 37ar, art. 102 pkt 1 i art. 107 ust. 1 pf. Zgodnie, bowiem z art. 102 pkt 1 ustawy, zezwolenie musi zawierać nazwę podmiotu prowadzącego aptekę (posiadającego zezwolenie), dane zawarte w zezwoleniu umieszcza się w rejestrze zezwoleń (art. 107 ust. 1 ustawy), a ich modyfikacja wymaga wprowadzenia zmian w rejestrze, które przedsiębiorca jest obowiązany zgłosić (art. 37ar ustawy i pkt 6 zezwolenia). Z cytowanych przepisów wynika, że oznaczenie podmiotu posiadającego zezwolenie jest informacja istotną podlegająca zgłoszeniu, w przypadku zmiany tego podmiotu, do rejestru zezwoleń. Służy to pewności obrotu prawnego.

Ponieważ przepisy ustawy nie przewidują szczegółowego trybu zmiany zezwolenia (decyzji administracyjnej), w takiej sytuacji mają zastosowanie przepisy art. 154 i art. 155 k.p.a. Przeprowadzając analizę trybu zmiany zezwolenia na podstawie art. 155 k.p.a., w ocenie GIF wszystkie przesłanki z tego przepisu spełniała kwestionowana decyzja D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (zgoda strony na zmianę decyzji, przepis szczególny nie sprzeciwiał się tej zmianie, a za zmianą przemawiał interes społeczny i słuszny interes strony). Organ podkreślał, że spółka nie cofnęła wniosku o zmianę zezwolenia, jak i nie odwołała się od decyzji zmieniającej, co wskazuje na zgodę spółki co do zmiany decyzji. Obowiązujące przepisy nie tylko nie sprzeciwiają się tej zmianie zezwolenia w zakresie uaktualnienia podmiotu uprawnionego, lecz wprost wymagają w tym przedmiocie rozstrzygnięcia. Istniała zatem prawna podstawa do wydania kwestionowanej decyzji aktualizującej dane zawarte w zezwoleniu, za czym przemawia także interes społeczny. Niepożądana byłaby, bowiem sytuacja widnienia w rejestrze aptek podmiotu wykreślonego z KRS. Tej zmiany w rejestrze nie można traktować, jako zwykłej czynności materialno-technicznej, choćby ze względu na ograniczoną możliwość przejścia koncesji i zezwoleń (art. 494 § 2 k.s.h.).

Co do zasady prawa i obowiązku administracyjnoprawne związane są z podmiotem, dla którego zostały ustanowione i nie są przenoszalne. Wyjątkiem jest art. 494 § 2 k.s.h., który sam doznaje ograniczeń. Przykładem przepisu ograniczającego przejścia praw/obowiązków w związku z fuzją spółek, jest art. 99 ust. 3 pkt 1 pf., który przemawia za koniecznością wydania decyzji zmieniającej zezwolenie.

Odnosząc się do zarzutu spółki wywodzonego na podstawie art. 155 k.p.a. o koniczności zachowania tożsamości podmiotowej i tożsamości sprawy, organ administracji, wskazując na art. 494 § 2 k.s.h., stwierdził, że tożsamość podmiotowa została zachowana. Spółka, skutkiem przejęcia w tym trybie P. sp. z o.o., weszła w prawa i obowiązki spółki przejmowanej, co potwierdza decyzja zmieniająca zezwolenie, jako deklaratoryjna, nie kreując nowego stanu prawnego.

Kontynuując rozpatrywanie zarzutów spółki na tle art. 155 k.p.a. organ administracji podnosił, że decyzja zmieniająca jedynie potwierdzała przejście prawa na spółkę nie korygując żadnego innego rozstrzygnięcia, które byłoby sprzeczne z prawem. Dlatego nie można zarzucić organowi naruszenia prawa, w szczególności o charakterze kwalifikowanym. Omawiając pozostałe przypadki z art. 156 § 1 k.p.a., organ farmaceutyczny nie stwierdził by kwestionowana decyzja, zmieniająca zezwolenia, spełniła przesłanki któregokolwiek z tych przepisów.

Na decyzję B. sp. z o.o. z siedzibą we Wr. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uchylenia obu decyzji, stwierdzenia nieważności decyzji D. Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] marca 2014 r. oraz zasądzenia kosztów postępowania.

Decyzji zarzucono naruszenie: art. 494 § 1 i 2 k.s.h., art. 99 ust. 3 i art. 102 pkt 1 pf. w zw. z art. 37ar i art. 107 § 2 i 4 pf. przez przyjęcie, że przepisy te stanowią podstawę wydania decyzji deklaratoryjnej; art. 155 k.p.a. przez niewłaściwe jego zastosowanie w sytuacji, w której doszło do zmiany podmiotu decyzji i powstania nowej sprawy administracyjnej oraz zastosowania tego przepisu do decyzji związanej przez co doszło do spełnienia przesłanki z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.; art. 492 i 494 k.s.h. w zw. z art. 155 k.p.a. przez przyjęcie, że spółka przejmowana i przejmującą to tożsame podmioty.

Podobnie jak we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca zarzucała brak podstaw do wydania decyzji zmieniającej zezwolenie w sytuacji, w której do następstwa prawnego doszło z mocy prawa (art. 494 k.s.h.). Zdaniem skarżącej argumentacja organu oparta na powołanych przepisach Prawa farmaceutycznego w zestawieniu z art. 155 k.p.a. nie uzasadniała wydania decyzji przez DWIF. W tym zakresie skarżąca wywodziła o sprzeczności tej argumentacji na tle wymagań przepisu art. 155 k.p.a. Zdaniem skarżącej przepis ten można zastosować wyłącznie w granicach stanu faktycznego sprawy pierwotnej z zachowaniem tożsamości przedmiotowej sprawy i z zachowaniem tożsamości tego samego podmiotu. Tymczasem w ocenie skarżącej tożsamość podmiotowa nie występowała w sprawie, gdyż spółka przejmowana nie stała się w związku z jej przejęciem przez spółkę przejmująca tożsama ze skarżącą. Z tych względów nie było podstaw do wydawania decyzji o zmianie zezwolenia, a zmiany tej organ powinien dokonać czynnością materialno-techniczną.

Organ administracji błędnie zastosował w sprawie przepis art. 155 k.p.a. odnoszący się do decyzji uznaniowych w sytuacji, w której zmian decyzji może nastąpić wyłącznie decyzją związaną.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wnosił o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;

Sprawy należące do właściwości sądów administracyjnych rozpoznają w pierwszej instancji wojewódzkie sądy administracyjne – art. 3 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 § 1 wymienionej ustawy, sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zatem kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej nie jest sprawowana przez sąd według kryteriów słuszności, lecz dokonywana jest pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi.

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, iż skarga nie ma uzasadnionych podstaw dla jej uwzględnienia.

Skarżąca wystąpiła z wnioskiem o zmianę zezwolenia z dnia [...] lutego 2006 r. na prowadzenie apteki ogólnodostępnej poprzez zmianę oznaczenia podmiotu uprawnionego do prowadzenia tej apteki z P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na B. sp. z o.o. z siedzibą we Wr. i nigdy przedmiotowego wniosku nie wycofała, nie odnosząc się do tego faktu ani we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ani w skardze.

Skarżąca zdaje się nie dostrzegać, że apteka ogólnodostępna może być prowadzona na podstawie zezwolenia (art. 99 ust. 1 ustawy), które to zezwolenie było decyzją administracyjną, a zezwolenie to (decyzja administracyjna) może zostać zmieniona przez wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego (art. 99 ust. 2 ustawy) w trybie wskazanym przepisami art. 154 lub 155 k.p.a. Sama skarżąca we wniosku z dnia [...] lutego 2014 r. wyraźnie i jednoznacznie wyartykułowała swoje żądanie "o zmianę zezwolenia", a nie o dokonanie zmiany w rejestrze aptek przez wpisanie nowego podmiotu właścicielskiego przedmiotowej apteki. Jeżeli zatem skarżąca żądała "zmiany zezwolenia" będącego decyzją administracyjną, to powstaje retoryczne pytanie, w jakim innym trybie, niż przez wydanie decyzji zmieniającej, organ mógł tej zmiany zezwolenia (zmiany decyzji) dokonać. Stwierdzenie skarżącej, że zmiany ostatecznej decyzji administracyjnej można dokonać czynnością materialno-techniczną, nie znajduje potwierdzenia w obowiązujących przepisach prawa. Zmiana decyzji ostatecznej może nastąpić wyłącznie w drodze innej decyzji (art. 154 § 2 i art. 155 k.p.a.). Stwierdzenie nieważności decyzji następuje także w drodze decyzji (art. 158 § 1 k.p.a.). Uchylenia i stwierdzenia wygaśnięcia decyzji organ administracji publicznej także dokonuje decyzją (art. 162 § 3 k.p.a.). Jak więc wynika z powołanych przepisów, Kodeks postępowania administracyjnego nie zna trybu zmiany decyzji ostatecznej w drodze czynności materialno-technicznej. Skoro, bowiem zmiana decyzji jest dokonywana także w drodze decyzji administracyjnej to oznacza, że podstawą do zmiany decyzji w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie apteki może być jedynie przepis art. 155 k.p.a., jako że przepis ten dotyczy decyzji ostatecznej, mocą której strona konkretne prawo nabyła.

Pojęcie "orzeczenie" powinno być kojarzone z "rozstrzyganiem", a zatem powinno być kojarzone wprost z określeniem bezpośrednich konsekwencji prawnych danego stanu faktycznego (na podstawie stosowanej normy prawnej), a nie ze wskazaniem tego, jakie bezpośrednie konsekwencje faktyczne niesie ze sobą dany stan faktyczny. W ten sposób doprecyzowane znaczenie pojęcia "orzeczenie" występującego w art. 79 ust. 1 Konstytucji RP obejmuje w szczególności: wyroki i postanowienia sądów oraz decyzje i inne akty administracyjne organów administracji publicznej (decyzje oraz postanowienia administracyjne, akty nadzoru i inne) i jednocześnie pomija czynności materialno - techniczne tych organów (por. Majchrzak B., artykuł /w/ Przegląd Sejmowy, 2013/3/43-56).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 września 2011 r. wydanym w sprawie II GSK 871/10 stwierdził, że zmiana treści zezwolenia na prowadzenie apteki może nastąpić w drodze decyzji zmieniającej wydawanej na podstawie art. 155 k.p.a. w związku z art. 105 ust. 2 ustawy - Prawo farmaceutyczne, gdyż brak jest argumentów prawnych przemawiających za twierdzeniem, że możliwe byłoby dokonanie zmiany treści zezwolenia - decyzji administracyjnej - w drodze czynności materialno-technicznej (aktualizacja nazwiska/nazwy przedsiębiorcy w rejestrze).

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego przewidują tylko dwie instytucje prawno-procesowe zmiany treści decyzji ostatecznej: sprostowanie treści decyzji w trybie art. 113 k.p.a., jeżeli popełniono oczywistą omyłkę, ewentualnie zmianę treści decyzji (w tym istotnych danych stanowiących element danej decyzji, wynikający z treści przepisów prawa materialnego stanowiącego podstawę prawną tej decyzji administracyjnej) i to może nastąpić w drodze zastosowania przepisu art. 155 k.p.a.

Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podziela to stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego będące spójne z innym orzeczeniem tego Sądu (wyrok z dnia 2 czerwca 2009 r. wydany w sprawie GSK 985/08). W prawdzie, co zauważał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II GSK 871/10, wyrok wydany w sprawie GSK 985/08 dotyczył zmiany zezwolenia na prowadzenie hurtowni weterynaryjnych, jednakże potwierdza on także dopuszczalność zmiany zezwolenia na prowadzenie apteki wyłącznie w trybie art. 155 k.p.a. Należało zatem stwierdzić, że potraktowanie przez organy obu instancji rozpoznające wniosek skarżącej o zmianę decyzji/zezwolenia w trybie art. 155 k.p.a. było usprawiedliwione, gdyż brak było innej możliwości prawnej załatwienia tego wniosku jak tylko na podstawie art. 155 k.p.a.

Określenie podmiotu zezwolenia na prowadzenie apteki w przypadku osoby prawnej zgodnie z treścią przepisu art. 102 pkt 1 Prawa farmaceutycznego powinno zawierać nazwę i siedzibę podmiotu, na rzecz którego zostało wydane zezwolenie. W tej sytuacji oznaczenie podmiotu zezwolenia na prowadzenia apteki w sposób przewidziany prawem jest ważnym elementem decyzji administracyjnej i wszelka zmiana tego oznaczenia (nazwa przedsiębiorcy) wymagała dokonania zmiany decyzji. Należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 107 ust. 1 Prawa farmaceutycznego przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie apteki zobowiązany jest zgłosić do rejestru tego rodzaju zmianę oznaczenia podmiotu, albowiem wpis ten ulega zmianie i może być dokonywany jedynie na podstawie decyzji administracyjnej (w tym przypadku decyzji zmieniającej). Prawidłowe określenie adresata decyzji - podmiotu nabywającego prawa w niej określone - jest niewątpliwie istotnym elementem decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 99 ust. 1 i art. 102 Prawa farmaceutycznego.

Skarżąca, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., żądała stwierdzenia nieważności decyzji zmieniającej zezwolenie. Zgodnie z tym przepisem stwierdzenie nieważności decyzji następuje w sytuacji wydania decyzji bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. O rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony, oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze - skutki, które wywołuje decyzja (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie II GSK 1933/13). Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia a przepisem prawa stanowiącym jego podstawę prawną. W sposób rażący może zostać naruszony wyłącznie przepis, który może być stosowany w bezpośrednim rozumieniu, to znaczy taki, który nie wymaga stosowania wykładni prawa. Skutki, które wywołuje decyzja uznana za rażąco naruszającą prawo, to skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności - gospodarcze lub społeczne skutki naruszenia, których wystąpienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie decyzji, jako aktu wydanego przez organy praworządnego państwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 1994 r. w sprawie III ARN 13/94 oraz wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 18 lipca 1994 r. w sprawie V SA 535/94).

Zaskarżona decyzja, zasadnie (na co wykazano wcześniej), została wydana w oparciu o przepis art. 155 k.p.a. i rozstrzygnięcie to nie stało w oczywistej sprzeczności z treścią tego przepisu. Skutki decyzji zmieniającej nie naruszały zasady praworządności, także w zakresie sutków gospodarczych i społecznych. To, że decyzja stała się "niewygodna" dla skarżącej (z powodów podnoszonych ubocznie przez organ farmaceutyczny), nie powoduje naruszenia przez nią prawa, a w szczególności naruszenia rażącego.

Decyzji nie wydano z naruszeniem przepisów o właściwości (art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.), nie dotyczyła sprawy już rozstrzygniętej inna decyzją ostateczną i została skierowana do właściwej strony postępowania - wnioskodawcy (art. 156 § 1 pkt 3 i 4 k.p.a.), była wykonalna i jej wykonanie nie wywoływało czynu zagrożonego karą (art. 156 § 1 pkt 5 i 6 k.p.a.), nie zawierała także wady powodującej jej niewykonalność z mocy Prawa farmaceutycznego (art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a.), zatem nie spełniała także przesłanek do stwierdzenia jej nieważności z powołanych przepisów.

W świetle powyższych uwag, co do zakresu stosowania przepisu art. 155 k.p.a. w odniesieniu do decyzji administracyjnych wydawanych na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego, które nie przewidziały samodzielnych regulacji dotyczących zmiany zezwoleń (zakresu tych zmian), należy stwierdzić, że omawiane przepisy art. 155 k.p.a. w związku z art. 105 ust. 2 Prawa farmaceutycznego zostały prawidłowo zastosowane w celu załatwienia wniosku strony skarżącej o "zmianę zezwolenia" na prowadzenie apteki przez zmianę podmiotu uprawnionego do prowadzenia przedmiotowej apteki. Skarżąca domagała się wnioskiem z dnia 26 lutego 2014 r. zmiany zezwolenia na prowadzenie przedmiotowej apteki przez wpisanie siebie w miejsce poprzednio uprawnionej (P. sp. z o.o. z siedzibą w W.), zatem tylko w drodze decyzji zmieniającej można było w nowym zezwoleniu dokonać wpisu, kto uprawnienia z zezwolenia (z decyzji) wydanej 3 lutego 2006 r. przejął.

W tych warunkach Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.