Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Renata Owczarzak sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 14 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2020r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło w całości decyzję Burmistrza M. R. z [...] września 2020r. i orzekło o przyznaniu A. M. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną matką od [...] listopada 2020r. na stałe.

Powyższa decyzja wydana została w następujących okolicznościach.

Pismem z [...] sierpnia 2020r. A. M., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o przyznanie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania zatrudnienia w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką H. S.. We wniosku oświadczyła, że w przypadku wydania decyzji przyznającej prawo do wnioskowanego świadczenia z dniem jej wydania rezygnuje ona z ustalonego na jej rzecz prawa do zasiłku dla opiekuna. Wolę tę potwierdziła w piśmie z [...] sierpnia 2020r. – oświadczając, że nie rezygnuje z prawa do wypłaty zasiłku dla opiekuna do czasu stwierdzenia spełnienia przez nią przesłanek nabycia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Rozpoznając powyższy wniosek, decyzją z [...] września 2020 r. nr [...] Burmistrz M. R. odmówił Skarżącej A. M. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanego na niepełnosprawną w stopniu znacznym matkę. Organ wskazał, że w przypadku osoby wymagającej opieki nie można ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność, a więc w sprawie nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 220 ze zm., dalej powoływana jako "u.ś.r."). W ocenie organu przeszkodą do przyznania wnioskowanego świadczenia jest również to, że Skarżąca ma ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna. Organ wyjaśnił jednocześnie, że mając na uwadze słuszny interes strony nie podjął działań w celu uchylenia decyzji z [...] czerwca 2014r. (zmienionej decyzją z [...] listopada 2018r.) przyznającej prawo do zasiłku dla opiekuna.

Od powyższej decyzji Skarżąca wniosła odwołanie, domagając się jej uchylenia w całości oraz orzeczenia co do istoty sprawy przez ustalenie na jej rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Skarżąca zarzuciła organowi I instancji – mające istotny wpływ na wynik sprawy - naruszenie:

- przepisów prawa materialnego, przez błędną wykładnię art. 17 ust. 1b u.ś.r. i pominięcie okoliczności, że na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 roku o sygn. akt K 38/13, został on uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim różnicuje on prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez co narusza to art.7 oraz art. 190 ust. 1 Konstytucji RP,

- prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. polegające na pominięciu celów ustawy i błędnym przyjęciu, że okoliczność pobierania zasiłku dla opiekuna stanowi negatywną przesłankę do ustalenia i wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego,

- przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit b w zw. z art. 27 ust. 5 u.ś.r, poprzez nieuwzględnienie normy prawnej określonej w art. 27 ust. 5 – co w konsekwencji skutkowało pominięciem możliwości dokonania prze Skarżącą wyboru jednego ze świadczeń.

W wyniku rozpatrzenia ww. odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało decyzję opisaną na wstępie.

SKO nie podzieliło stanowiska organu I instancji o podstawie do odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia w oparciu o okoliczność, iż nie da się w sprawie ustalić daty powstania niepełnosprawności matki Skarżącej. Organ odwoławczy powołał się przy tym na derogacyjne skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014r. sygn. akt K 38/13 w postaci eliminacji niekonstytucyjnej treści normatywnej z art. 17 ust. 1 b u.ś.r.

SKO wskazało, że również druga wskazana przez organ I instancji przesłanka odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia, tj. okoliczność przyznania Skarżącej prawa do zasiłku dla opiekuna, na dzień orzekania przedmiotową decyzją SKO, nie jest już aktualna z uwagi na: złożenie przez Skarżącą w dniu [...] listopada 2020r. oświadczenia o rezygnacji z zasiłku dla opiekuna od dnia złożenia wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (które zostało potraktowane jako wniosek o uchylenie decyzji przyznającej prawo do zasiłku dla opiekuna) oraz wydanie decyzji z [...] listopada 2020r. uchylającej decyzję Burmistrza M. R. z [...] czerwca 2014r. przyznającej zasiłek dla opiekuna. Reasumując SKO stwierdziło, że w sprawie nie występują przeszkody wskazane przez organ I instancji, uniemożliwiające przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Jednocześnie SKO wskazało, że Skarżąca spełnia przesłanki do przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego. Nie podejmuje ona bowiem zatrudnienia w związku z opieką nad matką i sprawuje nad nią opiekę. Powyższe stanowiło – jak podkreśliło SKO - podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji organu I instancji w całości i przyznania Skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od [...] listopada 2020r. na stałe. SKO wyjaśniło przy tym, że dopiero z dniem uchylenia decyzji przyznającej prawo do zasiłku dla opiekuna odpadła przeszkoda, o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit b u.ś.r. uniemożliwiająca jednoczesne pobieranie obydwu świadczeń.

W skardze na powyższą decyzję, A. M. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji SKO w części określającej datę początkową przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyznanie Skarżącej prawa do przedmiotowego świadczenia za okres od [...] sierpnia 2020r. Wniosła też o zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżąca zarzuciła SKO naruszenie:

- art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. poprzez błędną wykładnię i pominięcie celów ustawy oraz przyjęcie, że okoliczność pobierania zasiłku dla opiekuna stanowi negatywną przesłankę do ustalenia i wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego,

- przepisu art. 27 ust. 5 u.ś.r, poprzez nieuwzględnienie, że Skarżącej przysługiwało prawo wyboru jednego ze świadczeń oraz pominięcie, że Skarżąca dokonała w toku postepowania wyraźnego wyboru świadczenia korzystniejszego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

Na wstępie wyjaśnić należy, iż sprawę rozpoznano na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym – na zgodny wniosek obu stron (art. 119 pkt 2 p.p.s.a.).

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji w zakresie wynikającym z treści art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 137) w zw. z art. 3 p.p.s.a., Sąd stwierdził, iż wniesiona w sprawie skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotę sporu w sprawie, w następstwie decyzji reformatoryjnej organu odwoławczego, stanowiła wyłącznie kwestia daty początkowej, od której należało przyznać Skarżącej świadczenie pielęgnacyjne. Skarżąca zakwestionowała bowiem legalność przyznania jej przez SKO wnioskowanego świadczenia od daty uchylenia decyzji ustalającej dla strony prawo do zasiłku dla opiekuna tj. od [...] listopada 2020 r., domagając się przyznania świadczenia pielęgnacyjnego począwszy od miesiąca, w którym wpłynął do organu wniosek strony o przyznanie przedmiotowego świadczenia, tj. od [...] sierpnia 2020r.

Odnośnie natomiast wszystkich wskazanych przez organ I instancji przesłanek odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, SKO stwierdziło, że nie miały one zastosowania w sprawie, a więc że nie było podstaw do odmowy przyznania Skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego w oparciu o przesłanki wykluczające z art. 17 ust. 1b u.ś.r., art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r., które to stanowisko Sąd uznał za prawidłowe i przyjął jako swoje. Jednocześnie w sprawie nie budziło wątpliwości, że Skarżąca nie podejmuje zatrudnienia w związku z opieką nad matką i sprawuje nad nią opiekę, a matka Skarżącej legitymuje się orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji - co oznacza spełnienie warunków koniecznych do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, o których mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r.

Wobec powyższego, odnosząc się do wskazanej spornej w sprawie kwestii, tj. możliwości przyznania świadczenia pielęgnacyjnego począwszy od [...] sierpnia 2020r., a więc za okres w którym obowiązywała decyzja ustalająca na rzecz Skarżącej prawo do zasiłku dla opiekuna, podnieść należy, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje innym osobom (niż wymienione w pkt 1-3), na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności - jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Stosownie do art. 17 ust. 5 pkt 1 lit b u.ś.r., świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenia pielęgnacyjnego lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów. Natomiast w myśl art. 27 ust. 5 u.ś.r., w przypadku zbiegu uprawnień do następujących świadczeń: 1) świadczenia rodzicielskiego lub 2) świadczenia pielęgnacyjnego, lub 3) specjalnego zasiłku opiekuńczego, lub 4) dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, lub 5) zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów - przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną - także w przypadku gdy świadczenia te przysługują w związku z opieką nad różnymi osobami.

Bezsporne w przedmiotowej sprawie jest, że w dacie złożenia przez Skarżącą wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, tj. [...] sierpnia 2020r. pobierała ona zasiłek dla opiekuna, przyznany na stałe na mocy decyzji Burmistrza M. R. z [...] czerwca 2014r. zmienionej decyzją z [...] listopada 2018r.

Ma racje Skarżąca, że zgodnie z art. 24 ust. 2 u.ś.r. prawo do świadczeń rodzinnych ustala się, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego.

Co do zasady więc wniosek Skarżącej złożony w dniu [...] sierpnia 2020r. o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego powinien skutkować przyznaniem pomocy począwszy od miesiąca złożenia wniosku. Stan taki nie mógł mieć jednak miejsca w okolicznościach przedmiotowej sprawy. Nie można pominąć tego, że okoliczności faktyczne i prawne w niniejszej sprawie wymusiły zastosowanie przez SKO w pierwszej kolejności ograniczenia ustawowego wynikającego z ww. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. Na dzień złożenia wniosku o świadczenie pielęgnacyjne istniała bowiem negatywna przesłanka do przyznania pomocy w żądanym zakresie, spowodowana ustalonym dla Skarżącej prawem do zasiłku dla opiekuna. Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje zaś, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów. Stanowi o tym wprost art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. Ustawodawca przewidział jednak sytuację dotyczącą zbiegu tych świadczeń w art. 27 ust. 5 u.ś.r., dając stronie możliwość swobodnego wyboru jednego z nich. W myśl przywołanych unormowań nie można więc w tym samym czasie korzystać z prawa do obu wymienionych świadczeń. Treść normy prawnej zawartej w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. potwierdza, że uprawnionemu przysługuje tylko jedno z tych świadczeń, zgodnie z jego wyborem, o którym mowa w art. 27 ust. 5 u.ś.r. Wykładnia systemowa ww. przepisów jest zatem jasna i jednoznaczna w treści. Unormowania te mają zapobiec kumulatywnemu pobieraniu świadczeń przysługujących z tego samego powodu, czyli z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym członkiem rodziny, wymagającym stałej lub długotrwałej opieki. Tym samym, nie jest możliwe przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na okres, w którym Skarżąca pobierała jednocześnie zasiłek dla opiekuna - przyznany wcześniejszą decyzją, która nie została wzruszona, ani uchylona za ten okres. Dopiero uchylenie lub zmiana decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna na dany okres, w przepisanym trybie, pozwala na przyznanie w miejsce poprzednio pobieranego świadczenia – świadczenia nowo wybranego.

Ograniczenie ustawowe do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. w zw. z art. 27 ust. 5 u.ś.r. należy stosować w pierwszeństwie przed warunkami określonymi w art. 24 ust. 2 u.ś.r., mającymi zastosowanie tylko w sytuacji stwierdzenia spełnienia w miesiącu złożenia wniosku wszystkich przesłanek pozytywnych i braku występowania przesłanek negatywnych do uwzględnienia wniosku. Skoro nie jest możliwe kumulatywne pobieranie obu świadczeń, to warunkiem przyznania nowego świadczenia jest rezygnacja z uprzednio przyznanego świadczenia, która nie może sprowadzać się tylko do deklaracji na przyszłość, ale jej wyrazem musi być ustanie dotychczasowego prawa, poprzez uchylenie lub zmianę wcześniejszej decyzji. Okres, na jaki strona może ubiegać się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest więc determinowany wyłącznie datą wpływu wniosku o to świadczenie, ale też uzależniony jest od terminu przysługiwania dotychczasowego zbieżnego uprawnienia.

Z powyższego wynika, że dopiero zniesienie w formie prawnej negatywnej przesłanki z art. 17 ust. 5 pkt 1lit. b u.ś.r. daje możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Ustawodawca, jak podkreślono, przewidział w przepisie art. 27 ust. 5 u.ś.r., możliwość swobodnego wyboru jednego z wymienionych w nim świadczeń. Organ w sprawach przyznania świadczeń rodzinnych nie działa z urzędu, lecz wyłącznie na wniosek strony. Zauważyć należy, że w sprawie Skarżąca, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, domagając się wypłaty przysługującego jej zasiłku dla opiekuna do daty rozstrzygnięcia sprawy w przedmiocie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. "Zrezygnowała" z zasiłku dla opiekuna warunkowo – ze skutkiem na przyszłość. Skarżąca dopiero pismem z dnia [...] listopada 2020r. złożyła oświadczenie o rezygnacji z zasiłku dla opiekuna od dnia złożenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego – co pozwoliło na przyjęcie, że dopiero z tym dniem w sposób jasny wyraziła zgodę na uchylenie decyzji z dnia [...] czerwca 2014r. W konsekwencji decyzją Burmistrza M. R. z [...] listopada 2020r. wyeliminowano z obrotu prawnego rozstrzygnięcie stanowiące podstawę wypłaty zasiłku dla opiekuna. Rację ma zatem organ odwoławczy, że dopiero [...] listopada 2020 r. nastąpiło wyeliminowanie przeszkody do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r., na co miał bezpośredni wpływ sposób działania w sprawie i konstruowania wniosków przez Skarżącą i reprezentującego ją profesjonalnego pełnomocnika.

W związku tym, dopóki w przedmiotowej sprawie nie została usunięta z obrotu prawnego decyzja o przyznaniu zasiłku dla opiekuna, dopóty niemożliwe było pozytywne rozpatrzenie wniosku Skarżącej z [...] sierpnia 2020r. Ograniczenia ustawowe wynikające z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. w niniejszej sprawie ustały dopiero z chwilą wydania w trybie art. 155 k.p.a. decyzji z dnia [...] listopada 2020r. Z uwagi na skutki decyzji wydanej na podstawie art. 155 k.p.a. – na przyszłość (ex nunc), organ II instancji w zaskarżonej decyzji reformacyjnej prawidłowo przyznał Skarżącej świadczenie pielęgnacyjne począwszy od [...] listopada 2020 r. Skarżąca bowiem dopiero w tym dniu spełniła wszystkie przesłanki materialnoprawne do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Warto przytoczyć w tym miejscu stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowane w wyroku z 11 grudnia 2019 r., sygn. akt I OSK 3/19 (dostępny na stronie www. orzeczenia.nsa.gov.pl), zgodnie z którym na kanwie omawianych powyżej przepisów, należy przyjąć dopuszczalność zbiegu uprawnień, ale już nie kumulatywnego pobierania świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna. W ocenie NSA, dla uniknięcia zbiegu omawianych świadczeń możliwe jest wydanie decyzji ustalającej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego pod warunkiem zrzeczenia się ustalonego już zasiłku dla opiekuna. W tym celu organ administracji, kierując się zasadami zawartymi w przepisach art. 7, 9, 77 i 80 k.p.a., powinien, stwierdzając, że strona spełnia pozostałe przesłanki do otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego, poinformować ją, iż przeszkodą do jego przyznania pozostaje pobieranie zasiłku dla opiekuna. Zgodnie ze stanowiskiem NSA, wyrażonym w ww. wyroku, strona, która dokonuje wyboru, a korzysta już ze zbieżnego uprawnienia, musi z niego zrezygnować przed rozstrzygnięciem o prawie do wnioskowanego świadczenia. Przy czym, rezygnacja ta nie może opierać się tylko na warunkowej deklaracji, konieczne jest bowiem, aby przed rozstrzygnięciem o prawie do wyższego świadczenia pielęgnacyjnego, ustało prawo do pobierania zbieżnego świadczenia.

W realiach rozpoznawanej sprawy bez wątpienia organy podjęły czynności zmierzające do uzyskania przez Skarżącą świadczenia korzystniejszego (pisma organu I instancji z [...] sierpnia 2020r. – k. 71 akt adm. oraz pismo SKO z [...] listopada 2020r. – k. 5 akt adm. II instancji - wzywające do wyrażenia wyraźnej zgody na uchylenie decyzji ustalającej prawo do zasiłku dla opiekuna). Podkreślić należy, że tylko Skarżąca mogła podjąć skuteczne działanie zmierzające do uchylenia lub zmiany decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna. Uchylenie tej decyzji wymagało bowiem bezwzględnie wyraźnej zgody. Złożony przez Skarżącą pierwotnie wniosek (z [...] sierpnia 2020r.) w tym względzie był jednak tylko warunkowy i strona w sposób jasny domagała się dalszej realizacji prawa do zasiłku dla opiekuna.

Dodatkowo należy też zwrócić uwagę, że w spornym okresie Skarżąca miała przyznane prawo do zasiłku dla opiekuna i je zrealizowała. Dlatego też, w ocenie Sądu, nie jest możliwe rozliczenie obu świadczeń przyznanych za ten sam okres (od [...] sierpnia 2020r. do [...] listopada 2020r.) - z których jedno zostało wcześniej wypłacone przez skompensowanie świadczeń i wypłatę nowego świadczenia za okres pokrywających się uprawnień w wysokości różnicy pomiędzy kwotą świadczenia pielęgnacyjnego, a kwotą wypłaconego zasiłku dla opiekuna. Takiego rozwiązania nie przewidują przepisy prawa. O ile bezsporne jest, że oba świadczenia nie mogą się kumulować – art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r., o tyle brak jest podstaw prawnych do stosowania w przedmiotowej sprawie "kompensaty" tych świadczeń.

W orzecznictwie sądów administracyjnych rozbieżnie oceniana jest możliwość kompensowania świadczeń wypłaty wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości różnicy pomiędzy zbiegającymi się uprawnieniami. W wyrokach m.in. z dnia 18 czerwca 2020 r. - sygn. akt I OSK 254/20; z dnia 27 maja 2020 r. -sygn. akt I OSK 2375/19 i z dnia 11 sierpnia 2020 r. - sygn. akt I OSK 764/20 (dostępne na stronie jw.) Naczelny Sąd Administracyjny zasadnie dostrzegł, że wypłata świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ustawową wysokością tego świadczenia i wysokością emerytury (netto), pozostawałaby w sprzeczności z treścią art. 17 ust. 3 u.ś.r., który wysokość świadczenia pielęgnacyjnego określa jednoznacznie kwotowo i nie pozwala na samodzielne określanie jego wysokości przez organ administracji w oparciu o jakiekolwiek przesłanki. Uwagi te, zdaniem Sądu, należy analogicznie odnieść do zbiegu wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego z przysługującym stronie specjalnym zasiłkiem opiekuńczym. Zatem z tego względu brak było podstawy prawnej, aby organ odwoławczy dokonywał kompensowania świadczeń.

Z tych wszystkich względów, wskazujących na zgodność z prawem zaskarżonej decyzji, Sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.