Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Przewlekłość postępowania, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, I OSK 3493/15 - Wyrok NSA z 2017-10-18, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I OSK 3493/15 - Wyrok NSA
|
|
|||
|
2015-12-28 | |||
|
Naczelny Sąd Administracyjny | |||
|
Jerzy Bortkiewicz /sprawozdawca/ Małgorzata Pocztarek /przewodniczący/ Zbigniew Ślusarczyk |
|||
|
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658 |
|||
|
Przewlekłość postępowania | |||
|
II SAB/Kr 116/15 - Wyrok WSA w Krakowie z 2015-09-17 | |||
|
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad | |||
|
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę | |||
|
Dz.U. 2016 poz 1764 art. 14 ust. 2, art. 16 ust. 1 Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jedn. Dz.U. 2017 poz 1369 art. 149 § 1, § 1a Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 września 2015 r. sygn. akt II SAB/Kr 116/15 w sprawie ze skargi Fundacji "[...]" w B. na bezczynność Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od Fundacji "[...]" w B. na rzecz Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. |
||||
Uzasadnienie
UZASADNIENIE: Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 września 2015 r., sygn. akt II SAB/Kr 116/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Fundacji "[...]" w B. na bezczynność Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, w pkt I/ zobowiązał Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. do wydania aktu lub dokonania czynności w sprawie z wniosku Fundacji "[...]" w B. z dnia [...] maja 2015 r. w zakresie załącznika graficznego do decyzji nr [...] z dnia [...] maja 2015 r. oraz dokumentacji projektowej do przedmiotowej decyzji - w terminie 14 dni; w pkt II/ stwierdził, że bezczynność Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w pkt III/ zasądził od Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. na rzecz strony skarżącej - Fundacji "[...]" w B. kwotę 100 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania. Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku przedstawił następujący stan faktyczny sprawy: Skarżąca Fundacja P, w B. , zwana dalej: "wnioskodawczynią" lub "Fundacją", pismem z dnia [...] czerwca 2015 r. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w K, w przedmiocie nieudostępnienia w terminie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem złożonym pocztą elektroniczną z dnia [...] maja 2015 r. o udostępnienie kopii decyzji znak: [...] wraz z załącznikiem graficznym do decyzji oraz kopii uzgodnionego przez zarządcę drogi projektu budowlanego zjazdu w wersji elektronicznej w formacie PDF lub jpg. W uzasadnieniu skargi wskazano, że w wyniku wykonania wniosku organ udostępnił skan decyzji nr [...] z dnia [...] maja 2013 dotyczącej zezwolenia na przebudowę zjazdu z drogi woj. nr [...] w m. N. W zakresie udostępnienia dokumentacji projektowej wskazane zostało, iż można się z nią zapoznać w siedzibie Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. Organ podniósł, iż ze względu na ochronę praw autorskich nie jest możliwe udostępnienie wersji elektronicznej załącznika graficznego oraz uzgodnionego projektu budowlanego zjazdu. W ocenie strony skarżącej doszło tym działaniem do naruszenia art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 10 Europejskiej Konwencji o ochronie Praw Człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. 1993 Nr 61, poz. 284 ze zm.), art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2014 poz. 782), zwanej dalej: "u.d.i.p." przez nieudzielenie informacji publicznej. Organ nie wyjaśnił czy doszło do realizacji przesłanki wyłączenia jawności z art. 5 ust. 1, art. 5 ust. 2 u.d.i.p., czy też innych. Wskazano, że jeżeli organ wskazuje, iż zachodzi ograniczenie jawności, to powinien wydać decyzję odmowną udostępnienia informacji publicznej - art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p. W oparciu o powyższe wniesiono o zobowiązanie organu do wykonania wniosku w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt organowi, oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że w mailu do wnioskodawcy poinformowano o pozytywnym załatwieniu sprawy udostępnienia materiałów - przesłano w dniu [...].06.2015 r., na adres poczty elektronicznej Fundacji ([...]), w formacie PDF, skan decyzji nr [...] z dnia [...].05.2013 tj. zezwolenie na przebudowę zjazdu z drogi woj. nr [...] w m. N. Ponadto poinformowano, iż z dokumentacją projektową przedmiotowej inwestycji można się zapoznać osobiście w siedzibie ZDW ul. G. pok. [...] od poniedziałku do piątku w godz. od 07.00 do 15.00. Jednocześnie wyjaśniono, iż przesłanie w wersji elektronicznej załącznika graficznego oraz uzgodnionego projektu budowlanego zjazdu nie jest możliwe, albowiem w świetle przepisów ustawy Prawo autorskie brak jest podstaw dla zarządcy drogi do kopiowania i rozpowszechniania rozwiązań projektowych zastosowanych w przedmiotowej dokumentacji projektowej bez zgody autora projektu – M. J. G. [...] M. [...]. Jak stwierdził organ, rozwiązania projektowe zastosowane w projekcie budowlanym podlegają ochronie na podstawie art. 1 ust. 1 i 2 pkt 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. oprawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). W ocenie organu prośba o udostępnienie przedmiotowych materiałów została załatwiona pozytywnie i bez zbędnej zwłoki. Co do pozostałej części również zdecydowano o udostępnieniu materiałów. Określono jedynie inny sposób ich udostępnienia niż wskazany w mailu od Fundacji. Na mail wysłany przez pracownika ZDW w dniu [...].06.2015 r. nie otrzymano żadnej odpowiedzi. Jedyną reakcją Fundacji było złożenie skargi na bezczynność do sądu administracyjnego. Argumentowano, że dysponentem projektu budowlanego zjazdu jest, w niniejszej sprawie, Małopolski Urząd Wojewódzki w K., a ponadto Fundacja może się zwrócić o kopię projektu do projektanta. Nadto podniesiono, że projekt budowlany jest opracowywany w formacie niestandardowym tj. innym niż A4 czy A3, co znacznie utrudnia lub w niektórych przypadkach uniemożliwia jego skopiowanie przy użyciu powszechnie stosowanych metod. Najczęściej składa się z kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu zszytych kart. Z tych też powodów najbardziej odpowiednim sposobem udostępnienia dokumentacji projektowej jest umożliwienie zapoznania się z nią osobiście w siedzibie podmiotu, gdzie jest przechowywana. Organ podniósł też, że przesłanego do ZDW w dniu [...].05.2015 r. maila Fundacji nie można potraktować, jako formalnego wniosku (podania), ze względu na brak podpisu spełniającego wymagania przepisów prawa i w konsekwencji brak możliwości zweryfikowania, czy rzeczywiście pochodzi od wskazanego w nim nadawcy. Przedmiotowy mail nie spełnia też wymogów dla podania określonych w art. 63 § 3a k.p.a., albowiem nie został uwierzytelniony przy użyciu mechanizmów określonych w art. 20a ust. 1 albo ust. 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, uwzględniając skargę stwierdził, że informacja, której domagała się strona skarżąca, w myśl art. 1 ust. 1 u.d.i.p., stanowi informację publiczną, a Dyrektor Zarządu Dróg Wojewódzkich w K., w myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy jest podmiotem zobowiązanym do jej udostępnienia. Sąd ten wskazał, że żądanie jej w formie elektronicznej, a nie tradycyjnie na piśmie, w świetle utrwalonego orzecznictwa nie daje podstaw do zaaprobowania stanowiska organu zawartego w odpowiedzi na skargę, że wniosek taki formalnie w ogóle nie został złożony. Sąd I instancji stwierdził, że organ udostępnił wyłącznie skan żądanej decyzji, wskazując że ze względu na ochronę praw autorskich nie jest możliwe udostępnienie wersji elektronicznej załącznika graficznego oraz uzgodnionego projektu budowlanego zjazdu, z którymi można się zapoznać w siedzibie Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. W ocenie tego Sądu, takie stanowisko organu należy ocenić, jako odmowę udostępnienia informacji publicznej w pozostałym zakresie, co zgodnie z art. 5 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., wymagało wydania decyzji odmownej. Ponieważ decyzja taka nie została wydana, organ pozostaje w bezczynności. Sąd I instancji dodał, że nawet, jeśli odpowiedź organu (która nie jest w pełni precyzyjna) traktować jako brak możliwości udostępnienia żądanej informacji w formie i w sposób wskazany we wniosku, to również w tym wypadku, zgodnie z art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., winien wydać decyzję. Organ również takiej decyzji nie wydał, co skutkuje oceną, że co do nieudostępnionej informacji pozostaje w bezczynności. Sąd I instancji wyjaśnił, że wobec powyższego orzeczono jak w pkt I wyroku na podstawie art. 149 § 1pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. nr 153, poz. 1270), zwanej dalej: "p.p.s.a.". Sąd uznał, że brak udzielenia informacji w tej sprawie nie nastąpił z rażącym naruszeniem prawa, albowiem częściowe udzielenie odpowiedzi nastąpiło w terminie, a co do nieudostępnionej informacji wskazano przyczynę nieudostępnienia jej w formie żądanej przez wnioskodawcę i podano gdzie się z nią można zapoznać. Ponadto w ocenie Sądu, brak udzielenia żądanej informacji wynikał nie ze złej woli, a z nieświadomości prawnej organu, co do obowiązku wydania decyzji. Z uwagi na powyższe nie ma także podstaw do wymierzenia organowi grzywny. Dlatego też, stosownie do art. 149 § 1a p.p.s.a., orzekł, jak w pkt II wyroku. O kosztach Sąd ten orzekł w pkt III sentencji wyroku na zasadzie art. 200 p.p.s.a. Dyrektor Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości, domagając się jego uchylenia w całości oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów: 1/ prawa materialnego, tj. polegające na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu art. 5 w zw. z art. 16 ust. 1 oraz art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., poprzez błędne przyjęcie, że skarżący pozostaje w bezczynności, gdyż w istocie odmówił udostępnienia informacji publicznej, co wymagało wydania decyzji odmownej lub powinien był wydać decyzję w oparciu o art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 w przypadku stwierdzenia braku możliwości udostępnienia żądanej informacji w formie i w sposób wskazany we wniosku; 2) przepisów procedury administracyjnej mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., przez nieuwzględnienie skargi mimo naruszenia art. 63 § 3 i 3a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej: "k.p.a.", polegającego na przyjęciu, iż mail od Fundacji, B. [...],[...] P., zawierający prośbę o udostępnienie kopii decyzji znak: [...] wraz z załącznikiem graficznym do decyzji oraz kopii uzgodnionego przez zarządcę drogi projektu budowlanego zjazdu w wersji elektronicznej w formacie PDF lub JPG z dnia [...].05.2015 r., stanowi złożony formalnie wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej stwierdzono, że organ udzielił odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, informując, że z dokumentacją projektową przedmiotowej inwestycji można się zapoznać osobiście w siedzibie organu, jednocześnie wyjaśniając, iż przesłanie w wersji elektronicznej załącznika graficznego oraz uzgodnionego projektu budowlanego zjazdu nie jest możliwe Wyjaśniono, że na mail wysłany przez pracownika ZDW w dniu [...].06.2015 r. nie otrzymano żadnej odpowiedzi. Jedyną reakcją Fundacji było złożenie skargi na bezczynność do sądu administracyjnego. Wywodzono, że nie można zgodzić się z twierdzeniem Sądu I instancji, iż stanowisko organu wyrażone w odpowiedzi na mail Fundacji należy ocenić jako odmowę udostępnienia informacji publicznej w pozostałym zakresie, co wymagało decyzji odmownej albowiem prośba o udostępnienie przedmiotowych materiałów została przez Zarząd Dróg Wojewódzkich w K. załatwiona pozytywnie i bez zbędnej zwłoki. Podkreślono, że w odpowiedzi na prośbę Fundacji przesłano skan decyzji nr [...] z dnia [...].05.2013 r., a co do pozostałej części również zdecydowano o udostępnieniu materiałów, choć określono inny sposób ich udostępnienia niż wskazany w mailu od Fundacji. Zarzucono, że w opisanej sytuacji, stanowisko Sądu I instancji o zaistnieniu przesłanek do wydania decyzji w oparciu o art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., jest nieuzasadnione, gdyż w momencie wpływu skargi na bezczynność, organ miał obowiązek przekazać całość akt sprawy do sądu administracyjnego i nie miał możliwości wydania, w tym zakresie, decyzji. Stwierdzono, że odpowiedź z dnia [...].06.2015 r. na mail od Fundacji można ew. potraktować, zgodnie z art. 14 ust. 2 u.d.i.p., jako powiadomienie o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazanie, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. Od momentu powiadomienia w powyższym zakresie (wysłania maila), organ oczekiwał na zajęcie stanowiska przez Fundację. Zwrócono uwagę na okoliczność, że przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie określają terminu wydania decyzji o umorzeniu postępowania stwierdzając jedynie, że jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób łub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. Jeżeli by przyjąć, iż organ powinien był wydać decyzję o umorzeniu postępowania niezwłocznie tj. zwyczajowo w ciągu 14 dni po stwierdzeniu, że minął bezskutecznie termin 14-dniowy wskazany w art. 14 ust. 2 zd. 2, to w skargę Fundacji na bezczynność organu uznać należy za przedwczesną, albowiem w chwili jej nadania i wpływu do organu, organ nie pozostawał w bezczynności, gdyż skarga Fundacji została nadana pocztą w dniu [...].06.2015 r. i wpłynęła do organu w dniu [...].06.2015 r., a mail do Fundacji - powiadomienie o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem, został wysłany w dniu [...].06.2015 r. W ocenie skarżącego, miał on czas na wydanie decyzji o umorzeniu postępowania, co najmniej do dnia [...].06.2015 r. Zwrócono tez uwagę na okoliczność, że w momencie wpływu skargi na bezczynność, organ miał obowiązek przekazać całość akt sprawy do sądu administracyjnego i nie miał możliwości wydania decyzji, w oparciu o art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Odnośnie zarzutu naruszenia przepisów postępowania przez Sąd I instancji, podniesiono, że przesłanego do organu w dniu [...].05.2015 r. maila Fundacji nie można potraktować, jako formalnego wniosku (podania), ze względu na brak podpisu spełniającego wymagania przepisów prawa i w konsekwencji brak możliwości zweryfikowania, czy rzeczywiście pochodzi od wskazanego w nim nadawcy. Przedmiotowy mail nie spełnia też wymogów dla podania określonych w art. 63 § 3a k.p.a., albowiem nie został uwierzytelniony przy użyciu mechanizmów określonych w art. 20a ust. 1 albo ust. 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Niezależnie od powyższych okoliczności skarga Fundacji - w ocenie organu - nie zasługiwała na uwzględnienie przez Sąd I instancji również z uwagi na fakt, że materiały objęte prośbą o ich przesłanie drogą maiłową nie mogły zostać udostępnione w formie elektronicznej, albowiem w świetle przepisów Prawa autorskiego brak jest podstaw dla zarządcy drogi do kopiowania i rozpowszechniania rozwiązań projektowych zastosowanych w dokumentacji projektowej zjazdu z drogi publicznej, bez zgody autora projektu. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga kasacyjna zawiera usprawiedliwione podstawy. Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a. i nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku. Wobec tego, Naczelny Sąd Administracyjny przeszedł do zbadania zarzutów kasacyjnych, będąc związany granicami skargi kasacyjnej. W skardze kasacyjnej zawarto zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania oraz naruszenia prawa materialnego. Rozpoznając w pierwszej kolejności zarzuty naruszenia przepisów postępowania, należało stwierdzić, że nie zasługiwały one na uwzględnienie. W powyższym zarzucie wskazano, jako naruszone przepisy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., przez nieuwzględnienie skargi mimo naruszenia art. 63 § 3 i 3a k.p.a.", polegającego na przyjęciu, iż mail od Fundacji, zawierający wniosek o udostępnienie informacji publicznej, stanowi złożony formalnie wniosek o udostępnienie informacji publicznej, gdy tymczasem nie został zaopatrzony w podpis, spełniający wymagania przepisu art. 63 § 3 i 3a k.p.a. Ustosunkowując się do powyższego zarzutu należy stwierdzić, że przepisy u.d.i.p., nie wskazują jakichkolwiek wymagań formalnych wniosku (poza utrwaleniem go w formie pisemnej). Ugruntowane orzecznictwo sądowoadministracyjne nakazuje zaś za wniosek pisemny uznawać również przesłanie zapytania pocztą elektroniczną (e-mail) - i to nawet, gdy do jego autoryzacji nie zostanie użyty podpis elektroniczny (zob. np. wyrok NSA z dnia 16 marca 2009 r., I OSK 1277/08). Tym samym co do zasady brak było podstaw do wzywania do uzupełnienia jakichkolwiek braków formalnych sporządzonego w formie elektronicznej podpisanego wniosku, bez zachowania wymogów podpisu elektronicznego. Ubocznie należy zauważyć, że zarzut naruszenia art. 63 § 3a k.p.a., został skonstruowany w sposób wadliwy, albowiem § 3a ww. artykułu składa się z trzech punktów, co sprawia, że niewskazanie właściwego z nich, powoduje brak możliwości merytorycznego rozpoznania zarzutu w tym zakresie, co wynika ze związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej bez możliwości domniemywania woli czy tez intencji składającego skargę kasacyjną i domyślania się, czy dookreślania sposobu naruszenia wskazanych przepisów prawa. Z powyższych względów powyższy zarzut nie podlegał uwzględnieniu. Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia prawa materialnego, tj. art. 5 w zw. z art. 16 ust. 1 oraz art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., polegającego na błędnym przyjęciu, że skarżący kasacyjnie organ pozostaje w bezczynności, należało uznać, że zarzut ten jest zasadny. Na wstępie jednak należy stwierdzić, że wytyk naruszenia art. 5 u.d.i.p., został wadliwie skonstruowany, albowiem nie wskazano właściwej jednostki redakcyjnej tego artykułu, składającego się z 4 ustępów, co uniemożliwia merytoryczne odniesienie się do niego. Skutecznie natomiast powołano się na naruszenie art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Przepis art. 14 ust. 2 u.d.i.p., stanowi, że "jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się". Z kolei z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., wynika, że zarówno odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Biorąc pod uwagę treść obu przepisów, zgodzić się należy ze skarżącym kasacyjnie organem, że Sąd I instancji wadliwie ocenił, iż organ odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie udzielenia dokumentacji projektowej (załącznika graficznego do decyzji z [...].05.2013 r. oraz uzgodnionego projektu budowlanego zjazdu), wskazując, że odmowa ta wymagała wydania przez organ decyzji odmownej. Stanowisko Sądu I instancji jest zresztą w tym zakresie niekonsekwentne i niezrozumiałe. Sąd ten bowiem z jednej strony twierdził, że organ odmówił w ww. zakresie udzielenia informacji publicznej, co wymagało wydania decyzji odmownej (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.), jednocześnie przyjmując, że zaszły warunki do wydania decyzji o umorzeniu postępowania (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.), jeżeliby zakwalifikować działanie organu, jako poinformowanie wnioskodawczyni o braku możliwości udostępnienia żądanej informacji w formie i w sposób wskazany we wniosku. Takiego stanowiska Sądu I instancji nie można zaakceptować, po pierwsze, brak było warunków do wydania decyzji w oparciu o art. 16 ust. 1 u.d.i.p., a po wtóre, Sąd ten nie może kwalifikować działania organu, jednocześnie, jako odmowę udzielenia informacji publicznej oraz jako udzielenie wyjaśnienia o gotowości jej udzielenia, lecz w innej formie niż wskazana we wniosku. Wskazane uchybienie Sądu I instancji miało wpływ na wynik sprawy, albowiem Sąd ten przyjął, że organ winien był wydać decyzję na podst. art. 16 ust. 1 u.d.i.p., o odmowie udzielenia informacji publicznej lub o umorzeniu postępowania, lecz decyzji tej nie wydał wskutek pozostawania w bezczynności, co skutkowało uwzględnieniem skargi. Stanowisko to, tak co do oceny, że organ odmówił udzielenia informacji publicznej (w zakresie informacji, której nie przesłał zgodnie z wnioskiem) oraz, że pozostawał w bezczynności, co do wydania decyzji było wadliwe. Jak wynika bowiem z akt sprawy, organ nie odmówił udzielenia żądanej informacji. Udzielił bowiem wersji elektronicznej decyzji z dnia [...] maja 2015 r., a w zakresie żądania dokumentacji projektowej, w odpowiedzi na wniosek, wyraził gotowość do jej udzielenia, choć nie w formie w jakiej domagała się tego wnioskodawczyni. Wskazał jednak warunki dostępu do tej informacji (informując, że można się z nią zapoznać w siedzibie organu od poniedziałku do piątku w godz. od 07.00 do 15.00). Tym samym organ spełnił warunki wynikające z przepisu art. 14 ust. 2 u.d.i.p., albowiem powiadomił wnioskodawczynię o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem, a poza tym wskazał, w jaki sposób informacja może być udostępniona niezwłocznie. W omawianej sytuacji niewątpliwie organ byłby zobowiązany do umorzenia postępowania w sytuacji, kiedy wnioskodawczyni w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawczyni nie złożyłaby wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu (art. 14 ust. 2 u.d.i.p.). Jednakże w przedmiotowej sprawie nie można zarzucić organowi pozostawania w bezczynności w zakresie niewydania decyzji o umorzeniu postępowania. Nie zdążył bowiem upłynąć 14 dniowy termin od ww. powiadomienia wnioskodawczyni, mającego miejsce w dniu [...] czerwca 2015 r., ponieważ w dniu [...] czerwca 2015 r. nadała ona drogą pocztową skargę na bezczynność organu. Tym samym przerwała bieg 14 terminu o którym mowa w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. i wyraziła negatywne stanowisko, co do proponowanej przez organ formy udostępnienia informacji publicznej. W tych warunkach pomimo tego, że skarga wpłynęła do organu po upływie 14 dni od powiadomienia wnioskodawczyni pismem z [...] czerwca 2015 r., to jednak organ nie pozostawał w bezczynności w sytuacji przeciwstawienia się strony co do jego propozycji udzielenia informacji publicznej. W zaistniałej sytuacji obowiązkiem organu było bezzwłoczne przekazanie akt sprawy wraz ze skargą Sądowi I instancji, któremu to obowiązkowi organ sprostał. W wyniku powyższych rozważań, należało stwierdzić, że skarga kasacyjna była oparta na usprawiedliwionych podstawach naruszenia prawa materialnego, wskazanych w skardze kasacyjnej, tj. art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Naczelny Sąd Administracyjny uznając, że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona, na podstawie art. 188 p.p.s.a. w zw. z art. 151 p.p.s.a. oraz art. 149 § 1 pkt 1, § 1 a) oraz § 2 p.p.s.a., uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę wobec braku przesłanek do stwierdzenia bezczynności organu. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a. |