Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie NSA Jan Zimmermann (spr.) WSA Barbara Pasternak Protokolant: Joanna Obrał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi K.H. na bezczynność Prezydenta Miasta K. I. zobowiązuje Prezydenta Miasta K. do załatwienia wniosku K.H. z dnia [...].08.2008 r. II. zasądza od Prezydenta Miasta K. na rzecz skarżącego K.H. kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

IISAB/Kr 109/08

UZASADNIENIE

K. H., zam. w K. przy ul. [...] skierował w dniu 17 listopada 2008 r. skargę o Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na bezczynność Prezydenta M., mającą polegać na nie udzieleniu mu informacji publicznej. W dniu 26 sierpnia 2008 r. skarżący złożył bowiem wniosek do Prezydenta M. o udzielenie mu informacji publicznej, polegającej na udzieleniu odpowiedzi na pytanie, czy Dyrektor Wydziału Architektury i Urbanistyki lub jakikolwiek z podporządkowanych mu pracowników wydał zalecenia co do przewlekłego i niezgodnego z prawem prowadzenia postępowań o wydanie warunków zabudowy w szeregu wskazanych przez K. H. sprawach. W odpowiedzi z dnia 11 września 2008 r. Prezydent M. odmówił udzielenia powyższych informacji twierdząc, że nie stanowią one informacji publicznej. Po wezwaniu do usunięcia naruszenia Prawa Prezydent podtrzymał swoje stanowisko w piśmie z dnia 8 października 2008 r.

W uzasadnieniu skargi K. H. stwierdził, że odmowa udzielenia informacji, z uwagi na to, że nie stanowi ona informacji publicznej, powinna być dokonana w formie decyzji administracyjnej, a w konsekwencji Prezydent M. pozostaje w bezczynności. W dalszym wywodzie skarżący podniósł, że konstytucyjne prawo obywatela do uzyskania informacji obejmuje każdą wiadomość wytworzoną przez szeroko rozumiana władzę publiczną. Treść dokumentów urzędowych i informacji wydanych przez władze publiczne stanowi "informację publiczną".

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie. Podano tam argumentację zawartą we wcześniejszych pismach Prezydenta M., a następnie, powołując się obszernie na orzecznictwo NSA stwierdzono, że odmowa udostępnienia informacji publicznej wymaga decyzji tylko wtedy, gdy chodzi o informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wymagane przez K. H. dane nie stanowią informacji publicznej, gdyż chodzi skarżącemu o polecenia służbowe - akty wewnętrzne - kierowane do podległych komórek organizacyjnych. Wniosek K. H. nie dotyczył udzielenia informacji o stanie jego spraw (o ewentualnej przewlekłości w ich prowadzeniu, czego można zresztą dochodzić w trybie k.p.a.), ale informacji o wewnętrznych zaleceniach w tych kwestiach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga na bezczynność organu administracji publicznej formułowana w kontekście przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) jest o tyle specyficzna, że wymaga najpierw odpowiedzi na pytanie, czy w danej sprawie w ogóle miała być, czy też nawet mogła być wydana decyzja administracyjna. Nie mamy więc tu do czynienia z typowym przy bezczynności dylematem: czy organ nie wydając decyzji administracyjnej pozostaje, czy nie pozostaje w zwłoce, ale z dylematem innym: czy organ nie wydając decyzji administracyjnej trafnie, czy też nie trafnie uważa, że nie powinien jej w ogóle wydawać. Ta specyfika sytuacji bierze się stąd, że cyt. ustawa przewiduje wydanie decyzji administracyjnej tylko wtedy, gdy organ odmawia ujawnienia czegoś (faktu, dokumentu, czynności), co stanowi informację publiczną w rozumieniu jej przepisów. Gdy natomiast dana informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy albo gdy informacja ta jest ujawniana, forma decyzji administracyjnej nie jest przewidziana i nie może być mowy o bezczynności organu.

W analizowanej tu sprawie istotnym jest więc tylko to, czy wniosek K. H. dotyczył, czy nie dotyczył udzielenia informacji publicznej w rozumieniu cyt. ustawy. Jeśli miała to być informacja publiczna, to organ chcący odmówić jej udzielenia powinien był wydać decyzję administracyjną a nie wydając jej znajdował się w stanie bezczynności. Jeżeli wniosek nie dotyczył informacji publicznej bezczynności organu być nie może.

Nie jest trafna argumentacja strony przeciwnej, zgodnie z którą wniosek K. H. dotyczył tylko treści poleceń służbowych, t.j. aktów wewnętrznych, nie mających charakteru publicznego, czyli nie będących informacja publiczną. Wniosek ten zawierał pytanie, "czy" Dyrektor Wydziału Architektury i Urbanistyki UM lub jakikolwiek z podporządkowanych mu pracowników wydał zalecenia we wskazanych we wniosku sprawach. Odpowiedź na to pytanie, a zatem wymagana informacja publiczna mogła być zatem zawarta w jednym słowie: "wydał" lub "nie wydał". Jest to więc informacja o sposobach przyjmowania i załatwiania spraw, którą cyt. ustawa w art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. d zalicza do informacji publicznych.

Skoro wnioskowana informacja jest informacją publiczną Prezydent M. winien załatwić wniosek K. H. zgodnie z ustawą, udzielając tej informacji albo jej odmawiając w formie decyzji administracyjnej. Odmowa w innej formie jest niezgodna z prawem i stanowi bezczynność Prezydenta M. Skarga na tę bezczynność okazała się zatem trafna i skuteczna.

W opisanej sytuacji Sąd orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). O kosztach postanowiono na podstawie art. 200 tejże ustawy.