Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi G. Ł. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę

Wnioskiem z dnia [...] września 2016 r., zmienionym w dniu [...] października 2016 r., W. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (zwaną dalej także: "W. sp. z o.o." lub "Inwestorem"), zwróciła się do Prezydenta Miasta B. o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługową (parter, l piętro), garażem podziemnym, instalacją kanalizacji deszczowej i zagospodarowaniem terenu na działce o nr ewidencyjnym [...] położonej przy ul. [...] w B. oraz wniosek o pozwolenie na rozbiórkę budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego, położonych na ww. działce. Do wniosku dołączono m.in. oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr [...] na cele budowlane, cztery egzemplarze projektu budowlanego, zgodę właścicieli obiektów budowlanych na ich rozbiórkę, projekt rozbiórki zawierający szkic usytuowania budynków oraz opis zakresu i sposobu prowadzenia robót budowlanych.

Zawiadomieniem z dnia [...] października 2016 r. Prezydent Miasta B. poinformował strony o wszczęciu postępowania w sprawie.

Wskutek wydanego przez organ I instancji postanowienia, zobowiązującego Inwestora do usunięcia wymienionych w nim nieprawidłowości, Inwestor złożył poprawiony i uzupełniony projekt budowlany, zgodę Białostockiej Spółdzielni Mieszkaniowej na rozbiórkę części kanalizacji deszczowej, zgodę na rozbiórkę przyłącza gazowego wydaną przez P. sp z o.o. oddział w W. oraz decyzję zezwalającą na lokalizację zjazdu publicznego w pasie drogowym ul. [...] (objętego odrębnym opracowaniem) oraz zgodę na dysponowanie działką o nr ewid. [...] w pasie drogowym ul. [...] w B..

Decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. znak: [...] Prezydent Miasta B. zatwierdził projekt budowlany i udzielił Inwestorowi pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługową (parter, l piętro), garażem podziemnym, instalacją kanalizacji deszczowej i zagospodarowaniem terenu na działce o nr ewid. [...] w B., oraz udzielił pozwolenia na rozbiórkę budynków mieszkalnego i gospodarczego na ww. działce.

Wskutek rozpatrzenia odwołania G. Ł., będącego właścicielem działki nr [...], bezpośrednio graniczącej z terenem inwestycji, decyzją z dnia [...] marca 2017 r., znak: [...] Wojewoda P. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ l instancji, wskazując na szereg nieprawidłowości wymagających wyjaśnienia i uzupełnienia w ponownie prowadzonym postępowaniu, zaistniałych wskutek braku zebrania i przeanalizowania istotnego dla sprawy materiału dowodowego. W tym zakresie Wojewoda P. wskazał m.in. na wątpliwości dotyczące położenia nieruchomości na obszarze, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony uchwałą Rady Miejskiej B. nr [...] z dnia [...] lutego 2011 r. obejmującą część osiedla [...] w B. (zwany dalej: "planem miejscowym"). Inwestycja zlokalizowana jest na terenie oznaczonym na rysunku symbolem 3.3 MW U, który zgodnie z § 47 ust. 1 ww. uchwały przeznacza się pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i usługową (w tym m.in. z zakresu: handlu, gastronomii, administracji, opieki zdrowotnej, rekreacji, kultury i oświaty) wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz zielenią urządzoną. Ponadto organ odwoławczy wskazał, że wedle § 47 ust. 3 pkt. 2 lit. c planu miejscowego, w zakresie zabudowy i zagospodarowania terenu oznaczonego symbolem 3.3. MW, U ustala się lokalizację usług wzdłuż m.in. ulicy [...],

w parterze zabudowy mieszkaniowej, z nakazem ujednolicenia w poszczególnych budynkach istniejących kolorystyki i materiałów użytych do wystroju zewnętrznego oraz formy i wielkości otworów okiennych i drzwiowych oraz witryn sklepowych.

W tym względzie zobowiązano organ l instancji do jednoznacznego wyjaśnienia, czy ustalenia planu miejscowego zezwalają na lokalizację usług jedynie w parterze budynków mieszkalnych zlokalizowanych przy ul. [...] w B., czy dopuszczają także ich lokalizację na wyższych kondygnacjach projektowanych budynków. W ocenie Wojewody P., organ I instancji nie odniósł się do poszczególnych zapisów planu i nie wyjaśnił swojego stanowisko dotyczącego zgodności planowanej inwestycji z zapisami planu miejscowego. Ponadto organ odwoławczy zauważył, że projekt budowlany nie wykazuje ujednolicenia w poszczególnych budynkach istniejących kolorystyki i materiałów użytych do wystroju zewnętrznego oraz formy i wielkości otworów okiennych i drzwiowych oraz witryn sklepowych, zgodnie z § 47 ust. 2 lit c ww. uchwały. W tym względzie wskazano na możliwość wystąpienia do autora planu o wyjaśnienie jego niejednoznacznych zapisów.

Ponadto organ odwoławczy wskazał na braki i nieścisłości w opisie technicznym do projektu budowlanego oraz znajdującej się w projekcie budowlanych ekspertyzie technicznej dotyczącej oceny wpływu budowy planowanego budynku na sąsiadujący budynek garażowy, zlokalizowany na działce nr [...]. Nie wskazano bowiem w jaki sposób ten budynek zostanie zabezpieczony przed spękaniami

i uszkodzeniami spowodowanymi wykonywaniem wykopów na głębokości około 3,90 m. Dokumentacja ta uwzględnia jedynie sposób zabezpieczenia samego wykopu przed osuwaniem się ziemi i wystąpieniem w nim wody gruntowej Projekt budowlany nie uwzględnia technologii montażu mających zabezpieczać wykop ścian szczelinowych i skutków jakie może nieść za sobą wciskanie grodzic w grunt

w bliskim sąsiedztwie ww. budynku garażowego. Ponadto organ odwoławczy wskazał na brak informacji co do przeprowadzenia inwentaryzacji tego budynku

z uwzględnieniem odkrywek jego fundamentu w celu ustalenia poziomu posadowienia ław fundamentowych i stwierdzenia, czy zachodzi konieczność ich podbijania. Do kolejnych uchybień organ odwoławczy zaliczył niejasność co do objęcia niniejszą inwestycją także rozbiórki istniejącego przyłącza gazu i kanalizacji deszczowej, niezgodność miejsc postojowych zlokalizowanych w garażu podziemnym z § 104 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2015 poz. 1422, zwane dalej "warunkami technicznymi" lub "rozporządzeniem"), brak weryfikacji zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, brak przeprowadzenia analizy czy inwestycja będzie oddziaływała na sąsiednią nieruchomość, co przesądziłoby o stronach postępowania.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r, nr [...], znak: [...], zatwierdził projekt budowlany i udzielił Inwestorowi pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługową, garażem podziemnym, instalacją kanalizacji deszczowej i zagospodarowaniem terenu na działce o nr ewid. gr. [...] położonej przy ul. [...] oraz udzielił pozwolenia na rozbiórkę budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego na ww. działce.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że zwrócił się do Departamentu Urbanistyki Urzędu Miejskiego w B. z prośbą o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących zgodności projektowanej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W udzielonej odpowiedzi wyjaśniono zaś, że opisana w § 4 planu miejscowego funkcja usługowa i mieszkalna wielorodzinna na terenie inwestycyjnym, oznaczonym symbolem 3.3 MW,U, może występować wymiennie, w dowolnych proporcjach z uwzględnieniem ustaleń szczegółowych dla tego terenu. Ponadto zdaniem autora planu, przepis § 47 ust. 3, pkt. 2 lit. c tiret 1 planu miejscowego dotyczy jedynie istniejących budynków, a zatem w przypadku nowych budynków realizowanych na tym terenie możliwa jest lokalizacja usług również na drugiej i wyższych kondygnacjach nadziemnych, bez konieczności ujednolicenia kolorystyki i materiałów użytych do wystroju zewnętrznego oraz formy i wielkości otworów okiennych i drzwiowych oraz witryn sklepowych.

Organ I instancji wskazał także, że uwzględniając wytyczne Wojewody P., zobowiązał Inwestora do: uzupełnienia w projektu budowlanego o informację w jaki sposób zabezpieczony zostanie sąsiedni budynek garażowy przed spękaniami i uszkodzeniami spowodowanymi wykonaniem wykopów oraz o opis technologii montażu ścian szczelinowych i skutków, jakie może nieść za sobą wciskanie grodzic w grunt w bliskim sąsiedztwie tego budynku, t.j. w odległości minimum 58 cm od niego, doprowadzenia projektu budowlanego do wzajemnej zgodności w zakresie rozbiórki istniejącego przyłącza gazu i kanalizacji deszczowej oraz doprowadzenia projektu budowlanego do zgodności z § 104 ust. 3 rozporządzenia. Organ I instancji wskazał, że w dniu 8 maja 2017 r. Inwestor przedłożył uzupełniony projekt budowlany, który, po przeprowadzeniu inwentaryzacji budynku garażowego zakłada zmianę zabezpieczenia wykopu ze ścian szczelinowych tylu LARSEN na palisadę DSM550, która to technologia została scharakteryzowana w Projekcie technologicznego umocnienia wykopu dla fundamentu budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. [...] w B., autorstwa mgr inż. B. M. i sprawdzającego mgr inż. J. J., stanowiącym załącznik do projektu budowlanego. Ponadto wskazano, że projektant usunął rozbieżność związaną z rozbiórką istniejącego przyłącza gazu i kanalizacji deszczowej, -wskazując, że nie są one objęte opracowaniem, zaś w zakresie niezgodności projektu z § 104 ust. 3 rozporządzenia wskazano, że w uzupełnionym projekcie zachowano odległość 0,5 m pomiędzy bokiem samochodu, a ścianą lub słupem.

W ocenie organu I instancji projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a także kompletny, posiada bowiem wymagane opinie, uzgodnienia i pozwolenia, zawiera informację dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b ustawy

z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 2016 r., poz. 290 ze zm., dalej: "Prawo budowlane"), jak również został wykonany i sprawdzony przez osoby posiadające wymagane uprawnienia. Projekt zagospodarowania działki jest natomiast zgodny z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi.

Organ ustalił ponadto, że obszar oddziaływania obiektu obejmuje działkę inwestycji nr [...] oraz sąsiednie działki budowlane o nr [...] mając na uwadze wymogi przepisów przeciwpożarowych oraz ewentualny wpływ na zagospodarowanie tych działek w kontekście § 13 warunków technicznych, działkę nr [...] z uwagi na projektowany układ komunikacyjny i oddziaływanie w aspekcie przepisów art. 140 i art. 144 Kodeksu cywilnego, a także działkę drogową nr [...] z uwagi na przewidzianą obsługę komunikacyjną z tej działki, poprzez projektowany zjazd przeznaczony do zatwierdzenia odrębnym opracowaniem. Wskazał także, że w ponownie przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym zawiadomiono strony o zebranym materiale dowodowym i możliwości zapoznania się z aktami, wniesieniu uwag, wniosków i zastrzeżeń oraz, że uwagi wniósł jedynie G. Ł.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł G. Ł., wskazując, że samo stwierdzenie, że w przypadku przedmiotowej inwestycji projekt budowlany spełnia wymagania planu miejscowego, nie może być powodem do wydania pozwolenia na budowę, bez uwzględnienia dóbr osobistych. Ponadto odwołujący się wskazał, że wyjaśnienie udzielone przez autora planu jest niejasne i niespójne

z zapisami planu miejscowego oraz zakwestionował projektowaną lokalizację pomieszczenia na śmieci, wskazując na uciążliwości spowodowane transportem odpadów medycznych z przewidzianych w projekcie budowlanym gabinetów medycznych, a także śmieci komunalnych ze śmietnika zaprojektowanego

w planowanym budynku wielorodzinnym. Zdaniem Skarżącego odbiór odpadków będzie odbywał się wzdłuż granicy z jego działką, a wskazana lokalizacja śmietnika będzie zakłócała korzystanie z nieruchomości ponad przeciętną miarę.

Pismem z dnia [...] września 2017 r. G. Ł. poinformował organ odwoławczy o złożonym do Rady Miejskiej w B. wezwaniu do usunięcia naruszeń prawa w uchwale nr [...] Rady Miejskiej B. z dnia [...] lutego 2011 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla [...] w B..

Decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...] Wojewoda P. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że niniejsze postępowanie prowadzone jest zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.

z 2017 r., poz. 935), w myśl którego do postępowań administracyjnych wszczętych

i niezakończonych przed dniem wejścia niniejszej ustawy ostateczną decyzją lub postanowieniem stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W dalszej części uzasadnienia Wojewoda P. powołał się na art. 35 ust. 1, 3 i 4 Prawa budowlanego, podkreślając, że w przypadku wywiązania się Inwestora z warunków określonych w przepisach prawa, organ administracji architektoniczno-budowlanej ma obowiązek podjąć rozstrzygnięcie zgodne z żądaniami Inwestora. Organ odwoławczy wskazał, że w ponownie prowadzonym postępowaniu zapewniono Inwestorowi możliwość wyjaśnienia stanu faktycznego i uzupełnienia materiału dowodowego, zaś stronom możliwość czynnego udziału w postępowaniu.

W ocenie organu zgromadzony materiał dowodowy dał podstawy do stwierdzenia, że umocnienia wykopu dla fundamentu budynku mieszkalnego wielorodzinnego i roboty prowadzone zgodnie z projektem umocnienia wykopu, nie stwarzają zagrożenia dla konstrukcji istniejącego budynku gospodarczego zlokalizowanego w odległości ok. 0.5 m od projektowanego wykopu oraz dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego zlokalizowanego w odległości ok. 4 m od niego. Dodatkowo stwierdzono, że Inwestor doprowadził do zgodności projektu budowlanego z § 104 ust. 3 rozporządzenia w zakresie parametrów stanowisk postojowych w garażu. W uzupełnionym projekcie budowlanym Inwestor wskazał bowiem zachowanie wymaganej odległości od boku samochodu do ściany lub słupa, a ponadto usunął wskazaną w decyzji kasacyjnej rozbieżność dotyczącą rozbiórki istniejącego przyłącza gazu i kanalizacji deszczowej oraz wyjaśnił, że nie są one objęte przedmiotowym opracowaniem.

Organ odwoławczy wskazał także, że Prezydent Miasta B. wywiązując się z nałożonego obowiązku, zwrócił się do autora planu z prośbą o wyjaśnienie budzących wątpliwości zapisów planu miejscowego oraz, że udzielona odpowiedź jednoznacznie wskazuje, że zapisy zawarte w § 47 ust. 3 pkt 2 lit. c tiret 1 planu miejscowego dotyczą jedynie istniejących budynków, a zatem w przypadku realizacji nowych budynków realizowanych na przedmiotowym terenie, możliwa jest lokalizacja usług również na drugiej i wyższych kondygnacjach, bez konieczności ujednolicenia kolorystyki materiałów użytych do wystroju zewnętrznego oraz formy i wielkości otworów okiennych drzwiowych oraz witryn sklepowych. Zatem planowana inwestycja, która przewiduje lokalizację usług wzdłuż ul. [...] na kondygnacji parteru i l piętra zgodna jest z zapisami planu miejscowego. Organ odwoławczy wskazał przy tym, że procedura ustalania zapisów planu miejscowego, nie podlegała ocenie w postępowaniu odwoławczym, które dotyczy pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego, natomiast poruszana kwestia odnosząca się do ustalenia przeznaczenia terenów w tym planie, nie podlega ocenie organów administracji architektoniczno-budowlanej.

Ponadto organ odwoławczy wskazał, że analiza materiału dowodowego wykazała, że przedłożony do zatwierdzenia projekt zagospodarowania terenu, znajdujący się w projekcie budowlanym, jest zgodny z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Zarówno usytuowanie planowanego budynku jak i układ komunikacyjny spełniają przepisy warunków technicznych. Planowany budynek mieszkalny wielorodzinny zlokalizowany został w przepisowych odległościach wynikających z § 12 rozporządzenia, a dodatkowo - jak wynika z dołączonej do projektu budowlanego analizy przysłaniania - budynek spełnia także wymagania § 13 wspomnianego rozporządzenia w zakresie przesłaniania istniejącej i hipotetycznej zabudowy mogącej powstać na działkach sąsiednich, z oknami umieszczonymi na wys. 0,90 cm od poziomu parteru. W stosunku do okien hipotetycznej zabudowy zlokalizowanych na poziomie terenu projektowana inwestycja może mieć wpływ na hipotetyczne zagospodarowanie działek o nr ewid. gr. [...]. Organ wyjaśnił przy tym, że § 13 warunków technicznych umożliwia przeprowadzenie konkretnych obliczeń w odniesieniu do konkretnie istniejącego okna zabudowy przeznaczonej na pobyt ludzi, a zatem może on mieć zastosowanie tylko do istniejącej zabudowy.

W ocenie organu z dołączonych do projektu budowlanego analiz zacieniania wynika także, że projektowany budynek spełnia wymagania § 60 warunków technicznych

w zakresie zapewnienia czasu - nasłonecznienia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi przez co najmniej 1,5 godziny w zabudowie śródmiejskiej i odpowiada warunkom przeciwpożarowym wynikającym z § 271-273 warunków technicznych.

Organ stwierdził, że projekt budowlany jest kompletny, został wykonany przez osoby posiadające wymagane uprawnienia budowlane. Odnosząc się zaś do zarzutów podniesionych w odwołaniu, wskazał m.in., że w razie spełnienia wymagań art. 35 ust. 1 p.b. oraz art. 32 ust. 4 p.b., organ administracji architektoniczne - budowlanej nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę i w razie wywiązania się przez inwestora z warunków określonych w przepisach prawa, ma obowiązek podjąć rozstrzygnięcie zgodne z jego żądaniem. Ponadto organ odwoławczy wskazał że w obowiązujących przepisach techniczno-budowlanych brak jest przepisów, które normowałyby usytuowanie wyodrębnionego pomieszczenia

w budynku przeznaczonym do czasowego gromadzenia odpadów stałych względem innych budynków lub od granic z działką sąsiednią. Podkreślił, że § 23 warunków technicznych dotyczący wolnostojących, niezależnych konstrukcyjnie śmietników oraz placów do ustawiania kontenerów, nie określa jednak odległości od granicy

z działką i sąsiedniej zabudowy śmietników wbudowanych w inny obiekt budowlany, która to sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Skargę na ww. decyzję do tut. Sądu wniósł G. Ł., zaskarżając ją w całości i zarzucając jej naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.a., art 77§1 k.p.a., art. 107§3 k.p.a., w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy poprzez:

1) nieprawidłowe wyjaśnienie zgodności zamierzenia inwestycyjnego z planem miejscowym w zakresie treści § 47 ust. 3 pkt 2 lit. c tiret 1 planu miejscowego w zakresie zabudowy i zagospodarowania terenu oznaczonego symbolem 3.3MW, U;

2) nieprawidłowe przyjęcie, że sposób zabezpieczenia wykopu nie stwarza zagrożenia dla konstrukcji istniejącego budynku gospodarczego oraz budynku mieszkalnego jednorodzinnego skarżącego;

3) brak oceny co do tego czy i jakie przyczyny przemawiają za tym, aby przedłożyć interes inwestorów nad interesami właściciela sąsiedniej działki;

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz uchylenie decyzji l instancji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczas prezentowane stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem kontroli sądowej w niniejszym postępowaniu jest decyzja

w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia Inwestorowi pozwolenia na realizację wnioskowanej, wyżej opisanej inwestycji.

Na wstępie podkreślić należy, że w sprawach o pozwolenie na budowę kluczowa jest regulacja art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), dalej jako: "p.b.", zgodnie z którą w razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Wymagania, o których mowa w art. 35 ust. 4 p.b. zostały sformułowane

w następujących przepisach:

- zgodnie z art. 35 ust. 1 p.b. przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji

o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi

w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy

z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,

o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12

ust. 7;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

- zgodnie z art. 32 ust. 4 p.b. pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto:

1) złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami

o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

1a) złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności pozwoleń, o których mowa

w art. 23 ust. 1 i art. 26 ust. 1, oraz decyzji, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy

z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej

i administracji morskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 934 i 1014 oraz z 2015 r. poz. 1642), jeżeli są one wymagane;

2) złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;

- stosownie zaś do treści art. 33 ust. 2 p.b. do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć m.in. cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7, aktualnym na dzień opracowania projektu; nie dotyczy to uzgodnienia i opiniowania przeprowadzanego w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 (pkt 1); oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (pkt 2); decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym (pkt 3).

Przepis art. 35 ust. 4 p.b. nie dopuszcza jakiejkolwiek uznaniowości w sprawie wydania pozwolenia na budowę, ani możliwości uzależnienia wydania tego pozwolenia od spełniania dalszych warunków, np. od zgody sąsiadów. W kontekście obowiązku sprawdzenia wynikającego z art. 35 ust. 1 p.b., wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. II OSK 940/07 wskazując, że w wyniku zmiany art. 35 p.b. przez art. 1 pkt 28 lit. b ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 718), która weszła w życie z dniem 11 lipca 2003 r., do ustawy Prawo budowlane wprowadzono zasadę wyłącznej odpowiedzialności za projekt architektoniczno-budowlany projektanta oraz osoby sprawdzającej. Uprawnienia kontrolne organu administracji architektoniczno-budowlanej, który prowadzi postępowanie w sprawie o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, ewentualnie o wydanie decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, zostały ograniczone wyłącznie do kompetencji obejmującej sprawdzenie zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, względnie decyzji o warunkach zabudowy, a także wymaganiami ochrony środowiska. Projekt architektoniczno-budowlany dotyczy bezpośrednio obiektu budowlanego: jego formy, konstrukcji oraz funkcji, a także wskazuje m.in. proponowane niezbędne rozwiązania techniczne, materiałowe i zasady nawiązania do otoczenia. Organ nie jest uprawniony do badania zgodności projektu architektoniczno-budowlanego z przepisami techniczno-budowlanymi lub innymi przepisami prawa, poza przepisami określającymi wymogi ochrony środowiska. Rozszerzająca interpretacja uprawnień organu w zakresie kontroli na podstawie art. 35 ust. 1 p.b. oznaczałaby w istocie przywrócenie uchylonej zasady oceny materialnych rozwiązań projektu budowlanego przez organ (uchylony art. 35 ust. 2 p.b.) i stanowiłaby naruszenie zasady związania organów administracji publicznej prawem (art. 7 K.p.a.). Sprawdzanie zgodności projektu budowlanego z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, zostało więc ograniczone do projektu zagospodarowania działki (art. 35 ust. 1 pkt 2 p.b.). W świetle powyższego, w odniesieniu do projektu architektoniczno-budowlanego organ prowadzący postępowanie zmierzające do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę bada wyłącznie, czy zostało złożone stosowne oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej (art. 20 ust. 4 w związku z art. 35 ust. 1 pkt 3 p.b.).

Zauważyć również należy, że postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę jest postępowaniem wnioskowym i ograniczone jest zakresem wniosku Inwestora. Organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza zgodność projektu budowlanego z przepisami prawa, natomiast nie posiada kompetencji do korygowania zamierzeń inwestycyjnych, bowiem takie uprawnienie posiada wyłącznie Inwestor.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że organy obu instancji dokonały wnikliwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pod kątem spełnienia przesłanek, o których mowa wyżej. Przede wszystkim analiza akt sprawy wskazuje, że organy administracji architektoniczno-budowlanej zbadały zgodność przedłożonego projektu z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla [...] w B. (w rejonie ulic [...]), zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej B. z dnia [...] lutego 2011 r. Nr [...]. Przedmiotowa inwestycja zlokalizowana jest na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 3.3MW,U, który zgodnie z § 47 ust. 1 został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniowa wielorodzinna i usługową (w tym z zakresu: handlu, gastronomii, administracji, opieki zdrowotnej, rekreacji, kultury i oświaty) wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz z zielenią urządzoną. Taka zabudowa w chwili obecnej dominuje na ww. terenie. Plan nie przewiduje na tym terenie innej zabudowa niż zabudowa wielorodzinna i usługowa. Dodatkowo w planie zostało jasno wskazane, że na przedmiotowym terenie zakazuje się rozbudowy i nadbudowy istniejących budynków z przeznaczeniem pod funkcję mieszkalna jednorodzinną zlokalizowanych między innymi wzdłuż ul. [...] (§ 47 ust. 3 pkt 4 lit a). Stąd na potrzeby planowanej inwestycji rozebrany zostanie istniejący na działce inwestycyjnej budynek mieszkalny jednorodzinny i budynek gospodarczy. Planowany budynek mieszkalny wielorodzinny z usługami wbrew zatem twierdzeniom skarżącego jest zgodny z zapisami planu odnoszącego się do terenu planowanej inwestycji.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że w wykonaniu zaleceń organu odwoławczego zawartych w decyzji kasacyjnej, organ I instancji (rozpoznając sprawę ponownie) jednoznacznie wyjaśnił wątpliwości zapisu § 47 ust. 3 pkt 2 lit. c tired 1 ww. planu miejscowego w odniesieniu do planowanej lokalizacji usług. Analiza przedłożonego do zatwierdzenia projektu budowlanego wykazała bowiem, że funkcja nowo projektowanego budynku wielorodzinnego oprócz lokali mieszkalnych przewiduje także lokale usługowe (gabinety lekarskie i lokale biurowe), które zlokalizowane będą na parterze i na kondygnacji pierwszego piętra. Zgodnie zaś

z § 47 ust. 3 pkt. 2 lit. c tiret 1 planu miejscowego w zakresie zabudowy

i zagospodarowania terenu oznaczonego symbolem 3.3.MW,U ustala się lokalizację usług wzdłuż m.in. ulicy [...], w parterze zabudowy mieszkaniowej, z nakazem ujednolicenia w poszczególnych budynkach istniejących kolorystyki i materiałów użytych do wystroju zewnętrznego oraz formy i wielkości otworów okiennych

i drzwiowych oraz witryn sklepowych. Organ I instancji wywiązując się z nałożonego nań obowiązku wnikliwego ustalenia stanu faktycznego sprawy, skorzystał

z możliwości zwrócenia się do autora planu z prośbą o wyjaśnienie jego zapisów.

W odpowiedzi autor planu jednoznacznie wskazał, że zapisy zawarte w § 47 ust. 3 pkt 2 lit. c tiret 1 dotyczą jedynie istniejących budynków. W przypadku realizacji nowych budynków realizowanych na przedmiotowym terenie o symbol 3.3 MW, U możliwa jest lokalizacja usług również na drugiej i wyższych kondygnacjach, bez konieczności ujednolicenia kolorystyki i materiałów użytych do wystroju zewnętrznego oraz formy i wielkości otworów okiennych i drzwiowych oraz witryn sklepowych. Zdaniem autora planu lokale usługowe mogą być zlokalizowane nie tylko na parterze, ale również na drugiej i wyższych kondygnacjach budynku,

w każdym nowo projektowanym budynku, zlokalizowanym na obszarze oznaczonym symbolem 3.3 MW,U planu miejscowego, zatem także w przedmiotowym budynku wielorodzinnym. Ponadto nowo projektowane budynki nie wymagają konieczności ujednolicenia kolorystyki i materiałów wykończeniowych oraz wielkości otworów okiennych i drzwiowych. W tym stanie rzeczy uznać należy, że organy prawidłowo przyjęły, że planowana inwestycja, która przewiduje lokalizację usług wzdłuż

ul. [...] na kondygnacji parteru i I piętra jest zgodna z zapisami planu miejscowego, gdyż planowane funkcje usługowe będą zrealizowane w nowo projektowanym budynku.

Reasumując tę część rozważeń, stwierdzić należy, że przeprowadzona ocena w zakresie omawianej zgodności znajduje odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i jako taka nie budzi wątpliwości i odpowiada prawu. Inwestor złożył ponadto oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością zajętą pod inwestycję. Do projektu dołączono również wymagane prawem opinie oraz uzgodnienia.

Prawidłowo również oceniono, że projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z przepisami, w tym techniczno – budowlanymi, ze szczególnym uwzględnieniem

§ 12, 13, 60 i 271-273 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2015 r., poz. 1422) zwanego dalej: "rozporządzeniem". Zakres tej oceny został wnikliwie przedstawiony w uzasadnieniach decyzji organów obu instancji. Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z zaleceniem organu odwoławczego wezwano Inwestora do doprowadzenia do zgodności projektu budowlanego z § 104 ust. 3 ww. rozporządzenia w zakresie parametrów stanowisk postojowych w garażu, które powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 m i długość 5,0 m z zachowaniem odległości między bokiem samochodu, a słupem lub ścianą co najmniej 0,5 m. W uzupełnionym projekcie budowlanym Inwestor wskazał zachowanie odległości od boku samochodu do ściany lub słupa. Usunął także wskazaną w decyzji kasacyjnej rozbieżność dotyczącą rozbiórki istniejącego przyłącza gazu i kanalizacji deszczowej oraz wyjaśnił, że ww. prowadzone rozbiórki nie są objęte przedmiotowym opracowaniem.

W tych uwarunkowaniach, stanowisko organów o spełnieniu w konkretnej sprawie przesłanek z art. 35 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 4 p.b. uznać należało za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do zarzutów skargi zauważyć należy, że

w przeważającej mierze stanowią one powtórzenie zarzutów i argumentacji formułowanych na etapie postępowania administracyjnego i były już przedmiotem rozważań organów obu instancji. Sąd w pełni podziela stanowisko prezentowane

w tym zakresie przez organy wyrażone w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji, jak

i odpowiedzi na skargę, uznając je za swoje.

Przede wszystkim podkreślić należy za organem odwoławczym, że przedmiotowe postępowanie administracyjne dotyczy pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z usługami. Na etapie procesu inwestycyjnego, organ architektoniczno – budowlany nie ma uprawnień do oceny ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wynika to wprost z wyżej cytowanego art. 35 ust. 1 pkt 1 p.b., który nakłada na organy obowiązek sprawdzenia zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis ten nie daje natomiast podstaw do badania prawidłowości procedury podjęcia tego aktu oraz jego ustaleń w zakresie przeznaczenia konkretnych terenów w planie. Podnoszona zatem w skardze kwestia ustalenia przeznaczenia omawianych terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie mogła podlegać ocenie organów administracji architektoniczno - budowlanej. Podobnie Sąd będąc związany przedmiotem skargi nie może w obecnie rozpoznawanej sprawie, badać przedmiotowego planu miejscowego. Jak słusznie podniósł organ odwoławczy skarżący miał prawo wnoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń planu na etapie jego uchwalenia. Obecnie skarżący może natomiast skorzystać z prawa złożenia odpowiedniego wniosku o zmianę jego zapisów. Zgodnie bowiem z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2016 poz. 446 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Odnosząc się natomiast do zarzutu nieprawidłowego uznania przez organy, że sposób zabezpieczenia wykopu nie stwarza zagrożenia dla konstrukcji istniejącego budynku gospodarczego oraz jednorodzinnego skarżącego, stwierdzić należy, że zarzut ten również nie zasługuje na uwzględnienie. Kwestia wykonania wykopu na potrzeby realizacji planowanej inwestycji stanowiła przedmiot pogłębionych rozważeń w ponownie prowadzonym postępowaniu przed organem I instancji, który zgodnie z zaleceniami decyzji kasacyjnej uzupełnił materiał dowodowy w zakresie zabezpieczenia wykopu z uwzględnieniem istniejących budynków na działce skarżącego. W wykonaniu nałożonego przez organ I instancji obowiązku uzupełnienia projektu budowlanego, Inwestor zmienił sposób zabezpieczenia wykopu ze ścian szczelinowych typu Larsen na palisadę DSM550. Zdaniem autora projektu wskazane rozwiązanie jest mniej inwazyjną i powszechnie stosowaną metodą zabezpieczania wykopu, i w żadnej mierze nie zagraża dla konstrukcji budynków znajdujących się na działce skarżącego. W tych uwarunkowaniach przyjąć należy, że ocena organów obu instancji dokonana w omawianym zakresie odpowiada prawu i znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Końcowo dodać jedynie należy, że powyższy projekt technologiczny został sporządzony przez uprawnionego projektanta, posiadającego odpowiednie uprawnienia budowlane, skarżący zaś kwestionując powyższe stanowisko nie przedstawił żadnych dowodów podważających te ustalenia. W konkluzji przyjąć należy, że przedłożony do zatwierdzenia projekt, uzupełniony na etapie ponownie prowadzonego postępowania spełnia wymagania bezpieczeństwa z uwzględnieniem interesów osób trzecich.

Wobec powyższego, analizując poprawność zastosowania obowiązujących uregulowań prawnych w niniejszej sprawie uznać należy, że organy w sposób prawidłowy przyjęły, że Inwestor przedłożył do zatwierdzenia projekt budowlany opracowany stosownie do specyfiki i charakteru projektowanego obiektu oraz stopnia skomplikowania robót budowlanych. W projekcie tym uwzględniono zarówno projekt zagospodarowania działki, jak i projekt architektoniczno – budowlany. Dane zawarte

w projekcie i parametry inwestycji odpowiadają szczegółowym ustaleniom zawartym w obowiązującym na tym terenie miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, spełniają również wymogi warunków technicznych. Projekt przedłożony przez inwestora został wykonany przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 7 p.b., aktualne na dzień opracowania projektu. Ponadto projekt budowlany zawiera oświadczenie projektanta o sporządzeniu go zgodnie z obowiązującymi przepisami i wymogami wiedzy technicznej.

Obowiązki nałożone na organ udzielający pozwolenia przepisem art. 35 ust. 1 p.b., w ocenie Sądu, zostały zatem spełnione, co jednoznacznie wynika nie tylko

z dokumentów zawartych w aktach administracyjnych, a obrazujących przebieg postępowania wyjaśniającego, ale również z uzasadnienia kwestionowanej decyzji. Wbrew zarzutom skargi, organ odwoławczy w sposób wyczerpujący uzasadnił podjęte rozstrzygnięcie, odwołując się do obowiązujących regulacji prawnych. Odniósł się również do argumentów odwołania, przy czym wyrażone w tym zakresie stanowisko, nie może być uznawane za nieprawidłowe z tego jedynie powodu, że pozostaje odmienne od oczekiwań strony skarżącej.

W tym stanie rzeczy Sąd uznając skargę za nieuzasadnioną, na podstawie

art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) orzekł, jak w sentencji wyroku.