Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Eugeniusz Wasilewski Sędzia NSA - Małgorzata Pocztarek Sędzia WSA - Joanna Kube (spr.) Protokolant - Arkadiusz Koziarski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2006 r. sprawy ze skargi Redaktora Naczelnego "Dziennika Łowieckiego" na odmowę udzielenia informacji prasowej przez Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego - oddala skargę -

Pismem z dnia 4 sierpnia 2005 r. Redaktor Naczelny "Dziennika Łowieckiego", powołując się na ustawę z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.), zwrócił się do S. D. - Łowczego Okręgowego Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego (PZŁ) w Bydgoszczy o przedstawienie stanowiska tego Zarządu w sprawie opisanej przez jednego z czytelników "Dziennika Łowieckiego". W związku z przedstawioną sprawą zostało sformułowanych 7 pytań, na które odpowiedź miała zostać opublikowana przez autora pytań na łamach "Dziennika Łowieckiego" (sprawa dotyczyła procedury uzyskania członkostwa w kole łowieckim).

Ten sam Redaktor Naczelny pismem z dnia 10 sierpnia 2005 r. zwrócił się do K. C. - Łowczego Okręgowego Zarządu Okręgowego PZŁ w Lublinie (również w oparciu o ustawę - Prawo prasowe) o przedstawienie stanowiska tego Zarządu w sprawie opisanej przez jednego z czytelników. W piśmie tym postawiono 10 pytań w związku z przedmiotem sprawy, a udzielona odpowiedź miała zostać przedstawiona na łamach Dziennika (sprawa dotyczyła usunięcia z koła łowieckiego).

Wyżej powołane pisma zostały również skierowane do wiadomości Zarządu Głównego PZŁ.

Przewodniczący Zarządu Głównego PZŁ, w związku z zapytaniami kierowanymi do Zarządów Okręgowych PZŁ w Bydgoszczy i Lublinie, skierował do P. G. będącego Redaktorem Naczelnym "Dziennika Łowieckiego" pismo z dnia 7 września 2005 r., wskazując, że zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo prasowe internetowe strony "Łowieckiego Dziennika Myśliwych" nie stanowią prasy w rozumieniu ustawy. W jego ocenie jest to forum dyskusyjne, na łamach którego myśliwi niebędący dziennikarzami i inni uczestnicy zainteresowani tą tematyką mogą dzielić się poglądami, wiadomościami czy spostrzeżeniami.

Redaktor Naczelny P. G. pismem z dnia 19 września 2005 r. zwrócił się do Przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ o powtórne przeanalizowanie przez ten Zarząd stanowiska w sprawie udzielenia czytelnikom "Dziennika Łowieckiego" odpowiedzi na stawiane przez redakcję pytania.

W dniu 6 października 2005 r. Redaktor Naczelny "Dziennika Łowieckiego" skierował w trybie art. 4 ust. 4 ustawy - Prawo prasowe skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na odmowę udzielenia informacji temu Dziennikowi. Jako dowód tego załączył pismo Przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ z dnia 7 września 2005 r., które jak podaje otrzymał w dniu 9 września 2005 r.

Skarżący w uzasadnieniu skargi podaje, że redakcja oczekiwała na stanowisko Zarządów Okręgowych PZŁ w Bydgoszczy i Lublinie, jednak po odmowie udzielenia takiej informacji przez Zarząd Główny PZŁ pismem z dnia 7 września 2005 r., przesłanym również do Zarządów Okręgowych w Bydgoszczy i Lublinie, nie otrzymał żadnej odpowiedzi.

Wnoszący skargę zakwestionował stanowisko Zarządu Głównego PZŁ co do oceny, że "Dziennik Łowiecki" nie jest prasą w rozumieniu ustawy - Prawo prasowe. Wyjaśnił, że ZG PZŁ był informowany o powstaniu tego Dziennika, na potwierdzenie czego załączył pismo podpisane przez Przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ skierowane w dniu 12 lipca 2005 r. do Redaktora Naczelnego "Dziennika Łowieckiego".

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów, w tym zastępstwa procesowego. Podtrzymano stanowisko, że witryna internetowa "Łowiecki", mimo iż została zarejestrowana przez Sąd, nie ma charakteru dziennika czy w ogóle czasopisma, a więc nie może korzystać z uprawnień przewidzianych w art. 4 ust. 1 ustawy - Prawo prasowe.

Pismem procesowym z dnia 6 grudnia 2005 r. Redaktor Naczelny "Dziennika Łowieckiego" odnosząc się do odpowiedzi na skargę wskazał, że skarżony organ nie jest uprawniony do oceny podmiotowości dziennika czy czasopisma powołanego w ramach ustawy - Prawo prasowe, gdyż utratę ważności ich rejestracji określa ustawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 art. 1 tej ustawy kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów stwierdzić należy, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należało rozważyć, czy wniesioną skargę należało rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy - Prawo prasowe, czy też należałoby ją rozpoznać w oparciu o przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Ustalenie tego wymagało zbadania czy podmiot wnoszący skargę jest prasą w myśl ustawy - Prawo prasowe.

Otóż w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 pkt powołanej wyżej ustawy - Prawo prasowe termin "prasa" oznacza publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele- i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską. Natomiast zgodnie z punktem 2 tego przepisu dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny lub przekaz za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu, ukazujący się częściej niż raz w tygodniu.

Zgodnie z art. 20 ustawy - Prawo prasowe, wydawanie dziennika lub czasopisma wymaga rejestracji w sądzie okręgowym właściwym miejscowo dla siedziby wydawcy (...)

Niewątpliwie "Dziennik Łowiecki" posiada atrybuty, o których stanowią powołane wyżej przepisy prawa, co znalazło potwierdzenie w postanowieniu Sądu Okręgowego I Wydział Cywilny z dnia 9 czerwca 2005 r. sygn. akt I Ns Rej. Pr. 52/05.

Wobec tego, że nie zostało w sprawie wykazane, że rejestracja Dziennika utraciła ważność ani też, że organ rejestracyjny zawiesił jego wydawanie to należało uznać, że Redaktor Naczelny "Dziennika Łowieckiego" jest podmiotem uprawnionym do złożenia skargi w trybie ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe.

Należy wskazać, że skarżący wyczerpał również tryb skargowy określony w przepisie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez wniesienie wezwania do usunięcia naruszenia prawa, które nastąpiło pismem z dnia 19 września 2005 r.

Przystępując do oceny merytorycznej skargi należy wskazać na przepis art. 1 ust. 1 - 4 ustawy - Prawo prasowe, który stanowi, że określone w nim podmioty mają obowiązek udzielania prasie informacji o swej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności.

W przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego, odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni. Odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy.

Odmowę lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni. W postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych.

W rozpoznawanej sprawie chodzi niewątpliwie o uprawnienie prasy do uzyskania informacji.

Należy stwierdzić jednak, że skierowana do Sądu w dniu 6 października 2005 r. skarga na odmowę udzielenia informacji prasowej nie mogła być skuteczna, ponieważ została wymierzona w podmiot, który do udzielenia tej odpowiedzi nie był wzywany przez Redaktora Naczelnego "Dziennika Łowieckiego".

Niewątpliwym jest w sprawie, że w trybie art. 4 ust. 1 powoływanej ustawy pisma skarżącego kierowane były do Zarządów Okręgowych PZŁ w Bydgoszczy i Lublinie. Jednak brak jest podstaw do przyjęcia, że pismami tymi zwrócił się on także w tym trybie do Zarządu Głównego PZŁ. Nie można bowiem uznać, że skierowanie odpisu tych pism do wiadomości temu organowi wyczerpuje przesłanki powołanego ostatnio przepisu.

Mając na względzie powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.

Sąd nie uwzględnił, zgłoszonego na rozprawie przez pełnomocnika skarżącego, wniosku o zasądzenie kosztów, ponieważ zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw, w tym zwrot kosztów zastępstwa procesowego, przysługuje skarżącemu od organu w wypadku uwzględnienia skargi oraz w sytuacji określonej w art. 201 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.