Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 31 marca 2011 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę

Prezes Sądu Apelacyjnego w [...] decyzją z dnia [...] r.

Nr A.029-13/10, po rozpoznaniu odwołania W.K. od decyzji Prezesa Sądu Okręgowego z dnia 3 listopada 2009 r. Nr A-028-36/09 o odmowie udzielenia informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że decyzją z dnia 3 listopada 2009 r. Prezes Sądu Okręgowego w [...] odmówił W. K. udzielenia informacji publicznej w zakresie ilości spraw rejestrowych o wpis danych do rejestru przedsiębiorców, które podlegały kontroli instancyjnej od dnia 1 stycznia 2001 r., w których to sprawach o udział w charakterze strony ubiegały się podmioty będące wspólnikami lub akcjonariuszami podmiotu rejestrowego. Nadto odmowa

ta objęła wskazanie, w ilu tego rodzaju sprawach podmioty te zostały dopuszczone do udziału w postępowaniu w charakterze strony oraz w ilu rozstrzygnięcie było negatywne i jakie podstawy prawne powoływano do odmowy. Organ I instancji podał, że w odpowiedzi na wezwanie organu do wykazania szczególnego interesu publicznego, uzasadniającego powstanie obowiązku wytworzenia informacji przetworzonej W. K. wskazał, że szczególny interes publiczny polega na tym, że od treści w.w. informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Zdaniem organu I instancji wnioskodawca nie wykazał interesu publicznego. Interes publiczny istnieje bowiem wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa. Zdaniem organu, takiego waloru nie można przypisać informacjom żądanym przez wnioskodawcę. Przedmiotem kontroli Trybunału Konstytucyjnego jest wyłącznie treść konkretnej normy prawnej pod względem jej zgodności z Konstytucją, nie zaś formułowane we wniosku kwestie, związane ze stosowaniem prawa, a więc nie odnoszące się do treści normy prawnej.

W odwołaniu od decyzji Prezesa Sądu Okręgowego w [...] wnioskodawca podniósł, że odmowa udostępnienia żądanej informacji jest nieuzasadniona i narusza jego prawo dostępu do informacji publicznej.

Wskazał też, że postępowanie toczące się w Trybunale Konstytucyjnym ma na celu zbadanie czy norma określona poprzez łączne powołanie kilku współzastosowanych przez Sąd Okręgowy przepisów, jest zgodna z Konstytucją o takiej treści, że tyko podmiot wpisany do rejestru ma interes prawny w uczestnictwie w postępowaniu rejestrowym. W ocenie wnioskodawcy, norma odzwierciedlona w utrwalonej praktyce stosowania prawa może być przedmiotem kontroli przez Trybunał Konstytucyjny. Wnioskodawca nie ma jednak możliwości sprawdzenia, czy zaskarżona norma jest normą utrwaloną w praktyce stosowania prawa na podstawie pojedynczej informacji z jednej sprawy. Stąd uzasadniony jest wniosek o uzyskanie informacji publicznej

w tym zakresie.

Prezes Sądu Apelacyjnego w [...] rozpatrując odwołanie W. K., nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i w uzasadnieniu podkreślił, iż objęte wnioskiem informacje stanowią żądanie udostępnienia informacji przetworzonej. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podał, że udzielenie informacji o czynnościach sądów podjętych przed wyrokowaniem, a do których należy informacja, czy w trakcie postępowania sąd dopuścił do udziału w sprawie dany podmiot w charakterze strony, wymaga przejrzenia każdych akt rejestrowych, dlatego nie jest to już informacja prosta. Skoro dla potrzeb sądu, taka analiza nie była dotychczas prowadzona i nie stanowi ona także przedmiotu sporządzanych statystyk, zatem musi być wytworzona dla potrzeb zgłoszonego wniosku.

Ponadto organ wskazał, że dostarczanie informacji na potrzeby danego orzeczenia Trybunału i to tym bardziej przez podmiot nie będący wnioskodawcą (wniosek do Trybunału złożył inny podmiot) nie uzasadnia uzyskania informacji przetworzonej, co nie przeczy, że każdą prostą informację wnioskodawca mógłby otrzymać, bowiem nie jest wymagane wskazanie szczególnie istotnego interesu publicznego, dla którego dany podmiot żąda informacji publicznej na podstawie przedmiotowej ustawy. Wykazaniem takiego interesu nie może być, jak chciałby wnioskodawca, chęć dostarczenia Trybunałowi informacji "czy norma prawna, która stanowi przedmiot kontroli Trybunału Konstytucyjnego w sprawie wnioskodawcy jest utrwaloną w praktyce stosowania prawa" i to nie dlatego, że nie dostarczanie informacji Trybunałowi lecz jego orzecznictwo jest w interesie publicznym, ale z tego powodu, że Trybunał Konstytucyjny orzeka o zgodności stanowionych przepisów prawa niższego rzędu z Konstytucją, a nie w zakresie samego stosowania prawa.

Na powyższą decyzję, W. K. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] wnosząc o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów. Decyzji zarzucił naruszenie art. 7, 77 § 1 K.p.a., poprzez nieprzeprowadzenie w wyczerpujący sposób postępowania dowodowego, oraz naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, a w szczególności art. 2 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Skarżący wniósł o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów stanowiących załącznik do skargi: kopii skargi konstytucyjnej spółki E. Sp. z o.o. w sprawie o sygn. akt Ts 204/07, kopii pełnomocnictwa dla skarżącego do występowania w imieniu spółki E. Sp. z o.o. w sprawie skargi konstytucyjnej, kopii zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie odmowy nadania dalszego biegu sprawie.

W uzasadnieniu skargi wskazał, że okoliczność odmowy nadania biegu skardze przez Trybunał Konstytucyjny nie może zwalniać organu z obowiązku udzielenia informacji publicznej, gdyż to ze względu na brak informacji pozwalającej na ustalenie utrwalonej praktyki orzeczniczej w celu zbadania konstytucyjności normy na niej opartej, nie można było nadać dalszego biegu skardze.

Skarżący podkreślił, że wykazał interes publiczny, gdyż rozstrzygniecie sprawy o sygn. Ts 204/07 przez Trybunał Konstytucyjny będzie miało niewątpliwy wpływ na funkcjonowanie organów państwa tj. sądów rejestrowych w zakresie orzekania przez te sądy o dopuszczaniu określonych podmiotów lub nie, do postępowania rejestrowego, co przesadza o tym, że sprawę tę cechuje istnienie interesu publicznego. Ponadto w ocenie skarżącego, żądania informacja ma charakter prosty i jej udzielenie nie wymaga wykazania szczególnie istotnego interesu prawnego, ewentualnie tylko jej część ma charakter przetworzony

i niezbędny do jej udzielenia interes publiczny został wykazany.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 31 marca 2011r. Sąd przeprowadził dowód

z dokumentów wnioskowanych w skardze i załączonych do skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] zważył, co następuje:

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) kształtuje prawo do informacji w takim zakresie, w jakim dotyczy organów władzy publicznej w szerokim rozumieniu tego pojęcia. Reguluje zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy, procedurę i tryb dostępu. W bardzo wąskim zakresie odsyła do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, stanowiąc że jedynie w kwestii wydania decyzji stosuje się K.p.a.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne, należy przy ich wykładni kierować się treścią art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Uwzględniając te wszystkie aspekty, można powiedzieć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej

i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty nie będące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu nie będącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich. Są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich.

Artykuł 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne,

w szczególności organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych

i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości że Prezes Sądu Apelacyjnego

w [...] jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy). Trzeba również dodać, że dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy (nie ma także innego trybu dostępu do niej – art. 1 ust. 2 ustawy) i nie funkcjonuje w obiegu publicznym.

Wskazać należy, że żądana przez W. K. informacja stanowi informację publiczną. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie

do informacji publicznej udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji określonej

w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialnotechniczną.

W sprawie niniejszej bezsporne, jest, że W. K. domagał się udzielenia informacji przetworzonej, którą zgodnie z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego, podzielanym przez skład orzekający w sprawie, jest informacja na którą składa się pewna suma informacji tzw. informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet

o wspomnianym wyżej prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Takie zabiegi czynią zatem takie informacje proste, informacją przetworzoną, której udzielenie jest skorelowane z potrzebą istnienia przesłanki interesu publicznego (wyrok NSA z dnia 17.10.2006 r. I OSK 1347/05, wyrok NSA

z 27.01.2011 r. I OSK 1870/10- (publ. na stronach internetowych http://orzeczenia. nsa.gov.pl).

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej uzyskanie tego typu informacji możliwe bowiem jest w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny.

"Pojęcie interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nie posiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie

z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w granicach interesu publicznego, wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu.

W zakresie prawa dostępu do informacji oznacza to, że interes publiczny istnieje wtedy, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie

z punktu widzenia funkcjonowania państwa np. w konsekwencji usprawniałoby działanie jego organów. W sytuacji zatem, braku interesu publicznego w danej sprawie, organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej przetworzonej powinien wydać decyzję odmawiającą udzielenia żądanej informacji z takim właśnie uzasadnieniem.

W sprawie niniejszej, organ prawidłowo powiadomił skarżącego, że żądana informacja ma charakter informacji publicznej przetworzonej i wezwał do wykazania powodów dla których spełnienie żądania byłoby szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W.K. wykonując wezwanie wyjaśnił, że od treści ww. informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy przed Trybunałem Konstytucyjnym, o zgodności

z Konstytucją stanowiska sądów rejestrowych wyłączającego właściciela udziałów

w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z kręgu zainteresowanych w sprawie rejestrowej o wpis w dziale I rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W ocenie Sądu organ prawidłowo ocenił, że w sprawie nie został wykazany jakikolwiek interes publiczny, a zainteresowanie przedmiotową informacją wynikało jedynie z tego, że w ocenie wnioskodawcy od przedmiotowej informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed Trybunałem Konstytucyjnym, a zatem informacja ta ma jedynie znaczenie z punktu widzenia jego interesu prywatnego.

W świetle powyższego organ – Prezes Sądu Apelacyjnego, po wyczerpaniu trybu z art. 14 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy wydał decyzję odmawiającą udzielenia informacji publicznej.

Dokonując natomiast oceny przedłożonych dowodów w skardze tj. kopii skargi konstytucyjnej spółki E. Sp. z o.o. w sprawie o sygn. akt

Ts 204/07, kopii pełnomocnictwa dla skarżącego do występowania w imieniu spółki E. Sp. z o.o. w sprawie skargi konstytucyjnej, kopii zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie odmowy nadania dalszego biegu sprawie, Sąd stwierdził, że dokumenty te nie mają wpływu na ustalenia organu zawarte w zaskarżonej decyzji. Kontrola sądowa oparta o kryterium legalności doprowadziła bowiem do uznania, iż decyzja Prezesa Sądu Apelacyjnego

w [...] nie narusza prawa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.