Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi K. M. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy postanawia: odrzucić skargę.

W dniu [...] grudnia 2016 r. do Wojewody D. wpłynął wniosek obywatelki Ukrainy, K. M. (zwana dalej skarżącą) o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

W dniu [...] czerwca 2017 r. Wojewoda D. udzielił zezwolenia ww. Cudzoziemce na pobyt czasowy do [...] czerwca 2020 r. i w związku z tym skarżącej została wycofana karta pobytu o numerze RP [...] ważna do [...] czerwca 2020 r.

W dniu [...] maja 2020 r. do Wojewody D. wpłynął, nadany za pośrednictwem operatora pocztowego wniosek o wydanie karty pobytu skarżącej.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2020 r. skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła ponaglenie "w sprawie wydania decyzji w przedmiocie postępowania dotyczącego wydania zezwolenia na pobyt czasowy oraz pracę, jednocześnie żądając niezwłocznego wydania decyzji w przedmiotowej sprawie".

Następnie pismem z dnia 21 października 2020 r. skarżąca wniosła skargę na bezczynność Wojewody D., z treści której wynika, iż kwestionuje opieszałość w sprawie wydania decyzji zezwalającej na pobyt czasowy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, ponadto postanowieniem z dnia [...] maja 2021 r. Wojewoda D. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania karty pobytu z uwagi na braki formalne wniosku. Jednocześnie zauważył, że zgodnie z art. 15 z2 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.), ważność kart pobytu, których okres ważności upłynął w czasie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, przedłuża się do 30 dnia od dnia odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni. Tym samym okres ważności karty pobytu skarżącej uległ przedłużeniu z mocy prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 dalej p.p.s.a.) Sąd odrzuca skargę, jeżeli jest niedopuszczalna. Stosownie zaś do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. skarga na bezczynność jest dopuszczalna wówczas, gdy w postępowaniu administracyjnym organ ma obowiązek wydać decyzję, postanowienie lub dokonać innej czynności rozstrzygającej o prawach i obowiązkach stron – a przedmiotowych działań nie podejmuje. Przedmiotowa skarga może zatem dotyczyć tylko i wyłącznie takiej sytuacji, w której organ na wniosek uprawnionej strony nie wszczyna postępowania administracyjnego, chociaż powinien lub też nie podejmuje czynności w toczącym się postępowaniu. Nie można zatem skarżyć bezczynności polegającej na niewszczęciu postępowania wówczas, gdy przepis prawa nie nakłada na organ takiego obowiązku i gdy nie ma podstaw do takiego działania lub polegającej na zaniechaniu wydania decyzji, gdy jakiekolwiek postępowanie administracyjne nie toczy się (por. postanowienie NSA z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. akt I OSK 4060/18, CBOSA).

Z taką zaś sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, w realiach której skarżąca zarzuciła Wojewodzie bezczynność w wydaniu decyzji zezwalającej na pobyt czasowy, co wynika z treści skargi. Ponadto, także w treści złożonego ponaglenia – wyczerpując obligatoryjny tryb złożenia środka zaskarżenia - strona wskazała, że żąda wydania decyzji zezwalającej na pobyt czasowy i pracę. Jednakże w oparciu o nadesłane akta administracyjne Sąd stwierdził, że postępowanie w takim przedmiocie, zainicjowane właściwym wnioskiem skarżącej nie toczy się przed Wojewodą. Wbrew twierdzeniom zawartym w skardze skarżąca za pomocą operatora pocztowego złożyła w dniu [...] maja 2020 r. nie wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, a wniosek o wydanie karty pobytu ze względu na upływ terminu ważności wskazując w treści wniosku, iż posiada zezwolenie na pobyt czasowy. W tych okolicznościach trzeba stwierdzić, że przed Wojewodą D. nie toczy się postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, co z kolei wyklucza skuteczność kwestionowania bezczynności w tym przedmiocie przed tut. Sądem czyniąc skargę niedopuszczalną.

Jednocześnie trzeba podkreślić, że zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Rozstrzygając "w granicach danej sprawy" sąd ocenia jedynie tę sprawę, w której wniesiono skargę, a ocena ta musi dotyczyć tej, i tylko tej, sprawy (por. wyrok NSA z dnia 26 maja 2021 r, syn akt II OSK 2494/18). Stąd jakkolwiek sąd administracyjny nie jest związany granicami skargi, ale zawsze jest związany granicami sprawy, w której skarga została wniesiona i nie może swoimi ocenami prawnymi wkraczać w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna być przedmiotem postępowania administracyjnego i wydawanych w niej decyzji lub podjętych czynności (por. wyrok NSA z dnia 20 października 2021 r., sygn. akt III OSK 3969/21). Skoro zatem w treści skargi, a wcześniej ponaglenia, strona – reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika - zakwestionowała bezczynność w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, to rzeczą Sądu było wypowiedzenie się w zakresie tak oznaczonych granic sprawy. Przeprowadzona zaś ocena wykazała, że z powodów wskazanych niniejsza skarga jest niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu.

Mając powyższe na uwadze - stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. – orzeczono jak w sentencji.