drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Inne, Minister Rozwoju Regionalnego, zobowiązano do dokonania czynności, II SAB/Bd 11/11 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2011-02-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Bd 11/11 - Wyrok WSA w Bydgoszczy

Data orzeczenia
2011-02-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-01-14
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Sędziowie
Grażyna Malinowska-Wasik /sprawozdawca/
Grzegorz Saniewski
Jerzy Bortkiewicz /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
I OSK 956/11 - Wyrok NSA z 2011-08-11
Skarżony organ
Minister Rozwoju Regionalnego
Treść wyniku
zobowiązano do dokonania czynności
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 1 art. 6 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik (spr.) Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Asystent sędziego Bartosz Kornalewicz po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale II w dniu 23 lutego 2011 r. sprawy ze skargi P. L. – M. na bezczynność T. A. R. R. S.A. w T. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. zobowiązuje T. A. R. R. S.A. w T. do rozpatrzenia w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 ze zm.) wniosku skarżącego P. L. – M. z dnia [...], w terminie 14 dni od doręczenia odpisu prawomocnego wyroku, 2. zasądza na rzecz skarżącego od T. A. R. R. S.A. w T. 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 7 grudnia 2010 r., doręczonym w dniu 10 grudnia, P. L., powołując się na art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępnie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwrócił się do T. Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. z siedzibą w T. o przesłanie mu listem poleconym kopii protokołów wszystkich walnych zgromadzeń akcjonariuszy, jakie odbyły się w 2010 r.

Wobec nieotrzymania w ciągu 14 dni odpowiedzi na powyższy wniosek, P. L. pismem oznaczonym datą 29 grudnia 2010 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność T. Agencji Rozwoju Regionalnego, wnosząc o nakazanie jej udzielenia żądanej informacji.

Skarżący podniósł, że wymieniona spółka jest samorządową osobą prawną, 90% jej akcji jest własnością województwa k. i gminy T. oraz, iż z jej statutu wynika, że wykonuje ona zadania publiczne i nie działa dla zysku. Nadto skarżący podał, iż na dzień wystąpienia o udzielenie informacji publicznej nie była ona opublikowania w Biuletynie Informacji Publicznej.

W odpowiedzi na skargę T. Agencja Rozwoju Regionalnego S.A. wniosła o jej oddalenie, bowiem- pomijając kwestię braku podstawy prawnej do domagania się od niej w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. ww. informacji, nie zaistniała z jej strony bezczynność, gdyż pismem datowanym na 21 grudnia, nadanym na poczcie 23 grudnia 2010 r. stanowiącym łączną odpowiedź na skierowane przez skarżącego w dniach od 4 do 8 grudnia 2010 r. pisma o udzielenie mu, w jego mniemaniu informacji publicznych, Agencja powiadomiła go w ustawowym terminie, że jego żądanie nie podlega obowiązkowi określonemu w ustawie, na którą się powołał.

Spółka jednocześnie zaznaczyła, że według niej przy zarzucie bezczynności nie ma znaczenia treść odpowiedzi na żądanie, lecz fakt jej udzielenia w ustawowym terminie, co z jej strony nastąpiło.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy po rozpoznaniu sprawy uznał, iż skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanową inaczej.

Kontrola ta z mocy art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) obejmuje również bezczynność organów.

Środek dyscyplinujący organy w zakresie wykonywania przez nie administracji publicznej do terminowego załatwiania spraw w postaci skargi na bezczynność powiązany jest z kompetencjami sądu administracyjnego do rozstrzygania skarg na określone czynności z zakresu administracji publicznej. Jak wynika z przywołanego wyżej art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga na bezczynność służy w przypadkach określonych w pkt 1 - 4, to jest gdy organ nie wydaje decyzji, postanowienia, względnie innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

W orzecznictwie i doktrynie przyjęto, iż przez bezczynność organu należy rozumieć sytuację, w której organ – mimo ciążącego na nim obowiązku – w prawnie ustalonym terminie nie podjął żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, lecz nie zakończył go wydaniem w terminie stosownego aktu lub nie podjął właściwej czynności. Wniesienie skargi na "milczenie" organu jest przy tym uzasadnione nie tylko w razie niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie ocenił, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (J. P. Tarno – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz, Wydawnictwo "LexisNexis", Warszawa 2006 r., str. 37). Dla stwierdzenia, czy zachodzi bezczynność, konieczne jest zatem ustalenie, że dany organ zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo podjęcia określonej czynności.

Niniejsza sprawa dotyczy odmowy udostępnienia (w drodze przesłania listem) skarżącemu przez T. Agencję Rozwoju Regionalnego SA kopii protokołów wszystkich walnych zgromadzeń akcjonariuszy z 2010 r. w związku z jego żądaniem powołującym się na art. 6 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Przedmiotem zaś skargi jest pismo Prezesa Zarządu wymienionej Agencji stanowiące odpowiedź na kwestionowaną przez skarżącego bezczynność tego podmiotu polegającą na nieudzielaniu mu żądanej informacji, w którym to piśmie przyjęto, że żądane protokoły nie są informacją publiczną w rozumieniu powyższej ustawy, a Agencja nie jest podmiotem zobowiązanym w świetle tejże ustawy do ich udostępnienia.

W związku z powyższym, by stwierdzić, czy T. Agencja Rozwoju Regionalnego powstaje w bezczynności, niezbędne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy żądana przez skarżącego informacja mieści się w ustawowym pojęciu informacji publicznej. W razie bowiem uznania, że przedmiotowa ustawa nie ma tu zastosowania, udzielenie skarżącemu odpowiedzi w formie pisma byłoby prawidłowe, zaś w innym przypadku zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. – odmowa udzielenia informacji wymagałaby wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 ze zm.) każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną, natomiast w świetle art. 4 ust.1 ustawy zobowiązane do udostępnienia takiej informacji są władze publiczne i inne podmioty wykonujące zadania publiczne.

Prawo do uzyskania informacji publicznej zagwarantowane jest w Konstytucji RP. Zgodnie z art. 61 ust. 1 tego aktu obywatel ma prawo do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej i osób pełniących funkcje publiczne, o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Z kolei art. 61 ust. 2 Konstytucji RP stanowi, że prawo do uzyskania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.

W związku z przytoczonymi zapisami Konstytucji, przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. jako aktu kompleksowo regulującego zakres podmiotowy i przedmiotowy oraz procedurę dostępu do informacji publicznej (odsyłającego tylko w art. 16 ust. 2 do kpa w kwestii wydania decyzji), należy interpretować rozszerzająco.

Na gruncie unormowań konstytucyjnych oraz art. 1 i 6 cyt. ustawy w doktrynie i orzecznictwie przyjęto, że informacją publiczną jest każda wiadomość (informacja) wytworzona lub odnosząca się do szeroko rozumianych władz publicznych oraz osób pełniących funkcje publiczne, a także wytworzona lub odnoszącą się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne - w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej bądź gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (por. M. Jaśkowska- Dostęp do informacji publicznej w świetle orzecznictwa NSA, Toruń w 2002 r., s. 28 i następne).

W nawiązaniu do powyższej definicji informacji publicznej wskazać trzeba, że nie przypadkowo w art. 6 ust. 1 ustawy o informacji publicznej zamieszczono jedynie przykładowy katalog informacji publicznych, a w art. 4 ust. 1 – przykładowo tylko wymieniono podmioty obligowane do udostępnienia informacji publicznej, o czym świadczy użycie w obydwu tych przepisach zwrotu "w szczególności."

Zatem, według Sądu, przy dokonywaniu oceny, czy określony podmiot zobowiązany jest do udostępnienia informacji publicznej wystarczy ustalenie, że wykonuje on funkcje (zadania) publiczne czy to w zakresie sprawowania władzy publicznej, czy to w zakresie gospodarowania mieniem komunalnym czy majątkiem Skarbu Państwa, a żądana informacja (będąca w jego posiadaniu) została przezeń wytworzona lub wprawdzie nie została przezeń wytworzona, lecz do niego się odnosi.

Jak wynika z Konstytucji RP prawo do uzyskiwania informacji obejmuje m.in. dostęp do dokumentów (cyt. wyżej art. 61 ust. 2). W świetle zaś art., 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. na prawo do informacji publicznej składa się również uprawnienie do wglądu do dokumentów urzędowych, których definicja zawarta jest w art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy. Skoro Konstytucja jest najwyższym prawem RP, nie można dokonywać takiej interpretacji art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, która ograniczałaby prawo ustanowione konstytucyjne. Tak więc przyjąć należy, że kryterium uzyskania dostępu do dokumentu, jest wyłącznie istnienie okoliczności wyłączających udostępnienie informacji publicznej, o których mowa w art. 5 ustawy, a nie jego kwalifikacja jako dokumentu urzędowego. Zatem informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów dotyczących podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej, wytwarzanych przez niego lub tylko przez niego używanych w zakresie realizacji zadań (por. wyroki WSA w Warszawie z 7 grudnia 2009 r. II SAB/Wa 98/09 WSA w Opolu z 17 stycznia 2008 r. II SAB/Op 20/07, WSA we Wrocławiu z 26 maja 2010 r. IV SAB/Wr 19/10 oraz wyrok NSA z 3 listopada 2009 r. I OSK 735/09).

Do dokumentów w powyższym ujęciu należy zaliczyć protokoły z obrad określonych gremiów lub posiedzeń organów kolegialnych. Stanowią one istotne źródło informacji o obradach – posiedzeniach. Realizacja celu, jakim jest dostęp do informacji publicznej, następuje między innymi przez dostęp do protokołów. Są to dokumenty, które sporządza określona osoba, potwierdzając zapisaną treść swoim podpisem. Tak więc adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej przebiegu obrad – posiedzenia organu kolegialnego wypełnia obowiązek udzielenia takiej informacji poprzez udostępnienie protokołu z nich.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wbrew stanowisku T. Agencji Rozwoju Regionalnego S.A., wniosek skarżącego z dnia 7 grudnia 2010 r. winien być rozpatrzony w trybie ustawy o dostępnie o informacji publicznej.

Przepis art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

T. Agencja Rozwoju Regionalnego S.A. z siedzibą w T. jest spółką prawa handlowego, w którym jednostka samorządu terytorialnego – Województwo K. ma 63, 93 % udziałów oraz inna jednostka tego samorządu – Gmina Miasta T. posiada 28, 76% udziałów. Tak więc wymieniona spółka dysponuje majątkiem publicznym oraz dodatkowo jest osobą prawną, w której obydwie jednostki samorządu terytorialnego łącznie, a także samo Województwo K. posiadają pozycję dominującą (wielkość udziałów przekraczającą 40%- art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów – Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.).

Poza tym zgodnie z § 5 ust. 1 statutu T. Agencji Rozwoju Regionalnego jej celem jest podejmowanie działań na rzecz rozwoju przedsiębiorczości oraz rozwoju gospodarczego kraju, a zwłaszcza Województwa K. poprzez podnoszenie konkurencyjności gospodarki, przygotowanie przedsiębiorstw i struktur otoczenia biznesowego do współpracy z instytucjami Unii Europejskiej, pomoc w dostosowaniu małych i średnich przedsiębiorstw do wymogów rynku europejskiego oraz ułatwienie im dostępu do nowoczesnych technologii produkcji i metod zarządzania zaś w ust. 2 wynika, iż nie działa dla zysku (przeznacza go na cele statutowe).

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że Agencja jest podmiotem zobligowanym na gruncie ustawy z dnia 6 września 2001 r. do udzielenia informacji będącej w jej posiadaniu, mającej walor informacji publicznej.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy każda informacja w sprawach publicznych jest informacją publiczną. Protokoły walnych zgromadzeń akcjonariuszy spółki akcyjnej jaką jest agencja, o doręczenie odpisów których wystąpił skarżący, zawierają informację o ich przebiegu, o sposobie realizacji przez zarząd spółki zadań statutowych powiązanych z dysponowaniem mieniem samorządowym. Jak wynika ze statutu TARR S.A. (tekst jednolity z dnia 30 czerwca 2010 r.) przedmiotem obrad walnego zgromadzenia jest rozpatrzenie i zatwierdzanie sprawozdań władz spółki oraz bilansu, rachunku zysku i strat, podział zysku lub pokrycie strat, udzielenie władzom spółki absolutorium z wykonania przez nie obowiązków oraz podjęcie w powyższym zakresie stosownych uchwał. Mogą być również zwoływane nadzwyczajne walne zgromadzenia dla rozpatrzenia spraw wymagających podjęcia uchwały. Stosownie do ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) walne zgromadzenie podejmuje uchwały w określonych w niej przypadkach zadysponowania kapitałem spółki.

Przedstawione wyżej działania znajdują odzwierciedlenie w protokole odbytego walnego zgromadzenia akcjonariuszy. Odnotowywane są w nim zwłaszcza uchwały.

O publicznym charakterze żądanej przez skarżącego informacji przesądza w oczywisty sposób przepis art. 6 ust.1 pkt 5 lit. d, e ustawy – dotyczy ona bowiem w istocie majątku podmiotu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c (m.in. majątkiem samorządowym), jak również dochodów i strat spółki handlowej, w której podmiot wymieniony w pkt c ma pozycję dominującą oraz dysponowania tymi dochodami i sposobu pokrywania strat.

Ustawa o dostępnie do informacji publicznej określa obowiązki podmiotu, do którego został skierowany wniosek o udostępnienie informacji publicznej wskazując w jaki sposób postępowanie winno być zakończone. Podmiot, dla którego złożono wniosek powinien albo udostępnić tę informację w formie czynności materialno- technicznej (art. 10 w związku z art. 14 i 13 ustawy) albo w drodze decyzji odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy).

Ze względu na to, iż żadna z wymienionych form działania TARR S.A. w reakcji na wniosek skarżącego nie miała miejsca, zarzut bezczynności Spółki należało uznać za uzasadniony i w konsekwencji, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) orzec jak w sentencji. O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 200 w związku z art. 205 § 1 wyżej wymienionej ustawy.



Powered by SoftProdukt