drukuj    zapisz    Powrót do listy

6111 Podatek akcyzowy, Podatkowe postępowanie, Dyrektor Izby Celnej, oddalono skargę, I SA/Kr 915/15 - Wyrok WSA w Krakowie z 2015-09-10, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Kr 915/15 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2015-09-10 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-06-09
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Ewa Michna /przewodniczący/
Grażyna Firek /sprawozdawca/
Jarosław Wiśniewski
Symbol z opisem
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne
Podatkowe postępowanie
Sygn. powiązane
I GSK 2333/15 - Wyrok NSA z 2017-09-15
Skarżony organ
Dyrektor Izby Celnej
Treść wyniku
oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 749 art. 240 par 1 pkt 5
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - tekst jednolity.
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 915/15 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 września 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna (spr.), Sędziowie: WSA Grażyna Firek, WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: st.sekr.sąd. Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2015 r., sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 2 kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku akcyzowym za luty 2009 r. - skargę oddala -

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia 31 grudnia 2012 r., znak: [...] określił firmie M. Sp. z o.o. z siedzibą w K. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2009 r. w kwocie 424816,00 zł. Decyzję doręczono podatnikowi w dniu 9 stycznia 2013 r. Od powyższej decyzji podatnik nie wniósł odwołania i tym samym w dniu 24 stycznia 2013 r. stała się ona ostateczna.

W piśmie z dnia 18 sierpnia 2014 r. M. Sp. z o.o. złożyła do Naczelnika Urzędu Celnego wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Naczelnik Urzędu Celnego z dnia 31 grudnia 2012 r., znak: [...] . W treści wniosku jako podstawę wznowienia postępowania wskazano art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, i na uzasadnienie tego twierdzenia podano, iż w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2009 roku zakończonego powyższą decyzją wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne oraz nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, a nieznane organowi podatkowemu.

W tym stanie Naczelnik Urzędu Celnego, na podstawie art. 243 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 18 września 2014 r., znak: [...] wznowił postępowanie w przedmiotowej sprawie, a po jej rozpoznaniu decyzją z dnia 30 grudnia 2014 r., znak: [...], odmówił uchylenia w całości decyzji z dnia 31 grudnia 2012 roku, sygn. [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2009 roku, z uwagi na brak stwierdzenia przesłanki określonej wart. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji M.Spółka z o.o. w K. wniosła o jej uchylenie w całości oraz uchylenie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 31 grudnia 2012 roku, sygn. [...] i umorzenie postępowania w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za luty 2009 roku.

Zaskarżonej decyzji strona odwołująca się zarzuciła:

1.naruszenie przepisu art. 210 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa (dalej zwanej O.p.) i nie wskazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji dlaczego i na podstawie jakiego dowodu przyjęto, że kwota 550 zł za element wyposażenia samochodu Mitsubishi Outlander 2.0. DID ([...]) (za blokadę skrzyni biegów) nie stanowi części ceny zapłaconej za ten samochód, ale stanowi zapłatę za "dodatkową usługę",

2.naruszenie przepisu art. 191 w zw. z art. 187 § 1 O.p. poprzez dowolne przyjęcie, że cena sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander 2.0. DID ([...]) wynosiła 108.000,00 zł a nie 108.550,00 zł oraz że w związku z tym podstawa opodatkowania w podatku akcyzowym dot. tej sprzedaży wyniosła 85.862,84 zł a nie 86.300,11 zł,

3.naruszenie przepisów art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 1 w zw. z poz. 59 Załącznika nr 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 roku Dz. U. Nr 29, poz. 257 (dalej zwanej p.a. 2004) w zw. z art. 3 ust. 1 tej ustawy oraz w zw. z pkt 5.2.2.8. w części 5.2.2. pt. "Szczególne przypadki określania zakresu rzeczowego grupowań obejmujących wyroby" Załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z dnia 18 marca 1998 roku (Dz. U. Nr 42, poz.264) przez przyjęcie, że zapłata za blokadę skrzyni biegów samochodu Mitsubishi Outlander 2.0. DID ([...]) nie stanowi zapłaty części ceny za ten samochód i że nie wpływa to na podstawę opodatkowania tej sprzedaży w podatku akcyzowym,

4.przepisu art. 120 i art. 245 § 1 pkt 2 w zw. z art. 240 § 1 pkt 5 O.p. i odmowa uchylenia decyzji z powodów pozostających poza powołaną przez podatnika podstawą wznowienia postępowania,

5.naruszenie przepisów art. 188 w zw. z art. 180 § 1 O.p. na skutek odmowy przeprowadzenia dowodu z faktur korygujących [...] oraz odmowy włączenia do akt decyzji organu I instancji z dnia 10 czerwca 2014 roku sygn. [...], z dnia 10 czerwca 2014 roku, sygn. [...], z dnia 10 czerwca 2014 roku sygn. [...], choć było to potrzebne do załatwienia sprawy dot. podatku akcyzowego za luty 2009 roku po stwierdzeniu istnienia przesłanki do wznowienia postępowania, o której mowa wart. 240 §1 pkt 5 O.p. w zw. z dowodami dot. sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander 2.0. DID ([...] ).

Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu powyższego na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji .

Po analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz treści odwołania Dyrektor Izby Celnej w pierwszym rzędzie odniósł się do istoty wznowienia postępowania jako instytucji nadzwyczajnej wzruszenia decyzji ostatecznej, a następnie wskazał , iż jakkolwiek niewątpliwie dowody załączone do wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. stanowią nowe dowody nieznane organowi w dniu wydania decyzji z dnia 31 grudnia 2012 r., to jak słusznie zauważył organ celny I instancji, nie mają one charakteru istotnego, a zatem nawet gdyby organ o nich wiedział, nie doprowadziłoby to do wydania odmiennego rozstrzygnięcia w sprawie.

Organ odwoławczy podkreślił, że podstawa opodatkowania przyjęta w decyzji z dnia 3 grudnia 2012 r. zgodna była z fakturą z dnia 18 lutego 2009 roku numer [...] dot. sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DID ([...]), opiewającą na kwotę 108.000,00 zł., a powyższa faktura nie została skorygowana o wartość dopłaconej ceny za samochód w wysokości 550 zł. Takiej korekty nie przedstawiono w szczególności na etapie postępowania wznowieniowego, co mogłoby ewentualnie mieć wpływ na zmianę podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym w przedmiotowej sprawie. Jednoczenie organ odwoławczy zgodził się z Naczelnikiem Urzędu Celnego w Krakowie, iż brak faktury korygującej o wartość ceny w wysokości 550 zł, dopłaconej zdaniem podatnika za samochód, świadczy również o tym , iż nie skorygowano także wysokości podatku VAT, co nie pozostaje bez wpływu na podstawę opodatkowania w podatku akcyzowym. Ponadto organ zauważył, iż z umowy przedwstępnej z dnia 7 lutego 2009 r., przedłożonej z wnioskiem o wznowienie postępowania, również wynika, iż cena sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DID wynosi 108.000,00 zł (pkt 2 ww. umowy), zaś strony zobowiązują się do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży samochodu, za cenę określoną w pkt 2 umowy przedwstępnej tj. cenę 108.000,00 zł. W szczególności istotne jest, zd.organu odwoławczego, że z treści tego dokumentu nie wynika powiększenie tej kwoty o 550 zł, co w konsekwencji zwiększałoby wartość przedmiotowego samochodu, jak utrzymuje się we wniosku o wznowienie postępowania oraz w odwołaniu. Zatem cena wynikająca z przedłożonej umowy przedwstępnej oraz cena wynikająca z faktury z dnia 18 lutego 2009 r., nr [...], w której dyspozycji był organ podatkowy w dniu wydania decyzji z dnia 31 grudnia .2012 r., znak: [...], są tożsame.

Organ zauważył także, iż z dowodu wpłaty nr 20/02/09/W opiewającego na kwotę 1550 zł, nie wynika, iż" dopłata do samochodu + zapłata za Multilock'' dot. konkretnie samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DlD ([...]), a która ,zd. strony, miałaby ewentualnie wpływ na zmianę podstawy opodatkowania w przedmiotowej sprawie. Jednocześnie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie, a w szczególności dla zmiany wysokości podstawy opodatkowania, w ocenie organu odwoławczego, pozostają również dokumenty- załączone do wniosku o wznowienie postępowania - obrazujące sposób rozliczenia transakcji sprzedaży przedmiotowego samochodu pomiędzy kupującym a sprzedającym jak np. umowa kupna sprzedaży Citroen Xsara Picasso 2.0 HDI, która wyłącznie potwierdza zapis w tej kwestii powołany w umowie przedwstępnej. Tym samym organ I instancji prawidłowo uznał, iż wykazana przez Spółkę okoliczność nie jest istotna z punktu widzenia zwiększenia podstawy opodatkowania, a tym bardziej nie można jej uznać za przesłankę uzasadniająca uchylenie ostatecznej decyzji organu podatkowego.

Na koniec tych rozważań organ odwoławczy wskazał, że biorąc pod uwagę, iż wszystkie warunki dotyczące okoliczności czy dowodu jako przesłanki wznowienia postępowania muszą występować łącznie, brak cechy istotności dla sprawy powoduje, że taki dowód lub okoliczność nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania określonej wart. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, co zaistniało w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów odwołania organ II instancji stwierdził, że w jego ocenie organ celny l instancji, prowadząc postępowanie wznowieniowe nie naruszył przepisów postępowania, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Dokonując oceny zaskarżonej decyzji i podanych w niej motywów, organ odwoławczy stwierdził, że ocena dowodów, jakiej dokonał w tej sprawie organ, nie wykraczała poza ramy swobodnej oceny dowodów i jako taka korzystała z ochrony przewidzianej wart. 191 Ordynacji podatkowej, a Naczelnik Urzędu Celnego wydając rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie działał na podstawie przepisów prawa, zaś odmienna ocena przeprowadzonego postępowania dowodowego, w tym jego zakresu i efektów od tej, jakiej strona oczekiwała, nie może uzasadniać twierdzenia, że w sprawie doszło do naruszenia wymienionych w odwołaniu norm procesowych.

Zd. organu odwoławczego, zaskarżona decyzja w pełni odpowiada także wymogom określonym wart. 210 Ordynacji podatkowej, a w szczególności w § 4 tego przepisu. Zawiera bowiem szczegółowe uzasadnienie prawne nie tylko wskazując podstawę prawną, ale także wyjaśniając znaczenie poszczególnych przepisów mających w sprawie zastosowanie. Organ szczegółowo i wyczerpująco przedstawił własne stanowisko w sprawie, a zatem zachowany został wymóg wyjaśnienia stronie zasadności przesłanek, którymi kierowano się przy załatwianiu sprawy (wynikający z art. 124 Ordynacji podatkowej). Nie ma zatem podstaw do kwestionowania poprawności procedowania w sprawie.

Końcowo organ odwoławczy wskazał, iż organ celny l instancji prawidłowo postanowieniem z dnia 29 grudnia 2014 roku, znak: [...], odmówił włączenia dowodów wskazanych we wniosku z dnia 27 listopada 2014 r. Zgodnie z art. 122 Ordynacji podatkowej w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, zasada prawdy obiektywnej nakazuje organom prowadzącym postępowanie zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego tak, aby stan faktyczny sprawy ustalić zgodnie z rzeczywistości i zasada prawdy obiektywnej zastosowanie ma także w postępowaniu wznowieniowym, ale nie oznacza to jednak , że w tym postępowaniu powinno nastąpić ponowne merytoryczne rozpoznanie sprawy. Zebranie dowodów istotnych dla sprawy w ramach tego postępowania sprowadza się do badania, czy istnieją podstawy do wznowienia postępowania określone w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, a zatem ustalenie, czy przesłanki wznowieniowe wskazane we wniosku miały rzeczywiście miejsce, a nie ponowne kompleksowe zgromadzenie i ocena materiału dowodowego. W związku z powyższym organ zgodził się z Naczelnikiem Urzędu Celnego, że dołączenie do prowadzonego postępowania dowodów objętych wnioskiem z dnia 27 listopada 2014 r. wykraczałoby poza zakres weryfikacji przesłanek wznowienia postępowania z art. 240 Ordynacji podatkowej, natomiast dążyłoby to do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy z uwagi na okoliczności, które nie stanowią podstawy wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie. Za bezzasadny zatem organ odwoławczy uznał zarzut naruszenia przepisów art. 188 w zw. z art. 180 § 1 O.p. na skutek odmowy przeprowadzenia dowodu i resumując, zaskarżone rozstrzygnięcie, mocą którego Naczelnik Urzędu Celnego odmówił uchylenia ostatecznej decyzji z dnia 31.12.2012 r., znak: [....] uznał należy za prawidłowe.

W skardze od powyższej decyzji, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, M.Spółka z o.o. w K., zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów art. 191 i art. 187 §1 w zw. z art. 240 § 1 pkt 5 i art. 245 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tj. Dz.U z 2012 r. poz.749 ze zm.), które miało istotny wpływ na wynik sprawy przez dowolne przyjęcie , że dokumenty przedłożone przy wniosku o wznowienie postępowania nie dowodzą, że cena sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander ([...]) wynosiła 108550,00 zł (zamiast 108000,00 zł.), że dla wykazania wysokości ceny tej sprzedaży nie mają znaczenia dowody potwierdzające jej zapłatę skarżącemu, że nie ma przy tym znaczenia suma wpłat wykazanych tymi dowodami oraz , że wszystko to nie wpływa na zmianę podstawy opodatkowania w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2009 r. i konieczność wznowienia postępowania i ponownego rozpatrzenia sprawy , wniosła o jej uchylenie w całości , jak i uchylenie w całości poprzedzającej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 30 grudnia 2014 r.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie i ponownie przytoczył argumenty uprzednio zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skargę jako bezzasadną należało oddalić.

W pierwszym rzędzie należy wskazać , iż zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.- dalej p.p.s.a.) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 cytowanej ustawy, sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.), a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte jest wadą nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.ps.a.). Zatem każde naruszenie przepisów prawa materialnego, czy procesowego należy oceniać przez pryzmat jego wpływu na treść rozstrzygnięcia. Nadto zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co oznacza, iż Sąd zobowiązany jest dokonać oceny legalności zaskarżonej decyzji niezależnie od zarzutów podniesionych w skardze .

Kontrolując zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Celnej jak i poprzedzającą decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 30 grudnia 2014 r. w oparciu o wyżej wskazane reguły, Sąd uznał, że zarzuty zgłoszone w skardze są nieuzasadnione albowiem wskazane decyzje nie naruszają prawa w sposób powodujący konieczność ich wyeliminowania z obrotu prawnego, a zatem skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podkreślić, że instytucja wznowienia postępowania stanowi jeden z nadzwyczajnym trybów wzruszania decyzji ostatecznych. Jest to zatem odstępstwo od zasady trwałości decyzji administracyjnej zawartej w art. 128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r. poz.749). Jak podkreślił WSA w Szczecinie w wyroku z 6 października 2010 r. (sygn. akt I SA/Sz 508/10) zasada trwałości decyzji ostatecznych ma podstawowe znaczenie dla stabilizacji opartych na decyzji skutków prawnych, dlatego uchodzi za jedno z kardynalnych założeń całego systemu postępowania administracyjnego. Jest to tzw. domniemanie mocy obowiązującej decyzji. Wyznaczone przepisami odstępstwa od tej zasady (tzw. tryby nadzwyczajne) podlegają ścisłej wykładni.

Przedmiotowa instytucja ma na celu zatem stworzenie prawnej możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i podjęcia rozstrzygnięcia sprawy zakończonej ostateczną decyzja podatkową, jeżeli postępowanie podatkowe było dotknięte wadami procesowymi, wyliczonymi wyczerpująco w art. 240 Ordynacji podatkowej (zob. B. Gruszczyński, w: S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyńki, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Ordynacja podatkowa Komentarz, Warszawa 2009, s. 832.).

Postępowanie uruchamiane na skutek wznowienia postępowania nie jest jednak kontynuacją postępowania instancyjnego i nie daje podstaw do pełnej merytorycznej kontroli decyzji, którą zakończono sprawę w postępowaniu zwykłym (por. m.in. wyrok WSA w Gliwicach z 3 sierpnia 2009 r., I SA/Gl 175/09; wyrok NSA z 22 maja 2003 r., III SA 2367/01), lecz pozwala dokonać weryfikacji ww. decyzji jedynie pod kątem przesłanek określonych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z brzmieniem art. 240 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:

1)dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe;

2)decyzja wydana została w wyniku przestępstwa;

3)decyzja wydana została przez pracownika lub organ podatkowy, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 130-132;

4)strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;

5)wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję;

6)decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu;

7)decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione w sposób mogący mieć wpływ na treść wydanej decyzji;

8)została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł Trybunał Konstytucyjny

9)ratyfikowana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inna ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, ma wpływ na treść wydanej decyzji;

10) wynik zakończonej procedury wzajemnego porozumiewania lub procedury arbitrażowej, prowadzonych na podstawie ratyfikowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, ma wpływ na treść wydanej decyzji;

11)orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ma wpływ na treść wydanej decyzji.

Zgodnie z art. 243 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa postanowienie o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przesłanek oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.

Instytucja wznowienia postępowania nie jest zatem środkiem, za pomocą którego można wzruszać każdą wadliwą decyzję ostateczną. Po wznowieniu postępowania na podstawie art. 243 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa nie zawsze dochodzi do ponownego rozpoznania sprawy w znaczeniu materialnoprawnym we wszystkich jej aspektach merytorycznych, gdyż właściwy organ podatkowy bada najpierw, czy w rzeczywistości zaistniały przesłanki wznowienia postępowania określone wart. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, a w razie braku stwierdzenia wystąpienia wyjątkowych okoliczności, o jakich mowa w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, wydaje decyzję odmawiającą uchylenia decyzji dotychczasowej, czyli kończącej postępowanie zwykłe, zgodnie z art. 245 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej i żadne inne względy, z woli ustawodawcy nie mogą mieć tu znaczenia. W szczególności organy nie są uprawnione do ponownego rozpoznania sprawy co do istoty w jej całokształcie. W sprawie nin. wskazano jako podstawę wznowienia postępowania przesłankę określoną w art. 240 § 1 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, który stanowi, że w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję. Zatem z treści tego przepisu wynika, że o zaistnieniu wskazanej w nim podstawy wznowienia można mówić wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki: - ujawnią się w sprawie nowe okoliczności lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji,

-okoliczności te lub dowody będą miały charakter nowych w stosunku do przeprowadzonego dotąd postępowania wyjaśniającego, - okoliczności lub dowody muszą być istotne dla sprawy, czyli takie które mogą mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie, więc wywołują konieczność uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej w całości lub w części. Wskazane wyżej warunki dotyczące okoliczności czy dowodu jako przesłanki wznowienia postępowania muszą występować łącznie, brak którejkolwiek z nich powoduje, że taki dowód lub okoliczność nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania określonej wart. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

W przedmiotowej sprawie we wniosku o wznowienie postępowania jako nową okoliczność lub nowy dowód istniejący w dniu wydania decyzji, istotny dla sprawy i nieznany organowi podatnik wskazał następujące dokumenty: umowę sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DID ([...]) z dnia 7 lutego 2009 r., umowę odkupu samochodu Citroen Xsara Picasso ([...]) z dnia 23 lutego 2009 r., dowód wpłaty nr 07/02/09/W z dnia 7 lutego 2009 r., dowód wpłaty nr 20/02/09/W z dnia 23 lutego 2009 r., wyciąg nr 38 z rachunku bankowego podatnika z dnia 20 lutego 2009 r., kopię faktury VAT nr 19/2009/Z z dnia 7 lutego 2009 r. oraz kopię faktury VAT korygującej nr 19/2009/ZK z dnia 8 lutego 2009 r.

Powyższe dokumenty w ocenie podatnika stanowią dowody w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej oraz dają podstawę do zmiany wysokości podstawy opodatkowania samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DID ([...]), która wynosi 86300,11 zł., a nie 85862,84 zł, jak przyjęto w decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 3 1 grudnia 2012 r., znak: [...].

Zd. Sądu , organy obu instancji , prawidłowo oceniły, iż wskazane wyżej dowody dołączone do wniosku o wznowienie postępowania, stanowią nowe dowody nieznane organowi w dniu wydania decyzji z dnia 31 grudnia 2012 r. i prawidłowo oceniły , iż dowody te nie mają charakteru istotnego, a zatem nawet gdyby Naczelnik Urzędu Celnego o nich wiedział to nie doprowadziłoby to do wydania odmiennego rozstrzygnięcia w sprawie.

Jak wyżej wskazano, różnica w cenie zapłaconej za samochód Mitsubishi Outlander 2.0 DID ([...]), zd. podatnika, wynika z zapłaty za dodatkową usługę blokady skrzyni ceny 550 zł, która dopisana została do elementów wyposażenia dodatkowego samochodu w przedstawionej organowi wraz z wnioskiem o wznowienie postępowania umowie przedwstępnej sprzedaży z dnia 7 lutego 2009 r., a która zgodnie z dowodem wpłaty nr 20/02/09/W uregulowana została w dniu 20 lutego 2009 r. Uwzględniając zatem powyższą różnicę, zdaniem strony, łączna cena zapłacona za ww. samochód wynosiła nie 108.000,00 zł, a 108.550,00 zł, co w konsekwencji ma również wpływ na podstawę opodatkowania pojazdu.

W tym miejscu należy wskazać ,iż podstawa opodatkowania przyjęta w decyzji z dnia 31 grudnia 2012 r. zgodna była z fakturą z dnia 18 lutego 2009 r. nr [...] dot. sprzedaży samochód Mitsubishi Outlander 2.0 DID ([...]), opiewającą na kwotę 108.000,000 zł. Tu też należy podkreślić, iż powyższa faktura, nie została skorygowana o wartość dopłaconej ceny za samochód w wysokości 550 zł. Takiej korekty nie przedstawiono na żadnym etapie postępowania wznowieniowego, co mogłoby ewentualnie mieć wpływ na zmianę podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym w przedmiotowej sprawie. I tu też należy zgodzić się z organami, iż brak faktury korygującej o wartość ceny w wysokości 550 zł, dopłaconej zd. strony skarżącej za samochód, świadczy również, iż nie skorygowano także wysokości podatku VAT, co nie pozostaje bez wpływu na podstawę opodatkowania w podatku akcyzowym.

Wskazać też należy, iż z umowy przedwstępnej z dnia 7 lutego 2009 r. również wynika, iż cena sprzedaży samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DID wynosi 108.000,00 zł (pkt 2 ww. umowy), zaś strony zobowiązują się do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży samochodu, za cenę określoną w pkt 2 umowy przedwstępnej tj. cenę 108.000,00 zł. W szczególności istotne jest to, że z treści tego dokumentu nie wynika powiększenie umówionej kwoty o 550 zł, co w konsekwencji zwiększałoby wartość przedmiotowego samochodu. Widnieje wprawdzie na tym dokumencie dopisek "Blokada skrzyni 550-" , ale jest to dopisek sporządzony długopisem, podczas gdy cały dokument jest drukowany, nie wiadomo kiedy i przez kogo uczyniony; dopisek ten nie jest opatrzony ani żadnym podpisem, ani nie został też omówiony na dokumencie. Słusznym zatem jest uznanie, że cena wynikająca z przedłożonej umowy przedwstępnej oraz cena wynikająca z faktury z dnia 18 lutego 2009 r. nr [...], w której dyspozycji był organ podatkowy w dniu wydania decyzji z dnia 31 grudnia .2012 r., znak: [...], są tożsame.

Wreszcie należy zauważyć, że z dołączonego do wniosku o wznowienie postępowania dowodu wpłaty nr 20/02/09/W opiewającego na kwotę 1550 zł, nie wynika, iż" dopłata do samochodu + zapłata za Multilock'' dotyczy konkretnie samochodu Mitsubishi Outlander 2.0 DlD ([...]). Jednocześnie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie, a w szczególności dla zmiany wysokości podstawy opodatkowania, pozostają również dokumenty- załączone do wniosku o wznowienie postępowania- obrazujące sposób rozliczenia transakcji sprzedaży przedmiotowego samochodu pomiędzy kupującym a sprzedającym jak np. umowa kupna sprzedaży Citroen Xsara Picasso 2.0 HDI, która wyłącznie potwierdza zapis w tej kwestii powołany w umowie przedwstępnej.

W tym stanie rzeczy, wobec stwierdzenia braku wystąpienia przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, a także stwierdzenia by spełniona została którakolwiek z pozostałych przesłanek z art. 240 §1 Ordynacji podatkowej organy podatkowe uprawnione były do wydania decyzji odmawiającej uchylenia decyzji dotychczasowej, czyli kończącej postępowanie zwykłe, zgodnie z treścią art. 245 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze przywołane wyżej względy Sąd na zasadzie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił jako nieuzasadnioną.



Powered by SoftProdukt