drukuj    zapisz    Powrót do listy

6320 Zasiłki celowe i okresowe, Pomoc społeczna, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, II SA/Po 128/22 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2022-06-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Po 128/22 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2022-06-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2022-02-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Edyta Podrazik /sprawozdawca/
Jakub Zieliński /przewodniczący/
Paweł Daniel
Symbol z opisem
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Hasła tematyczne
Pomoc społeczna
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2021 poz 2268 art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 39 ust. 1 i 2, art. 41 pkt 1 i 2
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej
Dz.U. 2022 poz 329 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Asesor WSA Paweł Daniel po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego i zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia 18 listopada 2021 r., nr [...], działając na podstawie art. 2 ust.1, art. 3, art. 7 pkt 5, 6 art. 8 ust. 1 pkt. 1, art. 39 ust. 1 i 2, art. 41 pkt 1 i 2, art. 106 ust. 4 i art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (tekst jednolity Dz.U. z 2020r., poz. 1876 i zm. dalej u.p.s.), art. 15o ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 1842 i zm. dalej ustawa covid-19) w związku z § 1 uchwały Nr LXII/957/I/2014 Rady Miasta Poznania z dnia 28 stycznia 2014 r. w sprawie zasad zwrotu wydatków za posiłki oraz zasiłki okresowe i zasiłki celowe, przyznane pod warunkiem zwrotu będące w zakresie zadań własnych gminy (tj. Dz. Urz. Art. Wlkp. Z 2015r., poz. 5254) § 1 pkt 1 lit. a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2018r., poz. 1358) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 i zm. dalej k.p.a.) odmówił G. M. przyznania pomocy finansowej w formie zasiłku celowego specjalnego i celowego pod warunkiem zwrotu części lub całości zasiłku na: leki i leczenie w wysokości [...] zł, jonizator powietrza w wysokości [...] zł, kuchenkę mikrofalową w wysokości [...] zł, ubrania i obuwie na zimę w łącznej wysokości [...] zł, rehabilitację w wysokości [...] zł oraz zadośćuczynienie w wysokości [...] mln zł.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że wnioskiem z dnia 20 października 2021 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie pomocy finansowej na miesiąc listopad 2021r. na wymienione wyżej potrzeby. W dniu 29 października 2021 r. został przeprowadzony wywiad środowiskowy w formie rozmowy telefonicznej (zgodnie z art. 15o ust. 1 ustawy covid-19), mający na celu zaktualizowanie sytuacji życiowej i materialnej skarżącej. W trakcie rozmowy strona zadeklarowała, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i pobiera emeryturę. Ponadto jest osobą długotrwale chorującą. Wyrokiem sądu sygn. akt VI U [...] z dnia [...] października 2013r. została zaliczona do osób z lekkim stopniem niepełnosprawności na stałe.

Organ ustalił, że dochód skarżącej w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku, tj. wrzesień 2021 r., stanowiło świadczenie ZUS w kwocie [...]zł, co oznacza, że przekracza ona kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej (701 zł). W konsekwencji nie kwalifikuje się do pomocy w formie zasiłków celowych w myśl art. 39 ust. 1 i 2 u.p.s.

Z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego organ rozpoznał wniosek na podstawie art. 41 pkt 1 i 2 u.p.s., badając, czy w przypadku skarżącej zachodzi "szczególnie uzasadniony przypadek".

Odnosząc się do wniosku o środki finansowe na zakup leków oraz leczenie w łącznej wysokości [...] zł Prezydent zaznaczył, iż w przypadku zgłoszenia potrzeby dofinansowania zakupu leków, samo złożenie wniosku nie jest wystarczające dla ustalenia zakresu i niezbędności tej potrzeby. Wskazano, iż dostarczenie specyfikacji leków leży po stronie skarżącej, jako wnioskodawczyni. Ponadto konieczność zakupu leków nie została potwierdzona, bowiem strona nie przedstawiła aktualnych zaświadczeń lekarskich wskazujących, iż stosowanie leków jest dla niej niezbędne z medycznego punktu widzenia. Stwierdzono, że pracownik organu pomocowego nie dysponuje wiedzą, która umożliwiałaby mu samodzielną weryfikację potrzeb medycznych wnioskodawcy, w związku z czym taka ocena musi odbywać się na podstawie stosownych dowodów uzyskanych od lekarza, jako osoby posiadającej wiedzę medyczną. Przy tym skarżąca oczekuje aby to organ pomocy społecznej systematycznie co miesiąc pokrywał koszt zakupu leków w pełnej wysokości. Takie roszczenie nie jest jednak uzasadnione. Celem pomocy społecznej nie jest wyręczanie strony w zaspokajaniu jej wszelkich potrzeb życiowych, lecz jedynie wspieranie osób i rodzin w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwienie im przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. W ocenie organu strona nie wykorzystuje własnych możliwości do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej, mimo iż posiada stałe źródło dochodu w postaci emerytury w wys. [...] zł i regularnie korzysta z pomocy Ośrodka Pomocy Społecznej w formie zasiłku celowego na zakup żywności w wys. [...] zł. Zatem racjonalnie gospodarując własnym dochodem jest w stanie zakupić najniezbędniejsze leki.

Dalej organ wskazał, że strona zawnioskowała o pomoc finansową na zakup jonizatora powietrza w kwocie [...]zł. Podczas rozmowy oświadczyła, iż informacje o cenie urządzenia powzięła z Internetu. Zdaniem organu finansowanie zakupu jonizatora powietrza nie mieści się w pojęciu "niezbędnej potrzeby bytowej".

Skarżąca zawnioskowała również o pomoc finansową na zakup kuchenki mikrofalowej w wys. [...] zł. Organ stwierdził, na podstawie analizy ofert dostępnych w Internecie, że nowe kuchenki mikrofalowe dostępne są już od [...] zł, zatem gospodarując racjonalnie posiadanym dochodem skarżąca jest w stanie zaspokoić własnymi możliwościami ww. potrzebę.

Następnie Prezydent wskazał, że strona zawnioskowała o pomoc finansową na zakup ubrań oraz obuwia na zimę w łącznej wys. [...] zł. W ocenie organu sukcesywnie zakupując odzież, obuwie oraz gospodarując racjonalnie posiadanym dochodem strona jest w stanie zaspokoić własnymi możliwościami powyższe potrzeby.

Prezydent zwrócił uwagę, że skarżąca ubiegała się również o środki finansowe na rehabilitację uzupełniającą w okresie od listopada do grudnia w wys. [...] zł. Organ stwierdził, że leczenie z zakresu rehabilitacji znajduje się w wykazie świadczeń gwarantowanych z zakresu nieodpłatnej i refundowanej rehabilitacji leczniczej. Zatem w istnieje możliwość skorzystania z zabiegów rehabilitacyjnych w ramach NFZ. Nie ma zatem przeszkód, by posiadając ważne skierowanie na rehabilitację skarżąca skorzystała z zabiegów w ramach NFZ, stąd też brak zasadności opłacenia prywatnej rehabilitacji. Organ stwierdził, że nie jest zobligowany do opłacania swoim klientom prywatnych zabiegów rehabilitacji medycznej.

Odnosząc się do żądania kwoty [...]milionów złotych za krzywdy doznane ze strony MOPR organ wskazał, że kwota ta nie mieści się w katalogu niezbędnych potrzeb życiowych, a kwestia wyrządzonych szkód przez Ośrodek jest subiektywną opinią skarżącej. Ponadto strona była ona informowana, że w sprawie zadośćuczynienia za wyrządzone – jej zdaniem - krzywdy przez MOPR może wystąpić z powództwem do sądu cywilnego.

Na koniec organ zwrócił uwagę, że skarżąca posiada zasoby w postaci emerytury oraz majątku, jakim jest dom z nieruchomością gruntową, jednak nie wykorzystuje ich celem poprawy swojej sytuacji materialnej. Skarżąca może bowiem sprzedać dom i za otrzymaną kwotę kupić mieszkanie, które będzie w stanie wyposażyć oraz na którego utrzymanie będzie ją stać. Ponadto może też wynająć część domu, a pieniądze z wynajmu przeznaczyć na stopniowy remont domu oraz zaspokojenie innych ważnych potrzeb życiowych. Skarżąca od kilku lat regularnie korzysta z pomocy finansowej MOPR, jednak nie podejmuje działań w kierunku tego, aby poprawić swoją sytuację mieszkaniową i finansową. Organ nie może przejąć na siebie obowiązku wykonywania napraw i remontów, w tym także wymiany sprzętów gospodarstwa domowego. Nie może też finansować wszystkich potrzeb zgłaszanych przez skarżącą. Ośrodek zabezpiecza wyłącznie potrzeby podstawowe, w tym również jej podstawowe potrzeby- przyznając skarżącej środki finansowe na zakup żywności. Środki jakimi dysponują organy pomocy społecznej są ograniczone i nie pozwalają na udzielenie pomocy wszystkim potrzebującym we wnioskowanym zakresie, ponieważ są osoby bardziej potrzebujące tj. pozostające bez źródła utrzymania, uzyskujące dochody nie przekraczające kryterium dochodowego, z dysfunkcjami np. bezrobocie, bezradność w sprawach opiekuńczo- wychowawczych. Sytuacja skarżącej jest jednak o tyle korzystna, że posiada stabilne źródło dochodu i jest właścicielką nieruchomości. Mając to na uwadze organ nie znalazł podstaw do pozytywnego załatwienia wniosku skarżącej.

G. M. odwołała się od decyzji organu I instancji, wnosząc o jej uchylenie. Podała, że jest z niej bardzo niezadowolona. Jej zdaniem wykazała iż jako osoba z niepełnosprawnością wymaga leczenia i przedłożyła odpowiednie wyceny. Podkreśliła, że wielokrotnie odmawiano jej środków na kuchenkę mikrofalową, czy obuwie i odzież, a jako osoba chora ma większą potrzebę w zakresie ubioru. Podkreśliła, że wymaga rehabilitacji. Do odwołania załączyła kserokopie rachunków z apteki i recepty.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 30 grudnia 2021 r., nr [...], działając na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz.U. z 2018 poz. 570), art. 127 § 2 w związku z art. 138 § 1 pkt. 1 k.p.a. oraz art. 39 i art. 41 u.p.s. orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.

Motywując rozstrzygnięcie Kolegium wskazało, że G. M. korzysta z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie [...] w formie zasiłków celowych. Regularnie uzyskuje pomoc w formie zasiłku celowego na zakup żywności w wysokości [...] zł miesięcznie. Decyzją z dnia 21 września 2021 r. nr [...] uzyskała pomoc w formie specjalnego zasiłku celowego na zakup opału w wysokości [...] zł, a decyzją z dnia 18 listopada 2021 r. nr MOPR- [...] specjalny zasiłek celowy na zakup ogrzewania, w tym opału w wysokości [...] zł.

Kolegium wskazało, że prawidłowo organ I instancji ustalił, iż skarżąca przekracza kryterium dochodowe i zasadnie rozważał jej wniosek w oparciu o art. 41 pkt 1 i 2 u.p.s.

Analizując wniosek w kwestii przyznania pomocy finansowej na zakup leków Kolegium stwierdziło, że w przypadku zgłoszenia potrzeby dofinansowania zakupu środków leczniczych samo złożenie wniosku nie jest wystarczające dla ustalenia zakresu i niezbędności tej potrzeby. Przyznanie świadczenia na ten cel jest uzasadnione w sytuacji, kiedy wnioskodawca udokumentuje, że stosowanie określonych leków jest konieczne i niezbędne z medycznego punktu widzenia. Skarżąca nie przedstawiła specyfikacji leków ani zaświadczeń lekarskich potwierdzających konieczność ich stosowania, tym samym nie wykazała, jakie leki i jaka ich ilość jest niezbędna w procesie leczenia, w okresie miesięcznym. Zwrócono uwagę, że organ I instancji odmówił przyznania pomocy na zakup leków wskazując, że pracownik organu pomocowego nie dysponuje wiedzą, która umożliwiałaby na samodzielną weryfikację potrzeb medycznych wnioskującej. Podkreślił, że celem pomocy społecznej nie jest wyręczanie strony w zaspokajaniu jej wszelkich potrzeb życiowych, tym bardziej, że Pani G. M. nie wykorzystuje własnych możliwości do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej. Skarżąca posiada stale źródło dochodu jakim jest emerytura w wys. [...] zł i regularnie uzyskuje pomoc na zakup żywności w wys. [...] zł. zatem gospodarując racjonalnie jest w stanie zabezpieczyć potrzebę zakupu niezbędnych leków.

Odnosząc się zaś do załączonych do odwołania recept i specyfikacji leków, Kolegium uzyskało wyjaśnienia organu I instancji, że są one przedmiotem odrębnego postępowania, zainicjowanego wnioskiem z dnia 26 listopada 2021 r.

Kolegium wskazało, że G. M. zgłosiła też potrzebę przyznania pomocy finansowej na zakup jonizatora powietrza w kwocie [...]zł, której realizacji odmówiono. Organ odwoławczy zgodził się z oceną organu I instancji, że zgłoszona prośba nie mieści się w pojęciu niezbędnej potrzeby bytowej.

Odnosząc się do kwestii przyznania środków pieniężnych na zakup kuchenki mikrofalowej w wysokości [...] zł, zgodnie z ustaleniami organu I instancji kuchenki mikrofalowe są dostępne już od [...] zł. Posiadając stały dochód G. M. jest w stanie zaspokoić zgłoszoną potrzebę z własnych środków.

Odnosząc się do wniosku o pomoc finansową na zakup odzieży i obuwia na zimę w wysokości [...] zł Kolegium zgodziło się z oceną organu I instancji, że z posiadanego stałego dochodu skarżąca może zaspokoić potrzebę zakupu odzieży we własnym zakresie, gospodarując racjonalnie posiadanym dochodem i sukcesywnie dokonując zakupu.

Organ odwoławczy stwierdził, że G. M. wystąpiła także o pomoc finansową na zabiegi rehabilitacyjne w wysokości [...] zł. SKO podkreśliło, że leczenie z zakresu rehabilitacji znajduje się w wykazie świadczeń gwarantowanych z zakresu nieodpłatnej i refundowanej rehabilitacji leczniczej, Z zabiegów można skorzystać bezpłatnie w wielu poradniach rehabilitacyjnych na terenie miasta [...] w ramach NFZ. Skarżąca nie wykazała, że występuje konieczność korzystania z odpłatnych zabiegów rehabilitacji medycznej. Nie ma przeszkód, by w przypadku posiadania ważnego skierowania na rehabilitację skorzystała z zabiegów w ramach NFZ. W związku z powyższym organ odwoławczy nie znalazł podstaw do przyznania świadczenia z przeznaczeniem na finansowanie zabiegów rehabilitacyjnych świadczonych odpłatnie.

W zakresie żądania kwoty [...]mln złotych na pokrycie doznanych strat ze strony organu oraz w ramach zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy i upokorzenia ze strony MOPR stwierdzono, że żądana kwota nie mieści się w pojęciu niezbędnej potrzeby bytowej w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że kwestia sugerowanych krzywd i szkód doznanych przez skarżącą ze strony Ośrodka jest jej subiektywną opinią.

Kolegium podzieliło stanowisko organu I instancji, że G. M. nie wykorzystuje własnych możliwości do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej, podczas gdy posiada nieruchomość, stałe źródło dochodu w postaci emerytury oraz uzyskuje regularnie pomoc z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Zdaniem organu odwoławczego strona wiele zgłaszanych potrzeb może zaspokoić z własnych środków. W ocenie Kolegium zaskarżona decyzja nie narusza granic uznania administracyjnego, ponadto w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów ustawy o pomocy społecznej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu G. M. podała, że zaskarża w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego jak i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...]. Wniosła o uchylenie decyzji I i II instancji.

Skarżąca podkreśliła, że nie zgadza się z odmową przyznania jej, jako osobie niepełnosprawnej i borykającej się ze skutkami wypadku z 1994 r., pomocy w formie zasiłków. Wskazała, że potrzeby bytowe osoby zdrowej i niepełnosprawnej są rożne. Wydane w sprawie decyzje są dla niej krzywdzące. Organ nie przeanalizował wnikliwie akt sprawy. Skarżąca podtrzymała wniosek o przyznanie [...] mln zł zadośćuczynienia.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga podlegała oddaleniu.

Przedmiotem kontroli Sądu była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 grudnia 2021 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 18 listopada 2021 r., nr [...], o odmowie przyznania G. M. zasiłku celowego, specjalnego zasiłku celowego i zasiłku celowego pod warunkiem zwrotu części lub całości zasiłku na leki i leczenie w wysokości [...] zł, jonizator powietrza w wysokości [...] zł, kuchenkę mikrofalową w wysokości [...] zł, ubrania i obuwie na zimę w łącznej wysokości [...] zł, rehabilitację w wysokości [...] zł oraz zadośćuczynienie w wysokości [...] mln zł.

Z akt sprawy wynika, że G. M. jest osobą o lekkim stopniu niepełnosprawności orzeczonym na stałe, co wynika z wyroku Sądu Rejonowego P. w P. z dnia [...] października 2013 r., VI U [...] (k. [...]). Skarżąca posiada niewielki, ale stały dochód w postaci świadczenia emerytalnego, które to świadczenie w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku wynosiło [...] zł i przekraczało kryterium dochodowe uprawniające do ubiegania się o zasiłek celowy (701 zł). Tym samym skarżąca nie kwalifikowała się do uzyskania pomocy w oparciu o przepis art. 39 u.p.s. W tym miejscu wskazać należy, że w przypadku przekroczenia kryterium dochodowego przyznanie świadczenia celowego na ogólnych zasadach jest w świetle przepisów prawa niemożliwe i kwestia ta nie podlega uznaniu organów. Wynika to wprost z art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.s..

Jak zasadnie stwierdziły organy obu instancji, mimo ustalenia dotyczącego kryterium dochodowego konieczne było rozważenie możliwości przyznania skarżącej wnioskowanych świadczeń z uwzględnieniem okoliczności, w jakich się znalazła. Na podstawie art. 41 pkt 1 i 2 u.p.s. "w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe" może być przyznane świadczenie w postaci specjalnego zasiłku celowego lub zasiłku celowego pod warunkiem zwrotu. Zwrócić należy uwagę, że art. 41 u.p.s. posługuje się pojęciem ogólnym, niedookreślonym i nieposiadającym definicji ustawowej "szczególnie uzasadnionego przypadku". W doktrynie przyjmuje się, iż przesłanka ta występuje wówczas, gdy sytuacja życiowa osoby lub rodziny, ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że jest nadzwyczajna, dotkliwa w skutkach i głęboko ingerująca w plany życiowe, a wynika ze zdarzeń nienależących do zdarzeń codziennych. Są to zdarzenia występujące okazjonalnie, wymagające wielu niefortunnych zbiegów okoliczności, czy wykraczające poza możliwości ludzkiej zapobiegliwości (por. W. Maciejko, P. Zaborniak, Ustawa o pomocy społecznej, Komentarz, Warszawa 2008 r., s. 202). Tożsamą wykładnię przepisu art. 41 pkt 1 u.p.s. przyjęto również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. m.in. wyroki z 28 sierpnia 2008 r., I OSK 1416/07 oraz z 12 maja 2011 r., I OSK 164/11, z dnia 16 maja 2018 r. o sygn. akt I OSK 179/18, czy z dnia 16 listopada 2018 r. o sygn. akt I OSK 3072/18 – opublikowany na: orzeczenia.nsa.gov.pl). Specjalny zasiłek celowy powinien być zatem traktowany jako wyjątkowa, szczególna pomoc doraźna na konkretny cel bytowy w sytuacji, gdy uzyskiwany dochód przekracza ustawowe kryterium dochodowe, a nie jest możliwe uzyskanie potrzebnych środków w ramach własnych działań strony i zwyczajnych świadczeń z pomocy społecznej. Przyznanie tego rodzaju zasiłku powinno uwzględniać okoliczności konkretnej sprawy (w tym indywidualną sytuację strony i ogólną sytuację pozostałych potrzebujących) oraz cele i zadania pomocy społecznej (art. 2 pkt 1, art. 3 pkt 1 u.p.s.). Odstępstwo od konieczności spełnienia kryterium dochodowego powoduje, że przyznanie pomocy takim osobom, w sytuacji ograniczonych środków finansowych i dużej liczby uprawnionych oraz osób oczekujących na wsparcie, wymaga wyjątkowych okoliczności.

Zdaniem Sądu organy obu instancji obszernie pod tym kątem przeanalizowały sytuację skarżącej dochodząc do przekonania, że nie zaistniały nadzwyczajne okoliczności pozwalające udzielić G. M. wnioskowanej pomocy. W ocenie Sądu decyzja odmawiająca przyznania skarżącej pomocy finansowej na zakup leków, jonizatora powietrza, kuchenki mikrofalowej, ubrań i obuwia na zimę, pokrycia kosztów rehabilitacji i zadośćuczynienia nie została podjęta z przekroczeniem granic uznania administracyjnego. Organom jest znana sytuacja skarżącej, którą rozważono biorąc pod uwagę nie tylko stan zdrowia, ale i stałe źródło dochodu (emerytura) oraz przyznawane skarżącej inne świadczenia z pomocy społecznej (np. środki na zakup żywności czy opału). Organy słusznie wskazały, że potrzeba rehabilitacji może być zrealizowana w ramach bezpłatnych świadczeń z Narodowego Funduszu Zdrowia, ponieważ znajduje się w wykazie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej. W związku z tym, jeżeli skarżąca okaże ważne skierowanie lekarskie, będzie mogła skorzystać z zabiegów rehabilitacyjnych bez ponoszenia dodatkowych opłat. Zdaniem Sądu zakup jonizatora nie należy do kategorii potrzeb niezbędnych, a skarżąca nie wykazała aby jonizator powietrza był jej zalecony przez lekarza i niezbędny w leczeniu. Co się tyczy pomocy finansowej na leki, to słusznie organy wskazały, iż skarżąca nie udokumentowała, że pozostaje w leczeniu i jakie leki są niezbędne i wynikają z zaleceń lekarza. Przedłożone do odwołania kserokopie "Specyfikacji sprzedaży" z Apteki [...], jak wskazało Kolegium, są przedmiotem innego postępowania (innego wniosku skarżącej). Słusznie również organy zwróciły uwagę, iż zakup kuchenki mikrofalowej jest możliwy w o wiele niższej cenie, niż wnioskowała skarżąca. Może ona tę potrzebę zaspokoić z własnych środków. Ma też możliwość, z uwagi na posiadanie stałego dochodu, zakupu mikrofalówki na raty, co będzie mniej odczuwalne w budżecie miesięcznym skarżącej. W kwestii środków finansowych na zakup odzieży i obuwia należy wskazać, że sukcesywnie zakupując odzież i obuwie oraz gospodarując racjonalnie posiadanym dochodem skarżąca jest w stanie zaspokoić z własnych środków wskazaną potrzebę. Kwestia zadośćuczynienia za krzywdy pozostaje do oceny w ramach postępowania przed sądem powszechnym. Uznać więc należało, że organy pochyliły się nad każdą z potrzeb zgłaszanych przez skarżącą, lecz nie znalazły podstaw do ich uwzględnienia, co szczegółowo uargumentowano w zaskarżonych rozstrzygnięciach. Słusznie stwierdzono, że w okolicznościach sprawy skarżąca nie znajduje się w takiej sytuacji, która może zostać zakwalifikowana jako "szczególnie uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 41 pkt 1 u.p.s. Zgodzić się należało z organami, że zadaniem pomocy społecznej jest jedynie wspomaganie w działaniach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb, a nie zagwarantowanie stałego źródła utrzymania i bezwarunkowego zaspokajania wszystkich żądań wnioskodawców.

Trafnie również organy przyjęły, że skarżąca nie wykorzystuje wszystkich możliwości w celu poprawy swojej sytuacji życiowej. W tym zakresie Sąd podziela stanowisko przedstawione w decyzjach, że samotne utrzymywanie dużego domu nakazuje rozważyć możliwość jego wynajęcia lub sprzedaży i w to miejsce zakupu odpowiedniego dla skarżącej lokalu mieszkalnego. Kontrastując fakt dysponowania przez skarżącą znacznym majątkiem w postaci posiadanej nieruchomości (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. akt II SA/Po 1118/12) z celami instytucji pomocy społecznej, Sąd uznaje za konieczne wskazanie, że nie można za uzasadnione społecznie i prawnie dopuszczalne uznać przejęcia przez państwo na siebie wszystkich kosztów utrzymania skarżącej, w szczególności w sytuacji, gdy skarżąca może podjąć działania, które mogą poprawić jej sytuację życiową i majątkową (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Gl 158/20). Zadaniem pomocy społecznej, jako subsydiarnej działalności państwa oraz samorządu, nie jest bowiem sfinansowanie wszystkich potrzeb wnioskodawcy, a jedynie udzielenie wsparcia, limitowanego możliwościami finansowymi organu (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2021 r., sygn. akt II SA/Po 186/21).

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, organy w sposób należyty wykazały brak podstaw do uwzględnienia wniosku zgłoszonego przez G. M.. Stanowisko organów co do tego, że przedstawiona przez skarżącą sytuacja nie stanowi "szczególnie uzasadnionego przypadku" Sąd uznał za prawidłowe. Decyzje zostały należycie umotywowane i nie naruszają art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a.

W tym stanie rzeczy Sąd – na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) oddalił skargę.

Niniejsza sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym na mocy pkt XV zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 21 lutego 2022 r. wydanego w oparciu o art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.).



Powered by SoftProdukt