Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 01 kwietnia 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Małgorzata Górecka po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 01 kwietnia 2021 roku sprawy ze skargi T. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] września 2020 roku nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry oddala skargę

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: "DIAS") decyzją z [...] września 2020 r. nr [...], wskazując na art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm., dalej jako O.p.) w związku z art. 2 ust. 3, ust. 4, ust. 5, art. 3, art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 471, dalej jako u.g.h.) w brzmieniu obowiązującym na dzień przeprowadzenia kontroli, po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez T. D. (dalej także jako "strona", "skarżący") od decyzji Naczelnika W. Urzędu Celno-Skarbowego w P. (dalej także jako: "NUCS") z [...] listopada 2019 r. w przedmiocie wymierzenia skarżącemu kary pieniężnej w wysokości [...] zł za urządzanie, poza kasynem gry, gier na [...] automatach - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym.

W dniu [...] maja 2016 r. funkcjonariusze celni ustalili, że w lokalu [...], należącym do T. D., znajdującym się przy ul. [...] w P., zainstalowane są [...] automaty do gier o nazwach: Hot Spot Platin nr [...] i Vegas Multigame nr [...], które były podłączone do sieci i gotowe do gry. Funkcjonariusze celni przeprowadzili eksperyment procesowy, ustalając że gry oferowane na urządzeniu wypełniają przesłanki określone w przepisach u.g.h.

Naczelnik W. Urzędu Celno-Skarbowego w P. ww. decyzją z [...] listopada 2019 r. nr [...] wymierzył skarżącemu karę pieniężną w wysokości [...] zł za urządzanie, poza kasynem gry, gier na obu ww. automatach.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, stwierdził w pierwszej kolejności, że przy ocenie przepisów dotyczących deliktu administracyjnego, sankcja administracyjna za naruszenie obowiązków wynikających z przepisów prawa powinna być wymierzona na podstawie przepisów obowiązujących w dacie zdarzenia, tj. naruszenia zakazu. W odniesieniu do decyzji nakładających karę pieniężną za naruszenie obowiązków wynikających z przepisów prawa, bez wątpienia stosunek administracyjnoprawny (materialny) pomiędzy stroną a organem administracji publicznej w takiej sprawie nawiązuje się (powstaje) z datą zdarzenia, ponieważ ten moment wyznacza treść obowiązku administracyjnoprawnego, a decyzja administracyjna wydana w takiej sprawie konkretyzuje stosunek administracyjnoprawny oraz potwierdza niejako jego istnienie, określając wysokość sankcji za naruszenie obowiązku, wynikającego z przepisów prawa co prowadzi do wniosku, iż stanem prawnym miarodajnym dla prawnej oceny danego zdarzenia jest stan prawny z daty jego zaistnienia (por. uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 10 kwietnia 2006 r., I OPS 1/06). W razie kolizji, czy w sprawie ma zastosowanie przepis dotychczasowy, czy nowy, przyjmuje się, że przepis dotychczasowy ma zastosowanie, jeżeli pod jego rządem powstał (zmienił się albo wygasł) stosunek prawny, którego treść została bezpośrednio wyznaczona przez ten przepis. Jeżeli zatem w sprawie mamy do czynienia ze zdarzeniem prawnym, które zaistniało jako zdarzenie zamknięte i zakończone pod rządami dawnego prawa, to skutki tego zdarzenia muszą być oceniane zgodnie z prawem obowiązującym w dacie jego zaistnienia. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Stwierdzone naruszenie zakończyło się bowiem w dniu kontroli, przeprowadzonej przez funkcjonariuszy celnych tj. [...] maja 2016 r. Ponadto przyjęcie stanowiska strony zawartego w odwołaniu, że w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy nowe, które weszły w życie od dnia 1 kwietnia 2017r. prowadziłoby do naruszenia zasady nie działania prawa wstecz (lex retro non agit), a ponadto zastosowanie nowych przepisów byłoby mniej korzystne dla odwołującego.

Dalej DIAS napisał, że zgodnie z art. 3 u.g.h., urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. W rozdziale dziesiątym u.g.h. określone zostały kary pieniężne w przypadku urządzania gier hazardowych niezgodnie z obowiązującymi przepisami. Przepis art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h., w brzmieniu obowiązującym na dzień przeprowadzonej kontroli stanowił, że karze pieniężnej podlega urządzający gry na automatach poza kasynem gry, zaś kara ta - zgodnie z art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy – wynosi [...] złotych od każdego automatu.

Organ szczegółowo opisał eksperyment procesowy, przeprowadzony na ww. urządzeniu przez funkcjonariuszy, polegający na odtworzeniu możliwości gier. Zaznaczył przy tym, że odwołujący nie kwestionuje losowego charakteru gier, urządzanych na przedmiotowych automatach.

DIAS wskazał, że funkcjonariusze celni podczas przeprowadzonego [...] maja 2016 r. eksperymentu procesowego ustalili, że zasady prowadzenia gier na [...] ww. automatach były takie same. Aby uruchomić grę oferowaną przez automaty niezbędne było uprzednie zasilenie automatów środkami pieniężnymi, które następnie zostały zamienione na punkty kredytowe, które można było wykorzystać w grze. Funkcjonariusze przeprowadzili po kilka gier kontrolnych na badanych automatach, w wyniku czego ustalili, że zadanie grającego polega jedynie na zasileniu automatów środkami pieniężnymi, wybraniu odpowiedniej stawki oraz naciśnięciu odpowiedniego przycisku, który wprawiał w ruch wirujące bębny. Grający na żadnym z badanych automatów nie miał możliwości wpływu na wynik końcowy gry - w momencie "obrotu" bębnów, bowiem te obracały i zatrzymywały się samoczynnie, bez żadnego udziału grającego.

Organ ocenił, że skoro wygrana w grach na przedmiotowych automatach determinowana jest tylko przez element losowości (nie zależy od zręczności gracza), można stwierdzić stanowczo, że gry te mają charakter losowy, a zatem podlegają przepisom u.g.h. Z ustaleń dokonanych podczas kontroli wynika, że przedmiotowe automaty do gier posiadały akceptory banknotów i wrzutniki monet, a w celu rozegrania gry niezbędne było zasilenie automatów pieniędzmi. Ponadto skontrolowane automaty umożliwiały gry o wygrane pieniężne (wypłacane bezpośrednio z automatów) i rzeczowe w postaci punktów kredytowych, służących do kontynuowania gry. DIAS zaznaczył, że w art. 2 ust. 4 u.g.h. wskazano, w sposób nie budzący wątpliwości, że wygraną rzeczową na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze.

DIAS wskazał, że przebieg gier kontrolnych został szczegółowo opisany w protokole eksperymentu procesowego z [...] maja 2016 r. Podkreślił, że ww. kontrola została przeprowadzona na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej. Przepisy tej ustawy stanowiły, że do zadań Służby Celnej należało m.in. wykonywanie kontroli określonych w art. 30 ust. 2 i 3. Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 tej ustawy kontroli podlegało przestrzeganie przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, o których mowa w u.g.h. oraz zgodność tej działalności z udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz zatwierdzonym regulaminem. W ocenie DIAS ustaleń co do charakteru gier dokonano na podstawie eksperymentu procesowego, co do którego nie ma żadnych podstaw, by kwestionować jego wartość dowodową.

Dalej organ napisał, że art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. stanowi podstawę do wymierzenia kary pieniężnej każdemu kto urządza gry na automatach poza kasynem gry, bez względu na formę prowadzonej działalności. Urządzającego gry w żaden sposób nie należy utożsamiać tylko i wyłącznie z właścicielem automatu, gdyż tak zaprezentowana wykładnia tego przepisu, byłaby jego zwyczajną nadinterpretacją. Urządzanie gier na automatach to nie tylko udostępnianie swojego urządzenia, ale także umożliwianie grającym korzystanie z niego, nawet jeżeli stanowi ono cudzą własność.

DIAS ocenił, że skarżący, prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...] T. D., był urządzającym gry na ww. automatach w rozumieniu przepisów u.g.h., czego dowodem są m.in. umowa najmu powierzchni użytkowej zawarta [...] sierpnia 2015r. z Spółką A z siedzibą w G. i umowa z [...] kwietnia 2016 r. zawarta z P.H.U. "[...]" D. C. oraz znajdujące się w aktach sprawy zeznania T. D..

Zgodnie z § 1 pkt 2 i 3 umowy najmu powierzchni użytkowej zawartej [...] sierpnia 2015 r. z Spółką A z siedzibą w G., skarżący umożliwił właścicielowi automatów, ww. spółce, urządzanie i prowadzenie na nich gier w lokalu, co do którego posiada tytuł prawny do władania. W świetle kolejnych zapisów umowy zobowiązał się m.in. do stałego dostarczania energii elektrycznej pozwalającej na niezakłóconą pracę automatów, do ochrony automatów przed uszkodzeniem lub zniszczeniem, umożliwienia spółce lub osobom wyznaczonym i upoważnionym przez spółkę swobodnego dostępu do automatów, a klientom lokalu do swobodnego dostępu do automatów w godzinach otwarcia lokalu oraz do powiadamianiu spółki o istotnych zmianach godzin otwarcia lokalu, zamiarze przerwania jego pracy, jak również niezwłocznego informowania spółki o wszelkich awariach, uszkodzeniach, nieprawidłowościach w pracy automatów (§3 pkt 3 umowy). Organ zwrócił uwagę na § 4 ww. umowy, zgodnie z którym skarżący miał otrzymywać od spółki miesięczne ryczałtowe wynagrodzenie w wysokości [...] zł, powiększone o kwotę podatku od towarów i usług, którego wysokość podlegała jednak zmniejszeniu proporcjonalnie do okresu, w którym automaty nie będą eksploatowane w lokalu, z przyczyn nie leżących po stronie spółki. Organ ocenił, że powyższe wskazuje jednoznacznie na to, że kwota, którą miała otrzymywać strona, była tak naprawdę kwotą bezpośrednio związaną z eksploatacją automatów do gier zainstalowanych w kontrolowanym lokalu, bowiem pełne wynagrodzenie płacone było tylko za okres, w którym automat były eksploatowane.

Z kolei w świetle zapisów umowy z [...] kwietnia 2016 r. skarżący miał otrzymywać od właścicieli automatów miesięczny czynsz najmu w wysokości [...] zł. Ponadto, zgodnie § 2 ww. umowy zobowiązał się do nadzoru nad właściwym użytkowaniem automatów, utrzymaniem automatów w czystości oraz niezwłocznym zawiadamianiu o ewentualnych awariach urządzeń.

Dalej organ napisał, że o współuczestnictwie skarżącego w procesie urządzania gier na przedmiotowych automatach świadczą również zeznania skarżącego, który do protokołu przesłuchania świadka z [...] maja 2016 r. zeznał m.in., że jak zabraknie pieniędzy na wypłatę w automatach, to graczowi mówi, że jak na drugi dzień będą serwisanci to im przekaże wiadomość i oni wypłacą wygraną, kolejnego dnia.

T. D., zastępowany przez zawodową pełnomocniczkę, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, domagając się uchylenia obu wskazanych wyżej decyzji i zwrotu kosztów postępowania. Pełnomocniczka zarzuciła:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego:

1. art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. poprzez niewłaściwe zastosowanie, polegające na objęciu dyspozycją ww. przepisu skarżącego, pomimo że jako podmiot nieposiadający statusu "osoby urządzającej gry na automatach" nie jest adresatem normy prawnej z art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że podmiotami urządzającymi ww. gry na spornych automatach były inne podmioty, przy jednoczesnym braku dowodów, które uzasadniałyby traktowanie skarżącego jako urządzającego lub choćby współurządzającego gry na kontrolowanych automatach,

2. art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. (przepis obowiązujący w dacie wydania decyzji tj. [...] listopada 2019 r.), polegające na jego niezastosowaniu, w sytuacji, gdy zastosowanie winna mieć ustawa obowiązująca w dacie wydawania decyzji, jako względniejsza dla skarżącego; gdyż obecnie, zgodnie z art. 89 ust. 2 u.g.h., nie stosuje się art. 89 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy do osób fizycznych, jaką jest skarżący,

II. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na treść ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, a mianowicie:

1. art. 189c K.p.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. niezastosowanie ustawy względniejszej dla strony w sytuacji, gdy w czasie wydawania decyzji w sprawie administracyjnej kary pieniężnej obowiązywała ustawa inna niż w czasie naruszenia prawa, w następstwie którego miała być nałożona kara, natomiast zgodnie z tym przepisem prawa powinno się stosować ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest ona względniejsza dla strony.

2. art. 120 w zw. z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez prowadzenie postępowania w niniejszej sprawie w sposób budzący poważne wątpliwości w zakresie prawidłowości działania organu, jak również naruszający poczucie zaufania do władzy publicznej, w wyniku niezastosowania ustawy względniejszej dla strony; ewentualnie zastosowanie art. 89 u.g.h. do podmiotu niepodlegającego odpowiedzialności deliktowej,

3. art. 187 § 1 O.p. poprzez nierozpoznanie w sposób wyczerpujący zebranego w sprawie materiału dowodowego, z którego wynika, iż skarżący nie podlega odpowiedzialności deliktowej z art. 89 u.g.h., gdyż swoim zachowaniem, działaniem nie wykonywał żadnych czynności mogących zostać uznanych za urządzanie gier hazardowych,

4. art. 191 O.p. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów w postaci zeznań skarżącego oraz dowodów z dokumentów tj. umów najmu i wyprowadzenie z tych dowodów okoliczności stanu faktycznego niewynikających z tych dowodów, tj. że skarżący urządzał gry na automatach, podczas gdy jest to niezgodne z doświadczeniem życiowym oraz wskazaniami wiedzy płynącymi wprost z tegoż materiału dowodowego, jak chociażby w zakresie braku jakiegokolwiek zysku z nielegalnego procederu; błędne przyjęcie, że zawarcie umowy najmu powierzchni jest równoznaczne z urządzaniem gier na automatach poza kasynem gry lub domniemaniem powyższego co wprost nie wynika z przepisów prawa.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu zaskarżoną decyzję, jak i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji wydano w postępowaniu prowadzonym zgodnie z przepisami postępowania podatkowego. Sąd podziela ustalenia i konkluzje DIAS.

Postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 O.p.). Organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania (art. 121 § 2 O.p.). Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (art. 180 § 1 O.p.). Organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 187 § 1 O.p.). Wbrew zarzutom skargi organy nie naruszyły powyższych zasad postępowania.

Przede wszystkim, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że przedmiotowe automaty służyły do rozgrywania gier, o charakterze komercyjnym; okoliczność ta pozostaje zresztą poza sporem.

Dalej Sąd wskazuje, że podmiotem, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność za przedmiotowy delikt, jest każdy (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej), kto urządza grę na automatach w niedozwolonym do tego miejscu, a więc poza kasynem gry i to bez względu na to, czy legitymuje się koncesją na prowadzenie kasyna gry, której - jak wynika z art. 6 ust. 4 u.g.h. - nie może uzyskać osoba fizyczna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej ani osoba prawna nie mająca formy spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które to spółki prawa handlowego, jako jedyne, o koncesję taką mogą się ubiegać. Z powyższego wynika, że art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. jest adresowany do każdego, kto w sposób w nim opisany, a więc sprzeczny z ustawą, urządza gry na automatach. Oznacza to, że urządzający gry na automatach poza kasynem gry, nawet wówczas, gdy gry te urządza bez koncesji lub zezwolenia - od [...] lipca 2011 r. także bez zgłoszenia lub wymaganej rejestracji automatu lub urządzenia do gry - podlegać będzie karze pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.

Sankcja określona w art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 89 ust. 2 pkt 2 u.g.h. może zostać nałożona na więcej niż jeden podmiot w sytuacji, gdy każdy z nich jest "urządzającym gry" na tym samym automacie w tym samym miejscu i czasie. Wynika to z szerokiego zakresu pojęcia "podmiot urządzający gry na automatach", jaką należy przyjąć na potrzeby tego rodzaju postępowań (por.: wyrok NSA z 09 listopada 2016 r., II GSK 2736/16; CBOSA).

Pojęcie "urządzanie gier" należy rozumieć szeroko. W języku polskim rozumiane jest ono jako synonim takich pojęć, jak: "utworzyć, uporządkować, zagospodarować, zorganizować, przedsięwziąć, zrobić" (Słownik poprawnej polszczyzny, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1994). Według zaś Słownika języka polskiego pod red. Mieczysława Szymczaka (PWN, Warszawa 1981 r.) urządzić to m. in. zorganizować jakąś imprezę, jakieś przedsięwzięcie. W tym kontekście "urządzanie gier" obejmuje podejmowanie aktywnych działań, czynności dotyczących zorganizowania i prowadzenia przedsięwzięcia w zakresie gier hazardowych (eksploatacji automatów), w znaczeniu art. 2 ust. 3 i ust. 5 u.g.h. Natomiast urządzający gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 u.g.h. to podmiot realizujący (wykonujący) te działania, czynności. Urządzanie gier na automatach obejmuje nie tylko fizyczne jej prowadzenie, ale także inne zachowania aktywne, polegające na zorganizowaniu i pozyskaniu odpowiedniego miejsca do zamontowania urządzenia, przystosowaniu go do danego rodzaju działalności, umożliwieniu dostępu do takiego automatu nieograniczonej liczbie graczy, utrzymywaniu automatu w stanie stałej aktywności umożliwiającej jego sprawne funkcjonowanie, wypłacaniu wygranych związane z obsługą urządzenia czy zatrudnieniu odpowiednio przeszkolonego personelu i ewentualnie jego szkoleniu.

W konsekwencji warunkiem przypisania odpowiedzialności na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. jest wykazanie, że dany podmiot aktywnie uczestniczył w procesie urządzania nielegalnych gier hazardowych, a więc podejmował określone czynności nie tylko związane z procesem udostępniania automatów, lecz także ze stwarzaniem technicznych, ekonomicznych i organizacyjnych warunków umożliwiających sprawne i niezakłócone funkcjonowanie samego urządzania oraz jego używania do celów związanych z komercyjnym procesem organizowania gier hazardowych (por. prawomocne wyroki: WSA w Poznaniu z 22 czerwca 2016 r., I SA/Po 402/15; WSA w Szczecinie z 03 września 2015 r., II SA/Sz 439/15 i WSA w Rzeszowie z 31 maja 2016 r., II SA/Rz 1094/15 - dostępne w CBOSA).

Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 12 czerwca 2019 r., II GSK 1119/17 (CBOSA) wskazał, że samo posiadanie automatu do gier nie wystarcza do urządzania na nim gier. Konieczne jest bowiem zapewnienie stosownego lokalu, umożliwienie podłączenia urządzenia do energii elektrycznej, piecza nad urządzeniem w celu, co najmniej utrudnienia jego kradzieży czy celowego uszkodzenia. NSA wziął również pod uwagę określone w umowie czynności i obowiązki, jakie ciążyły na osobie mającej tytuł prawny do lokalu, które determinują uznanie tej osoby za urządzającą gry na automatach poza kasynem gry, np.: zasilanie automatów energią elektryczną i umożliwienie dostępu do Internetu oraz utrzymanie spornych automatów w porządku i czystości, traktowanie informacji o przychodach właściciela automatów jako poufnych, powiązanie obowiązku zapłaty opłaty ściśle z eksploatacją automatów, po "zainstalowaniu urządzenia", a więc z czerpaniem pożytków z działalności polegającej na organizowaniu gier. Skarżący w niniejszej sprawie spełnił te warunki, co zostało opisane w zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu DIAS słusznie uznał, że skarżący był urządzającym gry na ww. automatach, w rozumieniu przepisów u.g.h.

Zgodnie z § 1 pkt 1, 2 i 3 umowy najmu powierzchni użytkowej zawartej [...] sierpnia 2015 r. z Spółką A z siedzibą w G., skarżący, który oddał ww. spółce "do wyłącznego użytku" [...] m2 powierzchni użytkowej swojego lokalu, umożliwił tej spółce, jako właścicielowi jednego automatu (k. 11), urządzanie i prowadzenie na nich gier w lokalu, do którego posiada tytuł prawny. W świetle kolejnych zapisów umowy, skarżący zobowiązał się m.in. do stałego dostarczania energii elektrycznej pozwalającej na niezakłóconą pracę automatów, do ochrony automatów przed uszkodzeniem lub zniszczeniem, umożliwienia spółce lub osobom wyznaczonym i upoważnionym przez spółkę swobodnego dostępu do automatów, a klientom lokalu do swobodnego dostępu do automatów w godzinach otwarcia lokalu, do powiadamianiu spółki o istotnych zmianach godzin otwarcia lokalu, zamiarze przerwania jego pracy, jak również niezwłocznego informowania spółki o wszelkich awariach, uszkodzeniach, nieprawidłowościach w pracy automatów czy próbach ingerencji w konstrukcję automatu przez osoby nieupoważnione (§3 pkt 3 umowy). Zgodnie z § 4 ww. umowy, skarżący miał otrzymywać od spółki miesięczne ryczałtowe wynagrodzenie, którego wysokość podlegała jednak zmniejszeniu, proporcjonalnie do okresu, w którym automaty nie będą eksploatowane w lokalu, z przyczyn nie leżących po stronie spółki. Sąd stwierdza, że organ słusznie ocenił, że powyższe wskazuje jednoznacznie na to, że kwota, którą miała otrzymywać strona, była tak naprawdę kwotą bezpośrednio związaną z eksploatacją automatów do gier zainstalowanych w kontrolowanym lokalu, bowiem pełne wynagrodzenie płacone było tylko za okres, w którym automat były eksploatowane.

Z kolei w świetle zapisów umowy z [...] kwietnia 2016 r. z P.H.U. [...]" D. C., skarżący, który wynajął część swojego lokalu o powierzchni [...] m2, w celu eksploatacji urządzeń do gier, także miał otrzymywać miesięczny czynsz najmu. Ponadto, zgodnie § 2 ww. umowy zobowiązał się do nadzoru nad właściwym użytkowaniem automatów, utrzymania automatów w czystości oraz niezwłocznego zawiadamiania o ewentualnych awariach urządzeń.

DIAS słusznie zwrócił także uwagę na zeznania skarżącego, który do protokołu przesłuchania świadka z [...] maja 2016 r. zeznał m.in., że jak zabraknie pieniędzy na wypłatę w automatach, to graczowi mówi, że jak na drugi dzień będą serwisanci to im przekaże i serwisanci wypłacą, wygraną kolejnego dnia – skarżący wskazał, że serwisanci na ogół przyjeżdżają codziennie (k. 16-15).

W świetle powyższego Sąd stwierdził, że organy prawidłowo uznały, że skarżący urządzał gry na przedmiotowym automacie. Zakres wszystkich czynności należących do skarżącego został należycie ustalony, przeanalizowany i oceniony w zaskarżonej decyzji.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) Sąd oddalił skargę.