Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. C. na decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie informacji publicznej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego na rzecz J. C. kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

J. C. wnioskiem z dnia [...] lipca 2011 r., na podstawie art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 2 oraz art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), wystąpił do Dyrektora Delegatury Centralnego Biura Antykorupcyjnego w [...] o niezwłoczne udostępnienie:

- kserokopii Protokołu Kontroli "Zasadności wydawania decyzji dotyczących udzielania pomocy przez Urząd Gminy [...] osobom poszkodowanym w wyniku powodzi w 2010 r. oraz prawidłowości rozliczenia na ten cel środków publicznych" w formie i treści, w jakiej został przedstawiony Wojewodzie [...],

- zastrzeżeń Kierownika jednostki kontrolowanej i stanowiska w tej mierze Szefa CBA – jeśli były składane i rozstrzygane,

- kserokopii wystąpienia Wojewody [...] w sprawie w/w protokołu kontroli.

Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...], na podstawie art. 104 i 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej odmówił udostępnienia informacji publicznej.

W motywach uzasadnienia organ wskazał, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

Powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt I OSK 209/09, organ stwierdził, że o tym, czy dany protokół kontroli ma charakter dokumentu urzędowego, w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej, decyduje zawarta w nim informacja. Musi mieć ona charakter informacji publicznej. Podniósł, że można nie udostępnić materiałów z kontroli, jeżeli jej skutkiem jest wszczęcie postępowania przygotowawczego, a materiały z kontroli zostały zaliczone w poczet śledztwa lub dochodzenia i stanowią jego tajemnicę.

Organ podał, że materiały z kontroli, o które wystąpił wnioskodawca wraz z zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zostały przekazane przez CBA do Prokuratury Okręgowej [...] w dniu [...] lipca 2011 r. z wnioskiem o wszczęcie śledztwa. Prokuratura Okręgowa przekazała je do Prokuratury Rejonowej w [...], która wszczęła śledztwo w przedmiotowej sprawie i powierzyła je do prowadzenia CBA. Z tego względu odmówiono udostępnienia żądanej informacji.

Szef CBA, po rozpoznaniu wniosku J. C. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] września 2011 r. nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz umorzył postępowanie w sprawie z wniosku o udostępnienie informacji publicznej, podnosząc, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie znajdowała w niniejszej sprawie zastosowania, a organ nie był zobowiązany do wydania decyzji.

Organ uznał, że żądane przez wnioskodawcę informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jednocześnie wskazał, że jeżeli istnieją odmienne regulacje, dotyczące zasad i trybu udzielania żądanych informacji, to mają one pierwszeństwo przed ustawą o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem organu, w niniejszej sprawie powinien znaleźć zastosowanie tryb dostępu do akt sprawy z art. 156 § 5 Kodeksu postępowania karnego.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi J. C. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie od organu na jego rzecz kosztów postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj.:

- art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 127 § 3 kpa, polegające na wydaniu zaskarżonej decyzji ponownie przez tą samą osobę, która brała udział w wydaniu decyzji niższej instancji,

- art. 138 § 1 pkt 2 kpa, poprzez bezpodstawne i przedwczesne umorzenie postępowania bez prawidłowego merytorycznego jej rozpoznania,

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 156 § 5 kpk, poprzez przyjęcie, że dysponentem żądanej informacji publicznej jest prokurator, podczas, gdy zarówno wytwórcą jak i dysponentem było i jest Centralne Biuro Antykorupcyjne.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Rozpoznając niniejszą sprawę Szef CBA dokonał istotnego dla wyniku sprawy naruszenia prawa. Rozpatrując wniosek skarżącego o ponowne rozpoznanie sprawy, organ naruszył przepisy postępowania administracyjnego, w szczególności art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 127 § 3 kpa, albowiem zaskarżoną decyzję z dnia [...] września 2011 r. wydała ta sama osoba, która brała udział w wydaniu decyzji ją poprzedzającej z dnia [...] sierpnia 2011 r.

Zgodnie z art. 24 § 1 pkt 5 kpa, pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie, w której brał udział w wydaniu decyzji w niższej instancji. W doktrynie przyjmuje się, że reguła określona w art. 24 § 1 pkt 5 kpa ma zastosowanie także do wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, o którym mowa w art. 127 § 3 Kpa, a więc do sytuacji, w której pracownik naczelnego organu administracji publicznej lub samorządowego kolegium odwoławczego brał udział w wydaniu przez ten organ decyzji w pierwszej instancji, następnie zaskarżonej do tego samego organu wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy (tak m. in. A. Wróbel w: M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze 2005, oraz: J. Borkowski w: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005, s. 183; podobnie: Cz. Martysz w: G. Łaszczyca, Cz. Martysz i A. Matan, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Tom I Zakamycze 2005).

Pogląd ten znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku NSA z dnia 25 stycznia 2007 r. sygn. akt II OSK 213/06 (LEX nr 235133), w wyroku z dnia 18 marca 2009 r. sygn. akt I OSK 1507/08, w wyroku z dnia 23 czerwca 2010 r. sygn. akt I OSK 36/10, w wyroku z dnia 22 października 2010 sygn. akt I OSK 1164/10 oraz w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2007 r. sygn. akt II GPS 2/06, w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r. sygn. akt I OPS 13/09.

Dodatkowo podnieść należy, iż z akt postępowania administracyjnego nie wynika, że funkcjonariusz J. D. jest uprawniony do wydawania decyzji w imieniu Szefa CBA.

Wskazując na wyżej opisane istotne uchybienie organu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na zasadzie art. 145 § 1 pkt b i art. 152 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), orzekł jak w sentencji.