Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Sędziowie Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj Asesor WSA Krzysztof Szydłowski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 września 2021 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej budynku przy ul. [...] w D. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody na rzecz strony skarżącej Wspólnoty Mieszkaniowej budynku przy ul. [...] w D. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sygn. akt II SA/Sz [...]

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda (dalej powoływany jako "Wojewoda" lub "organ odwoławczy") rozpatrzeniu odwołania R. D. oraz T. M. działających w imieniu W. D. (dalej powoływani jako: "Zarząd WM") od decyzji Starosty [...] nr [...] z [...] r. znak [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal usługowy - salon fryzjersko-kosmetyczny i dobudowę schodów zewnętrznych w miejscowości D., przy ul. [...] na dz. nr [...], 400, obręb 6 D. orzekł o:

- uchyleniu zaskarżonej decyzji w części dotyczącej robót budowlanych dotyczących montażu instalacji gazowej wraz z montażem kotła gazowego w pomieszczeniu gospodarczym oraz zewnętrznego przewodu kominowego odprowadzającego spaliny ponad dach budynku od strony podwórza oraz wykonania instalacji wewnętrznej w pomieszczeniu, gdzie zamontowano kocioł gazowy oraz zapewnienie wentylacji w pomieszczeniach na trasie przewodów gazowych - objętych decyzją PINB w M. z [...] r. znak [...]

i w powyższe miejsce orzekł o:

- zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę polegającą na zmianie sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal usługowy - salon fryzjersko - kosmetyczny wraz z instalacją wentylacyjną wykonaną w ścianach zewnętrznych i dobudowę schodów zewnętrznych w budynku na dz. nr [...] w miejscowości D., przy ul. [...] nr [...] obręb 6 D..

Uzasadniając powyższą decyzję organ odwoławczy wyjaśnił, że Starosta [...] decyzją z [...] r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił A. S. (dalej: "Inwestorka") pozwolenia na budowę obejmującego zmianę sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal usługowy- salon fryzjersko - kosmetyczny i dobudowę schodów zewnętrznych.

Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania Zarządu WM, decyzją z [...]. z uchylił decyzję organu I instancji i odmówił udzielenia pozwolenia na budowę uznając, że Inwestorka nie posiadała prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Następnie WSA w Szczecinie po rozpoznaniu skargi Inwestorki na powyższą decyzję, wyrokiem z 28 czerwca 2018 r. (sygn. akt II SA/Sz [...]), uchylił decyzję Wojewody, wskazując, że Inwestorka mogła złożyć oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a organy administracji budowlanej nie są władne do badania uchwał wspólnot mieszkaniowych.

Wojewoda, ponownie rozpatrując sprawę, powołując się na związanie powyższym wyrokiem WSA, wystąpił do PINB w M. o udzielenie informacji, czy Inwestorka wykonała roboty budowlane wynikające z decyzji PINB z [...] r. W odpowiedzi PINB w M. poinformował Wojewodę, że przez Inwestorkę został wykonany obowiązek wynikający z decyzji PINB z [...] r. dotyczący doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem. Organ odwoławczy wystąpił też w dniu [...] r. na podstawie art. 136 k.p.a., do Inwestorki o dostosowanie projektu budowlanego do aktualnego stanu faktycznego.

W dniu [...] r. Inwestorka przesłała do Wojewody "skorygowany projekt budowlany", oświadczając, że montaż instalacji gazowej wraz z montażem kotła gazowego w pomieszczeniu gospodarczym oraz zewnętrznego przewodu kominowego odprowadzającego spaliny ponad dach budynku od strony podwórza jak również wykonanie wentylacji w pomieszczeniu, gdzie zamontowano kocioł gazowy, nie są objęte wnioskiem z [...] r.

Po poczynieniu powyższych ustaleń Wojewoda decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] r. zatwierdzającą projekt budowalny.

Na powyższą decyzję Wojewody skargę złożył Zarząd WM, zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z [...] r. sygn. akt II SA/Sz [...], uchylił decyzję Wojewody. Następnie Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 lipca 2020 r. sygn. akt II OSK [...] oddalił skargę kasacyjną Wojewody od powyższego wyroku WSA w Szczecinie.

Ponownie rozpatrując sprawę, Wojewoda, wskazując na związanie powyższym wyrokiem NSA wyjaśnił, iż obecnie przedmiotem postępowania prowadzonego w trybie odwoławczym jest wniosek Inwestorki z [...] r. dotyczący pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal usługowy salon fryzjersko - kosmetyczny i dobudowa schodów zewnętrznych. Zakres prac obejmuje: wykonanie odrębnego wejścia do lokalu od strony ul. [...] poprzez wykonanie na terenie dz. nr [...] (stanowiącej pas drogi krajowej nr [...]) schodów zewnętrznych, wykonanie otworu drzwiowego w istniejącym otworze okiennym i montaż drzwi zewnętrznych od strony ul. [...], wykonanie otworów drzwiowych i montaż drzwi wewnątrz w lokalu, wykonanie przewodów i kratek wentylacyjnych w ścianach dla projektowanych pomieszczeń usługowych. Natomiast roboty budowlane wynikające z decyzji PINB z [...] r., dotyczące dokończenia montażu instalacji gazowej wraz z montażem kotła gazowego w pomieszczeniu gospodarczym oraz zewnętrznego przewodu kominowego odprowadzającego spaliny ponad dach budynku od strony podwórza, a także wykonania wentylacji w pomieszczeniu, gdzie zamontowano kocioł gazowy oraz zapewnienie wentylacji w pomieszczeniach na trasie przewodów gazowych - zostały wykonane i nie są przedmiotem przedmiotowego projektu budowlanego.

Jak wyjaśnił dalej organ odwoławczy, Inwestorka do wniosku o pozwolenie na budowę załączyła skorygowany [...] r. projekt budowlany sporządzony na podstawie decyzji Burmistrza Miasta D. [...] r. o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Projekt budowlany zaopiniowano pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych oraz zgodności z przepisami bezpieczeństwa higieny pracy i ergonomii, z rzeczoznawcą ds. sanitarno- higienicznych. Do projektu budowlanego załączono informację BIOZ, załączono ekspertyzę techniczną wykonaną przez osobę z odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi, która potwierdziła przydatność istniejącego stanu technicznego budynku do potrzeb zamierzonej adaptacji. Projektant do projektu załączył zaświadczenie o przynależności do właściwej izby inżynierów budownictwa w myśl art. 12 ust. 7 prawa budowlanego, oraz oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej w myśl art. 20 ust. 4 prawa budowlanego. Ponadto Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z [...] r. uzgodnił planowaną inwestycję pozytywnie ze stanowiska konserwatorskiego.

Wskazano też, iż zgodnie z treścią art. 32 ust. 4 pkt 2 prawa budowlanego pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Inwestorka w oświadczeniu o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane powołała się na zgodę Wspólnoty Mieszkaniowej wynikającą z uchwały Wspólnoty z 14 lipca 2014 r. Organ wskazując na związanie wyrokiem WSA sygn. II SA/Sz [...] uznał, że Inwestorka miała prawo złożyć oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane powołując się na powyższą uchwałę.

Skargę do sądu administracyjnego na powyższą decyzję złożyła Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. [...] w D. reprezentowana przez Zarząd WM zarzucając że:

1. postępowanie zostało przeprowadzone w sposób niewłaściwy. Po otrzymaniu wyroku oddalającego skargę kasacyjną Wojewody przez NSA Wojewoda ponownie wszczął postępowanie administracyjne, nie zawiadomił o tym jednak Zarządu WM. Tymczasem zgodnie z art. 10 §1 k.p.a., Wojewoda był zobowiązany był zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

2. organ odwoławczy naruszył prawo procesowe, tj. art. 145 §1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a w związku z art. 7, 77, 80 k.p.a., z uwagi na brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego i wydaniu rozstrzygnięcia przez organ w formie decyzji administracyjnej w oparciu o projekt budowlany wykonany w [...] roku. Wskazano, iż w projekcie dokonano istotnych poprawek przez osobę nieuprawnioną, nie mającą uprawnień projektowych. Ponadto zdaniem skarżących, projekt budowlany opracowany w maju 2015 roku na dzień wydania zaskarżonej decyzji administracyjnej stracił ważność.

3. Wojewoda nie zastosował się do wyroku NSA i wydał zaskarżoną decyzję na podstawie starego pokreślonego projektu z [...] roku, w którym nie wiadomo co jest jeszcze ważne a co już nie. Zdaniem skarżących istotne zmiany w nowym projekcie powinny zgodnie z wyrokiem NSA być zatwierdzone decyzją organu I instancji tj. Starosty [...].

4. Skarżąca Wspólnota Mieszkaniowa do uprawnień zespołu projektowego wniosła zastrzeżenia: że A. P. nie jest projektantem, a dokonał skreśleń w projekcie, którego projektantem był S. Ś..

5. P. S. Ś. od [...] roku nie prowadzi działalności gospodarczej nie mógł wykonać projektu budowlanego w [...] roku nie należy do właściwej izby inżynierów budownictwa, w myśl art.12 ust.7 prawa budowlanego. Nie mógł zatem dostarczyć dla Wojewody [...] roku aktualnego zaświadczenia o przynależności do tejże izby.

6. Oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej w myśl art. 20 ust. 4 prawa budowlanego jest nie do przyjęcia ze względu założenia projektowe zakładające rozbiórkę dwóch czynnych kominów spalinowych, których nie naniesiono do projektu. Zdaniem skarżącej realizacja robót zgodnie z projektem stworzy zagrożenie dla życia ludzi i bezpieczeństwa mienia.

7. Inwestorka nie miała prawa do dysponowania nieruchomością w zakresie wszystkich robót ujętych w projekcie, w tym robót wyburzeniowych czterech ścian nośnych i dwóch czynnych kominów spalinowych oraz otworów w ścianach nośnych zewnętrznych dla planowanej wentylacji oraz wykonania instalacji kanalizacyjnej do planowanych dwóch stanowisk myjek, dwóch zlewozmywaków w części mieszkalnej lokalu oraz montażu muszli w pomieszczeniu gdzie nie ma instalacji kanalizacyjnej. Tymczasem pion wodnokanalizacyjny, ściany nośne zewnętrzne i wewnętrzne są częścią wspólną budynku.

8. Przy wydawaniu decyzji organu odwoławczego doszło do rozszerzenia zakresu robót wyszególnionych we wniosku o wydanie pozwolenia na budowę, bowiem wentylacja nie była wymieniona a Wspólnota nie wiedziała o wykonywaniu kolejnych "dziur w ścianach zewnętrznych nośnych".

9. Decyzja Starosty [...] z dnia [...] roku została wydana pomimo, że toczyło się postępowanie administracyjne prowadzone przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M., dotyczące samowoli budowlanej na podstawie decyzji Z. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] roku, natomiast do dnia złożenia skargi PINB w M. nie wydał decyzji w sprawie wykonania pkt 1 i 2 w decyzji ZWINB. Powyższe zdaniem skarżących daje podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] roku.

Do skargi Zarząd WM dołączył opinię kominiarską z dnia [...] roku mającą potwierdzać, iż w ścianie nośnej usytuowane są cztery trzony kominowe które biegną od piwnicy po dach. Dwa trzony kominowe znajdują się w ścianie przewidzianej do wyburzenia. Dołączono także opinię techniczną w sprawie ustalenia dokładnego usytuowania komina centralnego i ewentualnej możliwości jego wyburzenia opracowaną przez uprawnionego projektanta, w której stwierdza się między innymi, że na rysunku przebudowy nie wykazano istniejącego komina z dwoma czynnymi przewodami dymowymi obsługującymi piece grzewcze na wyższych kondygnacjach. Przedstawiono także inne dokumenty mające zdaniem skarżącej znaczenie dla sprawy takie jak Zaświadczenia z Centralnej Ewidencji i Informacji i Działalności Gospodarczej potwierdzające, że projektant zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej [...] roku i został wykreślony z rejestru a także pismo od Z. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w S. z dnia [...] roku.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie odnosząc się do poszczególnych zarzutów oraz podtrzymując dotychczasową argumentacje.

W dalszym toku postępowania Skarżąca przedłożyła swoje dodatkowe stanowisko w pismach z [...] roku wskazując w szczególności, iż w dniu [...] roku Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr [...] w sprawie niewyrażenia zgodny na zmianę charakteru użytkowania lokalu mieszkalnego i przekształcenia go w lokal użytkowy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem [...], innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. 2020 r. poz. 374 ze zm.) w związku z wystąpieniem przesłanek w przepisie tym wymienionych.

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej "p.p.s.a."), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Należy również podkreślić, że sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest wyłącznie w granicach danej sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

W badanej sprawie na wcześniejszych etapach rozpatrywania sprawy zapadł w dniu [...] roku prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie (sygn. akt. II SA/Sz [...]) oraz wyrok Naczelnego Sądy Administracyjnego z dnia 14 lipca 2020 roku (sygn. akt. II OSK [...]) oddalający skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 września 2019 roku, (sygn. akt. II SA/Sz [...]).

W powyższym zakresie Wojewoda zasadnie wskazywał w skarżonej decyzji , że był na mocy art. 153 p.p.s.a. związany oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania.

Oceniając zastosowanie się do oceny prawnej i wskazań zawartych w wyroku WSA w Szczecinie z 28 czerwca 2018 roku (sygn. akt. II SA/Sz [...]) należy dostrzec, iż w powyższym wyroku Sąd doszedł do konkluzji, że organ odwoławczy naruszył prawo poprzez nieuwzględnienie przedłożonej przez Inwestorkę uchwały z 2014 r., która na dzień podejmowania rozstrzygnięcia była najnowszą z uchwał członków Wspólnoty Mieszkaniowej w sprawie wyrażenia zgody na planowane zamierzenie inwestycyjne. Sąd wyjaśnił, że kontrola uchwał wspólnot mieszkaniowych nie mieści się w kognicji zarówno organów administracji, jak też sądów administracyjnych. Wskazano w tym zakresie, że prawidłowość ich podjęcia można kwestionować jedynie w drodze stosownego powództwa, przy czym bezsporne pomiędzy stronami w sprawie jest, że uchwała z dnia 14 lipca 2014 r. nie została zaskarżona do sądu powszechnego. Sąd wskazał także, że Skarżąca w oparciu o powyższy dokument (uchwałę) mogła złożyć oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Mając na względzie treść uzasadnienia skarżonej decyzji należy jednak dostrzec, że stwierdzenie braku możliwości kontroli uchwały Wspólnoty oraz wskazanie, iż Inwestorka może z powołaniem na przedłożoną uchwałę złożyć oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie oznacza, że może ona z powołaniem na taką uchwałę realizować dowolne zamierzenie budowlane na objętej wnioskiem nieruchomości. Skoro bowiem uprawnienie Inwestorki wynika z uchwały to właśnie jej treść w zakresie dotyczącym części wspólnych nieruchomości wyznacza dopuszczalny zakres oświadczenia o dysponowania nieruchomością wspólną na cele budowlane, a konsekwencji też dopuszczalny zakres realizowanej inwestycji.

Fakt, że sąd administracyjny i organ administracji nie są uprawnione do badania legalności uchwały Wspólnoty oznacza bowiem, że powinny w toku orzekania kierować się treścią stosownej uchwały. Skoro zatem w uchwale wyraźnie wskazano, że "Wspólnota Mieszkaniowa wyraża zgodę dla współwłaścicieli lokalu nr [...] na zmianę charakteru użytkowania lokalu mieszkalnego nr [...] i przekształcenia go w lokal użytkowy w którym prowadzony będzie salon fryzjersko-kosmetyczny oraz budowę schodów zewnętrznych i wejście do lokalu, zamurowanie istniejących drzwi z klatki", to rolą organu było zweryfikowanie czy projekt budowalny nie wykracza, w zakresie ingerującym w nieruchomość wspólną, poza treść owej uchwały.

Tymczasem organ odwoławczy zatwierdzając projekt budowalny w sentencji swojej decyzji orzekł o "zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę polegającą na zmianie sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal usługowy - salon fryzjersko - kosmetyczny wraz z instalacją wentylacyjną wykonaną w ścianach zewnętrznych i dobudowę schodów zewnętrznych".

Zatem trafnie dostrzega w skardze Zarząd WM, iż w przedmiotowej uchwale Wspólnoty oznaczono roboty budowalne dotyczące części wspólnej budynku a wśród zaakceptowanych przez członków Wspólnoty prac brak jest zgody na wykonanie instalacji wentylacyjnej w ścianach zewnętrznych budynku. Niewątpliwe ściany zewnętrzne należy zaliczyć do części wspólnych budynku, a w konsekwencji roboty budowlane ich dotyczące mogą następować za zgodą wspólnoty lub ewentualnie na podstawie odpowiedniego upoważnienia sądu powszechnego (art. 201 kodeksu cywilnego).

Organ odwoławczy, określając w decyzji zakres pozwolenia, nie wyjaśnił przy tym w żaden sposób na jakiej podstawie uznał, że Inwestorka dysponuje prawem do dysponowania nieruchomością wspólną na cele budowlane w opisanym powyżej zakresie. Tymczasem powyższe miało podstawowe znacznie dla dopuszczalności zatwierdzenia projektu budowalnego w oparciu o przedkładane wraz z wnioskiem oświadczenie o dysponowaniu nieruchomością wspólną na cele budowlane.

Jeśli chodzi natomiast o przedłożoną przez Zarząd WM uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej nr [...] "w sprawie niewyrażenia zgodny na zmianę charakteru użytkowania lokalu mieszkalnego i przekształcenia go w lokal użytkowy" należy dostrzec, iż została ona podjęta po wydaniu decyzji przez Wojewodę, a zatem nie może wpływać na ocenę zaskarżonej decyzji w niniejszym postępowaniu sądowym. Aby uchwała mogła stanowić podstawę oceny uprawnienia Inwestorki do dysponowania nieruchomością wspólną na cele budowalne koniecznym byłoby potwierdzenie, że nie została ona skutecznie zakwestionowana w stosownym postępowaniu przed sądem powszechnym.

Sąd dopatrzył się wadliwości skarżonej decyzji Wojewody również z uwagi na wskazaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 lipca 2020 roku potrzebę zweryfikowania w powyższym nowego ("skorygowanego") projektu budowlanego i konieczności rozważenia w jakim zakresie dotyczy robót budowlanych już wykonanych i zalegalizowanych inną decyzją organu nadzoru budowlanego.

Nie ulega także wątpliwości, iż ów "skorygowany" projekt budowlany podlegał stosownej ocenie jako dowód w sprawie. Organ odwoławczy wskazał w tym zakresie, że projekt budowlany zaopiniowano pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych oraz zgodności z przepisami bezpieczeństwa higieny pracy i ergonomii, z rzeczoznawcą ds. sanitarno- higienicznych. Do projektu budowlanego załączono informację BIOZ, załączono ekspertyzę techniczną wykonaną przez osobę z odpowiednimi uprawnieniami budowlanymi, która potwierdziła przydatność istniejącego stanu technicznego budynku do potrzeb zamierzonej adaptacji. Stwierdzono też, że projektant do projektu załączył zaświadczenie o przynależności do właściwej izby inżynierów budownictwa w myśl art. 12 ust. 7 prawa budowlanego, oraz oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej w myśl art. 20 ust. 4 prawa budowlanego. Ponadto Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z 20 lipca 2015 r. uzgodnił planowaną inwestycję pozytywnie ze stanowiska konserwatorskiego.

Powyższa ocena pomija jednak trafnie wskazaną przez Skarżącą okoliczność, iż w pierwotnym projekcie naniesiono liczne adnotacje i skreślenia. Sposób ich naniesienia pozwala wprawdzie w niektórych przypadkach na ustalenie daty wykonania takiej czynności (tj. 10.01.2019 r.), jednakże z uwagi na posłużenie się podpisem nieczytelnym przez osobę nanoszącą zmiany w projekcie, nie sposób ustalić w sposób pewny kto dokonał owych zmian. Co więcej Sąd nie może nie dostrzegać, iż w zatwierdzanym projekcie dokonano także zmiany treści zapisów liczbowych korektorem (str. 10) oraz "wklejek" na częściach rysunkowych opracowania (str. 32, 33, 34A,35). Co do powyższych zmian projektu nie jest jasne, kiedy i przez kogo oraz w jakim celu zostały wykonywane. Tymczasem tak naniesione zmiany na str. 33 i 35 projektu dotyczą spornego pomiędzy Zarządem WM a Inwestorką przebiegu przewodów kominowych oraz wpływu realizacji zamierzenia budowlanego na ich ciągłość.

W tym miejscu Sąd zauważa, iż przedłożona przez Zarząd WM "Opinia techniczna w sprawie ustalenia dokładnego usytuowania komina centralnego i ewentualnej możliwości jego wyburzenia", opracowana w lutym 2021 roku przez inżyniera posiadającego uprawnienia budowalne do projektowania i kierowania robotami budowalnymi bez ograniczeń, w swojej części graficznej zawiera odmienny niż uwidoczniony aktualnie na "wklejonych" fragmentach rysunków przebieg owych przewodów kominowych. W części opisowej powyższego opracowania oceniono też skutki wykucia otworu drzwiowego objętego zatwierdzanym projektem i stwierdzono, że spowoduje to przerwanie ciągłości pionów dwóch czynnych kanałów dymowych od piwnicy do trzeciego piętra oraz odcięcie dostępu do wyczystek a także osłabi sztywność i stabilność drugiej części komina z dwoma czynnymi kanałami (pkt 5 opinii). Natomiast we wnioskach końcowych (pkt 6) opiniująca doszła do konkluzji, iż z praktyki budowlanej oraz wiedzy technicznej wynika konieczność posadowienia kominów murowanych z cegły pełnej z kanałami dymowymi na fundamentach osadzonych w podłożu gruntowym. (...) Nie ma możliwości wyburzenia części komina w celu wykonania w tym miejscu otworu drzwiowego bez naruszenia stabilności konstrukcji. Rozwiązanie takie nie spełnia warunków bezpieczeństwa konstrukcji oraz bezpieczeństwa użytkowania.

Jakkolwiek powyższa opinia jako powstała już po wydaniu decyzji przez organ odwoławczy i nie mogła być znana organowi administracji, to jednak jej zestawienie z opisanymi wyżej zmianami w projekcie budowalnym daje podstawy do uwzględnienia zasadności zarzutów Zarządu WM co co braku wyjaśnienia wszystkich istotnych okienności sprawy.

W ocenie Sądu z zatwierdzanego projektu winno jasno wynikać kto dokonał zmian w projekcie w kto i ponosi odpowiedzialność za jego zgodność z wymaganiami ustawy. Nie sposób przy tym uznać za prawidłowe zatwierdzenie projektu budowalnego, w którym w rysunkach technicznych dokonano "wklejek" co do których nie jest jasne przez kogo i w jakiej dacie zostały dokonane.

Opisane powyżej "korekty" projektu budowlanego prowadzą do w wniosku, iż w oparciu o zatwierdzony przez organ administracji projekt nie tylko nie sposób jednoznacznie stwierdzić czy "aktualizacji" projektu faktycznie dokonała osoba uprawniona ale także nie jest jasne jaki był zakres owych zmian.

Warto przy tym zauważyć, iż jeśli planowane roboty dotyczą ingerencji w istnieje przewody kominowe naruszając ich ciągłość, dla takiej ingerencji w nieruchomość konieczna byłaby stosowna zgoda Wspólnoty Mieszkaniowej oraz lokatorów, którzy wskutek przerwania ciągłości przewodów kominowych mogliby utracić możliwość korzystania ze swoich pieców.

Powyższe czyni niezbędnym uchylenie zaskarżonej decyzji Wojewody.

Organ odwoławczy w toku swoich czynności winien jednoznacznie zweryfikować przedłożony przez Inwestora "skorygowany" uzyskując na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 3 Prawa Budowalnego wyjaśnienia dotyczące opisanych wyżej "korekt" projektu i zawartych w nim rozwiązań. W przypadku nanoszenia zmian w zatwierdzanym projekcie nie może budzić wątpliwości kto i w jakiej dacie dokonywał zamian. W przypadku korekt naniesionych odręcznie kolorem czerwonym wyjaśnienia wymaga czyim podpisem zostały opatrzone. W odniesieniu do zmienionej korektorem wartości liczbowej oraz "wklejonych" fragmentów w części graficznej projektu, w tym w szczególności odwzorowujących przebieg przewodów kominowych, organ winien ustalić dopuszczalność takiego dokonywania zmian w projekcie. Przy czym w razie uznania dopuszczalności dokonywania takich "korekt" z ich treści jasno powinno wynikać przez kogo i kiedy zostały dokonane. Organ winien także ocenić prawo do dysponowania nieruchomością przez Inwestorkę mając na względzie, iż jak wynika z prawomocnych orzeczeń wskazanych powyżej, wprawdzie nie jest uprawniony do badania legalności podjęcia uchwały, jednakże powoływanie się przez Inwestorkę na uchwałę skutkuje konicznością oceny przez organ zatwierdzający projekt czy tak wywodzone prawo do dysponowania nieruchomością dotyczącą wspólnych części budynku znajduje potwierdzenie w uchwale Wspólnoty. Przy czym takimi częściami wspólnymi są niewątpliwie zarówno ściany zewnętrzne budynku jak i przewody kominowe (zob. np. Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2017 r. II SA/Wr [...] publ. CBOSA)

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.