Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. R. na postanowienie zawarte w pkt 3 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 821/17 w zakresie kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skargi R. R. na uchwałę Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z dnia 27 stycznia 2014 r., nr XLI/799/14 w przedmiocie podziału południowej części Województwa Wielkopolskiego na obwody łowieckie postanawia: oddalić zażalenie.

Wyrokiem z 15 listopada 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 821/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi R. R. na uchwałę Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z dnia 27 stycznia 2014 r., nr XLI/799/14 w przedmiocie podziału południowej części Województwa Wielkopolskiego na obwody łowieckie, w pkt 1 wyroku stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie dotyczącym obwodu łowieckiego nr [...] w części obejmującej nieruchomości stanowiące własność skarżącego R. R., tj. działki rolne położone w Gminie D., powiat [...], zapisane w księgach wieczystych pod KW nr [...], prowadzonych przez Sąd Rejonowy w P., w pkt 2 w pozostałym zakresie skargę oddalił, zaś w pkt 3 zasądził od Sejmiku Województwa Wielkopolskiego na rzecz skarżącego R. R. kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zażalenie odnośnie pkt 3 w/w wyroku w zakresie kosztów postępowania sądowego wniósł R. R., zarzucając naruszenie art. 205 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na pominięciu przy orzekaniu o zwrocie kosztów na rzecz skarżącego poniesionych przez niego kosztów wynagrodzenia radcy prawnego w kwocie 480 zł.

Wskazując na powyższe, wniesiono o uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 15 listopada 2017 r. w zakresie pkt 3 i rozpoznanie sprawy co do istoty poprzez zasądzenie od Sejmiku Województwa Wielkopolskiego na rzecz R. R. kwoty 780 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym. Ewentualnie na podstawie art. 156 § 1 p.p.s.a. wniesiono o sprostowanie błędu rachunkowego w pkt 3 formuły sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 listopada 2017 r. w ten sposób, że w miejsce kwoty 300 zł wpisać kwotę 780 zł.

Odpowiedź na zażalenie wniósł Sejmik Województwa Wielkopolskiego, domagając się jego oddalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu prawidłowo orzekł o zwrocie kosztów postępowania sądowego na podstawie art. 200 p.p.s.a., przy uwzględnieniu kosztów sądowych poniesionych przez skarżącego, stosownie do art. 205 § 1 p.p.s.a.

W niniejszej sprawie pobrano wpis sądowy od skargi na uchwałę Sejmiku Województwa Wielkopolskiego w kwocie 300 zł, stosownie do art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a. w zw. z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193).

Wbrew argumentacji pełnomocnika skarżącego, na etapie postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Poznaniu poprzedzającym wydanie wyroku z 15 listopada 2017 r. skarżący nie był reprezentowany przez pełnomocnika. Pismo procesowe wraz z zawiadomieniem o ustanowieniu pełnomocnika, nadane w Urzędzie Pocztowym dnia 10 listopada 2017 r. wpłynęło do Sądu w dniu 16 listopada 2017 r., a więc po dniu, w którym odbyła się rozprawa, a zatem Sąd Wojewódzki nie mógł w wyroku uwzględnić kosztów zastępstwa procesowego. Zgodnie bowiem z art. 210 § 1 p.p.s.a., strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów. Skoro strona skutecznie przez zamknięciem rozprawy nie zgłosiła wniosku o przyznanie kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika, to brak było podstaw do uwzględnienia zażalenia na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania, zawarte w wyroku z dnia 15 listopada 2017 r. W rezultacie kwota zasądzonych kosztów postępowania mogła obejmować wyłącznie kwotę uiszczonego w sprawie wpisu od skargi.

Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.