Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 maja 2021 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2021 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę w całości.

UZASADNENIE

Pismem z dnia [...].12.2020 r. Pan K. P. zwrócił się w trybie informacji publicznej do Miasta K. o udostępnienie na adres e-mail wszystkich zdjęć, które zostały przesłane w ramach konkursu fotograficznego "Zróbmy razem album o K.".

Decyzją z dnia [...] grudnia 2020 roku, Nr [...] Prezydent Miasta K. na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2020r. poz. 2176) odmówił Panu K. P. udostępnienia wszystkich zdjęć, które zostały przesłane w ramach konkursu fotograficznego "Zróbmy razem album o K." ze względu na to, że konkurs nie został rozstrzygnięty. Organ wyjaśnił, że zgodnie z § 2 ust. 5 i § 3 ust. 12 Regulaminu Konkursu, celem konkursu było stworzenie albumu z wybranych zdjęć nadesłanych przez uczestników z prawem do wyłączenia z udziału w konkursie prac niespełniających kryteria oraz wymogów. Taka sytuacja miała miejsce - Komisja Konkursowa nie wybrała prac i konkurs nie został rozstrzygnięty. W dalszej części uzasadnienia decyzji organ wskazał, że zgodnie z § 8 ust. 1 pkt d-e Regulaminu Konkursu uczestnicy konkursu zobowiązani byli do złożenia oświadczeń o przeniesieniu majątkowych praw autorskich w zakresie utrwalania i zwielokrotniania, ale tylko w zakresie dotyczącym albumu oraz wykorzystania w celach promocyjnych miasta. W przedmiotowej sprawie, taka sytuacja nie miała miejsca, ponieważ nierozstrzygnięty konkurs nie daje praw do wykorzystywania utworu (fotografii). Organ zwrócił również uwagę, że w sprawie mają zastosowanie także przepisy ustawy z dnia 04.02.1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019r., poz. 1231 ze zm.). Powołując się na art. art. 1, 2, 8, 17 i 41 tej ustawy wskazał, że fotografie nadesłane do konkursu jako działalność twórcza o indywidualnym charakterze korzystają z ochrony (art. 1 i 2 w/w ustawy), prawo autorskie przysługuje twórcy, który ma wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 8 i art. 17 w/w ustawy) oraz wskazał, że prawa autorskie mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy, ale w zakresie wskazanym w umowie i na określonych polach eksploatacji (art. 41 w/w ustawy). M. K. nie ma prawa do rozpowszechniania i udostępniania zgłoszonych fotografii.

Od powyższej decyzji Pan K. P. wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z zachowaniem ustawowego terminu. Odwołujący się wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Odwołujący się zarzucił naruszenie przepisów postępowania art. 7, art. 8, art. 11, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 pkt 6 KPA w zakresie, w jakim przepisy te ustanawiają obowiązek należytego i wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego, zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, a także należytego uzasadnienia decyzji co do faktów i co do prawa, poprzez nienależyte i niewszechstronne wyjaśnienie stanu faktycznego i prawnego sprawy, niezebranie i nierozpatrzenie całego materiału dowodowego, a także nienależyte, lakoniczne uzasadnienie decyzji. Odwołujący się zarzucił naruszenie art. 61 ust. 1 oraz art. 61 ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim przepisy te określają podstawy ograniczenia prawa do informacji, przy spełnieniu przesłanki proporcjonalności i konieczności, poprzez ograniczenie prawa do informacji w niniejszej sprawie, pomimo że nie zachodziła w istocie potrzeba ochrony żadnej z wartości wskazanych w przepisach konstytucyjnym, a przez to dokonanie ograniczenia niespełniającego konstytucyjnych warunków. Nadto odwołujący się zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakresie, w jakim przepis ten stanowi podstawę ograniczenia prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, poprzez zastosowanie go w niniejszej sprawie, podczas gdy w rzeczywistości nie zachodzi żadna ze wskazanych w nim okoliczności uzasadniających odmowę udostępnienia informacji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...].01.2021r. Nr [...] na podstawie art. 3 art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 września 2001r. o dostępnie do informacji publicznej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium motywowało, że decyzja organu I instancji jest prawidłowa a podniesiona w niej argumentacja stanowiąca podstawę odmowy udostępnienia wszystkich fotografii zgłoszonych do konkursu, jest w pełni zasadna. Kolegium wskazało, że nierozstrzygnięcie konkursu i nie wyłonienie jego zwycięzcy (ów) spowodowało, że nie doszło do przeniesienia majątkowych praw autorskich twórców tych dzieł. Prawa autorskie przysługują bowiem co do zasady twórcy dzieła i to on ma wyłączne prawo do korzystania z niego i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji. W ocenie Kolegium nie jest trafnym twierdzenie odwołującego, iż z treści oświadczeń składanych przez uczestników konkursu jak i treści Regulaminu Konkursu wynika, że autorzy fotografii przenosili majątkowe prawa autorskie i prawa zależne do dzieła niezależnie od wyniku konkursu. W ocenie Kolegium nie można przenieść praw autorskich regulaminem konkursowym. Jedynie w przypadku wygrania konkursu może dojść do przeniesienia tych praw. Za takim stanowiskiem przemawia treść art. 921 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020r., poz. 1740) zgodnie, z którym przyrzekający nagrodę nabywa własność nagrodzonego dzieła tylko wtedy, gdy to zastrzegł w przyrzeczeniu. W wypadku takim nabycie własności następuje z chwilą wypłacenia nagrody. Przepis ten stosuje się również do nabycia praw autorskich albo praw wynalazczych. Zdaniem Kolegium, słusznie organ I instancji uznał, że podmiotami, ze względu na których dobro, należy odmówić udostępnienia informacji są uczestnicy konkursu fotograficznego. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Niezasadny okazał się zatem zarzut naruszenia art. 61 ust. 1, art. 61 ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tak samo nietrafny okazał się również zarzut naruszenia przepisów postępowania, albowiem zdaniem Kolegium organ podjął wszystkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, w sposób wyczerpujący zgromadził materiał dowody, a w uzasadnieniu decyzji w sposób należyty wyjaśnił podstawy faktyczne i prawne swojego rozstrzygnięcia.

Od powyższej decyzji organu II instancji, Pan K. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zarzucając Kolegium naruszenie przepisów postępowania art. 7, art. 8 § 1, art. 11, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie, niepełne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, nieodniesienie się do argumentów podniesionych w odwołaniu, jak również lakoniczne i niepełne uzasadnienie decyzji oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 61 ust. 1 w związku z art. 61 ust. 3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez ograniczenie prawa do informacji ze względu na prywatność lub tajemnicę przedsiębiorcy, podczas gdy w istocie w sprawie nie zachodzi potrzeba ochrony prywatności osoby fizycznej ani tajemnicy przedsiębiorcy.

Z uwagi na powyższe Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji Kolegium oraz poprzedzającej jej decyzji Prezydenta Miasta K., a także o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

W uzasadnieniu skargi skarżący rozwinął podniesione zarzuty i wskazał, że oświadczenie o przeniesieniu praw autorskich wynikające z § 8 ust. 1 lit d Regulaminu Konkursu nie było uzależnione od zwycięstwa w konkursie tylko zgłaszając zdjęcia do konkursu uczestnik był zobowiązany złożyć oświadczenie o przeniesieniu praw autorskich (warunek uczestnictwa w Konkursie), co w ocenie mieszkańców oznaczało, że zgłaszając pracę przenoszą prawa autorskie do swoich fotografii na Miasto niezależnie od wyników konkursu, na co nie chcieli się zgodzić.

Skarżący kwestionował, że Miasto w arbitralny sposób stwierdziło, że nadesłane zdjęcia nie spełniają wymagań formalnych i nie rozstrzygnęło Konkursu.

W zakresie zarzutów naruszenia przepisów postępowania skarżący zakwestionował prawidłowe ustalenie stanu faktycznego polegające na tym, że Kolegium nie wzięło pod uwagę oświadczenia o przeniesieniu praw autorskich, które uczestnicy musieli dołączyć przesyłając prac i to niezależnie od zwycięstwa w Konkursie. Zdaniem skarżącego Kolegium winno odnieść się do jednostronnych oświadczeń i ocenić je pod kątem woli uprawnionych co do rozporządzania prawem autorskim a także co do ich zgodności z przepisami prawa, czego nie uczyniło. Kolegium nie wykazało w przekonujący sposób, aby istniała zależność pomiędzy prawem do informacji a prawem autorskim, nie uzasadnił zatem przesłanki do odmowy udzielenia informacji publicznej na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego skarżący zarzucił, że w skład prawa do prywatności co do zasady nie wchodzą majątkowe prawa autorskie. Prawem do prywatności chroniona jest osoba, a nie dzieło jako takie. Skoro udostępnienie dzieła nie będzie wiązało się z udostępnieniem danych osobowych i informacji na temat prywatności, życia prywatnego, rodzinnego, osobistego twórcy, to nie można powoływać się na powyższe przesłanki ograniczenia prawa do informacji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie odnosząc się do argumentacji uzasadnienia zaskarżonej decyzji biorąc pod uwagę stan faktyczny i prawny sprawy. Organ II instancji podtrzymał swoją dotychczasową argumentację i wnosi o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga okazała się niezasadna.

Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z kolei w myśl art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm., dalej "p.p.s.a.") w sytuacji, gdy sąd stwierdzi, iż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub z innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas uchyla decyzję w całości lub w części. Dodatkowo, na podstawie art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd dokonuje również z urzędu kontroli rozstrzygnięć administracji publicznej pod względem ich zgodności z prawem i nie jest związany w tym zakresie zarzutami, podstawą prawną i wnioskami sformułowanymi w skardze.

Złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej w trybie przewidzianym ustawą z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2020r., poz. 2176, dalej "u.d.i.p.") nie wszczyna postępowania administracyjnego, a wniosek taki nie stanowi podania w rozumieniu art. 63 k.p.a. (por. wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. akt I OSK 50/06, LEX nr 291197). Również czynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, zmierzające do udostępnienia wnioskowanej informacji, jak i sama czynność jej udostępnienia, nie są prowadzone w oparciu o przepisy k.p.a. Poza procedurą administracyjną odbywa się także załatwienie wniosku o udostępnienie informacji w sytuacji, gdy żądana informacja nie posiada walorów informacji publicznej, gdy wnioskodawcy przysługuje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej, a także, gdy adresat wniosku nie dysponuje żądaną informacją. Dopiero w sytuacji, gdy w konkretnej sprawie podmiot zobowiązany stwierdzi, że zachodzą podstawy do odmowy udostępnienia żądanej informacji publicznej (np. z przyczyn przewidzianych w art. 5 u.d.i.p.), względnie do umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej na zasadzie art. 14 ust. 2 u.d.i.p., adresat wniosku zobowiązany jest do wszczęcia z urzędu postępowania jurysdykcyjnego i zakończenia go wydaniem decyzji administracyjnej. Wówczas zastosowanie znajdują zasady i rygory postępowania administracyjnego. Ustawa o dostępie do informacji publicznej określa bowiem tryb jej udzielania, w tym obowiązki podmiotu, do którego został skierowany wniosek w przedmiotowym zakresie, wskazując w szczególności w jaki sposób zainicjowane takim wnioskiem postępowanie powinno zostać zakończone. Według art. 16 u.d.i.p. odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Do decyzji, o których mowa w art. 14 ust. 1 u.d.i.p., stosuje się przepisy k.p.a., z tym że odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni (pkt 1), uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji (pkt 2). Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej prawie.

W myśl art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W kontrolowanej sprawie skarżący wnosząc odwołanie od decyzji organu I instancji wyczerpał przysługujące mu środki zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a., zatem mając powyższe na uwadze skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest dopuszczalna.

Nie budzi także wątpliwości, że decyzję o odmowie udzielenia informacji publicznej wydaje podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej i w zakresie w jakim informacja ta stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p.

Zgodnie z treścią art. 4 u.d.i.p. obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

1) organy władzy publicznej,

2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych,

3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa,

4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego,

5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że Prezydent Miasta K. jest organem władzy publicznej zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. W świetle przepisów u.d.i.p. prezydent miasta jako organ władzy publicznej jest podmiotem zobowiązanym do udzielania posiadanych informacji publicznych, a w rezultacie spoczywa na nim obowiązek udostępniania danych mających charakter informacji publicznej. Przepis art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. stanowi, iż zobowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej. Przy czym, organami władzy publicznej w rozumieniu powołanego przepisu są też organy samorządu terytorialnego, a więc organy gminy, powiatu i województwa (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka - Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2016 r., str. 94). Przy czym przepis art. 5 § 2 pkt 6 k.p.a. zawiera ustawową definicję pojęcia organów jednostek samorządu terytorialnego stanowiąc, że rozumie się przez to organy gminy, powiatu, województwa, związków gmin, związków powiatów, wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę, marszałka województwa oraz kierowników służb, inspekcji i straży działających w imieniu wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty lub marszałka województwa, a ponadto samorządowe kolegia odwoławcze.

Natomiast wyjaśnienia wymagało, czy informacją publiczną jest żądanie udostępnienia zdjęć w ramach K. "Zróbmy razem album o K.", których udostępnienia w ramach dostępu do informacji publicznej domagał się skarżący.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się szerokie rozumienie pojęcia informacji publicznej. Definiuje się ją jako każdą wiadomość wytworzoną przez organy władzy publicznej i samorządów (gospodarczych i zawodowych) oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które realizują zadania publiczne bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie swoich kompetencji (art. 4 u.d.i.p.). Podkreśla się, że taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez przywołane podmioty publiczne lecz odnosząca się do tych podmiotów, o ile dotyczy faktów i danych (por. m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 12 grudnia 2006 r. sygn. akt I OSK 123/06 i 30 września 2015 r. sygn. akt I OSK 2093/14, dostępny www.orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej "CBOSA"). Prawo do informacji publicznej obejmuje m.in. dostęp do dokumentów, zarówno tych bezpośrednio wytworzonych przez organ, tych, których organ używa przy realizacji zadań przewidzianych prawem, jak i tych, które tylko w części dotyczą organu, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego. O zakwalifikowaniu określonej informacji, jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu u.d.i.p., decyduje również kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji.

Definicja informacji publicznej zawarta w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. odsyła zatem do pojęcia "sprawy publicznej", której definicji legalnej brak w przedmiotowej ustawie. Zaznaczyć jednak należy, że podczas prac nad ustawą pojęcie "sprawa publiczna" było rozwijane jako "każde działanie władzy publicznej w zakresie zadań stawianych państwu dotyczących lub służących ogółowi albo mających na celu zadysponowanie majątkiem publicznym. Desygnatem jest więc tu publicznoprawny charakter działalności danego podmiotu" (v. uzasadnienie do projektu ustawy (w:) K. Tracka, Prawo do informacji w polskim prawie konstytucyjnym, Warszawa 2009, s. 138). Przepis art. 1 ust. 1 u.d.i.p. wyraża zatem ogólną zasadę jawności informacji o sprawach publicznych, natomiast art. 6 u.d.i.p. konkretyzuje przedmiot informacji publicznej, nie tworząc jednak zamkniętego katalogu źródeł i rodzajów informacji posiadających przymiot informacji publicznej.

Za informację publiczną uznaje się zatem m.in. treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej, lecz wykonującego zadania publiczne. Są nią zarówno dokumenty bezpośrednio przez podmioty te wytworzone, jak i te, których używają one przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od nich. Dokumenty te muszą jednak dotyczyć "sprawy publicznej" których używa on do realizacji swoich zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego. Kryterium decydującym o udostępnieniu poszczególnych dokumentów w trybie komentowanej ustawy nie jest ich autorstwo, tylko przesądzenie, że służą one realizowaniu zadań publicznych i zostały utworzone na zlecenie organów administracji publicznej, jeżeli jednocześnie ich treść nie narusza prywatności osoby fizycznej bądź tajemnicy przedsiębiorcy. Przy czym wskazać należy, że jako dokumenty urzędów rozumie się także niespełniające warunku pisemności niepisane źródła informacji, np. urzędowe szkice i mapy, a także dokumenty pochodzące od podmiotów spoza administracji, np. opinie i ekspertyzy (zob. R. Golat, Prawa autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2006, s. 45). Za takie szczególnego rodzaju dokumenty urzędowe można uznać także zdjęcia będące przedmiotem informacji publicznej w niniejszej sprawie pozyskane przez organ władzy publicznej w związku z realizacją należących do niego zadań publicznych, tu promocji Miasta. W orzecznictwie podkreśla się, że wyraz "informacja" obejmuje swoim znaczeniem szerszy zakres pojęciowy niż wyraz "dokument urzędowy". Nie ma żadnych podstaw prawnych do zawężania dostępu do informacji w zakresie przedmiotu informacji publicznej do dokumentów urzędowych. Jeżeli podmiot dysponuje środkami publicznymi i podejmuje zadania publiczne finansowane z tych środków co ma istotne znaczenie dla stanu majątku publicznego i możliwości wypełniania przez majątek publiczny funkcji oraz celów istotnych dla jednostki samorządu terytorialnego i lokalnej społeczności, to nie sposób przyjąć, że zdjęcia pozyskane na potrzeby Konkursu "Zróbmy razem album o K." w celach reklamowych i promocyjnych pozostawały poza zakresem informacji publicznej podlegającej udostępnieniu (por. wyr. WSA w Gliwicach z 3 października 2017r., IV SAB/Gl 212/17, dostępne CBOSA).

Mając powyższe na uwadze, takie też szerokie rozumienie pojęcia informacji publicznej prezentowały organy I i II instancji wydające zaskarżone decyzje w sprawie. Organy nie kwestionowały, że udostępnienie zdjęć będące przedmiotem żądania stanowi wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Natomiast podstawą do odmowy udostępnienia tej informacji była ochrona prywatności o jakiej mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Zgodnie z tym przepisem prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Z treści Zarządzenia nr [...] Prezydenta Miasta K. z [...] czerwca 2020r. w sprawie zmiany regulaminu Konkursu na wykonanie zdjęć do albumu promującego Miasto K. wynika, że zdjęcia powinny być oznaczone nazwiskiem Uczestnika oraz numerem zdjęcia. W treści wiadomości należało opisać zdjęcie według szablonu: nr zdjęcia, kategoria, tytuł pracy, miejsce wykonania fotografii, imię i nazwisko autora, dane kontaktowe (§ 3 ust. 5 Regulaminu Konkursu). Podmiotem, ze względu na którego dobro, o którym mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji byli zatem Uczestnicy Konkursu fotograficznego, zwłaszcza że Konkurs nie został rozstrzygnięty. Komisja nie dokonała wyboru zdjęć do albumu, a jej decyzje są ostateczne (§ 6 ust. 2 Regulaminu). Ochrona prywatności osób fizycznych w takich przypadkach powoduje – najczęściej – konieczność anonimizacji danych osobowych adresatów aktu administracyjnego czy innego rozstrzygnięcia organu. Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej powinien zagwarantować takie zanonimizowanie danych, aby nie istniała obiektywna możliwość poznania ich po zapoznaniu się z treścią informacji publicznej. Skoro tożsamość osoby fizycznej można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na specyficzne czynniki określające, np. cechy kulturowe lub społeczne tej osoby, to odmowa ujawnienia owych czynników, których wyrazem może być żądana informacja publiczna powinna być najczęściej uznana za wystarczający sposób ochrony tożsamości, a przez to prywatności Uczestników Konkursu.

Nadto z treści § 8 ust. 1 lit e Regulaminu wynika, że wraz z przesłaniem zdjęcia na konkurs Uczestnik oświadcza, że wyraża zgodę na bezterminowe wykorzystywanie przez Organizatora zdjęć, jednak podkreślić należy, że chodzi tu przede wszystkim o sytuacje kiedy Konkurs zostałby rozstrzygnięty, skoro zgoda dotyczyła dodruku albumu, wykorzystania zdjęć w celach promocyjnych miasta na następujących polach eksploatacji: Internet, wydawnictwa, gadżety, druki papierowe, multimedia. Nie rozstrzygnięcie konkursu i nie wyłonienie jego zwycięzcy spowodowało, że nie doszło do przeniesienia majątkowych praw autorskich twórców tych dzieł. Prawa autorskie przysługują bowiem co do zasady twórcy dzieła i to on ma wyłączne prawo do korzystania z niego i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji. Słusznie podnosiło, zatem Kolegium, że z treści oświadczeń składanych przez Uczestników konkursu, jak i treści Regulaminu Konkursu nie wynika, że autorzy fotografii przenosili majątkowe prawa autorskie i prawa zależne do dzieła niezależnie od wyniku Konkursu. Skoro celem Konkursu było stworzenie albumu fotograficznego promującego Miasto K., na który miały złożyć się wybrane przez Komisję Konkursową zdjęcia (§ 2 ust. 5 Regulaminu), to skoro nie został rozstrzygnięty i takich zdjęć nie wybrano, to nie zrealizowały się wynikające z Regulaminu prawa i obowiązku zarówno Organizatora, jak i Uczestników.

Za takim stanowiskiem przemawia też treść art. 921 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020r., poz. 1740) zgodnie, z którym przyrzekający nagrodę nabywa własność nagrodzonego dzieła tylko wtedy, gdy to zastrzegł w przyrzeczeniu. W wypadku takim nabycie własności następuje z chwilą wypłacenia nagrody.

Z tych względów należało odmówić udostępnienia informacji publicznej, mając na względzie prawo do prywatności Uczestników Konkursu fotograficznego.

Z treści uzasadnienia zaskarżonych decyzji, zwłaszcza organu odwoławczego wynika, że zostały one sporządzone w sposób wystarczający dla uznania, że prawidłowo zastosowano dyspozycje przepisów art. 7, art. 8, art. 11, 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. dla załatwienia sprawy. Organy zwięźle przedstawiły stan faktyczny spawy, podstawę prawną i motywy swojego rozstrzygnięcia w sprawie.

Nadto Sąd zauważa, że w trybie udzielenia informacji publicznej nie ma możliwości kwestionowania przyjętych zasad i regulacji przeprowadzenia Konkursu i postanowień Regulaminu. Tymczasem z uzasadnienia skargi wynika niezadowolenie skarżącego z faktu nie rozstrzygnięcia Konkursu, a zwłaszcza przyjętych rozwiązań w zakresie treści wymaganych oświadczeń Uczestników, które obligatoryjnie należało dołączyć do przesyłanych zdjęć konkursowych. Okoliczności te nie mogą być przesłanką do stwierdzenia, że stan faktyczny w sprawie nie został prawidłowo i wyczerpująco ustalony dla rozpoznania przedmiotowej sprawy.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 p.p.s.a. Sąd skargę oddalił w całości, jak w wyroku.

Zgodnie z zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału IV z dnia 12 kwietnia 2021 r., na podstawie art. 15 zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.) sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów (k. 58 akt sąd.). Strony zostały poinformowane o terminie i możliwości złożenia na piśmie ewentualnych wniosków dowodowych lub twierdzeń (k. 64, 67 akt sąd.).