Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Daniela Kozłowska, Sędziowie sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch, asesor WSA Maria Tarnowska (spr.), Protokolant Joanna Grzyb, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2005 r. sprawy ze skargi [...] S.A. w T. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] listopada 2003 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania kopii dokumentów z akt sprawy oddala skargę

Główny Inspektor Farmaceutyczny decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania [...] z siedzibą w T. przy ul.[...], utrzymał w mocy decyzję [....] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. z dnia [...] września 2003 r. nr [...]odmawiającą wydania [...] z siedzibą w T. ul. [...] kopii wniosku T. R. – J. o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. [...] oraz kopii wniosku G. R. o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. [...].

W uzasadnieniu organ stwierdził, że Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w K., przesłał [...] w T., na jego wniosek, kserokopię zezwolenia na prowadzenie apteki w R. przy ul. [...] udzielonego T. R. oraz poinformował [...], że z dniem [...] stycznia 2003 r. stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki w R. przy ul. [...] wydanego dla G. R..

Zdaniem organu drugiej instancji zakres informacji udzielonych stronie skarżącej był zgodny z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, a art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), ograniczający prawo do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, nie pozwala na udostępnienie stronie skarżącej informacji wskazanych w odwołaniu.

Na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] listopada 2003 r. [...] wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego i domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji.

Skarżący zarzucił naruszenie art. 5 ust. 3 w związku z ust. 2 tego art. oraz art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 32 i 61 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., ponieważ odmowa udzielenia informacji dotyczy wiadomości uzyskanych i wytworzonych przez organy władzy publicznej w sytuacji, gdy informacje te nie mają wyłącznie związku ze sferą prywatną osób fizycznych.

Skarżący podkreślił, że interes prawny w uzyskaniu kopii żądanych dokumentów wywodzi z tego, że [...] w T. prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko G. R, które to postępowanie nie przynosi oczekiwanych efektów z uwagi na brak majątku, który mógłby być przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Ponadto [...] w T. nie posiada wystarczających informacji, które mogłyby doprowadzić, zdaniem skarżącego, do podjęcia dodatkowych działań prawnych zmierzających np. do podważenia skuteczności "przejęcia" majątku apteki przez T. R. – J. lub doprowadzić do przygotowania i złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę wierzycieli.

Zdaniem skarżącego, dokumenty, których się domagał, są dokumentami wytworzonymi w związku z funkcjonowaniem organów władzy publicznej i wynikają z przewidzianej prawem procedury wydawania zezwoleń, a nie dotyczą życia prywatnego T. R. – J. oraz G. R., i nie należą do informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznał skargę zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271, z późn. zm.).

Skarga jest bezzasadna.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik postępowania.

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga nie mogła być uwzględniona, ponieważ zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Przedmiotem niniejszego postępowania jest skarga [...] . z siedzibą w T. ul. [...] na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] listopada 2003 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. z dnia [...] września 2003 r. nr [...] odmawiającą wydania [...] z siedzibą w T. ul. [...] kopii wniosku T. R. – J. o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. [...] oraz kopii wniosku G. R. o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. [...].

Prawidłowo organ pierwszej instancji uznał, że zgodnie z art. 73 § 2 kpa, strona może żądać uwierzytelnienia sporządzonych przez siebie odpisów z akt sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów. Stroną, stosownie do art. 28 kpa, jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Z akt administracyjnych wynika, że skarżący [...] nie był stroną postępowania prowadzonego przez organ pierwszej instancji – [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego – z wniosku T. R. – J. o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki w R. przy ul. [...] oraz z wniosku G. R. o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki w R. przy ul. [...] Skarżący nie wykazał, aby oba postępowania prowadzone przez organ pierwszej instancji jego dotyczyły, nie wykazał również, aby dotyczyły jego interesu prawnego. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, interes prawny ma charakter materialnoprawny, czyli opiera się na normie prawa administracyjnego materialnego, która przewiduje w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do konkretnego podmiotu, możliwość wydania określonego aktu. Interes wykazywany przez skarżącego w skardze, można uznać za interes jedynie faktyczny, który na mocy art. 28 kpa nie daje skarżącemu uprawnień strony.

Prawidłowo organy pierwszej i drugiej instancji uznały, że art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) zapewnia ochronę prywatności oraz ochronę tajemnicy przedsiębiorcy. Skarżący domagał się od organu pierwszej instancji wydania kopii wniosku T. R. – J. o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. [...] oraz wydania kopii wniosku G. R. o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w R. przy ul. [...]. Te dokumenty nie stanowią informacji publicznej, o której mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (...). Żaden z tych dokumentów nie jest informacją publiczną, taką informację może stanowić dopiero rozstrzygnięcie organu administracji odnoszące się do każdego z tych wniosków. Zdaniem Sądu, powyższy wniosek osoby fizycznej jest dokumentem prywatnym, o którym mowa w art. 245 kpc, a nie informacją publiczną; informacją publiczną dopiero być może rozstrzygnięcie wniosku przez uprawniony organ – dokument urzędowy, o którym mowa w art. 244 § 1 kpc. Akta administracyjne nie są dokumentem urzędowym i dlatego żądanie kopii dokumentów znajdujących się w nich jest bezzasadne. Udostępnienie skarżącemu znajdujących się w aktach dokumentów urzędowych byłoby możliwe pod warunkiem, że dokumenty urzędowe dotyczyłyby wyłącznie życia publicznego.

Z powyższych względów Sąd na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.