Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Masternak – Kubiak Sędziowie Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Protokolant Małgorzata Rutkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 15 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy J. – L. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z dnia 28 lutego 2008r. J. K. zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. o przekazanie dokumentów:

- "zaświadczenia Urzędu Miasta i Gminy J.-L. z dnia 18 maja 1998r. Nr [...] o nadaniu numeru [...] obiektowi przy ul. J. B. w J.-L.,

- decyzji Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. z dnia [...] w przedmiocie sprzedaży na rzecz R. i K. W. nieruchomości niezabudowanej nr [...] i [...] obręb J.-L. o pow. 506 m2,

- umowy sprzedaży z dnia 28 kwietnia 1999r. na rzecz "K." Spółka z o.o. z siedzibą w P. działki nr [...] i [...] obręb L. o pow. 4993m2".

Pismem z dnia 28 marca 2008r. /[...]/ Burmistrz Miasta i Gminy J.-L. poinformował J. K., że zgodnie z zasadami dostępu do informacji publicznej i korzystania z dokumentów, określonymi w § 8 ust. 3 pkt 2 Statutu Gminy J.-L., dokument zaświadczenie j.w. zostanie udostępniony przez Sekretarza Miasta i Gminy w uzgodnionym terminie. Ponadto wskazano, iż "nie jest możliwe udostępnienie pozostałych żądanych dokumentów, ponieważ Urząd Miasta i Gminy J.-L. nie dysponuje dokumentami zawierającymi informacje zawarte we wniosku".

W dniu 13 maja 2008r. J. K. wniósł zażalenie w trybie art. 37 kpa do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. "na Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. w sprawie odmowy przekazania określonych dokumentów".

Postanowieniem z dnia [...] [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało zażalenie J. K. za nieuzasadnione i odmówiło wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia sprawy.

Kolegium wskazało, iż w przypadku gdy podmiot, do którego zwrócono się o udzielenie informacji publicznej nie jest dysponentem takiej informacji, nie może odmówić jej udzielenia w formie decyzji administracyjnej, nie może też jej udzielić w formie czynności materialnotechnicznej. Burmistrz Miasta i Gminy J.-L. pismem z dnia 28 lutego 2008r. poinformował wnioskodawcę o możliwości udostępnienia części żądanych dokumentów, a w odniesieniu do pozostałych poinformował, że nie jest ich dysponentem. Nie można zatem przypisać mu w tej sprawie braku działania.

Pismem z dnia 28 lipca 2008r. J. K. wezwał Burmistrza Miasta i Gminy J. L. do usunięcia naruszenia prawa poprzez przekazanie mu żądanych dokumentów – wymienionych we wniosku z dnia 28 lutego 2008r.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, organ administracyjny, w piśmie z dnia 29 lipca 2008r., wyjaśnił J. K., że w sprawie nie wystąpiło jakiekolwiek naruszenie prawa, co potwierdziło postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Z uwagi na fakt, iż J. K. nie skorzystał z możliwości zapoznania się z dokumentem /zgodnie ze statutem Miasta i Gminy J.-L./ organ administracyjny w załączeniu pisma przesyła kopię dokumentu – zaświadczenia z dnia 18 maja 1998r. nr [...] o nadaniu numeru [...] obiektowi przy ul. J. B. w J.-L.

Ponownie wskazano "że nie jest możliwe udostępnienie pozostałych żądanych dokumentów, ponieważ Urząd Miasta i Gminy J.-L. nie dysponuje dokumentami zawierającymi informacje zawarte we wniosku".

W skardze na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. J.K. wniósł o zobowiązanie Burmistrza do przekazania :

"- kopii decyzji Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. z dnia 26 listopada 1998r. w przedmiocie sprzedaży na rzecz R. i K.W., gminnej działki niezabudowanej nr [...] i [...], [...] obręb Laskowice o pow. 506m2,

- kserokopii umowy sprzedaży z dnia 28 kwietnia 1999r. na rzecz "K." Spółka z o.o. z siedzibą w P., gminnej działki nr [...] i [...], [...], obręb Laskowice o pow. 4993 m2."

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego zostało wydane bezprawnie, gdyż jest sprzeczne z treścią przepisu art. 37 § 2 kpa. Zgodnie z treścią art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych.

Sprawa dotyczyła dokumentów w sprawie sprzedaży gminnych działek niezabudowanych w roku 1998r. 1999r. i zgodnie z prawem powinny być zbyte w formie przetargu publicznego /licytacji/. Burmistrz jest zatem dysponentem żądanych informacji.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy J.-L. wniósł o jej oddalenie wywodząc, iż w świetle aktualnie obowiązujących przepisów o bezczynności organu administracji publicznej możemy mówić tylko wówczas, gdy w terminie ustalonym przez aktualnie obowiązujące przepisy prawa – organ ten nie podjął żadnych czynności prawnych w sprawie lub też nie zakończył postępowania stosownym orzeczeniem /wydaniem decyzji administracyjnej, postanowienia lub też ewentualnie innego aktu administracyjnego/ ewentualnie nie podjął innych czynności, do których był prawnie zobowiązany. Postępowanie w przedmiocie informacji publicznej może zakończyć się decyzją administracyjną wyłącznie w razie odmowy udzielenia informacji, natomiast udostępnienie informacji publicznej jest tylko czynnością materialno-techniczną. Taką czynnością materialno-techniczną jest również zawiadomienie organu o braku podstaw do rozpatrzenia wniosku w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej z uwagi na to, że pisemny wniosek nie dotyczy tego typu informacji. W obu bowiem przypadkach brak jest elementu władczego rozstrzygnięcia. Zasadą wynikającą z treści art. 4 ust. 3 cyt. ustawy jest zasada – zgodnie z którą do udostępnienia informacji publicznej zobowiązane są podmioty, będące faktycznie w jej posiadaniu.

W przypadku gdy dany podmiot, do którego zwrócono się o udzielenie informacji publicznej nie jest dysponentem takiej informacji, nie może odmówić jej udzielenia w formie decyzji administracyjnej, nie może też jej udzielić w formie czynności materialno-technicznej, natomiast powinien poprzestać na wskazaniu przyczyn z powodu których udzielenie informacji jest niemożliwe. W niniejszej sprawie poinformowano skarżącego, iż Burmistrz Miasta i Gminy J.-L. nie jest dysponentem żądanych w pozostałym zakresie informacji a zatem nie można przypisać mu braku działania w sprawie.

Skarżący nadal domaga się wydania odpisu dokumentów, które w rzeczywistości nie istnieją. Rzeczywisty stan faktyczny opisany jest w księgach wieczystych, jakie prowadzone są przez Sąd Rejonowy w O. Wydział Ksiąg Wieczystych dla przedmiotowych nieruchomości. W niniejszej sprawie skarżący domaga się informacji publicznej przetworzonej, zawartej w Księgach Wieczystych, prowadzonych przez zupełnie inny organ jakim jest niewątpliwie Sąd Rejonowy w O. Wydział Ksiąg Wieczystych.

Z bezczynnością organu administracji publicznej w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy organ administracji publicznej "milczy" wobec skarżącego. Natomiast nie można mówić o bezczynności organu administracji publicznej w sytuacji, gdy udziela on pisemnej odpowiedzi; lecz skarżący nie jest z niej zadowolony, a nawet gdy skarżący wręcz nie przyjmuje do wiadomości, iż żądane przez niego dokumenty po prostu nie istnieją, co sprawia, że organ administracji publicznej nie może nimi dysponować.

W piśmie z dnia 12 stycznia 2009r. skarżący wniósł o przeprowadzenie dowodów uzupełniających z dokumentów z odpisu Księgi wieczystej Nr 24597, oraz z odpisu Księgi wieczystej Nr 28997 na okoliczność ich treści oraz na okoliczność wykazania, że Burmistrz Miasta i Gminy J.-L. jest w posiadaniu żądanych dokumentów.

Na rozprawie pełnomocnik organu podniósł, że skarżący domaga się informacji publicznej przetworzonej, która znajduje się księgach wieczystych prowadzonych przez Sąd Rejonowy w O. i w Starostwie Powiatowym, które są zobowiązane do udostępniania informacji w tym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

J. K. bowiem wniósł o udostępnienie informacji publicznej, co regulują przepisy ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm./. Pozytywne załatwienie tego rodzaju wniosku, w świetle przepisów ustawy, ma formę czynności materialnotechnicznej, a odmowa – decyzji administracyjnej, co wynika z art. 10 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1/. Pismo podmiotu zobowiązanego, że informacja, o jaką się zwraca uprawniony nie jest informacją publiczną, stanowi również czynność materialnotechniczą.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowała się teza, że gdy organ administracyjny odmawia udostępnienia informacji publicznej bowiem żądanej informacji nie posiada, nie wydaje decyzji administracyjnej, ale informuje jedynie podmiot uprawniony pismem /tak np.: w wyroku WSA w Białymstoku z dnia 15 marca 2007r. sygn. akt II SAB/Bk 69/06/. Forma ta została dopuszczona w piśmiennictwie już na samym początku obowiązywania ustawy o dostępie do informacji publicznej /M.Jaśkowska: Dostęp do informacji publicznych /zagadnienia wybrane/ Warszawa, październik 2002r. str. 32/.

Nieudzielenie informacji publicznej /art. 13 ust. 1 cyt. ustawy/ oraz niepowiadomienie, w trybie art. 13 ust. 2 tej ustawy, o powodach opóźnienia oraz niepowiadomienie o terminie w jakim udostępni informację oznacza bezczynność organu. Burmistrz Miasta i Gminy J. L. bezczynny jednak nie jest w tym przypadku. Jak to już wskazano w części wstępnej uzasadnienia wyroku. Skarżącego informowano, że podmiot zobowiązany nie dysponuje dokumentami zawierającymi informacje zawarte we wniosku /pisma z dnia 28 marca 2008r. [...] i 29 lipca 2008r. [...]/.

Można przyjąć, iż informacja o braku informacji w zasobach zobowiązanego usuwa stan jego bezczynności w zakresie udostępnienia informacji, o jakie wniósł uprawniony.

Należy w tym miejscu dodać, że zadaniem Sądu nie jest sprawdzanie rzetelności informacji udzielonej w trybie cyt. ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ ani też cyt. ustawa nie reguluje bowiem procedury ewentualnego sprawdzania czy udzielona informacja publiczna jest zgodna z prawdą czy też nie. Może być natomiast przedmiotem innego postępowania.

W tym stanie rzeczy skarga podlega oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.