Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 października 2021 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę.

Z akt administracyjnych przekazanych wraz ze skargą wynika, że Starosta (dalej także jako: organ I instancji) decyzją Nr "[...]" z "[...]" zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi S. K. (dalej jako: inwestor lub skarżący) pozwolenia na budowę budynku technicznego myjni bezdotykowej wraz z wiatami na działce nr "[...]" w obrębie nr "[...]" .

Po wznowieniu postępowania Wojewoda decyzją z "[...]" uchylił decyzję organu I instancji z "[...]" w sprawie odmowy uchylenia decyzji z "[...]" oraz orzekł o uchyleniu decyzji tego organu z "[...]" i o umorzeniu postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku technicznego myjni bezdotykowej wraz z wiatami na działce nr "[...]" w obrębie nr "[...]" na rzecz S. K.

Następnie inwestor 6 maja 2020 r. wystąpił do organu I instancji z wnioskiem na dokończenie budowy myjni bezdotykowej.

Po rozpatrzeniu złożonego wniosku organ I instancji decyzją z "[...]" zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na dokończenie budowy myjni bezdotykowej na działce. Po wniesieniu odwołania przez K. i A. K. (dalej jako: uczestnicy postępowania) Wojewoda decyzją z "[...]" uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Następnie organ I instancji postanowieniem z "[...]" nałożył na inwestora obowiązek uzupełnienia projektu budowlanego dla całego zamierzenia budowlanego zgodnie z art. 34 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego oraz rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2012 r. poz. 462 ze zm.).

Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę do organu I instancji wpłynęła decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z "[...]" o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie budowy budynku myjni samochodowej wraz z wiatami w sposób niezgodny z przepisami Prawa budowlanego.

Po otrzymaniu tej decyzji organ I instancji decyzją z "[...]" zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na dokończenie budowy myjni bezdotykowej.

Od decyzji tej odwołali się uczestnicy postępowania wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i odmowę wydania pozwolenia na budowę ww. inwestycji zarzucając naruszenie:

- art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane poprzez udzielenie pozwolenia "na dokończenie budowy myjni", podczas gdy w Prawie budowlanym nie występuje pojęcie "dokończenia budowy" oraz w oparciu o wadliwy projekt budowlany,

- art. 32 ust. 4a ustawy Prawo budowlane poprzez bezzasadne wydanie zgody na kontynuację robót, które częściowo zostały wykonane w warunkach samowoli budowlanej, zatem z naruszeniem przepisów prawa (uchylony, obecnie art. 35 ust. 5 pkt 2),

- art. 33 ust. 1 ustawy Prawo budowlane poprzez bezzasadne uznanie, iż możliwe jest wydanie pozwolenia na budowę w zakresie nieobejmującym całego zamierzenia budowlanego (dokończenie), w sytuacji gdy wcześniej wydane pozwolenie na budowę zostało uchylone, a nie została przeprowadzona procedura oceny zgodności z prawem wykonanych dotąd robót, co w konsekwencji prowadzi do bezkrytycznego uznania, iż pozostają one zgodne z prawem i nie wymagają żadnych rozstrzygnięć organów potwierdzających wykonanie ich w zgodzie z obowiązującymi przepisami,

- art. 35 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 4 ustawy Prawo budowlane poprzez brak przeprowadzenia przez organ I instancji oceny zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz zatwierdzenie projektu budowlanego obarczonego błędami,

- art. 6 k.p.a. poprzez wykroczenie organu I instancji poza przepisy prawa, na podstawie i w granicach których możliwe jest rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy,

- art. 7 oraz 77 § 1 k.p.a. poprzez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy oraz nieuwzględnienie słusznego interesu strony poprzez nie odniesienie się do zarzutów zgłaszanych na etapie postępowania I instancji,

- art. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak wskazania w uzasadnieniu decyzji faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienia podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.

Po rozpoznaniu odwołania Wojewoda uchylił decyzję organu I instancji i odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że pomimo szczegółowego opisu postępowania administracyjnego w przypadku uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę w rozpatrywanej sprawie, zawartego w wydanej decyzji Wojewody z "[...]", organ I instancji decyzją z "[...]" ponownie zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na dokończenie budowy przedmiotowej myjni.

Wojewoda wyjaśnił, że w sytuacji, gdy pozwolenie na budowę zostało uchylone po wykonaniu w całości lub w części obiektu budowlanego powstaje stan, w którym wykonane roboty budowlane nie mają oparcia w legalnie istniejącej dokumentacji. Decyzja podjęta w oparciu o art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego musi obejmować zatwierdzenie projektu budowlanego. Dlatego też decyzja o pozwoleniu na budowę wydawana w trybie art. 37 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego winna zatwierdzać projekt budowlany dla całego zakresu robót objętych wnioskiem o pozwolenie na budowę, w tym również już zrealizowanych, gdyż nie może istnieć legalnie obiekt budowlany bez zatwierdzonego projektu budowlanego.

Organ odwoławczy stwierdził, że na podstawie przepisu art. 37 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego wznowienie już wcześniej rozpoczętej budowy następuje na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę wydawanej przez organ administracji architektoniczno-budowlanej.

Decyzja taka – zdaniem Wojewody - stosownie do art. 33 Prawa budowlanego musi obejmować całe zamierzenie budowlane, co w ślad za tym idzie inwestor winien przedłożyć organowi I instancji administracji architektoniczno-budowlanej projekt budowlany obejmujący całe zamierzenie budowlane, który uwzględniać powinien także wykonane już roboty budowlane. Pomimo, że organ I instancji wezwał inwestora do przedłożenia 4 egz. projektu budowlanego dla całego zamierzenia budowlanego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, to w ocenie organu odwoławczego projekt ten nie spełnia tych wymogów. Z przedłożonego do zatwierdzenia projektu budowlanego nie można wywnioskować, jakie roboty budowlane zostały już wykonane na podstawie jakich decyzji o pozwoleniu na budowę oraz jakie roboty wymagają dokończenia budowy tej myjni. Przedłożony projekt zagospodarowania terenu – zdaniem organu II instancji - w swojej legendzie pokazuje, że wszystkie obiekty budowlane są projektowane wraz z instalacjami, ponadto numeracja poszczególnych obiektów nie ma odzwierciedlenia w tym projekcie. Z projektu zagospodarowania terenu jak i z części opisowej projektu budowlanego nie można również wywnioskować, jakie roboty zostały do wykonania, aby obiekt ten mógł funkcjonować. Ponadto przedłożony projekt zagospodarowania terenu różni się od projektu pierwotnego, co wskazuje, że dokonano istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego

Wojewoda stwierdził, że wobec powyższego przedłożony projekt budowlany na dokończenie budowy myjni bezdotykowej na działce nie spełnia wyżej opisanych wymogów przepisu art. 37 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego i w związku z powyższym zachodzi uzasadniona przesłanka do uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i do odmowy wydania pozwolenia na budowę.

Organ odwoławczy podniósł również, że uchylenie przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego zaskarżonej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z "[...]" o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie budowy budynku myjni samochodowej wraz z wiatami w sposób niezgodny z przepisami Prawa budowlanego i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, powoduje, że dalsze postępowanie wyjaśniające organu I instancji nadzoru budowlanego będzie miało istotny wpływ na procedurę dokończenia budowy przedmiotowej myjni.

Skargę na powyższą decyzję wniósł inwestor, żądając jej uchylenia. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów (art. 80 k.p.a.), prawdy obiektywnej poprzez całkowicie dowolną ocenę materiału dowodowego, dokumentacji formalno-prawnej i bezkrytyczne uwzględnienie odwołania uczestników praktycznie bez rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy będącej przedmiotem postępowania przed organem pierwszej instancji w jej całokształcie.

W ocenie skarżącego przedmiotowa inwestycja zgodna jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który dla tego terenu przewiduje zarówno funkcje mieszkaniowe, jak i funkcje usługowe. Myjnia bezdotykowa jest niewątpliwie przedsięwzięciem usługowym. Pomimo tego uczestnicy, szukając argumentów przeciw inwestycji, podnoszą mniej lub bardziej demagogiczne argumenty na rzekomą uciążliwość myjni dla otoczenia. Nie wytrzymuje to krytyki, bowiem wobec każdego rodzaju usług można wysuwać jakieś zastrzeżenia, wszystko zależy od inwencji. Zupełnie pomija się fakt, że inwestor wielokrotnie wyjaśniał (pisma w aktach sprawy), że plan inwestycji uwzględnia szereg zabezpieczeń w postaci m.in. muru oporowego, utwardzenie podłoża, skarpę, instalacje odprowadzającą, kanalizację deszczową, co zbija argumenty strony przeciwnej.

Zdaniem skarżącego zarzuty o rzekomych błędach i niekompletności projektu budowlanego, a tym samym konieczności odmowy jego zatwierdzenia i odmowy udzielenia pozwolenia na budowę nie znajdują podstaw ani w materiale dowodowym, ani przepisach prawa budowlanego.

W ocenie skarżącego zasada, że pozwolenie na budowę obejmuje całe zamierzenie budowlane zawiera wyjątki, niektóre elementy np. przyłącza, dojazdy itp. można budować na podstawie zgłoszenia lub innych przepisów prawa. Wobec powyższego decyzja organu I instancji zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwalnia na budowę nie naruszała przepisów prawa budowlanego - art. 33 i nast. Przeciwne ustalenie Wojewody w tym zakresie, a właściwie powielenie stanowiska uczestników, jest błędne i nie powinno się ostać.

Podniósł skarżący, że organ I instancji prawidłowo zbadał i ocenił przedłożoną przez inwestora dokumentację formalno prawną, przeprowadził postępowanie dowodowe w zakresie zgodności inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jej oddziaływania na otoczenie. Materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy, zebrany w toku postępowań w tej sprawie od początku 2019 r. w postaci dokumentów, wyjaśnień inwestora - jest spójny, logiczny i wyczerpujący. Stąd decyzja organu pierwszej instancji uwzględniająca wniosek inwestora.

W ocenie skarżącego działanie organu II instancji w tej sprawie, jest nie do przyjęcia i zaakceptowania. Organ ten zarzucając Staroście wadliwe działanie, nie wyjaśnienie pełnego zakresu sprawy ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie. Uznał też, że przeprowadzenie postępowania co do meritum sprawy nie należy do niego. Podniesiono w skardze, że jest to błędne stanowisko albowiem zadaniem organu II instancji jest rozważenie jak należy rozstrzygnąć daną sprawę zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej, a nie tylko, czy utrzymać lub uchylić rozstrzygnięcie organu I instancji. Zdaniem większości przedstawicieli doktryny jak i praktyków prawa, linii orzeczniczej sądów administracyjnych jest, że przedmiotem postępowania odwoławczego jest zarówno kontrola prawidłowości zaskarżonej decyzji, jak i ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej. Gdyby jedynym celem postępowania przed organem II instancji było badanie zasadności odwołania i prawidłowości decyzji wydanej w I instancji, to oznaczałoby, że organ odwoławczy nie jest władny wydać rozstrzygnięcia reformacyjnego.

Wskazując na powyższe, podniesiono, że gdyby organ II instancji działał w niniejszej sprawie w sposób w jaki jest zobowiązany i rozpoznał meritum sprawy przeprowadził własne, rzetelne postępowanie, a nie tylko rozpatrzył odwołanie, to jego rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie musiałoby być "z goła" inne od zaskarżonego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko i argumentację zaprezentowane w zaskarżonym rozstrzygnięciu.

W piśmie procesowym z 25 czerwca 2021 r. uczestnicy postępowania wnieśli o oddalenie skargi.

Podnieśli, że zaskarżoną decyzją Wojewoda uchylił decyzję organu pierwszej instancji, którą udzielono nie tylko pozwolenia na dokończenie budowy myjni, lecz de facto dokonano "legalizacji" dotychczas wykonanych robót budowlanych (w tym samowolnie, po wstrzymaniu wykonalności decyzji), do czego organ nie był uprawniony, czym naruszył fundamentalną zasadę działania organów na podstawie prawa (art. 6 k.p.a.). Znaczna bowiem część robót budowlanych została wykonana po wstrzymaniu wykonalności pozwolenia na budowę, co ma istotne znaczenie dla kwalifikacji prawnej tego zakresu robót, bowiem roboty te należy uznać za wykonane w warunkach samowoli budowlanej. Z dokumentacji nie wynikało precyzyjnie i jasno, co stanowi przedmiot robót budowlanych zatwierdzonych w przedmiotowym pozwoleniu na budowę. Ponadto zdaniem uczestników postępowania, w przedmiotowym pozwoleniu na budowę zatwierdzane zostały roboty zrealizowane w sposób istotnie odbiegający od wydanego uprzednio pozwolenia na budowę, to jest z naruszeniem prawa. Przedsięwzięcie zostało wielokrotnie przez inwestora podzielone, co jest niezgodne z art. 33 Prawa budowlanego.

Pismem z 7 października 2021 r. skarżący podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. Skarżący wskazał jednocześnie, że podkreślenia wymaga fakt, iż dysponował on wykonalną decyzją o pozwoleniu na budowę od lutego 2019 r. do października 2019 r., tj. do dnia otrzymania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji i później od wstrzymania wykonania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji z "[...]" (otrzymane 13.11.2019 r.) do uchylenia decyzji Starosty przez Wojewodę "[...]". Chybione są wobec powyższego zarzuty rzekomych nieprawidłowości, czy niezgodności wykonywanych robót z projektami gdy inwestor legitymował się ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę. Chybiony jest również zarzut samowoli budowlanej. Kontrola przeprowadzona 10 marca 2021 r. przez PINB (oględziny) jak i zdjęcia wykonane przez uczestników w dniach 15.01 - 2.02.2021 r. nie potwierdzają tego. Wręcz ustalono, że zdjęcie z 2.02.2021 r. obrazuje sytuację w tym stanie jak w dniu kontroli. Żadne prace po 10 lutego 2021 r., tj. po uchyleniu decyzji Starosty przez Wojewodę nie były prowadzone i wykonywane.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Na wstępie wyjaśnienia wymaga, że sądowa kontrola działalności administracji publicznej ogranicza się do oceny zgodności zaskarżonego aktu lub czynności

z prawem. Wynika to z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz. U z 2021 r., poz. 137).

Sąd administracyjny, kontrolując zgodność zaskarżonego rozstrzygnięcia

z prawem, nie rozstrzyga merytorycznie o zgłoszonych przez stronę żądaniach,

a jedynie w przypadku stwierdzenia, iż zaskarżony akt został wydany z naruszeniem prawa uchyla go lub stwierdza jego nieważność.

Nadto wskazania wymaga, że sąd orzeka na podstawie akt sprawy

co wynika z treści art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U z 2019 r., poz. 2325 – zwanej w dalszym ciągu uzasadnienia jako p.p.s.a.). Sąd rozstrzygając sprawę nie jest też związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Wskazać również należy, że przedmiotowa skarga została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 15 zzs4 ust. 3 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.), wobec uznania za konieczne rozpoznania sprawy w związku z obowiązkiem terminowego rozpoznania spraw, istnieniem zagrożenia dla życia i zdrowia stron oraz brakiem możliwości przeprowadzenia rozprawy na odległość.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm., dalej: Pb) decyzja o pozwoleniu na budowę wygasa, jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy niż 3 lata. Natomiast zgodnie z art. 37 ust. 2 Pb w przypadku określonym w ust. 1 albo stwierdzenia nieważności albo uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę - rozpoczęcie albo wznowienie budowy może nastąpić po wydaniu decyzji o pozwoleniu na budowę, o której mowa w art. 28 ust. 1. Decyzję o pozwoleniu na budowę wydaje się również w przypadku zakończenia robót budowlanych. Punkt 3 tego artykułu stanowi, że w przypadku, o którym mowa w art. 36a ust. 2, wznowienie budowy może nastąpić po wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych, o której mowa w art. 51 ust. 4 Pb.

Sąd podziela stanowisko Wojewody, zgodnie z którym decyzja o pozwoleniu na budowę - rozpoczęcie albo wznowienie budowy wydawana jest na zasadach ogólnych, po spełnieniu wymogów określonych w art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 1 i 2, art. 34 oraz art. 35 Pb. Zgodnie z art. 28 ust. 1 Pb roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. Z kolei w myśl art. 34 ust. 4 Pb projekt budowlany podlega zatwierdzeniu w decyzji o pozwoleniu na budowę. Zaś art. 34 ust. 5 ustawy stanowi, że inwestor spełniający warunki do uzyskania pozwolenia na budowę, może żądać wydania odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, poprzedzającej wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Nieodłączną częścią decyzji o udzieleniu pozwolenia na budowę jest zatwierdzenie projektu budowlanego. Ustawodawca od zasady tej przewidział tylko jeden wyjątek: decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego wydana już została uprzednio. Z kolei art. 37 ust. 3 Pb wskazuje, że w przypadku o którym mowa w art. 36a ust. 2 Pb (uchylenia przez organ administracji architektoniczno-budowlanej decyzji o pozwoleniu na budowę na skutek wydania przez organ nadzoru budowlanego, wobec stwierdzenia istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego, decyzji nakładającej obowiązek sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego zamiennego) - wznowienie budowy może nastąpić po wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych, o której mowa w art. 51 ust. 4. Stosownie do tej regulacji organ nadzoru budowlanego wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowlanych albo - jeżeli budowa została zakończona - o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego.

Przede wszystkim rację ma organ II instancji wskazując, że w sytuacji, gdy pozwolenie na budowę zostało uchylone po wykonaniu w całości lub w części obiektu budowlanego powstaje stan, w którym wykonane roboty budowlane nie mają oparcia w legalnie istniejącej dokumentacji. Dlatego też decyzja o pozwoleniu na budowę wydawana w trybie art. 37 ust. 2 pkt 2 Pb winna zatwierdzać projekt budowlany dla całego zakresu robót objętych wnioskiem o pozwolenie na budowę, w tym również już zrealizowanych, gdyż nie może istnieć legalnie obiekt budowlany bez zatwierdzonego projektu budowlanego.

Tymczasem w sprawie niniejszej pomimo wezwania inwestora postanowieniem organu I instancji z "[...]" do nadesłania projektu budowlanego dla całego zamierzenia budowlanego zgodnie z art. 34 ust. 2 i 3 Pb oraz rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, projekt ten nie spełnił tych wymogów.

Sąd podziela stanowisko organu odwoławczego, że z przedłożonego do zatwierdzenia projektu budowlanego nie można wywnioskować, jakie roboty budowlane zostały już wykonane na podstawie jakich decyzji o pozwoleniu na budowę oraz jakie roboty wymagają jeszcze dokończenia budowy myjni.

W tym miejscu wskazać należy, że projekt zagospodarowania działki nie wskazuje dokładnie jakie roboty budowlane zostały już wykonane, a jakie jeszcze roboty pozostały do wykonania. W projekcie zaznaczono jedynie, że na działce istnieje doziemna instalacja kanalizacji deszczowej oraz skarpy z podanym maksymalnym stosunkiem nachylenia zgodnie z decyzją organu I instancji z "[...]".

Tymczasem w aktach administracyjnych znajdują się jeszcze dwa projekty budowlane zawierające również projekty zagospodarowania działki. Projekt budowlany zatwierdzony decyzją z "[...]" obejmuje również wskazaną inwestycję. Dodatkowo projekt budowlany dotyczący budowy instalacji kanalizacji deszczowej, skarp zabezpieczających oraz ogrodzenia również odnosi się w swej treści do spornej działki budowlanej (projekt zatwierdzony decyzją z "[...]"). Ostatnio wymieniony projekt budowlany zawiera projekt zagospodarowania działki z którego wynika, że znaczna część robót budowlanych miała zostać wykonana zgodnie z decyzją z "[...]". Niewątpliwie przez określony czas, tj. od lutego 2019 r. do października 2019 r., tj. do dnia otrzymania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji i później od wstrzymania wykonania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji z dnia "[...]" (otrzymanej przez inwestora 13 listopada 2019 r.) do uchylenia decyzji Starosty przez Wojewodę "[...]" skarżący dysponował wykonalną decyzją o pozwoleniu na budowę. Akta sprawy wskazują jednocześnie, że przynajmniej w części tego okresu roboty budowlane były wykonywane (zdjęcia oraz decyzje organów nadzoru budowlanego znajdujące się w aktach sprawy). Mając powyższe na uwadze przyjąć trzeba, że także ostatni z przedłożonych projektów budowlanych winien jednoznacznie określać jakie roboty zostały już wykonane, a jakie jeszcze pozostały do wykonania. Ażeby całość wykonanych robót była legalna, pozwolenie na budowę musi obejmować wszystkie wykonane roboty, w tym w szczególności te, które zostały wykonane w oparciu o uchyloną wcześniej decyzję o pozwoleniu na budowę (w niniejszej sprawie decyzja z "[...]"). W ocenie Sądu w sprawie niniejszej warunek ten nie został spełniony pomimo wezwania inwestora przez organ I instancji do uzupełnienia projektu budowlanego w tym zakresie.

Dodatkowo należy również wskazać, że pomiędzy projektami budowlanymi opisanymi wyżej występują istotne różnice, np. w odniesieniu do rzędnych terenu – projekt zatwierdzony decyzją z "[...]" (rzędne 86,1 m.n.p.m.), projekt zatwierdzony decyzją z "[...]" (rzędne 86,7 m.n.p.m.), na tych projektach inaczej jest usytuowany również budynek myjni. Dodatkowo pomiędzy projektami zatwierdzonymi decyzjami z "[...]" i decyzją z "[...]" występują znaczne różnice w usytuowaniu skarpy. Powyższe może wskazywać, że w sprawie nastąpiły istotne odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego z "[...]" i "[...]".

Mając powyższe na uwadze nie można ustalić na podstawie dokumentacji przedłożonej przez inwestora jakie roboty zostały już wykonane, a jakie pozostały jeszcze do realizacji.

Projekt złożony przez inwestora nie spełniał więc wymagań z art. 37 ust. 2 pkt 2 Pb. Zasadnie zatem skarżący został wezwany do jego uzupełnienia. Z uwagi na fakt, że inwestor nie zastosował się do wezwania organu I instancji zawartego w postanowieniu z "[...]", organ odwoławczy zasadnie uchylił decyzję organu I instancji i w oparciu o art. 35 ust. 5 pkt 1 Pb odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Przepis ten stanowi bowiem, że organ administracji architektoniczno-budowlanej wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego i wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w przypadku niewykonania, w wyznaczonym terminie, postanowienia, o którym mowa w ust. 3.

Przyznać także należy rację organowi odwoławczemu, że Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z "[...]" o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie budowy budynku myjni samochodowej wraz z wiatami w sposób niezgodny z przepisami Prawa budowlanego i orzekł o przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Powoduje to, że dalsze postępowanie wyjaśniające organu I instancji nadzoru budowlanego będzie miało istotny wpływ na procedurę dokończenia budowy przedmiotowej myjni.

Z uwagi na powyższe Sąd w niniejszej sprawie nie oceniał zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego spornej inwestycji, gdyż organ II instancji odmówił pozwolenia na budowę z innych przyczyn, nie oceniając zgodności inwestycji z tymże planem. Na obecnym etapie postępowania taka ocena Sądu byłaby przedwczesna.

Ponadto organ odwoławczy wbrew zarzutom skargi orzekł w sprawie merytorycznie do czego uprawniał zgromadzony materiał dowodowy.

Mając powyższe na względzie Sąd, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a. w pkt I uchylił zaskarżoną decyzję. O kosztach postępowania orzeczono w pkt II na podstawie art. 200, art. 205 § 1 p.p.s.a.