Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.) Sędzia WSA Ewa Rojek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 16 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi A. C. na akt Marszałka Województwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie czynności nieuznania odstępstwa od warunków zezwolenia oddala skargę.

Marszałek Województwa aktem z [...] nr [...] skierowanym do A. C. nie uznał za odstępstwo treści zgłoszenia dotyczącego zastosowania zmian w wykonywaniu warunków zezwolenia nr [...] wydanego przez Marszałka Województwa na linię komunikacyjną K. W. – K..

Organ wyjaśnił, że z analizy dokumentu (wiadomości e-mail) wynika, że przewoźnik zamierza wykonywać przewozy niezgodnie z rozkładem jazdy, będącym załącznikiem do ww. zezwolenia (tj: godzina odjazdu z K.. W. do miejscowości K. została dobrowolnie przez przedsiębiorcę zmieniona), argumentując powyższe zapisami art. 15n ustawy dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (j.t. Dz.U. z 2020.1842), dalej: "ustawa o COVID". Ustawodawca ustalił zakres dopuszczalnego odstąpienia od wykonywania przewozów zgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu, poprzez wskazanie, że warunków określonych w zezwoleniu nie stosuje się w przypadku konieczności podjęcia czynności związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 lub braku rentowności wykonywanych przewozów, będącego skutkiem niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności, związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. Zapis ten pozwala m.in. przewoźnikowi na ograniczenie lub zaprzestanie wykonywania przewozów, o ile będzie to uzasadnione ww. przesłankami, a nie samowolne modyfikowanie obowiązujących rozkładów jazdy. Podniósł, że w przypadku konieczności dokonania zmiany godzin odjazdowych przewoźnik winien wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia.

Pismem z 27 sierpnia 2021 r. A. C. wezwała organ do zaprzestania naruszania prawa polegającego na stosowaniu własnej interpretacji zapisów art. 15n ustawy o COVID, która nie jest zgodna z intencją ustawodawcy, a której wyrazem jest nieuznanie odstępstwa polegającego na wprowadzeniu zmian w wykonywaniu zezwolenia. W treści tego pisma skarżąca powołała się na akt z [...] r. nr [...], którym poinformowano ją o braku możliwości uznania odstępstwa.

Pismem z 1 września 2021 r. organ podtrzymał stanowisko wyrażone w akcie z [...] r.

W dniu 6 września 2021 r. A. C. wniosła skargę na akt Marszałka Województwa z [...] nr [...].

Skarżąca przedstawiła przebieg postępowania w sprawie. Wskazując art. 15n ustawy o COVID podniosła, że ustawodawca ww. przepisie ustalił zakres dopuszczalnego odstąpienia od wykonywania przewozów zgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu, poprzez wskazanie, że warunków określonych w zezwoleniu nie stosuje się w przypadku konieczności podjęcia czynności związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 lub braku rentowności wykonywanych przewozów, będącego skutkiem niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności, związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. Przy stosowaniu odstępstwa, o którym mowa w art. 15n ustawy o COVID nie mają zastosowania przepisy Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 10 kwietnia 2012 r. w sprawie rozkładów jazdy. Zdaniem skarżącej sama wykładnia słowna pojęcia "odstępstwo" dopuszcza ich wyłączenie. Przemawia za tym fakt, że sytuacja związana z pandemią jest bardzo dynamiczna w szczególności w zakresie lockdownu" czy częściowego "lockdownu".

Zdaniem strony intencją ustawodawcy w przedmiotowym zakresie jest możliwość reagowania przez przewoźników na wprowadzenie bądź luzowanie kolejnych obostrzeń, które następuje praktycznie z dnia na dzień. Dzięki zgłoszeniu odstępstwa przewoźnik nie musi wnioskować o przeprowadzenie wielomiesięcznego postępowania o zmianę rozkładów jazdy, po których uzyskaniu i tak okazałoby się, że "odstają" od realiów otaczającej rzeczywistości.

Końcowo podniosła, że przewoźnik jasno określając odstępstwo ma możliwość stosowania innych niż określone w zezwoleniu czasów przejazdu pomiędzy poszczególnymi przystankami, zmiany godziny odjazdu, a także zamiany trasy przejazdu poprzez przykładowo ograniczenie ilości przystanków, a także rozpoczęcie kursu nie z przystanku początkowego lecz kolejnego tudzież zakończenia go na przystanku wcześniejszym niż końcowy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Pismem z 1 października 2021 r. skarżąca odniosła się do argumentacji organu przedstawionej w odpowiedzi na skargę, w którym podtrzymała dotychczas przedstawione stanowisko w sprawie.

Marszałek pismem z 7 października 2021 r. odniósł się do stanowiska zaprezentowanego przez skarżącą w piśnie z 1 października 2021 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 137) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Na mocy art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej w skrócie jako: "p.p.s.a.") uwzględnienie skargi następuje w przypadku: naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 1), a także w przypadku stwierdzenia przyczyn powodujących nieważność kontrolowanego aktu (pkt 2) lub wydania tego aktu z naruszeniem prawa (pkt 3). W przypadku uznania, że skarga nie ma uzasadnionych podstaw podlega ona oddaleniu, na podstawie art. 151 p.p.s.a. Stosownie natomiast do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Mając na uwadze wskazane powyżej kryterium legalności, Sąd stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, zaś zaskarżony akt nie narusza prawa. Stan faktyczny ustalony przez organ znajduje potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym. Ustalenia te Sąd w całości podziela, uznając je za niewadliwe.

Przedmiotem kontroli Sądu jest akt Marszała Województwa w sprawie nieuznania odstępstwa od warunków zezwolenia. Istota sporu sprowadza się do możliwości zastosowania w sprawie oraz sposobu interpretacji art. 15n ustawy o COVID przewidującego zastosowanie odstępstwa od warunków udzielonego zezwolenia.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (j.t. Dz. U. z 2019, poz. 2140 z późn. zm.), dalej: "u.t.d. wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych wymaga zezwolenia:

1) w krajowym transporcie drogowym - wydanego, w zależności od zasięgu tych przewozów odpowiednio przez:

a) wójta - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gminy,

b) burmistrza albo prezydenta miasta - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej,

c) burmistrza albo prezydenta miasta, któremu powierzono to zadanie na mocy porozumienia, o którym mowa w art. 4 pkt 7a - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej w granicach określonych w art. 4 pkt 7a lit. a albo lit. b,

d) burmistrza albo prezydenta miasta, będącego siedzibą związku międzygminnego, o którym mowa w art. 4 pkt 7a - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gmin, które utworzyły związek międzygminny,

d1) prezydenta miasta na prawach powiatu, w uzgodnieniu z właściwym starostą ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych przebiegających na obszarze miasta i sąsiedniego powiatu,

e) starostę, w uzgodnieniu z wójtami, burmistrzami lub prezydentami miast właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze powiatu, z wyłączeniem linii komunikacyjnych określonych w lit. a-d1,

f) marszałka województwa, w uzgodnieniu ze starostami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego powiatu, jednakże niewykraczających poza obszar województwa,

g) marszałka województwa właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy, w uzgodnieniu z marszałkami województw właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego województwa.

Z przesłanych akt administracyjnych wynika, że akt Marszałka został wydany na skutek wniosku skarżącej z 19 sierpnia 2021 r. Za podstawę prawną skierowanego do organu wniosku strona przyjęła art. 15n ust. 1 ustawy o COVID. Stosownie do powoływanego wyżej przepisu art. 15n ust. 1 ustawy - warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 u.t.d., nie stosuje się w przypadku:

1) konieczności podjęcia czynności związanych z przeciwdziałaniem COVID-19;

2) braku rentowności wykonywanych przewozów, będącego skutkiem niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności, związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.

Nadto w świetle ust. 2 ww. przepisu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przedsiębiorca jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia odstąpienia od warunków określonych w zezwoleniu przekazać organowi, który udzielił zezwolenia informacje o zastosowanych odstępstwach, a także podać je do publicznej wiadomości, przez ogłoszenia na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach.

Zatem stosownie do powoływanego przez stronę art. 15n ust. 1 pkt 2 ustawy warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 u.t.d., nie stosuje się w przypadku braku rentowności wykonywanych przewozów, będącego skutkiem niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności, związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. W takiej sytuacji przedsiębiorca jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia odstąpienia od warunków określonych w zezwoleniu przekazać organowi, który udzielił zezwolenia informacje o zastosowanych odstępstwach, a także podać je do publicznej wiadomości, przez ogłoszenia na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach (art. 15n ust. 2).

W realiach niniejszej sprawy skarżąca wskazanym wyżej wnioskiem z 19 sierpnia 2021 r. skierowanym do organu poinformowała, że w trybie art. 15n ustawy o COVID zgłasza odstępstwo od warunków udzielonego zezwolenia nr [...] linia komunikacyjna K. W. – K. polegającego na tym, że od 19 sierpnia 2021 r. zamierza wykonywać kurs z K. W. do miejscowości K. od poniedziałku do piątku o godzinie 10.15, zamiast przez siedem dni w tygodniu o godzinie 10.35.

W ten sposób przewoźnik dobrowolnie zmodyfikował warunki udzielonego zezwolenia. Tym samym zmiana godziny odjazdu oraz częstotliwości wykonywanego przejazdu na ww. trasie w efekcie prowadziłaby do zmiany obowiązującego rozkładu jazdy. W tym kontekście zaznaczenia wymaga, że w sytuacji gdy przewoźnik zamierzał dokonać modyfikacji ww. kursu w sposób określony we wniosku z 19 sierpnia 2021 r. powinien wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia nie zaś o udzielenie zgody na odstąpienie od wykonywania przewozów zgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu w trybie art. 15n ustawy o COVID. Tymczasem przewoźnik w sposób instrumentalny potraktował ww. przepis, który nie znajduje zastosowania w realiach podanych we wniosku, albowiem jego dyspozycja pozwala m.in. na ograniczenie lub zaprzestanie wykonywania przewozów nie zaś na modyfikacje ustalonych w zezwoleniu rozkładów jazdy. Uwzględnienie wniosku zgodnie z jego żądaniem przewoźnika powodowałby naruszenie obowiązujących przepisów prawa.

W konsekwencji zdaniem Sądu argumentacja przedstawiona w skardze oraz dalszych pismach skarżącej nie zasługiwała na uwzględnienie. Organ prawidłowo uznał, że nie może zastosować odstępstwa od warunków zezwolenia udzielonego przewoźnikowi.

Pozostałe kwestie podnoszone w toku postępowania w tym m.in. związane z nieuczciwą konkurencją wykraczają poza zakres niniejszego postępowania i w związku z tym nie stanowią jego przedmiotu i wypowiadanie się przez Sąd byłoby niecelowe.

Z powyższych względów skarga jako pozbawiona usprawiedliwionych podstaw podlegała oddaleniu (art. 151 p.p.s.a.).

Sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym, w postępowaniu uproszczonym, stosownie do art. 119 pkt 2 p.p.s.a.