Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki Sędziowie: WSA Inga Gołowska (spr.) WSA Waldemar Michaldo po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 marca 2021r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] stycznia 2021r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy posiadaczowi chryzantem skargę oddala.

I.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]stycznia 2021r. nr [...], Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. , po rozpoznaniu odwołania S. O. od decyzji Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w P. z dnia [...] grudnia 2020r. nr [...] w sprawie pomocy posiadaczowi chryzantem w pełnej fazie dojrzałości przeznaczonych do sprzedaży będącemu mikroprzedsiębiorstwem, małym albo średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 702/2014, któremu zagraża utrata płynności finansowej w związku z ograniczeniami na rynku spowodowanymi epidemią COVID-19, działając na podstawie art. 138§1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U z 2020r. poz. 256 ze zm. dalej-K.p.a.) w zw z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2008r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (tekst jedn. Dz. u z 2019r. poz. 1505 ze zm.) -utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Jak wynika z zaskarżonej decyzji i akt administracyjnych sprawy, do Biura Powiatowego w P., wpłynął w dniu [...] listopada 2020r. wniosek S. O. o przyznanie pomocy dla posiadaczy chryzantem, mającej charakter pomocy publicznej w rolnictwie. Ilość chryzantem doniczkowych deklarowanych do pomocy wynosiła 918 i były one przechowywane pod adresem [...], [...].

W dniu 10 listopada 2020r. w miejscu przechowywania chryzantem (w obecności strony) przeprowadzono oględziny i nie stwierdzono chryzantem zadeklarowanych przez wnioskodawcę. Wnioskodawca poinformował kontrolujących o nieodpłatnym przekazaniu chryzantem potrzebującym instytucjom (nie okazano potwierdzenia takiego przekazania). Zaznaczono, że kwiaty mogły znajdować się na wyjeżdżającym z miejsca kontroli samochodzie dostawczym.

W dniu 10 listopada 2020r. do organu I instancji, wpłynęło zgłoszenie zamiaru odbioru chryzantem wystosowane przez Ochotniczą Straż Pożarną W. -preferowaną ilość kwiatów określono w zgłoszeniu na 1000 sztuk a miejsce odbioru-C. . W tym samym dniu do organu I instancji wpłynęło potwierdzenie liczby chryzantem odebranych przez O. (przekazane przez wnioskodawcę), liczbę odebranych kwiatów (905 sztuk chryzantem doniczkowych) a datę odbioru wskazano 10 listopada 2020r.

Do organu I instancji wpłynęło w dniu 14 grudnia 2020r. pismo Prezesa O. , potwierdzające odbiór 918 chryzantem wnioskodawcy, które zostały przywiezione do siedziby OSP a następnie rozwiezione przez OSP w szereg miejsc celem udekorowania (m.in. w związku ze Świętem Niepodległości). Analogiczne pismo przekazał do organu wnioskodawca.

Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P., decyzją z dnia [...] grudnia 2020r. nr [...], odmówił wnioskodawcy żądanych płatności z uwagi na brak udziału kierownika Biura przy przekazywaniu chryzantem organizacji pozarządowej, który to organ powinien wskazać miejsce odbioru chryzantem.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji zarzucając, że organ błędnie przyjął, iż niezbędny jest udział organu przy przekazywaniu chryzantem organizacji pozarządowej, brak uwzględnienia przekazania kwiatów OSP, spełnienia wymogów z rozporządzenia przez obierającego kwiaty, braku uwzględnienia braku jednoznacznych informacji rozpowszechnianych przez ARiMR odnośnie wskazywania przez organy ARiMR miejsca odbioru chryzantem.

W pisemnych motywach zaskarżonej decyzji organ II instancji podał, że podstawowe warunki przyznania płatności istotnych w sprawie (oraz konsekwencje ewentualnych nieprawidłowości w tym zakresie) reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 2015r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobów realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U z 2015r. poz. 187 ze zm. dalej-rozporządzenie dot. szkód oraz rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE.L193.1).

Przepisem najważniejszym dotyczącym pomocy, której dot. sprawa był §13 za rozporządzenia dot. szkód wedle, którego:

1. Agencja udziela pomocy finansowej na realizację innych zadań wynikających z polityki państwa w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi i rynków rolnych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 6, posiadaczowi co najmniej:

1) 50 sztuk chryzantem doniczkowych w fazie pełnej dojrzałości przeznaczonych do sprzedaży według stanu na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, lub

2) 200 sztuk chryzantem ciętych w fazie pełnej dojrzałości przeznaczonych do sprzedaży według stanu na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2

- będącemu mikroprzedsiębiorstwem, małym albo średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 702/2014, któremu zagraża utrata płynności finansowej w związku z ograniczeniami na rynku rolnym spowodowanymi epidemią COVID-19.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest przyznawana na prawidłowo wypełniony i kompletny wniosek posiadacza chryzantem, w którym zgłasza Agencji liczbę posiadanych w dniu złożenia wniosku chryzantem doniczkowych lub ciętych w fazie pełnej dojrzałości, których nie sprzedał w związku z ograniczeniami na rynku rolnym spowodowanymi epidemią COVID-19.

3. We wniosku, o którym mowa w ust. 2, podaje się również:

1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres posiadacza chryzantem ubiegającego się o pomoc;

2) numer identyfikacyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (numer PESEL) albo numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza chryzantem ubiegającego się o pomoc, a w przypadku osób fizycznych nieposiadających numeru PESEL - numer paszportu albo innego dokumentu stwierdzającego tożsamość;

3) numer identyfikacyjny posiadacza chryzantem ubiegającego się o pomoc nadany w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, jeżeli został nadany;

4) numer telefonu oraz adres poczty elektronicznej posiadacza chryzantem ubiegającego się o pomoc;

5) miejsce przechowywania zgłoszonych chryzantem;

6) oświadczenie, że posiadacz chryzantem ubiegający się o pomoc jest mikroprzedsiębiorstwem, małym albo średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 702/2014, któremu zagraża utrata płynności finansowej w związku z ograniczeniami na rynku rolnym spowodowanymi epidemią COVID-19;

7) inne oświadczenia posiadacza chryzantem ubiegającego się o pomoc związane z wnioskowaną pomocą.

4. W przypadku gdy posiadacz chryzantem nie posiada numeru, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, składa wniosek o wpis do ewidencji producentów, o której mowa w przepisach o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności.

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się:

1) do dnia 6 listopada 2020r.;

2) do kierownika biura powiatowego Agencji właściwego ze względu na miejsce przechowywania zgłoszonych chryzantem;

3) na formularzu udostępnionym przez Agencję.

6. Agencja ogłasza na swojej stronie internetowej informację o możliwości odbioru chryzantem przez organizacje pozarządowe, jednostki samorządu terytorialnego lub inne instytucje publiczne.

7. Podmioty i instytucje, o których mowa w ust. 6, zgłaszają zamiar odbioru chryzantem, wskazując w nim liczbę chryzantem, z wyszczególnieniem liczby chryzantem doniczkowych i ciętych, które zamierzają odebrać.

8. W zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 7, podaje się również:

1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu lub instytucji, o których mowa w ust. 6;

2) numer telefonu oraz adres poczty elektronicznej podmiotu lub instytucji, o których mowa w ust. 6;

3) preferowane miejsce i termin odbioru chryzantem doniczkowych lub ciętych.

9. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 7, składa się:

1) do dnia 12 listopada 2020r.;

2) do kierownika biura powiatowego Agencji właściwego ze względu na miejsce preferowanego odbioru chryzantem;

3) na formularzu udostępnionym przez Agencję.

10. W przypadku złożenia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7, kierownik biura powiatowego Agencji wskazuje miejsce odbioru chryzantem oraz informuje niezwłocznie posiadacza chryzantem o zamiarze odbioru jego chryzantem przez podmiot lub instytucję, o których mowa w ust. 6.

11. Posiadacz chryzantem odbiera na piśmie lub w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne potwierdzenie liczby chryzantem, z wyszczególnieniem liczby chryzantem doniczkowych i ciętych, odebranych przez podmioty i instytucje, o których mowa w ust. 6.

12. Chryzantemy nieodebrane w terminie do dnia 16 listopada 2020r. przez podmioty i instytucje, o których mowa w ust. 6, ich posiadacz oddaje niezwłocznie jako bioodpady podmiotowi zajmującemu się, zgodnie z przepisami o odpadach, zbieraniem lub przetwarzaniem odpadów lub podmiotowi wskazanemu przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na jego stronie internetowej, odbierając od tych podmiotów na piśmie lub w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne potwierdzenie liczby chryzantem, z wyszczególnieniem liczby chryzantem doniczkowych i ciętych, odebranych jako bioodpady.

13. Posiadacz chryzantem składa do kierownika biura powiatowego Agencji, w terminie do dnia 30 listopada 2020r., potwierdzenia odbioru, o których mowa w ust. 11 i 12, a posiadacz chryzantem prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą składa również oświadczenia i zaświadczenia dotyczące pomocy de minimis określone w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

14. Pomoc, o której mowa w ust. 1, ustala się w wysokości iloczynu liczby chryzantem oddanych podmiotom lub instytucjom, o których mowa w ust. 6, i podmiotom, o których mowa w ust. 12, oraz stawki pomocy.

15. Stawka pomocy, o której mowa w ust. 14, wynosi w przypadku:

1) chryzantemy doniczkowej - 20 zł za sztukę;

2) chryzantemy ciętej - 3 zł za sztukę.

16. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana posiadaczowi chryzantem w terminie do dnia 31 grudnia 2020r. na podstawie dokumentów złożonych przez posiadacza chryzantem zgodnie z ust. 13.

17. Pomoc, o której mowa w ust. 1, w przypadku posiadaczy chryzantem prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, ma charakter pomocy de minimis i jest udzielana zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Organ zaznaczył, że najważniejsze okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że:

-wnioskodawca zadeklarował we wniosku 918 chryzantem doniczkowych i jednoznacznie określił miejsce ich przechowywania,

-podczas inspekcji terenowej w dniu 10 listopada 2020r. nie stwierdzono tych roślin w miejscu wskazanym przez wnioskodawcę,

-w dniu 10 listopada 2020r. do organu I instancji wpłynęło zgłoszenie zapotrzebowania i potwierdzenie odbioru 918 sztuk chryzantem przez OSP W. .

Deklarowane, niesprzedane chryzantemy mogły być przekazane do utylizacji po 16 listopada 2020r. jeżeli wcześniej, kierownik biura powiatowego ARiMR nie wskazał miejsca właściwego ich odbioru organizacji pozarządowej -§13za ust. 10 rozporządzenia).

Wnioskodawca składając wniosek, zobowiązał się do niezwłocznego informowania na piśmie ARiMR o każdym fakcie, który może mieć wpływ na nienależne lub nadmierne przyznanie płatności a także o każdej zmianie, która nastąpi w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia przyznania pomocy, niezwłocznej aktualizacji danych itp.

Wnioskodawca nie przekazał prawidłowo, zadeklarowanych do płatności kwiatów organizacji pozarządowej. Brak prawidłowego przekazania przez wnioskodawcę chryzantem organizacji pozarządowej polegał na naruszeniu §13za ust. 10 rozporządzania. Kierownik Biura Powiatowego, wskazuje miejsce odbioru chryzantem oraz informuje niezwłocznie posiadacza chryzantem o zamiarze odbioru jego chryzantem przez podmiot lub instytucję pozarządową. Regulacja ta wynika z przepisów powszechnie obowiązującego prawa, jest konkretna i jednoznaczna a w takiej sytuacji wnioskodawca nie może skutecznie zasłaniać się niewiedzą czy też powoływaniem się na materiały promujące wsparcie związane z chryzantemami zamieszczone przez ARiMR na portalach społecznościowych.

Wnioskodawca samodzielnie zadecydował jakiej instytucji przekazać kwiaty zadeklarowane do pomocy oraz samodzielnie zadecydował kiedy i w jaki sposób dokonać tego przekazania. Takie działanie w praktyce uniemożliwiło weryfikację przez ARiMR ilości, rodzaju i jakości kwiatów zadeklarowanych do płatności przez wnioskodawcę. Przez tak szybkie pozbycie się roślin przez wnioskodawcę, inspekcja skierowana na oględziny miejsca przechowywania kwiatów wskazanego we wniosku przez wnioskodawcę, już tych kwiatów nie zastała. Kwiaty były już załadowane na samochód rozwożący je do podmiotów odbierających. Wyjeżdzający pojazd z posesji, nie został zatrzymany przez wnioskodawcę co uniemożliwiło ustalenie ilości i jakości oraz własności kwiatów. Kontrolerzy nie zostali od razu poinformowani o sytuacji mimo takiego obowiązku wnioskodawcy.

Udział organów ARiMR przy przekazywaniu kwiatów organizacjom pozarządowym i podobnym podmiotom jest niezbędny. Brak pośrednictwa organów ARiMR pozbawia pewności wnioskodawcę co do rzeczywistego spełnienia przez odbiorcę kwiatów przymiotów uprawniających do odbioru tych kwiatów w ramach pomocy dot. chryzantem. Nieuwzględnienie pośredniczącej roli organów ARiMR przy przekazywaniu chryzantem między organizacjami a wnioskodawcami jest naruszeniem regulacji dot. wsparcia związanego z niesprzedanymi (w związku z COVID-19) chryzantemami. Tolerowanie tej sytuacji w przypadku wnioskodawcy byłoby niesprawiedliwe wobec wnioskujących o to samo wsparcie ale stosujących się do wszystkich regulacji dot. tego wsparcia. Wnioskodawca ewidentnie przedwcześnie zajął się rozdysponowaniem swoich chryzantem bezprawnie wyręczając w tej mierze organy ARiMR. Taka sytuacja oznaczała również brak wywiązania się z zobowiązania do niezwłocznego informowania ARiMR o każdej zmianie i fakcie mogącym mieć wpływ na wysokość płatności przysługujących wnioskodawcy.

Odbierający w tym samym dniu (10 listopada 2020r.) sporządził zarówno zgłoszenie do ARiMR o możliwości odbioru chryzantem jak i potwierdzenie ich odbioru od wnioskodawcy i w tym samym dniu trafiły one do organu I instancji.

Organ wskazał, że wsparcie za kwiaty przekazane jako bioodpady i na cele dekoracyjne przysługiwałoby stronie w takiej samej wysokości.

II.

W skardze do Sądu na ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. wniósł S. O. zarzucając naruszenie:

1.art. 7 w zw z art. 77§1, w zw z art. 107§3 K.p.a. poprzez niepodjęcie wszystkich niezbędnych czynności i nierozpatrzenie zebranego w sprawie materiału dowodowego skutkujące błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na stwierdzeniu, iż skarżący nie posiadał w dniu kontroli zgłoszonej we wniosku o udzielenie pomocy chryzantem oraz stwierdzeniu, iż część kwiatów znajdowała się na pojeździe odjeżdżającym z posesji skarżącego, pomimo zaniechania podczas kontroli w dniu 10 listopada 2020r. ze strony pracowników organu przeliczenia ilości chryzantem znajdujących się na samochodzie dostawczym na posesji odwołującego oraz braku przyjęcia oświadczenia ze strony odwołującego czyją własnością są przedmiotowe kwiaty, mimo istnienia możliwości rozwiania przedmiotowych wątpliwości oraz poprzestaniu na sporządzeniu notatki służbowej z przekazanej informacji o chryzantemach znajdujących się na samochodzie dostawczym zamiast sprostowania protokołu, przy jednoczesnym uznaniu przez organ, iż kwiaty miały znajdować się na wyjeżdżającym z posesji pojeździe, pomimo iż podczas kontroli pojazd dostawczy z kwiatami stał zaparkowany -nigdzie nie odjeżdżał i osoby kontrolujące zaniechały przeliczenia ilości chryzantem z uwagi na brzydką pogodę,

2.naruszenie prawa tj. §13za ust. 10 rozporządzenia poprzez jego błędną interpretację i uznanie, iż potwierdzony fakt przekazania posiadanych przez skarżącego chryzantem organizacji pozarządowej-Ochotniczej Straży Pożarnej we W. jest niewystarczający do przyznania pomocy finansowej jedynie z uwagi na brak wskazania przez kierownika biura powiatowego ARiMR miejsca odbioru chryzantem, pomimo faktu, iż wskutek zgłoszenia przez organizację pozarządową odebrane przez uprawniony podmiot, a następnie przedmiotowymi kwiatami zostały udekorowane miejsca pamięci narodowej, co wyklucza jakikolwiek zamiar oszustwa ze strony odwołującego bowiem kwiaty zostały przekazane bezpłatnie,

3.naruszneie prawa tj. §13za ust. 10 rozporządzenia w zw z ust. 12 rozporządzenia, poprzez zaniechanie interpretacji celowościowej przepisów zgodnie z którymi w przypadku braku wskazania przez kierownika organizacji pozarządowej, która odebrała by przedmiotowe chryzantemy do dnia 16 listopada 2020r. skarżący byłby zmuszony oddać przedmiotowe kwiaty jako bioodpady, co wskazuje na wykładnię celowościową przedmiotowych przepisów których celem był sam fakt udzielenia pomocy finansowej posiadaczom chryzantem, którzy posiadali w istocie kwiaty zgłoszone we wniosku pomocowym, zaś sam proceduralny fakt przekazania kwiatów organizacjom pozarządowym bądź w przypadku braku takiej możliwości przekazania ich na bioodpady stanowi jedynie o sposobie rozporządzenia kwiatami, który nie powinien mieć wpływu na sam fakt udzielenia pomocy finansowej, skoro w przedmiotowym przypadku kwiaty zostały w istocie przekazane na potrzeby Ochotniczej Straży Pożarnej, która to jednostka spełniła warunki rozporządzenia,

4. naruszenie prawa tj. §13za ust. 7 rozporządzenia, poprzez pominięcie faktu, iż Ochotnicza Straż Pożarna we W. , która odebrała od skarżącego przedmiotowe kwiaty w ilości 918 sztuk w istocie dopełniła wymogu zgłoszenia zamiaru odbioru chryzantem a tym samym było podmiotem uprawnionym do odbioru przedmiotowych kwiatów, na co wskazuje zebrany w sprawie materiał dowodowy,

5. naruszenie prawa tj. §13za ust. 6 rozporządzenia, poprzez błędną jego interpretację wskazująca identycznie jak na ogłoszeniach ARiMR na stronie Facebook, iż Agencja ogłasza na swojej stronie internetowej informacje o możliwości odbioru chryzantem przez organizacje pozarządowe, jednostki samorządu terytorialnego lub inne instytucje publiczne, co wskazywało na rozumienie, iż posiadacz chryzantem po złożeniu stosownego wniosku o pomoc finansową mógł dokonać przekazania chryzantem na rzecz wskazanych jednostek w tym ochotniczych straży pożarnych, jeżeli dany podmiot dokonał zgłoszenia zapotrzebowania na kwiaty, bowiem w przedmiotowym wpisie na stronie Agencji była mowa o odbiorze chryzantem przez organizacje pozarządowe, zaś jedynym wymogiem z przedmiotowego postu była potrzeba uzyskania od organizacji pozarządowej potwierdzenia odbioru kwiatów, co w realiach niniejszej sprawy zostało przez odwołującego zachowane.

Wskazując na powyższe na zasadzie art. 145§1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a. wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz decyzji organu I instancji i przyznanie pomocy skarżącemu zgodnie z wnioskiem ewentualnie uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji albowiem rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części z uwagi na brak przeprowadzenia zgłoszonych w sprawie dowodów.

Wniesiono także o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych oraz dopuszczenie i przeprowadzenie na podstawie art. 106§3 p.p.s.a. dowodu z wpisu ARiMR w K. na swoim profilu FB z dnia 4 listopada 2020r. (w aktach sprawy) wskazujące na fakt, iż kwiaty należy przekazać na rzecz m.in. organizacji pozarządowych, które zgłosiły zamiar odbioru chryzantem bez wskazania, iż należy oczekiwać na wyznaczenie przez kierownika biura powiatowego ARiMR zamiaru odbioru kwiatów przez organizacje pozarządowe, co wprowadziło w błąd odwołującego.

Uzasadniając skargę jej autor zakwestionował poczynione przez organ ustalenia faktyczne w sprawie oraz podniósł, że organ na swoim portalu społecznościowym dokonał błędnego pouczenia o trybie udzielania pomocy zatem winien wziąć odpowiedzialność za te działania.

Odpowiadając na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o jej oddalenie.

III.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie Sąd orzekał na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs? ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r. poz. 374 ze zm., zwanej dalej ustawą o COVID) w zw. z §1 pkt 1 i 2 zarządzenia Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 października 2020r. nr 61/2020 w sprawie odwołania rozpraw oraz wstrzymania przyjmowania interesantów i ograniczenia obsad kadrowych w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w K. w związku z istotnym zagrożeniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2. Wskazane zarządzenie Prezesa WSA w K. zostało wydane w związku z intensyfikacją rozwoju epidemii i wprowadzeniem dodatkowych ograniczeń, nakazów i zakazów związanych z objęciem miasta na prawach powiatu K., będącego siedzibą tut. Sądu, obszarem czerwonym, o którym mowa w §1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020r. poz. 1758 ze zm.). Na mocy ww. przepisów zarządzenia Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dniem 17 października 2020r. odwołano rozprawy, utrzymując działalność orzeczniczą Sądu w trybie rozpoznawania spraw na posiedzeniach niejawnych.

Zgodnie z ww. art. 15zzs? ust. 3 ustawy o COVID, przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego, jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a przeprowadzenie wymaganej przez ustawę rozprawy mogłoby wywołać nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób w niej uczestniczących i nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Na posiedzeniu niejawnym w tych sprawach sąd orzeka w składzie trzech sędziów. Zdaniem Sądu, skierowanie niniejszej sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym umożliwiło rozstrzygnięcie sprawy bez szkody dla jej wyjaśnienia, przeciwdziałając jednocześnie stanowi przewlekłości postępowania. Przy tym wyjaśnić należy, że rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym nie prowadzi do pominięcia argumentacji skarżącej, bowiem podnoszone przez nią argumenty, podobnie jak argumenty skarżonego organu, były wnikliwie rozważane przez Sąd w oparciu o akta sprawy oraz złożoną skargę i odpowiedź na nią.

Odnośnie kwestii możliwości przeprowadzenia rozprawy na odległość przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie jej z jednoczesnym bezpośrednim przekazem dźwięku i obrazu zgodnie z art. 15zzs? ust. 2 i 3 ustawy z dnia 3 marca 2020r. wyjaśnić należy, że przeprowadzenie takiej rozprawy nie jest możliwe, gdyż tut. Sąd nie dysponuje odpowiednim zapleczem technicznym umożliwiającymi przeprowadzenie rozprawy w formie "on line".

W dalszej kolejności należy przypomnieć, iż stosownie do brzmienia art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2021r. poz. 137, ze zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Z tego też powodu, w postępowaniu sądowym nie mogą być brane pod uwagę argumenty natury słusznościowej czy celowościowej. Badana jest wyłącznie legalność aktu administracyjnego, czyli prawidłowość zastosowania przepisów prawa do zaistniałego stanu faktycznego, trafność wykładni tych przepisów oraz prawidłowość zastosowania przyjętej procedury.

Stosownie do art. 134§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019r. poz. 2325, ze zm., dalej-p.p.s.a.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a, który nie miał w sprawie zastosowania.

Na zasadzie art. 145§1 pkt 1 p.p.s.a., uwzględnienie skargi na decyzję następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b) lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c). W przypadku braku wskazanych uchybień, jak również braku przyczyn uzasadniających stwierdzenie nieważności aktu bądź stwierdzenia wydania go z naruszeniem prawa (art. 145§1 pkt 2 i pkt 3 p.p.s.a.), skarga podlega natomiast oddaleniu, na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Przeprowadzona przez Sąd, według wskazanych wyżej kryteriów, kontrola legalności zaskarżonej decyzji, a także - z mocy art. 135 p.p.s.a. - poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, wykazała, że akty te nie naruszają prawa w stopniu uzasadniającym ich uchylenie. Sąd nie stwierdził nieprawidłowości zarówno co do ustalenia stanu faktycznego sprawy, jak i w zakresie zastosowania do niego przepisów prawa.

Podkreślić również należy, że sąd administracyjny nie ustala stanu faktycznego, a jedynie wskazuje, które ustalenia organu zostały przez niego przyjęte, a które nie (p. uchwała NSA z 15 lutego 2010r., sygn. akt: II FPS 8/09). Zatem oceniając stan faktyczny ustalony przez organ, Sąd przyjął za podstawę rozstrzygnięcia ustalenia faktyczne poczynione przez organ administracji publicznej albowiem stan faktyczny został ustalony z zachowaniem reguł procedury administracyjnej. Ustalony w postępowaniu administracyjnym stan faktyczny stał się stanem faktycznym przyjętym przez Sąd.

W ocenie Sądu, postępowanie wyjaśniające zostało przeprowadzone prawidłowo, ustalenia organów nie pozostawiają wątpliwości, a ocena dokonana na podstawie przyjętych ustaleń znajduje umocowanie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Z tego powodu Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze zakres zaskarżenia decyzji Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K., zakreślając ramy prawne rozpoznawanej sprawy, wskazać należy, że przepisy prawa materialnego znajdujące zastosowanie przy udzielaniu pomocy finansowej rolnikom, zawarte są zarówno w aktach prawa krajowego jak i w aktach prawa unijnego. Tym samym, określenie warunków koniecznych, których spełnienie jest niezbędne przy ubieganiu się o przyznanie pomocy z tego tytułu, wymaga odwołania się do obu rodzajów aktów prawnych.

Zgodnie z art. 4 i nast. ustawy z dnia 9 maja 2008r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji, podmiotem właściwym w sprawach szeroko rozumianego wpierania rolnictwa i obszarów wiejskich jest Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W art. 4 ust. 6 ustawy o ARiMR, prawodawca krajowy zawarł delegację ustawową, stosownie do której szczegółowe zasady realizacji powierzonych Agencji zadań dookreślają przepisy wydanego przez Radę Ministrów rozporządzenia.

Korzystając z powyższej delegacji, Rada Ministrów wydała ww. rozporządzenie. Zgodnie z brzmieniem §13za, Agencja udziela pomocy finansowej na realizację innych zadań wynikających z polityki państwa w zakresie rolnictwa i rozwoju wsi, o której mowa w §2 ust. 1 pkt 6, posiadaczowi co najmniej: 50 sztuk chryzantem doniczkowych w fazie pełnej dojrzałości przeznaczonych do sprzedaży według stanu na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, lub 200 sztuk chryzantem ciętych w fazie pełnej dojrzałości przeznaczonych do sprzedaży według stanu na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, jednocześnie będącemu mikroprzedsiębiorstwem, małym albo średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz.UE.L193.1); dalej: "rozporządzenie nr 702/2014", któremu zagraża utrata płynności finansowej w związku z ograniczeniami na rynku rolnym spowodowanymi epidemią COVID-19.

W tym miejscu wskazać należy, że postępowanie przed organami ARiMR regulowane jest w art. 10a ust. 1 ustawy o ARiMR. Stosownie do tej regulacji, jeżeli przepisy ustawy lub przepisy odrębne nie stanowią inaczej, do postępowań w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem art. 7, art. 9, art. 10, art. 75§1, art. 77§1 oraz art. 81. Zasadniczo zatem w postępowaniu organy ARiMR nie stosują tych przepisów K.p.a., które nakładają na nie obowiązek podejmowania z urzędu wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia sprawy. W postępowaniach tych inicjatywa dowodowa pozostawiona jest, co do zasady, stronie. W ocenie Sądu, nie doszło zatem do zarzucanego naruszenia art. 7, art. 77§ 1 K.p.a. z tej przyczyny, że stosowanie tych przepisów zostało wprost wyłączone na podstawie przepisu art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 2008r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Wbrew zarzutom skarżącego organy właściwie ustaliły stan faktyczny oraz wskazały mające w sprawie zastosowanie przepisy prawa. Dokonując analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w uzasadnieniach decyzji, organy wyczerpująco wyjaśniły podjęte rozstrzygnięcie, opierając argumentację na zgromadzonym materiale dowodowym, odwołując się do wniosku o udzielenie pomocy finansowej oraz ustaleń poczynionych w trakcie kontroli u wnioskodawcy.

Organy, stosownie do wymogów art. 107§3 K.p.a., przedstawiły w decyzji szczegółowe uzasadnienie faktyczne i prawne podjętego rozstrzygnięcia, wyjaśniając jego motywy. Odnotowania wymaga, że organ odwoławczy odniósł się też do zarzutów odwołania i zajął w tym zakresie trafne stanowisko.

Organy w sposób wyczerpujący rozpatrzyły materiał dowodowy w zakresie potrzebnym do rozstrzygnięcia, zaś dokonanie innej niż przedstawiona w skardze i w odwołaniu wykładni zastosowanych przepisów prawa materialnego, nie świadczy o naruszeniu przepisów procesowych, w tym zasady swobodnej oceny dowodów.

Organy I i II instancji zasadnie wskazały, iż w okolicznościach sprawy, wnioskodawca samodzielnie, z pominięciem ARiMR rozdysponował posiadane chryzantemy. Przepisy prawa odnoszące się do tego rodzaju pomocy zawarte w §13za, są przepisami bezwzględnie obowiązującymi i z ich treści nie wynika, by wnioskodawca, ubiegający się o pomoc publiczną mógł ją otrzymać z pominięciem warunków wynikających z tej regulacji prawnej. Przepis ten wyraźnie, wprost i jednoznacznie przewiduje partycypację ARiMR w procesie przekazywania chryzantem. Ustawodawca nie dopuścił takiej możliwości by pomoc publiczna a to konkretne środki finansowe wypłacane beneficjentowi były przekazywane bez jakiejkolwiek weryfikacji działań beneficjenta tej pomocy.

W sprawie poddanej osądowi, jak wynika z ustaleń faktycznych, które nie są kwestionowane przez skarżącego w tym zakresie, przekazano kwiaty organizacji pozarządowej (OSP we W. ) zanim inspekcja ARiMR zdążyła sprawdzić czy te kwiaty są w rzeczywistości, w jakiej ilości i kto jest ich właścicielem. Skarżący nie tylko samodzielnie przekazał kwiaty podmiotowi ale przekazał je do podmiotu, który nie był uzgodniony z ARiMR.

Zasadnie organ podniósł, że brak pośrednictwa ARiMR w praktyce pozbawia pewności wnioskodawcę co do rzeczywistego spełnienia przez odbiorcę kwiatów, przymiotu podmiotu uprawnionego do ich odbioru. Pośrednictwo ARiMR jest niezbędne by zweryfikować nie tylko podmiot przekazujący kwiaty ale także i ten, który je odbiera, gdyż właściwości, przymioty odbiorcy, warunkują wypłacenie pomocy podmiotowi oddającemu kwiaty czyli skarżącemu. Organ musi zatem sprawdzić posiadacza chryzantem i organizację, której przekazano kwiaty tak by finalnie móc wypłacić pomoc skarżącemu.

Działania skarżącego uniemożliwiły wypłatę tej pomocy. Nie można bowiem zapominać, że organ dotujący, wypłacając środki pomocowe zgodnie z przepisami i na warunkach wynikających z tych przepisów działa w reżimie dyscypliny finansów publicznych.

Interpretacja przepisów prawa, którą zaproponował pełnomocnik skarżącego w skardze nie uwzględnia istoty pomocy udzielanej przez ARiMR oraz roli i znaczenia Agencji w wypłacie środków pomocowych. Agencja nie działała ,,uznaniowo" lecz zgodnie z §13za rozporządzenia i nie mogła wypłacić środków skoro u wnioskodawcy nie było chryzantem objętych wnioskiem pomocowym.

Umiejscowienie chryzantem na pojeździe jednoznacznie świadczyło o tym, że były one już przygotowane, spakowane by je gdzieś przekazać. Oznacza to, że skarżący już wcześniej, bez porozumienia a ARiMR przygotował się na przekazanie kwiatów do jakiegoś podmiotu. Zrobił to z pominięciem przepisów prawa tj. §13za. Takie działanie skarżącego nie może zyskać aprobaty.

Co więcej, jak trafnie wskazał organ, odbierający w tym samym dniu (10 listopada 2020r.) sporządził zarówno zgłoszenie do ARiMR o możliwości odbioru chryzantem jak i potwierdzenie ich odbioru od wnioskodawcy i w tym samym dniu trafiły one do organu I instancji. Koincydencja czasowa podjętych czynności wskazuje więc, że były to działania uprzednio zaplanowane z pominięciem ARiMR.

Sąd nie stwierdził w rozpoznawanej sprawie żadnych naruszeń zarówno przepisów prawa materialnego, jak procesowego, w tym §13za rozporządzenia, ani też art. 7,art. 77§1, art. 107§3 K.p.a.

Odnośnie wniosków dowodowych, wskazać należy, że na podstawie art. 106§3 p.p.s.a., sąd może z urzędu lub na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. W niniejszej sprawie brak było podstaw do przeprowadzenia zawnioskowanego dowodu z wpisu na Facebook-u.

Sąd może przeprowadzić dowód z dokumentu na wniosek strony lub z urzędu o ile ma on charakter dowodu uzupełniającego i jego celem jest wyjaśnienie istotnych wątpliwości sprawy i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. Przepis art. 106§3 p.p.s.a. nie określa o jaki dowód z dokumentu w sprawie chodzi, a więc urzędowy (art. 106§5 p.p.s.a. w zw. z art. 244§1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego - dalej w skrócie: k.p.c., czy prywatny (art. 106§5 p.p.s.a. w zw. z art. 245 k.p.c.). Przedmiotem dowodu, który może przeprowadzić sąd administracyjny mogą być zatem dwa rodzaje dokumentów.

W tej sprawie, informacja zawarta na jednej ze stron organu w tym przypadku tej zamieszczonej na portalu internetowym jakim jest Facebook, tzw. post nie jest dokumentem. W myśl art. 106§3 p.p.s.a. przedmiotem postępowania dowodowego przed sądem administracyjnym mogą być jedynie dokumenty.

Ustosunkowując się do wniosku pełnomocnika by na zasadzie art. 145§1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a. Sąd uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz decyzję organu I instancji i przyznał pomoc skarżącemu zgodnie z wnioskiem to godzi się przypomnieć, że w myśl art. 145a§1 p.p.s.a., w przypadku, o którym mowa w art. 145§1 pkt 1 lit. a lub pkt 2 p.p.s.a., jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie decyzji lub postanowienia wskazując sposób załatwienia sprawy lub jej rozstrzygnięcie, chyba że rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu.

Zastosowanie art. 145a§1 p.p.s.a. ma charakter wyjątkowy i ogranicza się wyłącznie do sytuacji uwzględnienia skargi z powodu wydania decyzji z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub stwierdzenia jej nieważności w całości lub w części z przyczyn określonych w art. 156§1 K.p.a. lub w innych przepisach.

W literaturze przedmiotu akcentuje się, że żadne inne wady decyzji (postanowienia), które w świetle postanowień art. 145§1 pkt 1 lit. b i c p.p.s.a. mogą uzasadniać uchylenie zaskarżonej decyzji (postanowienia), nie mogą prowadzić do skorzystania przez sąd z uprawnień z art. 145a§1 p.p.s.a. (por. T. Woś [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod red. T. Wosia, Wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2016, s. 854).

Tymczasem pełnomocnik skarżącego wnosząc o przyznanie skarżącemu pomocy zgodnie z wnioskiem, powołał art. 145§1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. kwestionując ustalenia faktyczne poczynione przez organy w sprawie, co wyklucza zastosowanie art. 145a§1 p.p.s.a.

Sąd nie znalazł powodów do stwierdzenia, że w zaskarżonej decyzji naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy. Sąd nie dopatrzył się wystąpienia okoliczności naruszających prawo i mogących być podstawą wznowienia postępowania. Sąd nie znalazł też przesłanek uzasadniających stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości lub w części.

Z tych względów, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., należało skargę oddalić.