Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 808/06 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z, W., S. W., J. W., J. W. i J. W. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 808/06, odmówił Z. W. oraz S. W. wstrzymania wykonania decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...], w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.

W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, iż w dniu 11 grudnia 2006 r. skarżący wnieśli o "całkowite wstrzymanie zaskarżonego wyroku Ministerstwa Budownictwa na mocy art. 156 § 1 pkt 1 i 2, 157 kpa". W powyższym piśmie Z. W. zaznaczył, "że w tej sprawie występuje wyłącznie w imieniu brata S. W.".

Pismem z dnia 27 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał Z. W. - pełnomocnika S. W. do sprecyzowania, czego dokładnie dotyczy wniosek zawarty w piśmie z dnia 2 grudnia 2006 r.

W odpowiedzi na wezwanie Sądu nadesłane zostało pismo z dnia 5 stycznia 2007 r., w którym ponownie wniesiono o "całkowite wstrzymanie zaskarżonego wyroku (postanowienia) Ministra Budownictwa na mocy art. 156 § 1 pkt 1 i 2, 157 kpa". W tej sytuacji Sąd uznał, że zawarty w piśmie z dnia 2 grudnia 2006 r. (uzupełniony w piśmie z dnia 5 stycznia 2007 r.) wniosek stanowi wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r. w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.

Sąd stwierdził, iż skarżący nie przedstawili żadnych argumentów uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący podnieśli jedynie liczne zarzuty odnoszące się do różnego rodzaju organów i instytucji państwowych oraz ich pracowników.

Ponadto, Sad I instancji zaznaczył, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.). Wskazany przepis art. 17 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. ma wyjątkowy charakter, albowiem przepis ten pozwala na udzielenie w uzasadnionych przypadkach zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe, mimo niezakończenia postępowania wywłaszczeniowego ostateczną decyzją. W takiej sytuacji udzielenie ochrony tymczasowej stronie skarżącej, zwłaszcza w przypadku, gdy nie wykazała ona, że zostały spełnione przesłanki z art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi niweczyłoby cel, jaki przyświecał ustawodawcy przy przyjęciu ustawy, ustanawiającej szczególny reżim prawny przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, w tym także w zakresie reguł prawa i postępowania wywłaszczeniowego.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Z. W. i S. W. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na powyższe postanowienie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. ), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków, spoczywa na stronie.

Mając powyższe na względzie, zgodzić się należy z Sądem I instancji, że w przedmiotowej sprawie we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji skarżący nie wykazali przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Trafnie również zauważył Sąd, iż z uwagi na szczególny charakter rozwiązań przyjętych w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2003 r., nr 80, poz. 721 ze zm.), wstrzymanie wykonania decyzji wydanej w oparciu o art. 17 tej ustawy nastąpić może jedynie wyjątkowo. Powołany przepis w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, umożliwia bowiem zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe mimo niezakończenia postępowania wywłaszczeniowego. Zatem udzielenie ochrony tymczasowej skarżącemu niweczyłoby cel, jaki miał ustawodawca uchwalając ustawę o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, ustanawiającą szczególny reżim prawny przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, w tym także w zakresie postępowania wywłaszczeniowego.

W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w postanowieniu.