Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S w składzie: Sędzia NSA - Marian Jaździński po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W G o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jego skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące [...] r. p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w S. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie Ośrodka Zamiejscowego w K. z dnia [...], którą określono W. G. za wskazane okresy rozliczeniowe prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

Składając do sądu administracyjnego skargę na powyższą decyzję ostateczną z powodu jej niezgodności z prawem, skarżący zawarł w niej również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. W uzasadnieniu tego wniosku skar-żący wskazuje, iż o niezgodności zaskarżona decyzji z prawem przekonuje treść wskazanych przezeń orzeczeń sądów administracyjnych w innych sprawach, uznających, iż przepisy podatkowe, na których decyzję tę oparto, niezgodne są z prawem wspólnotowym i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Podnosi również, iż nie ma możliwości wykonania zaskarżonej decyzji ze względu na brak dochodów z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Rozpatrując powyższy wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. uznał, co następuje:

Stosownie do postanowień art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje wstrzymania zaskarżo-nego aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi przez organ, które-go akt lub czynność zaskarżono, sąd może na wniosek skarżącego wydać postano-wienie o wstrzymaniu ich wykonania w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebez-pieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwró-cenia skutków. Jak wynika z kolei z przepisu art. 61 § 6 w/w ustawy, wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności skuteczne jest wyłącznie na czas trwa-nia postępowania przed sądem pierwszej instancji, skoro upada ono w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego to postępowanie.

Jak wynika z przytoczonej powyżej regulacji prawnej, wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji organu celnego ma zabezpieczać stronę, która legalność tej decyzji skarży do sądu administracyjnego, przed wskazanymi w ustawie skutkami, tj. przed niebezpieczeństwem wyrządzenia poważnej szkody lub przed ich nieodwra-calnością, a to na wypadek zakwestionowania przez sąd zgodności zaskarżonej decyzji z prawem.

Wskazując we wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji ostatecznej skar-żący w istocie nie wskazuje na istnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia mu znacz-nej szkody na skutek jej wykonania przez rozpatrzeniem skargi ani też na możliwość wystąpienia nieodwracalnych skutków, a negatywnych skutków tego wykonania upatruje wyłącznie w konieczności uiszczenia zaległości podatkowych, a więc wyłącznie w wymiarze finansowym.

Mając na względzie zasadę, iż ostateczna decyzja organu podatkowego podlega wykonaniu, chociażby była nieprawomocna i zaskarżona do sądu adminis-tracyjnego, za regułę przyjąć należy, iż sama konieczność poniesienia finansowego ciężaru z wykonaniem tym związanego, jak i ewentualny brak środków finansowych koniecznych do tego wykonania, nie mogą stanowić same przez się podstawy do wstrzymania tego wykonania. Warunkiem takiego wstrzymania jest bowiem nieodwracalność skutków tego wykonania, a o tym trudno mówić w przypadku uiszczenia należności podatkowych wyrażonych w pieniądzu, względnie realna groź-ba wystąpienia poważnej szkody majątkowej wynikłej na skutek wykonania niepra-womocnej decyzji. Możliwości wystąpienia takiej szkody, a więc uszczerbku na swym majątku, mającym źródło w wykonaniu kwestionowanej decyzji, skarżący jednakże nie wykazuje.

Na marginesie zauważyć wypada, że finansowe trudności w realizacji należ-ności budżetowych ustawodawca pozwala podmiotom gospodarczym rozwiązywać we właściwym trybie, np. określonym w art. 48 Ordynacji podatkowej.

Nie znajdując w tych okolicznościach podstaw faktycznych i prawnych do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, orzec należało jej w postanowieniu.