Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Antończyk po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę Rady Miasta z dnia 19 grudnia 2001 r. Nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odmówić dopuszczenia H. H. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.

Prokurator Okręgowy wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 19 grudnia 2001 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, obejmującego obszar działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami: [...] w obrębie [...] między ulicami [...] w B., domagając się stwierdzenia jej nieważności.

W piśmie z dnia 14 marca 2008 r., powołując się na treść art. 33 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), swój udział w niniejszym postępowaniu zgłosili: H. H. oraz S. W.

Zarządzeniem sędziego sprawozdawcy z dnia 31 marca 2008 r. wezwano H. H. oraz S. W. do uzupełnienia zgłoszenia udziału w niniejszej sprawie poprzez podanie, jaki wpływ ma toczące się postępowanie dotyczące stwierdzenia nieważności wyżej wymienionej uchwały Rady Miasta na interes prawny zgłaszających oraz w jaki sposób i na czym polega naruszenie tego interesu. W szczególności należało podać, czy na terenach objętych planem położone są nieruchomości, będące własnością zgłaszających udział, wskazać numery ewidencyjne tych nieruchomości, sprecyzować ich położenie w odniesieniu do postanowień planu – w terminie 10 dni pod rygorem odmowy dopuszczenia do udziału w sprawie.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie w piśmie z dnia 11 kwietnia 2008 r. H. H. podał, że jego interes prawny polega na tym, że dotychczasowe plany zagospodarowania przestrzennego miasta B., obowiązujące od 1972 r. gwarantowały mu, że obiekty istniejącego tartaku nie będą rozbudowywane aż do ich likwidacji i wyniesienia poza teren miasta. Do chwili podjęcia uchwały będącej przedmiotem zaskarżenia, prawo miejscowe zabraniało jakiejkolwiek nadbudowy, rozbudowy, przebudowy obiektów tartaku, a po ich likwidacji do roku 2010 – teren położony w mieście B. miał ulec zmianie w zakresie funkcji – na inne nieuciążliwe dla środowiska cele. Ten fakt stanowił podstawę nabycia działek budowlanych wokół tartaku przez wielu nabywców, w tym i H. H. W piśmie wskazano, że obiekty tartaku przewidziano do likwidacji, jednak w ich miejsce ma powstać obiekt o wiele bardziej uciążliwy dla terenów sąsiednich – tzw. hala magazynowa, a w rzeczywistości produkcyjna. Dom H. H. znajduje się w bezpośredniej strefie uciążliwości pochodzącej z terenu tartaku, obecnie rozbudowywanego, a nie likwidowanego i zmieniającego swą funkcję na jeszcze bardziej uciążliwą. H. H. podkreślił, że rozbudowa tartaku dokonywana przez "A" Spółkę z o.o. w Ł. dokonywana jest w ramach samowoli budowlanej, a przeprowadzana zmiana miejscowego planu w zaskarżonej uchwale ma spowodować zalegalizowanie tej samowoli. H. H. podał, że jego nieruchomość nie jest położona na terenie objętym planem (działki o numerach [...]), jednak z uwagi na specyfikę położenia – znajduje się w strefie bezpośredniego oddziaływania uciążliwości płynących z nieruchomości objętych planem; W szczególności – tartak znajduje się zaledwie 60 m od jego domu. Reasumując, stwierdzono, że naruszenie interesu H. H. polega zmianie dotychczasowej funkcja terenu objętego planem z nieuciążliwej na uciążliwą.

Zgodnie z treścią art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje zażalenie. W doktrynie przyjmuje się, że cytowany przepis może znaleźć w szczególności zastosowanie w takich sytuacjach, gdy przedmiotem zaskarżenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest akt lub czynność podjęta poza postępowaniem administracyjnym, a przede wszystkim przepis prawa miejscowego lub uchwała organu jednostki samorządy terytorialnego. W postępowaniach dotyczących tych form działania administracji status uczestnika postępowania można uzyskać wyłącznie według reguł opisanych w cytowanej normie, a więc po wykazaniu, że wynik postępowania dotyczy interesu prawnego podmiotu, który chce w nim wziąć udział na prawach strony. Redakcja przepisu wskazuje nadto na to, że użyte w nim określenie "tego postępowania" odnosi się do postępowania sądowoadministracyjnego, w którym ma być dokonana kontrola legalności wydanego uprzednio aktu lub dokonanej czynności (bezczynności). Uczestnikiem postępowania na mocy art. 33 § 2 cytowanej ustawy może zatem stać się podmiot, któremu przysługiwała legitymacja materialnoprawna w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonego aktu, ale który w tym postępowaniu nie brał udziału. Tylko wówczas bowiem wynik postępowania sądowoadministracyjnego może dotyczyć interesu prawnego tego podmiotu. Przepis ten ma również zastosowanie wówczas, gdy nie toczyło się uprzednio żadne postępowanie, w którym miałby brać udział podmiot ubiegający się o przyznanie mu statusu uczestnika, jednak i on obowiązany jest wykazać, że wynik postępowania sądowoadministracyjnego dotyczy jego interesu prawnego.

Oceniając wniosek H. H. Sąd doszedł do przekonania, iż w niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka, polegająca na wskazaniu naruszenia interesu prawnego wynikiem toczącego się postępowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż H. H. posiada działki położone w odległości około 60 metrów od nieruchomości, która w przeszłości zabudowana była tartakiem, powodującym uciążliwości dla skarżących. Nieruchomość ta, do której H. H. nie ma żadnego tytułu prawnego, w będącej przedmiotem zaskarżenia uchwale została przeznaczona pod przemysł, bazy składowe i transportowe - z zakazem lokalizacji na tym terenie obiektów powodujących uciążliwości dla środowiska i zdrowia ludzi. Natomiast teren, na którym zamieszkuje H. H., przeznaczony został pod dominującą funkcję mieszkaniową, z dopuszczeniem funkcji usług nieuciążliwych dla sąsiedztwa. Bezspornym pozostaje przy tym, iż działki H. H. nie przylegają bezpośrednio do działek, których dotyczą kwestionowane przez nich zapisy planu.

Podane przez H. H.okoliczności uzasadniające dopuszczenie do udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika świadczą wyłącznie o jego interesie faktycznym. Z okoliczności tych nie wynika natomiast, że wynik postępowania dotyczyć będzie jego interesu prawnego, szczególności – nie wykazał on, że zaskarżona uchwała wpłynęła na jej własną, indywidualną sytuację prawną, ani też że kwestionowane zapisy doprowadziły do ograniczenia lub pozbawienia go konkretnych uprawnień albo nałożenia na niego pewnych obowiązków. Sąd miał przy tym na uwadze, iż taki sytuacja musi istnieć w chwili podejmowania uchwały, a nie w przyszłości i powodować następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia konkretnych uprawnień albo nałożenia obowiązków. Zdarzenia przyszłe i niepewne nie mogą bowiem przesądzać o przyznaniu legitymacji do wniesienia skargi lub o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu w trybie art. 33 § 2 cytowanej ustawy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2001 roku, sygn. II SA 1410/01, Baza Orzeczeń LEX nr 53376, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 1995 roku, II SA 1933/95, ONSA 1996/4/170, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 maja 2006 r., sygn. II SA/Bk 763/05, Baza Orzeczeń LEX nr 182866 oraz w Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 czerwca 2005 roku,

sygn. II SA/Wa 2375/04, Baza Orzeczeń LEX nr 171696 oraz z dnia 4 lutego 2005 roku, sygn. OSK 1563/04, Baza Orzeczeń LEX 171196).

W ocenie Sądu zatem postanowienia kwestionowanej uchwały w żaden sposób nie wpływają na indywidualną sytuacją prawną zgłaszającego. Nie ograniczają, ani nie pozbawiają go bowiem konkretnych uprawnień mających oparcie w przepisach prawa materialnego, nie nakładają także na niego żadnych obowiązków. W szczególności postanowienia te w żaden sposób nie wpływają na sposób wykonywania przez niego przysługującego mu prawa własności nieruchomości, tym bardziej nawet, że nie dotyczą one jego nieruchomości, które pozostają poza zakresem przedmiotowej uchwały. Nadto, zauważyć należy, że wskazywane w piśmie z dnia 11 kwietnia 2008 r. przyczyny uzasadniające przesłankę z art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dotyczące ewentualnych przyszłych skutków przeznaczenia, należącej do "A" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nieruchomości pod przemysł, bazy składowe i transportowe, nie dotyczą interesu prawnego H. H. Stanowią one jedynie wyraz jego obaw, związanych z tym, iż w nieskonkretyzowanej przyszłości na tym terenie może powstać uciążliwy dla niego zakład przemysłowy. Powyższe obawy nie stanowią jednak wystarczającej przyczyny dla uznania, że zapisy uchwały naruszają interes prawny H. H. (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 listopada 2007 r. w sprawie II SA/Gd 606/06, niepublikowany).

Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.