Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędziowie Protokolant Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2007 r. sprawy ze skargi O. S. na decyzją Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" r. o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych w pomniejszonej wysokości Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przyznał O. S., po potrąceniu kwoty płatności bezpośrednich do gruntów, płatność na rok 2005 w wysokości 468,04 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania O. S. od powyższej decyzji Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W motywach tego rozstrzygnięcia wskazał, iż przed wydaniem decyzji organ I instancji nie umożliwił stronie wypowiedzenie się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Zwrócono także uwagę, że zaskarżona decyzja nie zawiera wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione oraz dowodów, na których się oparł.

Decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" r. o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przyznał O. S., po potrąceniu kwoty płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, płatność na rok 2005 w łącznej wysokości 468,04 zł, w tym z tytułu: Jednolitej Płatności Obszarowej – 2005 w wysokości 312,75 zł, Uzupełniającej Płatności Obszarowej - inne - 2005 w wysokości 155,29 zł. Jako podstawę prawną nałożenia sankcji wskazano art. 51 ust. 1 Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności , modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzenia i kontroli przewidzianych schematów w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz.Urz.WE NR L 141 z 30 kwietnia 2004 r., str. 18 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji organu I instancji podano, że powierzchnia zgłoszona przez O. S. we wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych lub o przyznanie płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2005 do objęcia Jednolitą Płatnością Obszarową (JPO) wynosi 1,41 ha, a powierzchnia, co do której została naliczona płatność JPO wynosi 1,39 ha. Powierzchnia zadeklarowana do objęcia Uzupełniającą Płatnością Obszarową (UPO) wynosi 0,91 ha, a stwierdzona podczas kontroli na miejscu - 0,79 ha. Z uzasadnienia decyzji wynikało, iż rozbieżności pomiędzy powierzchnią deklarowaną przez wnioskodawcę a stwierdzoną wynikają z przeprowadzonej w dniu 14 października 2005 r. kontroli metodą FOTO gospodarstwa rolnego O. S:

1. JPO (łącznie działki A, B i C) - 0,02 ha (procent niezgodności 1,44%);

2. UPO (łącznie działki B i C) - 0,12 ha (procent niezgodności 15,19%).

We wniesionym od tej decyzji odwołaniu O. S. domagał się jej uchylenia, ponownego rozpatrzenia wniosku i przyznania dopłat za 2005 r. w pełnej wysokości. W uzasadnieniu odwołania odniósł się do treści uzasadnienia wydanej w tej sprawie decyzji kasatoryjnej Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]" r. w kwestii rozbieżności wynoszących 2 ary między jego wnioskiem, a pomiarem metodą FOTO. Argumentował, iż według jego wiedzy na żadnej ze zgłoszonych przez niego działek nigdy nie było żadnych budowli. W jego ocenie jest to błąd interpretacyjny przy odczycie map cyfrowych i jest to również niezgodne z mapami geodezyjnymi. Ponadto zwrócił uwagę, iż w zaskarżonej decyzji znajduje się informacja, że kontrola wykonana w dniu 14 października 2005 r. opiera się na zdjęciach lotniczych i satelitarnych wykonanych w maju 2005 r. i w ogóle nie ma w niej mowy o zabudowaniach. Nadmienił, iż zwrócił się do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej o sprawdzenie rozbieżności, o których mowa w decyzji organu I instancji. Udzielono mu wówczas informacji, pokazując mapy, że na wskazanych przez niego działkach "[...]" nie ma żadnych budowli, tak na mapach geodezyjnych jak i "Foto-mapach" wykonanych metodą satelitarną. Zdaniem odwołującego się rozbieżności między pomiarem geodezyjnym dla potrzeb ewidencyjnych a pomiarem "Foto-mapy" są przy działce nr "[...]" na poziomie 70 m2. Odczyt powierzchni z "Foto-mapy" opiera się na istniejących - widocznych znakach granic działek (miedzach lub ogrodzeniach i nawet droga znajdująca się na działce gminnej nr "[...]" nie ma negatywnego wpływu na powierzchnię działki nr "[...]", a tym bardziej nie może mieć wpływu na działkę nr "[...]". W odczuciu O. S. rozbieżności w powierzchni upraw spowodowane są błędem interpretacyjnym z odczytu map cyfrowych lub niedokładnością samych map.

Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Rozwoju i Modernizacji Rolnictwa decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu tej decyzji podano, iż w dniu 14 października 2005 r., na zlecenie Biura Kontroli Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wykonawca kontroli Zakład Usług Geodezyjnych i Kartograficznych A Sp. z o.o. z siedzibą w W. przeprowadził kontrolę gospodarstwa O. S. metodą FOTO. Wyniki kontroli terenowej gospodarstwa rolnego O. S. utrwalono w protokole z czynności kontrolnych nr "[...]". Stwierdzono, iż pomiar wykonany przez wykonawcę kontroli opiera się na cyfrowych ortofotomapach przygotowanych na podstawie zdjęć lotniczych lub satelitarnych wykonanych w maju 2005 r. w związku z czym prace polowe wykonane jesienią nie mają wpływu na rezultat pomiaru.

Nadto podano, iż w związku z zarzutami podniesionymi przez O. S. w odwołaniu - w celu ponownej weryfikacji protokołu z kontroli metodą FOTO z dnia 14 października 2006 r. inspektorzy Biura Kontroli z Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przeprowadzili wizytację terenową na kwestionowanych przez producenta działkach rolnych. W dniu 12 grudnia 2006 r. został przeprowadzony pomiar kontrolny metodą GPS oraz wykonano fotografię obszaru, który został wyłączony z powierzchni działki rolnej B. Punkty A, B i C zaznaczone na fotografii oraz na szkicu wyznaczają granicę działki rolnej B wzdłuż ogrodzenia należącego do właściciela działki ewidencyjnej Nr "[...]". W ocenie organu odwoławczego z analizy fotografii i ortofotomapy jednoznacznie wynika, iż ogrodzony placyk przy budynku gospodarczym znajduje się na działce ewidencyjnej Nr "[...]" zgłoszonej w całości przez producenta rolnego do płatności bezpośrednich. Na obszarze tym nie ma uprawy deklarowanej we wniosku (trawy na gruntach ornych), co powoduje, że nie może on być doliczony do powierzchni działki rolnej B. Najprawdopodobniej część budynku gospodarczego znajduje się również na deklarowanej działce.

Następnie stwierdzono, iż opierając się na wynikach wizytacji terenowej z dnia 12 grudnia 2006 r. organ I instancji ustalił bezspornie, że zadeklarowana powierzchnia działki rolnej B (trawy na gruntach ornych) 0,38 ha, położonej na działkach ewidencyjnych Nr "[...]" i "[...]" została przez wnioskodawcę zawyżona o 0,12 ha.

W dalszej części uzasadnienia organ wywodził, iż w prawie administracyjnym brak jest regulacji prawnej pojęcia winy. Organ odwołał się do instytucji cywilistycznych. Wskazał, że tradycyjnie odróżnia się umyślność (dolus) i niedbalstwo (culpa) oraz opisał je szczegółowo. Wyjaśnił, że w obu grupach przypadków sprawca naraża się na zarzut wadliwego działania, a analiza wyników wizytacji terenowej pozwala stwierdzić, iż O. S. można postawić zarzut wadliwego działania przez niedołożenie należytej staranności przy deklarowaniu działki rolnej B, której faktyczna powierzchnia była mniejsza o 0,02 ha.

Opierając się na powyższym organ II instancji uznał, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do zastosowania w stosunku do strony art. 68 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 r. z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz. U. UE Nr L 141 z 30 kwietnia 2004 r., str. 18 ze zm.), zgodnie z którym obniżki i wyłączenia, przewidziane w rozdziale 1, nie mają zastosowania w przypadku gdy rolnik złożył wniosek poprawny pod względem faktycznym lub gdy może wykazać, że nie jest winny nieprawidłowości.

Powyższą decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Rozwoju i Modernizacji Rolnictwa O. S. zaskarżył do tutejszego Sądu ponawiając w zasadzie argumentację z odwołania. Zmienił tylko stanowisko co do przyczyn rozbieżności dotyczących powierzchni upraw, stwierdzając, iż w jego ocenie rozbieżności te nie są spowodowane błędem interpretacyjnym z odczytu map cyfrowych lub niedokładnością, lecz spóźnioną kontrolą upraw. Skarżący uważa, iż nie można ocenić przy pomocy metody "FOTO" jaka jest uprawa, jeśli kontrolę przeprowadza się po zakończeniu zbiorów i wykonaniu zasiewów pod następne zasiewy. Ponadto podkreślił, iż bez szczegółowego pomiaru geodezyjnego odtwarzającego granice działek trudno jest ocenić, czy budynki sąsiadów są na jego działce czy też nie. Na posiadanych przez niego mapach geodezyjnych, budynki usytuowane są na działce sąsiedniej, nie należącej do niego. Sugerowanie więc, że budynek gospodarczy sąsiada zbudowany jest na jego działce, pozostaje w dużej sprzeczności z mapami geodezyjnymi.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu organ skoncentrował się przede wszystkim na wskazaniu pasywnej postawy skarżącego jako negacji postępowania dowodowego i ustaleń organu, pozbawionej elementu konstruktywnego przedstawienia dowodów i racjonalnych twierdzeń, które mogłyby powyższe ustalenia organu zweryfikować.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez sądową kontrolę zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z prawem. Oznacza to, iż sąd administracyjny w istocie nie może dokonywać ustaleń, które mogłyby służyć merytorycznemu rozstrzygnięciu sprawy załatwianej zaskarżoną decyzją.

Usunięcie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego może nastąpić, między innymi w przypadku, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu tej decyzji organ naruszył prawo w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ). Z przepisu tego wynika, że Sąd obowiązany jest uchylić zaskarżoną decyzję w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów postępowania, jeżeli naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ustawa nie wymaga w tym przypadku, aby naruszenie przepisów postępowania miało wpływ na wynik sprawy. Wystarczy uznanie, że uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy (por. A. Kabat [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, Kabat, M. Niezgódka - Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 337). A zatem Sąd może zastosować ten przepis

w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że organ dopuścił się "innego naruszenia przepisów postępowania" i naruszenie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W niniejszej sprawie taka sytuacja zachodzi.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy

nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną ( art. 134 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Warunki i tryb udzielania producentom rolnym płatności bezpośrednich do gruntów rolnych określonych przepisami Unii Europejskiej określa ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. Nr 6, poz. 40 ze zm.). Przewiduje ona w art. 2 ust. 2 i 4, że posiadaczowi gospodarstwa rolnego, zwanemu "producentem rolnym", przysługują płatności pod warunkiem posiadania przez niego działek rolnych o łącznej powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, które kwalifikują się do objęcia płatnościami, zaś wysokość płatności w danym roku kalendarzowym ustala się jako iloczyn deklarowanej przez producenta rolnego powierzchni gruntów rolnych i stawek płatności na 1 ha gruntu rolnego.

Wysokość płatności uzależniona jest zatem m.in. od zadeklarowanej powierzchni gruntów rolnych. Zawyżenie zgłoszonej powierzchni gruntów zagrożone jest sankcjami przewidzianymi w prawie wspólnotowym. Przepis art. 51 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 r. z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników ( Dz. Urz. WE Nr L 141 z 30 kwietnia 2004 r., str. 18 ze zm.) przewiduje zmniejszenie płatności w przypadku przekroczenia powierzchni wnioskowanej.

Jednocześnie w myśl art. 68 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 r. z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz. U. WE Nr L 141 z 30.04.2004 r., str. 18 ze zm.) obniżki i wyłączenia, przewidziane w rozdziale 1, nie mają zastosowania w przypadku gdy rolnik złożył wniosek poprawny pod względem faktycznym lub gdy może wykazać, że nie jest winny nieprawidłowości.

Stosownie do unormowań art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych płatność przyznawana jest w drodze decyzji administracyjnej. Konsekwentnie zatem, wydanie tego aktu musi być poprzedzone postępowaniem administracyjnym, które powinno być prowadzone zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Przypomnieć należy, że organy administracji publicznej są zobligowane do prowadzenia postępowania w taki sposób, aby dokładnie wyjaśnić stan faktyczny sprawy i rozstrzygnąć sprawę w oparciu o cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, uwzględniając interes społeczny i słuszny interes strony.

Jak już wyżej stwierdzono, zmniejszenie pomocy stosuje się, gdy rolnik zawyżył we wniosku deklarowaną powierzchnię gruntów rolnych, o ile było to działanie zawinione. Jest to więc zasadnicza okoliczność, która musi być bezspornie ustalona w toku postępowania administracyjnego.

Kwestia zawyżenia powierzchni gruntów rolnych deklarowanych przez skarżącego w rozpatrywanej sprawie jest sporna. Jeżeli więc organy orzekające w niniejszej sprawie nie ustalą bezspornie rzeczywistej powierzchni działek rolnych skarżącego, zaistniały spór niewątpliwie może mieć miejsce rokrocznie.

Organy orzekające uznały, iż zadeklarowana powierzchnia działki rolnej B (trawy na gruntach ornych) 0,38 ha, położonej na działkach ewidencyjnych Nr "[...]" i "[...]" została przez wnioskodawcę zawyżona. Swoje twierdzenia w tym zakresie oparły na wynikach kontroli gospodarstwa O. S. przeprowadzonej metodą FOTO w dniu 14 października 2005 r. Ponadto z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego wynika, iż w celu ponownej weryfikacji protokołu z kontroli metodą FOTO inspektorzy Biura Kontroli na Miejscu z Oddziału Regionalnego ARiMR przeprowadzili w dniu 12 grudnia 2006 r. "wizytację" gospodarstwa skarżącego, dokonując pomiaru kontrolnego metodą GPS oraz wykonując fotografię obszaru, który został wyłączony z powierzchni działki rolnej B. Według organu II instancji z analizy fotografii i ortofotomapy jednoznacznie wynika, iż ogrodzony placyk przy budynku gospodarczym znajduje się na działce ewidencyjnej Nr "[...]" (zgłoszonej w całości przez producenta rolnego do płatności bezpośrednich). Na obszarze tym nie ma uprawy deklarowanej we wniosku (trawy na gruntach ornych) i nie może być on doliczony do powierzchni działki rolnej B. Według organu "najprawdopodobniej" część budynku gospodarczego znajduje się również na deklarowanej działce.

Analizując zgromadzony w rozpatrywanej sprawie materiał dowodowy Sąd stwierdził, iż z akt administracyjnych nie wynika, aby z przeprowadzonej w dniu 12 grudnia 2006 r. kontroli na miejscu (nazwanej przez organ odwoławczy wizytacją) sporządzony został raport, co uniemożliwia wgląd w szczegóły przeprowadzonej kontroli. Wymóg sporządzenia takiego raportu został sformułowany w sposób kategoryczny w art. 28 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzenia i kontroli przewidzianych schematów w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników. Ponadto wskazany przepis w punktach a - g określa jakie w szczególności dane należy wykazać w raporcie z kontroli na miejscu. Ponadto z ust. 2 powołanego art. 28 wynika, iż rolnik może podpisać raport w celu zaświadczenia o swojej obecności przy kontroli oraz dodać do niego swoje spostrzeżenia. W przypadku wykrycia nieprawidłowości rolnik otrzymuje kopię raportu z przeprowadzonej kontroli.

Należy zgodzić się co do zasady z organem II instancji, iż przedmiotem kontroli jest ustalenie granic działek rolnych, a nie ewidencyjnych. Jeśli jednak z wniosku producenta rolnego wynika, iż powierzchnia zgłoszonych działek rolnych odpowiada powierzchni działek ewidencyjnych, a skarżący zaprzecza twierdzeniom organu, iż na działce ewidencyjnej znajduje się "ogrodzony placyk" oraz "część budynku gospodarczego", powołując się na dowody w postaci mapy ewidencyjnej i wypisu z ewidencji gruntów, to obowiązkiem organów było przeprowadzić ten istotny w sprawie dowód.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż ustalenia dokonane przez organ I Instancji nie wyjaśniają w sposób jednoznaczny, czy rzeczywiście wniosek zawiera błędne dane oraz czy ewentualne nieprawidłowości były zawinione. Metody ustalenia granicy wykorzystane w toku postępowania okazały się niewystarczające do określenia bez żadnych wątpliwości przebiegu granicy zgłoszonej przez rolnika działki rolniczej. W związku z tym przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy powinny także rozważyć zastosowanie powoływanej przez skarżącego metody szczegółowego pomiaru geodezyjnego.

W nawiązaniu zaś do akcentowanej przez organ w odpowiedzi na skargę pasywnej postawy skarżącego, która ma polegać na negacji postępowania dowodowego i ustaleń organu wskazać należy, że w postępowaniu administracyjnym strona nie ma obowiązku dowodzenia swoich twierdzeń. Taki obowiązek spoczywa natomiast na organie administracji publicznej, który załatwia sprawę. Wydanie decyzji w każdym przypadku powinno poprzedzić, stosownie do art. 7 i 77 § 1 Kpa, dokładne ustalenie stanu faktycznego sprawy. W tym celu środkiem dowodowym mogą być nie tylko protokoły i dokumenty, ale wszelkie inne środki dowodowe mogące przyczynić się do dokładnego wyjaśnienia sprawy. W tezie wyroku z dnia 26 sierpnia 1998 r., sygn. akt SA/Gd 1675/96 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że regułą obowiązującą w procedurze administracyjnej, różną od obowiązującej w sprawach cywilnych (art. 6 k.c.), jest to, że ciężar udowodnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie spoczywa na organie administracyjnym. Wiąże się to z istotą postępowania administracyjnego, na etapie którego organ administracyjny nie jest stroną, lecz organem władczym (...)". Takiego rzetelnego działania wymaga także od organów administracji publicznej wyrażona w art. 8 Kpa zasada pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa.

W toku ponownego rozpoznawania niniejszej sprawy organy administracji publicznej powinny przeprowadzić postępowanie wyjaśniające we wskazanym wyżej zakresie. Dopiero wszechstronna analiza w pełni zgromadzonego materiału dowodowego pozwoli na podjęcie trafnej, znajdującej oparcie w obowiązujących przepisach decyzji administracyjnej.

Omówione powyżej uchybienia procesowe, pozostające w ścisłym związku z ostatecznym wynikiem sprawy, powodują konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd nie zasądził na rzecz skarżącego kosztów postępowania wobec niezgłoszenia w tym przedmiocie stosownego wniosku.

Stosownie do art. 152 P.p.s.a. orzeczono w pkt. II sentencji wyroku, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, przy czym powyższe rozstrzygnięcie obowiązuje jedynie do czasu uprawomocnienia się wyroku.