Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Aleksandra Rynduch po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. D. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. postanawia: przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

S. D. zwrócił się z wnioskiem, uzupełnionym na formularzu PPF w dniu 21 lutego 2008 r., o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (adwokata lub doradcy podatkowego).

W myśl art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.

Zgodnie z przepisem art. 245 § 2 cyt. ustawy, prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

Stosownie do przepisu art. 246 § 3 ww. ustawy, adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.

W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie całkowitym, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym, z wyjątkiem ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.

Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.

Na podstawie złożonych przez wnioskodawcę oświadczeń o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz nadesłanych przez niego dokumentów źródłowych (odpisów odcinka emerytury za grudzień 2007 r. oraz dokumentu potwierdzającego wysokość wynagrodzenia za grudzień 2007 r., odpisu decyzji z dnia 1 kwietnia 2005 r. o zmniejszeniu emerytury, odpisów dokumentów obrazujących wysokość opłat związanych z utrzymaniem mieszkania – świadczeń eksploatacyjnych oraz zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną i kosztów remontów – opłat za użytkowanie wieczyste, opłat za prąd i usługi telekomunikacyjne i abonament RTV oraz dowodów poświadczających wysokość wydatków na leki) ustalono, że wnioskodawca otrzymuje emeryturę w wysokości 890,35 zł netto (po uwzględnieniu potrąceń świadczeń alimentacyjnych w kwocie 800 zł na rzecz żony), uzyskuje dochód z wynagrodzenia za pracę w wysokości 528,39 zł netto, zamieszkuje wspólnie z małżonką (z którą jest w trakcie rozwodu) oraz córką, ponosząc całość kosztów utrzymania zajmowanego przez nich mieszkania. Na ww. koszty składają miesięczne opłaty eksploatacyjne i wpłaty na fundusz remontowy w łącznej wysokości 333,91 zł, roczna opłata za użytkowanie wieczyste w kwocie 40,10 zł, opłaty za prąd (25 lutego 2008 r. wnioskodawca uiścił z tego tytułu kwotę 91,40 zł), gaz i abonament RTV (49,30 zł kwartalnie). Nadto wnioskodawca ponosi wydatki na usługi telekomunikacyjne (około 100 zł miesięcznie) oraz na zakup leków (w marcu br. wydatkował na ten cel, jak wskazał, kwotę 168,28 zł). Wnioskodawca nie posiada żadnych zasobów pieniężnych (oszczędności ani papierów wartościowych).

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności faktyczne, a w szczególności brak oszczędności oraz łączną wysokość dochodu wnioskodawcy w stosunku do wysokości ponoszonych przez niego niezbędnych wydatków związanych z kosztami utrzymania oraz zakupem leków, uznano, iż wnioskodawca udowodnił, że nie ma obecnie realnych możliwości finansowych poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania.

W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.