Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Kramek po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku F.B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi F.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zaległości spółki z o.o. w podatku dochodowym od osób prawnych i podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001, 2002 i 2003 r. postanawia : - odmówić przyznania prawa pomocy-

Skarżąca F.B. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych uzasadniając, że uzyskiwane dochody nie pozwalają jej na zaspokojenie potrzeb życiowych. Wyjaśniła, że jedynym źródłem dochodu dwuosobowego gospodarstwa domowego jest emerytura skarżącej i jej męża w łącznej wysokości 2.735 zł netto (w załączeniu kserokopie odcinków emerytury). Z kwoty tej skarżąca opłaca leki w wysokości 350 zł w związku

z dusznicą, chorobą krążenia i chorobą reumatyczną. Dodatkowo ponosi koszty utrzymania mieszkania w wysokości 600 zł miesięcznie. Do wniosku załączono kserokopie: faktury za gaz na kwotę 77 zł (dwumiesięczny okres rozliczeniowy), faktury za TV kablową – 31 zł, faktury za energię – 95 zł (dwumiesięczny okres rozliczeniowy), opłaty na rzecz S - ni Mieszkaniowej – 228 zł, zaświadczenia lekarskiego o stanie zdrowia oraz faktury z dnia 17 marca 2008 r. za leki na łączną sumę 199 zł.

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa.), prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata lub radcy prawnego (art. 245 § 3 ppsa).

Stosownie do treści art. 252 § 1 ppsa osoba fizyczna, która ubiega się

o przyznanie prawa pomocy, jest zobowiązana do złożenia oświadczenia dotyczącego jej stanu majątkowego oraz podania dokładnych danych o stanie rodzinnym.

Z kolei art. 255 ppsa przewiduje, że jeżeli oświadczenie strony zawarte

we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej sytuacji materialnej i możliwości płatniczych, jest ona zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego i dochodów. Dopiero po otrzymaniu i zapoznaniu się z treścią takich dokumentów Sąd może wydać prawidłowe orzeczenie w tym zakresie.

Mając na uwadze sytuację majątkową i rodzinną skarżącej, a także charakter sprawy, stwierdzić należy, że w sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające przyznanie stronie prawa pomocy tak w zakresie całkowitego, jak i częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.

Decydujące znaczenie dla oceny wniosku F.B. ma okoliczność, że w dwuosobowym gospodarstwie domowym skarżącej stały miesięczny dochód kształtuje się na poziomie 2.735 zł netto. Zestawiając wysokość tego dochodu

z koniecznością ponoszenia wymienionych przez skarżącą wydatków (pozostających na poziomie przeciętnego gospodarstwa domowego) na bieżące utrzymanie i leki

z wysokością kosztów (500 zł wpisu od skargi), jakie strona winna uiścić na poczet prowadzonego postępowania uznano, że skarżąca dysponuje środkami pozwalającymi na poniesienie tychże kosztów bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym siebie i rodziny. Oceny powyższej nie zmienia okoliczność podnoszona przez skarżącą, iż nie posiada ona nawet tytułu prawnego do zajmowanego lokalu, bowiem własność tego lokalu skarżąca przeniosła w 2007 r. na rzecz swojej wnuczki K.B.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła, iż mimo osiągania dochodu w łącznej wysokości 2.735 zł, znajduje się w takiej sytuacji materialnej, która uzasadniałaby przerzucenie kosztów związanych z jej udziałem w postępowaniu na Skarb Państwa, tj. na wszystkich podatników.

W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ppsa postanowiono, jak w sentencji.