drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne~Inne, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 720/16 - Wyrok NSA z 2017-07-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 720/16 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2017-07-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-03-22
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jolanta Sikorska /przewodniczący/
Małgorzata Jaśkowska /sprawozdawca/
Mirosław Wincenciak
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Łd 176/15 - Wyrok WSA w Łodzi z 2015-11-27
Skarżony organ
Inne~Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art 3 a
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2016 poz 718 art 286 § 2, art 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art 1 ust 1, art 3 ust 1 pkt 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant sekretarz sądowy Cezary Ciwiński po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Polskiego Związku Łowieckiego Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 listopada 2015 r. sygn. akt II SAB/Łd 176/15 w sprawie ze skargi Redaktora Naczelnego dziennika "Ł." na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym kasacyjnie wyrokiem z dnia 27 listopada 2015 r. r. o sygn. akt II SAB/Łd 176/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po rozpoznaniu sprawy ze skargi Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej: zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. do rozpatrzenia wniosku Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." z dnia 29 maja 2015 roku, w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku; stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. na rzecz Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." kwotę 400 (czterysta) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.

P. G. – Redaktor Naczelny Dziennika "Ł." wniósł do WSA w Łodzi skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w P. w przedmiocie udzielenia prasie informacji publicznej na wniosek z dnia 29 maja 2015 r. złożony w trybie ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1764, dalej jako "u.d.i.p."), w związku z art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm., dalej jako "P.p.") stanowiącym, iż w zakresie dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy u.d.i.p.

W uzasadnieniu skargi P. G. wyjaśnił, że wystąpił do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 P.p. o udzielenie informacji poprzez przysłanie kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego odbytych do chwili obecnej w roku 2015, w formie kserokopii przesyłką pocztową lub skanów pocztą email. W dniu 22 czerwca 2015 r. organ wydał decyzję odmawiającą udzielenia wnioskowanej informacji publicznej. Następnie Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego, po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia 22 lipca 2015 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W tej sytuacji organ uznając, że wnioskowana informacja wymaga przetworzenia pismem z dnia 17 sierpnia 2015 r. zażądał wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego.

W dalszej kolejności skarżący podkreślił, że w świetle art. 3a P.p. dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p. P. G. podkreślił, że Polski Związek Łowiecki jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. i jest obowiązany do udzielenia informacji publicznej.

Zdaniem skarżącego udostępnienie informacji publicznej z wniosku z dnia 29 maja 2015 r. nie wymaga przetworzenia informacji. Treść wniosku wskazuje bowiem, że informacja nie wymaga szczegółowej analizy lub przetworzenia informacji prostych, a treści udostępnianej informacji nie trzeba zmieniać, ponieważ wnioskowane dokumenty istnieją i mają zostać udostępnione bez zmian. W ocenie skarżącego w tej sytuacji żądanie wykazania istotnego interesu publicznego było nieuprawnione.

Z uwagi na powyższe Redaktor Naczelny Dziennika "Ł." wniósł o zobowiązanie Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego do udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia 29 maja 2015 r. w ciągu 14 dni oraz o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. wniósł o oddalenie skargi. Organ wyjaśnił, że udzielenie żądanej informacji zawartej we wniosku z dnia 29 maja 2015 r. wymagało przetworzenia posiadanych informacji i brak było podstaw do udzielenia informacji w trybie P.p. Decyzją z dnia 22 czerwca 2015 r. Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. odmówił udostępnienia informacji publicznej. W motywach decyzji wskazano, że żądane informacje zawierają dane wrażliwe i ich udostępnienie podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej. Podkreślono również, że u.d.i.p. nie nakłada na osoby zobowiązane do udzielenia informacji obowiązku anonimizacji żądanych dokumentów. Jednocześnie wskazano, że udzielenie informacji wymaga jej przetworzenia, a we wniosku nie wykazano szczególnego interesu społecznego dla jej uzyskania.

Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego wyjaśnił następnie, że ponownie rozpoznając sprawę po uchyleniu decyzji z dnia 22 czerwca 2015 r. pismem z dnia 17 sierpnia 2015 r. wezwał skarżącego do wykazania szczególnego interesu społecznego do uzyskania żądanych informacji i do dnia dzisiejszego odpowiedź na pismo nie została udzielona. Zdaniem organu skarżący nie domaga się przekazania mu konkretnej informacji publicznej lub konkretnego dokumentu mogącego zawierać taką informację, wnosi natomiast o nadesłanie mu wszystkich protokołów posiedzeń Zarządu Okręgowego w danym roku i wszystkich podjętych uchwał. Tymczasem podczas posiedzeń zarządów okręgowych rozpatrywane są sprawy i podejmowane uchwały niemające charakteru publicznego, czego skarżący winien mieć świadomość. Zarząd okręgowy podkreślił, że w celu udostępnienia żądanych informacji musiałby dokonać analizy żądanych uchwał i protokołów w zakresie, które uchwały i które fragmenty posiedzeń dotyczą spraw publicznych. Równocześnie musiałby dokonać przetworzenia dokumentów, pomijając te uchwały lub ich części oraz te fragmenty protokołów, które nie podlegają obowiązkowi udostępnienia.

Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. wyjaśnił, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy nie odmówił udzielenia informacji, ale zwrócił się do wnioskodawcy o podanie szczególnego interesu społecznego do jej uzyskania. Ze względu na fakt, iż tylko w przypadku odmowy udzielenia informacji, możliwym jest żądanie zobowiązania organu do udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem, w jego ocenie nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku skargi i nakazania udzielenia żądanej informacji.

Po rozpoznaniu sprawy pod sygnaturą II SAB/Łd 176/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi powołanym na wstępie wyrokiem m.in. zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. do rozpatrzenia wniosku Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." z dnia 29 maja 2015 roku, w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku oraz stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu wyroku WSA w Łodzi wskazywał, iż o bezczynności organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej można mówić wyłącznie wówczas, gdy adresatem wniosku jest podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej. Niezbędnym warunkiem dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na bezczynność jest wniesienie tejże skargi przez podmiot, od którego pochodzi wniosek lub osobę przez tenże podmiot upoważnioną. Ponadto żądana informacja musi mieć charakter informacji publicznej.

Art. 3a Prawa prasowego stanowi, że w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem osoba, która w celach dziennikarskich żąda udostępnienia informacji publicznej ma takie same prawa, jak każda inna osoba występująca z takim żądaniem do podmiotu zobowiązanego do udzielania takich informacji i w tym zakresie nie korzysta z odrębnych regulacji.

Zdaniem Sądu I instancji w pierwszej kolejności należało ustalić, czy Zarząd Okręgowy Związku Łowieckiego jest podmiotem obowiązanym do udostępniania informacji publicznej. Zgodnie z art. 4 ust.1 pkt 5 u.d.i.p. zobowiązane do udostępniania są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Natomiast stosownie do art. 32 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013r. poz. 1226 ze zm.), Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną i działa na podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. Stosownie do art. 34 ustawy Prawo łowieckie do zadań Polskiego Związku Łowieckiego należy między innymi prowadzenie gospodarki łowieckiej, współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych zwierząt dziko żyjących, organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelnictwa myśliwskiego, realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska. Polski Związek Łowiecki ma także zagwarantowane ustawowo prawo wyrażania opinii do projektów aktów prawnych przygotowywanych przez ministra właściwego do spraw środowiska w określonych sprawach. Zdaniem WSA w Łodzi ustawodawca przekazał zrzeszeniu, jakim jest Polski Związek Łowiecki, na podstawie art. 34 ustawy Prawo łowieckie, do realizacji niektóre zadania z zakresu administracji publicznej. W konsekwencji - w ocenie Sądu I instancji - Polski Związek Łowiecki jako podmiot wykonujący zadania publiczne jest objęty regulacją art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.

Jak podkreślał w uzasadnieniu wyroku WSA w Łodzi, zadania z zakresu administracji publicznej Związek realizuje również przez swoje organy wymienione art. 32a ustawy Prawo łowieckie oraz w Statucie Polskiego Związku Łowieckiego, stanowiącym załącznik do uchwały XXI Krajowego Zjazdu Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego z dnia 2 lipca 2005r. w sprawie uchwalenia Statutu Polskiego Związku Łowieckiego. W świetle § 98 przedmiotowego Statutu zarządy okręgowe są organami Polskiego Związku Łowieckiego, co oznacza, że są również zobowiązane do udzielania informacji publicznych i ich bezczynność w tym zakresie może zostać zaskarżona do sądu administracyjnego, co potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych.

W następnej kolejności WSA w Łodzi zbadał, czy żądane przez wnioskodawcę informacje stanowią informacje publiczne. Wniosek o udostępnienie informacji dotyczył kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego dotychczas odbytych w 2015 roku.

Jak wskazywał Sąd I instancji, zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie. Informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, treść wystąpień i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą.

W ocenie WSA w Łodzi, udostępnieniu podlega treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej bądź w jakikolwiek sposób dotyczących organu, bez względu na to, co jest ich przedmiotem. Art. 6 u.d.i.p. zawiera przykładowy katalog informacji publicznych. Zgodnie z jego treścią udostępnieniu podlega informacja o podmiotach obowiązanych do udostępniania informacji publicznej, w tym o przedmiocie działalności i kompetencjach (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c), jak i o zasadach ich funkcjonowania, w tym o sposobach przyjmowania i załatwiania spraw, stanie tychże spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania (art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. d i e). Jak również wskazał Sąd i instancji, ustawodawca przekazał Polskiemu Związkowi Łowieckiemu szereg zadań o charakterze publicznym. Powyższe prowadzi do konstatacji, że protokoły i uchwały z posiedzeń Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego za dany rok, jako iż dotyczą w/w spraw, stanowią co do zasady informację publiczną.

W ocenie WSA w Łodzi w niniejszej sprawie mamy do czynienia z podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji, zaś sama informacja jest informacją publiczną w rozumieniu u.d.i.p. Skarga do sądu została wniesiona przez uprawniony podmiot, bowiem Redaktor Naczelny Dziennika "Ł." jest jednocześnie autorem wniosku o udostępnienie informacji publicznej. W konsekwencji żądanie skarżącego winno zostać załatwione w trybie u.d.i.p. poprzez udzielenie żądanej informacji lub odmowę jej udostępnienia, ewentualnie w innych formach przewidzianych przez przepisy u.d.i.p.

Sąd I instancji wskazał nadto, że żądane w niniejszej sprawie informacje w postaci protokołów i uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego stanowią informację prostą, niewymagającą przetworzenia, a tym samym wykazywania szczególnie istotnego interesu publicznego, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalone jest stanowisko, iż informacja przetworzona stanowi nową informację, nieistniejącą w dotychczas przyjętej treści i postaci, wymagającą podjęcia dodatkowych czynności intelektualnych, mimo iż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego podmiotu. Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji przetworzonej nie dysponuje tą informacją na dzień złożenia wniosku, lecz tworzy tę informację na podstawie kryteriów wskazanych przez wnioskodawcę. Udzielenie informacji przetworzonej poprzedza wytworzenie nowej informacji.

Jak wskazywał WSA w Łodzi, od przetworzenia informacji należy odróżnić proces przekształcenia, który jest jedynie technicznym zabiegiem, w wyniku którego zewnętrzna forma informacji prostej ulega przekształceniu zgodnie z wnioskiem strony głównie poprzez wykonanie kserokopii czy też sporządzenie skanu treści dokumentu. Informacja prosta nie zmienia się w informację przetworzoną również poprzez proces tzw. anonimizacji, polegający na usunięciu z udostępnianego dokumentu danych osobowych, bo czynność ta polega także na przekształceniu informacji, a nie jej przetworzeniu. Podobnie nie stanowi o przetworzeniu informacji sięganie do materiałów.

Zdaniem Sądu I instancji, udzielenie w niniejszej sprawie informacji łączy się z koniecznością dokonania przekształcenia poprzez poddanie jej procesowi skanowania lub kopiowania oraz anonimizacji. Jednakże, wbrew twierdzeniom Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego dokonanie tychże czynności nie stanowi o przetworzeniu informacji, bowiem nie prowadzi do powstania nowej jakościowo informacji. Udostępnienie żądanej w niniejszej sprawie informacji nie wymaga dokonywania szczegółowych ocen i analiz dokumentów, bowiem wniosek dotyczy informacji, której zasadnicza treść nie powinna ulegać zmianie. Konieczność odnalezienia odpowiednich dokumentów i w razie potrzeby stwierdzenie, że niektóre z nich nie mogą zostać udostępnione w świetle art. 5 u.d.i.p., ponieważ dotyczą informacji niejawnych, prywatności osoby fizycznej, tajemnicy przedsiębiorstwa czy innych tajemnic ustawowo chronionych, nie czyni z informacji prostej informacji przetworzonej i jest zwykłym zabiegiem łączącym się z procesem udostępniania informacji publicznej.

Końcowo WSA w Łodzi podkreślił, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. nie rozpatrzył wniosku Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." z dnia 29 maja 2015r. stosownie do uregulowań u.d.i.p. Wobec faktu, iż żądana informacja nie wymaga dokonania przetworzenia, a tym samym wykazywania szczególnie istotnego interesu publicznego w jej uzyskaniu, organ pozostaje w bezczynności, co czyni zasadnym orzeczenie o zobowiązaniu do rozpatrzenia wniosku z dnia 29 maja 2015 r.

Bezczynność nie miała miejsca, jak ocenił WSA w Łodzi, z rażącym naruszeniem prawa na podstawie art. 149 § 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1367 ze zmianami, dalej jako: p.p.s.a.), albowiem powodem zwłoki organu w załatwieniu sprawy była niewłaściwa interpretacja przepisów u.d.i.p.

Od powyższego wyroku WSA w Łodzi skargę kasacyjną złożył Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w P. zaskarżając wyrok w całości oraz wnosząc o jego uchylenie i oddalenie skargi ma podstawie art. 188 p.p.s.a. Skarżący kasacyjnie wniósł również o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zaskarżonemu kasacyjnie wyrokowi zarzucono na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie:

1) art. 3a Prawa prasowego polegające na uznaniu, że żądane informacje stanowią informację publiczną, podczas gdy wniosek nie precyzuje w najmniejszym stopniu, że chodzi o informacje publiczne i nie może zostać pozytywnie rozpatrzony w trybie u.d.i.p.;

2) art. 286 § 2 p.p.s.a., co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez wyznaczenie terminu 14 dni do rozpatrzenia wniosku liczonego od dnia uprawomocnienia się wyroku, podczas gdy art. 286 § 2 p.p.s.a. określa, że wyznaczony przez sąd termin załatwienia sprawy liczony jest od dnia doręczenia akt organowi.

W uzasadnieniu powyższych zarzutów skarżący kasacyjnie wskazywał, że wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie trzeba wprawdzie uzasadniać, ale powinien on zawierać jasne sformułowania odnośnie przedmiotu wniosku. Wola podmiotu prawa do informacji publicznej musi być jednoznacznie wyrażona. W niniejszej sprawie zaś, zdaniem skarżącego kasacyjnie, taka sytuacja nie występuje. Powołując się na wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 września 2015 r. o sygn. akt II SAB/Gd 110/15 skarżący kasacyjnie podkreślił, że tak sformułowane żądanie nie stanowi żądania z zakresu informacji publicznej, które należałoby załatwić na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Udostępnieniu w trybie tej ustawy podlega bowiem jedynie informacja publiczna, a tak sformułowany wniosek dotyczy udostępnienia dokumentów (niebędących dokumentami urzędowymi), które jedynie potencjalnie mogą zawierać informacje publiczne, tj. informacje dotyczące wykonywanych przez Zarząd Okręgowy PZŁ zadań publicznych. W art. 3 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p. wskazuje się, że prawo do informacji publicznej obejmuje m. in. uprawnienie wglądu do dokumentów urzędowych, którymi jednak żądane protokoły i uchwały nie są. Stanowią one zbiór różnego rodzaju dokumentów, o rozmaitej wadze i znaczeniu. Dokumenty te są jedynie nośnikiem wielu różnorodnych informacji, w tym także takich, którym można przypisać cechę publicznych. Jak wskazał skarżący kasacyjnie, PZŁ bez wątpienia wytwarza informacje publiczne, ale jedynie w zakresie zadań zleconych przez państwo, zatem konieczne jest sprecyzowanie we wniosku jakiej konkretnie informacji, w zakresie zadań zleconych, mających charakter publiczny, informacja ma dotyczyć. Tego zaś wniosek Radaktora Naczelnego dziennika "Ł." nie zawierał.

Powołując się na wyrok WSA w Białymstoku w analogicznej sprawie, skarżący kasacyjnie podkreślił, że informacje w postaci kopii protokołów posiedzeń oraz podjętych uchwał nie mają charakteru informacji publicznej, dlatego nie można zarzucić Zarządowi Okręgowemu PZŁ bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej.

Końcowo skarżący kasacyjnie podniósł, iż Zarząd Okręgowy PZŁ w P. nie był zobowiązany do udostępnienia informacji wnioskowanej pismem z dnia 29 maja 2015 r., a zatem skarga na bezczynność nie powinna być uwzględniona.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie przesłanki uzasadniające nieważność postępowania określone w art. 183 § 2 p.p.s.a. Oznacza to, że postępowanie kasacyjne oparte jest na zasadzie związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej i podstawami zaskarżenia wskazanymi w tej skardze. Sąd ten, w odróżnieniu od Sądu I instancji, nie bada całokształtu sprawy z punktu widzenia stanu prawnego, który legł u podstaw zaskarżonego orzeczenia. Bada natomiast zasadność przedstawionych w skardze kasacyjnej zarzutów. Zakres kontroli jest zatem określony i ograniczony wskazanymi w skardze kasacyjnej przyczynami wadliwości prawnej zaskarżonego wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego. W rozpoznawanej sprawie przesłanki nieważności postępowania sądowego nie wystąpiły. Tym samym sprawa podlegała rozpoznaniu w granicach zgłoszonych zarzutów kasacyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał oba zarzuty skargi kasacyjnej za nieuzasadnione.

Pierwszy z zarzutów tj. naruszenie przez WSA w Łodzi art. 3a Prawa prasowego nie może zostać uznany za adekwatny w niniejszej sprawie. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, "w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198)". Art. 3a Prawa prasowego jest przepisem o charakterze odsyłającym, nakazującym stosowanie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej do prawa dostępu prasy do informacji publicznej. Innymi słowy, jak trafnie wskazuje J. Sobczak, art. 3a P.p. "w zakresie dostępu prasy do informacji publicznej zrównuje (...) prawa dziennikarza z prawami każdego podmiotu, który o taką informację może się ubiegać" (J. Sobczak, Komentarz do art.3(a) ustawy - Prawo prasowe, LEX 2008). Sformułowanie w skardze kasacyjnej samodzielnego zarzutu naruszenia art. 3a P.p. nie może zostać uznane za przytoczenie adekwatnej i skutecznej podstawy kasacyjnej. Przepis ten, mający charakter odsyłający, powinien zostać powiązany z innymi, konkretnie wskazanymi przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, do których przepis ten odsyła i które stanowią o prawach i obowiązkach związanych z udostępnianiem informacji publicznej. Takiego powiązania zaś w skardze kasacyjnej nie dokonano. Przesądza to o bezzasadności tak sformułowanego zarzutu.

Jednakże, niezależnie od powyższej konstatacji, wydaje się, że skarżący kasacyjnie wadliwości zaskarżonego wyroku upatrywał w nieprawidłowym - w jego ocenie - przyjęciu przez Sąd I instancji publicznego charakteru informacji objętych wnioskiem Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." z dnia 29 maja 2015 r. Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, że zasadnie stwierdzona przez WSA w Łodzi bezczynność w niniejszej sprawie polegała na tym, że Zarząd Okręgowy PZŁ w P. po wydaniu przez Zarząd Główny PZŁ decyzji z dnia 22 lipca 2015 r. uchylającej w całości pierwszą decyzję ZO PZŁ i przekazującą mu sprawę do ponownego rozpatrzenia, nie zakończył sprawy w formach przewidzianych przez przepisy u.d.i.p. Podkreślić należy, że w sytuacji skierowania do podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej żądania w trybie u.d.i.p., podmiot ten obowiązany jest dokonać jednego następujących działań: 1) udzielić informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia. Organ dokonuje tego w formie czynności materialno – technicznej; 2) poinformować wnioskodawcę, że jego wniosek nie znajduje podstawy w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż żądanie nie dotyczy informacji mających charakter informacji publicznej, lub też wskazać, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił (art. 4 ust. 3 cytowanej ustawy), bądź też poinformować stronę, że w sprawie obowiązuje inny tryb udzielenia informacji, niż ten w którym strona się zwróciła (art. 1 ust. 2 ustawy); 3) odmówić udostępnienia informacji lub umorzyć postępowanie w sytuacji wskazanej w art. 14 ust. 2 stosownie do treści art. 16 ustawy, czego dokonuje w formie decyzji administracyjnej; 4) odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ustawy.

W niniejszej sprawie Zarząd Okręgowy PZŁ nie podjął żadnej z tych czynności. Wezwał jedynie skarżącego do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego w udostępnieniu informacji przetworzonej. Po bezskutecznym zaś upływie 14-dniowego terminu na wykazanie tego interesu, ZO PZŁ nie podjął już żadnych działań. Powinien natomiast zakończyć sprawę w jednej z ww. czterech form. W niniejszej sprawie zaś należy dodatkowo wskazać, że jeżeli część żądanej informacji ma charakter przetworzony, a część prosty, to podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji może podjąć różne działania tj. w części udostępnić informację publiczną, a w części wydać decyzję odmowną w poparciu o art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Organ w niniejszej sprawie tego nie uczynił i stąd WSA w Łodzi trafnie stwierdził jego bezczynność. Co więcej, brak ustosunkowania się Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." do wezwania w przedmiocie wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego w udostępnieniu informacji przetworzonej nie zwalniał organu od obowiązku rozważenia z urzędu występowania po jego stronie tego interesu. Powinność wykazania szczególnego interesu publicznego jako podstawy żądania udzielenia informacji przetworzonej spoczywa, co do zasady, na autorze wniosku o udzielenie takiej informacji, zgodnie z regułą koniecznego współdziałania organu i podmiotu ubiegającego się o załatwienie określonej sprawy w konkretny sposób. Nie oznacza to jednak, że jedynie z powodu braku reakcji wnioskodawcy na wezwanie organu, mógł on odmówić udostępnienia żądanej informacji, albowiem to organ ocenia całokształt materiału zebranego w sprawie. Istnieją zaś sytuacje, w których z pewnych uzasadnionych względów, wnioskodawca nie może wykazać interesu publicznego, choćby z tego powodu, że ów interes jest obiektywnie trudny do uchwycenia, lecz istnieje. W takim przypadku organ prowadzący postępowanie w sprawie - stosownie do postanowień art. 77 § 1 k.p.a. - powinien z urzędu zbadać czy w danej sprawie występuje interes publiczny uzasadniający udzielenie zainteresowanemu podmiotowi przetworzonej informacji publicznej.

Zarzut naruszenia art. 286 § 2 p.p.s.a również nie zasługiwał na uwzględnienie. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie występuje bowiem sprzeczność pomiędzy treścią pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku a art. 286 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z przywołanym przepisem, termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia akt organowi. W niniejszej sprawie zatem, 14-dniowy termin wyznaczony przez WSA w Łodzi na rozpatrzenie wniosku z dnia 29 maja 2015 r. będzie biegł od dnia doręczenia przez Sąd akt organowi.

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane argumenty należy uznać zarzuty kasacyjne za nieuzasadnione. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt