Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie NSA Irena Kamińska (spr.) del. WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 1136/14 w sprawie ze skargi P. na bezczynność Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i oddala skargę, 2. zasądza od P. na rzecz Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego kwotę 297 (dwieście dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Redaktor naczelny dziennika "Ł." – P.G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego w rozparzeniu wniosku z dnia 27 października 2014 r. o udzielenie prasie informacji publicznej. W skardze wskazał, iż wnioskiem z dnia 27 października 2014 r. dziennikarz dziennika "Ł." – K.M., powołując się na art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm.), zwrócił się do Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego o udzielenie informacji przez przesłanie kopii uchwały ZG PZŁ z dnia 24 stycznia 2014 r. zakładającej Klub Dian Polskiego Związku łowieckiego; protokołu z posiedzenia ZG PZŁ w dniu 24 stycznia 2014 r.; statutu Klub Dian Polskiego Związku Łowieckiego; innych dokumentów związanych z powstaniem Klubu; listy funkcji kierowniczych Klubu z imionami i nazwiskami osób pełniących te funkcje. Do dnia wniesienia skargi nie uzyskał on odpowiedzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie ze skargi P. G. – redaktora naczelnego dziennika "Ł." na bezczynność Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej zobowiązał Zarząd Głównego Polskiego Związku Łowieckiego do rozpatrzenia wniosku z dnia 27 października 2014 r. K.M. – dziennikarza dziennika "Ł.", w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. Ponadto stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził od Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego na rzecz skarżącego P.G. – redaktora naczelnego dziennika "Łowiecki" kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Zarząd Główny PZŁ był zobowiązany do udostępnienia żądanych informacji, miały one charakter informacji publicznej, a status K.M. jako dziennikarza dziennika "Ł.i" została potwierdzona, wobec czego nie działał on we własnym imieniu.

Skargę kasacyjną od całości powyższego wyroku wniósł Zarząd Główny PZŁ. Postawił on zarzuty dotyczące naruszenia art. 50 p.p.s.a., art. 151 p.p.s.a., art. 149 § 1 p.p.s.a., art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 3a ustawy – Prawo prasowe, art. 7 ust. 2 pkt 1 i 5 oraz art. 11 ust. 1 w zw. z art. 3a ustawy – Prawo prasowe. W ocenie skarżącego kasacyjnie status K. M. jako dziennikarza nie został potwierdzony, nie przedstawił on żadnego upoważnienia, a zatem wniosek w sprawie nie pochodził od prasy. Brak jest zatem także legitymacji do wniesienia skargi przez P.G. Ponadto wskazał, że żądane informacje nie są dokumentami urzędowymi określonymi w art. 6 ust. 2 u.d.i.p. stanowiącymi informację publiczną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, jakkolwiek nie wszystkie jej zarzuty zasługiwały na uwzględnienie.

Za niezasadny uznał Naczelny Sąd Adminisytacyjny zarzut naruszenia art. 7 ust. 2 pkt 1 i 5 oraz art. 11 ust. 1 w zw. z art. 3a ustawy – Prawo prasowe. Należy bowiem wskazać, że w analizowanej sprawie organ nie wzywał wnioskodawcy do potwierdzenia jego statusu jako dziennikarza w związku ze złożonym wnioskiem. Fakt, że względem K.M. formułowano takie wezwania w innych sprawach nie oznacza, że czynności te mogą zostać przełożone na niniejszą sprawę. Sprawa bowiem z każdego wniosku o informację publiczną ma swój walor indywidualny. Skoro zatem takiego wezwania organ nie formułował w niniejszej sprawie, to uznać należy, że nie miał wątpliwości co do statusu K.M., a co za tym idzie przyjął, że jego wniosek pochodzi od prasy. Kwalifikacji tej nie mogą zmienić wątpliwości co do statusu rzeczonej osoby formułowane na etapie postępowania sądowego, gdyż pozostają one spóźnione. Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla, że jeżeli adresat wniosku o informację miał wątpliwości co do tego, czy osoba żądająca informacji jest dziennikarzem – to powinien był te wątpliwości rozwiać odpowiednim wezwaniem K.M. lub redaktora naczelnego czasopisma, którego twierdzi, że jest dziennikarzem. Brak takiego wezwania czyni wyżej wskazane zarzuty skargi kasacyjne bezzasadne.

Powyższe świadczy w konsekwencji o bezzasadności zarzutu naruszenia art. 50 p.p.s.a., gdyż redaktor naczelny czasopisma – z którego organ nie kwestionował, że pochodzi wnioskodawca – posiada legitymację do występowania w niniejszej sprawie.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadny okazał się jednak zarzut naruszenia art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 3a ustawy – Prawo prasowe. Wbrew bowiem ocenie Sądu pierwszej instancji, skarżący nie wykazał, że żądana informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przedmiotem wniosku były kopie uchwał ZG PZŁ z dnia 24 stycznia 2014 r. zakładającej Klub Dian Polskiego Związku łowieckiego; protokoły z posiedzenia ZG PZŁ w dniu 24 stycznia 2014 r.; statut Klubu Dian Polskiego Związku Łowieckiego; inne dokumenty związane z powstaniem Klubu; listy funkcji kierowniczych Klubu z imionami i nazwiskami osób pełniących te funkcje. Zgodnie z § 113 pkt 15 Statutu Polskiego Związku Łowieckiego do zakresu działalności Zarządu Głównego należy powoływanie klubów specjalistycznych oraz ustalanie zasad ich działania. Jak wskazał na rozprawie w dniu 26 lipca 2016 r. pełnomocnik Zarządy Głównego Polskiego Związku Łowieckiego, regulacja ta pozwala na zakładanie klubów; istnieć ma w strukturze PZŁ kilka klubów łączących osoby o różnych zainteresowaniach (np. miłośników kultury łowieckiej czy określonych psów), jednym z nim jest klub Dian.

Przypomnieć należy w tym miejscu, że zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie każda informacja będąca w dyspozycji Polskiego Związku Łowieckiego bądź odnosząca się do jego funkcjonowania będzie informacją publiczną podlegającą udostępnieniu przez ten Związek w trybie u.d.i.p., lecz tylko ta, która odnosi się do wykonywania zadań publicznych lub gospodarowania mieniem publicznym (zob. np. wyrok NSA z dnia 7 października 2015 r., I OSK 1928/14; wyrok NSA z dnia 26 lutego 2016 r., I OSK 438/15; wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2016 r., I OSK 143/16; CBOSA).

Zadania Polskiego Związku Łowieckiego o charakterze publicznym określił ustawodawca w art. 34 ustawy – Prawo Łowieckie, wskazując, że do zadań tego Związku należy:

1) prowadzenie gospodarki łowieckiej;

2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych zwierząt dziko żyjących;

3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa;

4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych;

5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Polskiego Związku Łowieckiego prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich;

6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego;

7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego;

8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i wystawienniczej o tematyce łowieckiej;

9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi;

10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną;

11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych;

12) realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska.

W kontekście zaś gospodarki finansowej Polskiego Związku Łowieckiego zwrócić należy uwagę na art. 35 ust. 1 i 2 ustawy – Prawo Łowieckie, który stanowi, że działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej, zaś dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego oraz kół łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między członków. Przy tym mienie Polskiego Związku Łowieckiego i kół łowieckich nie podlega podziałowi między członków.

Mając na uwadze powyższe potworzyć należy, że skarżący P.G. – redaktor naczelny dziennika "Ł." – nie wskazał, w jaki sposób żądane informacje dotyczące Klubu Dian PZŁ wiążą się z zadaniami publicznymi realizowanymi przez Polski Związek Łowiecki lub z kwestią gospodarowania przez ten Związek środkami publicznymi. Brak uprawdopodobnienia takiego (choćby potencjalnego) związku – w sytuacji, gdy z regulacji Polskiego Związku Łowieckiego (Statutu) oraz jego praktyki przedstawionej przez pełnomocnika wynika, że kluby tego Związku mają zasadniczo w założeniu charakter wewnętrzny, towarzyski czy hobbystyczny – musiał doprowadzić sąd administracyjny do oddalenia skargi. Skoro bowiem nie zostały w sprawie przedstawione okoliczności (np. w skardze) pozwalające stwierdzić, że żądane informacje dotyczą wykonywania zadań publicznych lub gospodarowania mieniem publicznym, to tym samym sąd administracyjny nie miał podstaw do uznania bezczynności adresata wniosku, gdy żądane informacje nie są informacją publiczną w rozumieniu u.d.i.p. Reżim tej ustawy w związku z art. 3a ustawy – Prawo prasowe nie znajdował w konsekwencji zastosowania w sprawie. Informacja o klubie specjalistycznym Polskiego Związku Łowieckiego uznana zostałaby za informację publiczną, jeżeli w sprawie możliwe byłoby stwierdzenie związku tej informacji z wykonywaniem zadań publicznych czy gospodarowaniem środkami publicznymi. Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że takiego związku nie potwierdza również uzasadnienie zaskarżonego wyroku. Sąd pierwszej instancji przytoczył w nim co prawda zadania Polskiego Związku Łowieckiego, jednak nie wskazał, jak się do nich mają żądane dokumenty. Nazbyt daleko idące jest bowiem wnioskowanie przeprowadzona przez WSA w Warszawie, że z faktu, iż Polski Związek Łowiecki jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., wynika automatycznie, że żądana informacja dotyczy sprawy publicznej.

Z przedstawionych względów Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę stosując art. 188 w zw. z art. 151 p.p.s.a.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.