drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 2100/15 - Wyrok NSA z 2016-08-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 2100/15 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2016-08-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-07-13
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Dariusz Chaciński
Irena Kamińska /przewodniczący sprawozdawca/
Monika Nowicka
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Wa 1053/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-04-16
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński, Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 1053/14 w sprawie ze skargi P. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 7 października 2014 r. K.M., powołując się na art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm.), zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie o udzielenie informacji, przez przesłanie kserokopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń tego Zarządu, które odbyły się w roku 2014, w formie kserokopii przesyłką pocztową lub skanów, pocztą email na adres wskazany w nagłówku złożonego pisma. Jednocześnie K.M. zaznaczył, że w przypadku uznania, że w treści wnioskowanych protokołów znajdują się dane osobowe, mogą one zostać przez organ zanonimizowane.

W odpowiedzi na powyższe, Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie wystosował, skierowane na adres dziennika "Łowiecki" pismo, opatrzone datą 14 października 2014 r., w którym poinformował, że redaktor naczelny dziennika nie potwierdził, by K.M. był dziennikarzem. Dlatego też – mając na uwadze art. 11 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 5 Prawa prasowego – Zarząd stwierdził, że nie może udzielić informacji prasowej skarżącemu. Dodał też, że wniosek o udostępnienie informacji prasowej powinien być skonkretyzowany przez określenie zakresu lub przedmiotu wnioskowanej informacji, aby możliwe było w ogóle jego rozpatrzenie. Ponadto wniosek powinien dotyczyć faktów. Zdaniem Zarządu, żądanie K.M. nie dotyczy informacji prasowej, a udostępnienia dokumentów przez przesłanie ich kopii, zatem rozważono kwestię dostępu tych dokumentów na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Żądane dokumenty nie mają charakteru dokumentów urzędowych i nie zawierają informacji publicznej, dlatego nie ma możliwości zastosowania art. 3a Prawa prasowego, ani też przyjęcia, że o wgląd do dokumentów wnioskuje osoba fizyczna. Końcowo zaznaczono, że po uzyskaniu potwierdzenia, iż K.M. jest dziennikarzem, zostanie udzielona odpowiedź na konkretnie zadane pytania w trybie Prawa prasowego.

Pismem z dnia 8 listopada 2014 r. redaktor naczelny dziennika "Łowiecki" – P.G., wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie, w której zarzucił naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że pismem z dnia 14 października 2014 r. Łowczy Okręgowy PZŁ w Ciechanowie poinformował K.M., iż nie udzieli mu informacji prasowej do czasu udowodnienia, iż K.M. jest dziennikarzem działającym na rzecz redakcji. Następnie podał, że do czasu sporządzania odpowiedzi na skargę taka odpowiedź nie wpłynęła.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2015 r. o sygn. akt II SAB/Wa 1053/14 zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie do rozpoznania wniosku dziennikarza dziennika "Łowiecki" – K.M. z dnia 7 października 2014 r., o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. Ponadto Sąd stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ciechanowie na rzecz skarżącego P.G. – redaktora naczelnego dziennika "Łowiecki" kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W ocenie Sądu pierwszej instancji wniosek o informację pochodził w sprawie od K.M., który dostatecznie wyjaśnił swój status dziennikarza. Żądane dane stanowiły zaś informację publiczną. Sąd przyjął też, że Zarząd Okręgowy był zobowiązany do udostępnienia żądanych informacji. Nie czyniąc tego popadł w bezczynność.

Skargę kasacyjną od całości powyższego wyroku wniósł Zarząd Okręgowy PZŁ w Ciechanowie. Postawił on zarzuty dotyczące naruszenia art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy – Prawo prasowe. Zdaniem skarżącego kasacyjnie K.M. nie wykazał bowiem w sprawie przymiotu dziennikarza.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej, obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego sądu (art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 718), zwanej dalej "p.p.s.a.". Naczelny Sąd Administracyjny – jako sąd drugiej instancji – rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Kierując się zatem wspomnianymi wyżej względami, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wniesiona skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, albowiem podniesiony w niej zarzut naruszenia art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) – przez zastosowanie błędnej jego wykładni nie jest trafny.

Zgodnie z powołanym przepisem, dziennikarzem jest osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych, pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wbrew stanowisku autora skargi kasacyjnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie dopuścił się naruszenia cytowanego przepisu. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika bowiem, aby Sąd pierwszej instancji dokonywał wykładni pojęcia "dziennikarz". Wskazany przepis został natomiast przywołany przez Sąd pierwszej instancji tylko w kontekście rozważań, dotyczących oceny, czy wniosek o udzielenie informacji publicznej, złożony przez K.M., pochodził od prasy – w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo prasowe i – czy redaktor naczelny dziennika "Łowiecki" – P.G. miał legitymację skargową w sprawie zainicjowanej tym wnioskiem. W następstwie dokonanych rozważań, Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że wprawdzie składając wniosek, K.M. nie powołał się w nim na żadne upoważnienie do występowania w imieniu redakcji, ale treść wniosku oraz forma pisma, w jakiej został on złożony nie pozostawiała wątpliwości, iż pochodził on od dziennika "Łowiecki", a zatem od prasy – w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 i 5 ustawy – Prawo prasowe, nie zaś od K.M. jako osoby fizycznej. W konsekwencji, Sąd Wojewódzki przyjął, że redaktorowi naczelnemu takiego dziennika, jako osobie kierującej – na mocy art. 25 ust. 1 ustawy – Prawo prasowe – jego redakcją, przysługiwała legitymacja do wniesienia niniejszej skargi.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zarzucenie zaskarżonemu wyrokowi naruszenie tylko art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy – Prawo prasowe nie było wystarczające do skutecznego zakwestionowania stanowiska Sądu pierwszej instancji, a który przyjął, że wniosek o udzielenie informacji publicznej – pomimo niepotwierdzenia przez autora tego wniosku swojego statusu dziennikarza – pochodził od prasy – w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy.

Ubocznie nadmienić wypada, że gdyby autor skargi kasacyjnej chciał powiązać, w jakiś sposób pojęcie "prasy" z naruszeniem art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy – Prawo prasowe, to powinien wskazać również na naruszenie art. 7 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, czego jednak nie uczynił. Tymczasem to na autorze skargi kasacyjnej ciąży obowiązek konkretnego wskazania, które przepisy prawa materialnego zostały przez sąd wojewódzki naruszone i czym polegała ich błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie oraz jaka powinna być ich prawidłowa wykładnia i właściwe zastosowanie – art. 174 pkt 1 p.p.s.a. (por. wyrok NSA z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I GSK 1047/12, LEX nr 1487688 oraz wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1560/11, LEX nr 1218337).

W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny – na podstawie art. 184 p.p.s.a. – orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt