drukuj    zapisz    Powrót do listy

6110 Podatek od towarów i usług, Inne, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono skargę, I SA/Go 2284/05 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2006-11-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Go 2284/05 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp.

Data orzeczenia
2006-11-27 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2005-11-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Sędziowie
Alina Rzepecka
Dariusz Skupień /przewodniczący sprawozdawca/
Jacek Niedzielski
Symbol z opisem
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
I FSK 615/07 - Wyrok NSA z 2008-09-02
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 1993 nr 11 poz 50 art. 18 ust. 1
Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Niedzielski Asesor WSA Alina Rzepecka Protokolant sekr.sąd. Monika Hładki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2006r. sprawy ze skargi [...] Spółka Jawna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2001r. oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżący [...] spółka jawna wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 16 września 2005r. W sprawie był następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia [...] października 2003r. Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wszczął postępowanie kontrolne wobec "[...] Spółka Jawna.

W związku z ustalonymi w toku kontroli okolicznościami Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu [...] marca 2004 r. decyzję Nr [...] określającą w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2001 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług w wysokości 29.214,00 zł oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe za wrzesień 2001 r. w wysokości 270,00 zł.

Organ pierwszej instancji stwierdził, że Podatnik do sprzedanych, wyprodukowanych przez Stronę, wyrobów z miedzi (tj. uchwyty rynny, uchwyty rur spustowych) zastosował niewłaściwą stawkę VAT 7% zamiast stawki VAT 22%. Organ kontroli skarbowej ustalając powyższe oparł się m.in. na opinii Urzędu Statystycznego w Łodzi Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Nr [...] z dnia [...].01.2004r., w której stwierdzono, że opisane w piśmie Dyrektora Urzędu kontroli Skarbowej z dnia 04.12.2003r. uchwyty do rur spustowych, uchwyty do rynien oraz zabezpieczenia czoła komina wykonane z miedzi mieszczą się w grupowaniu: SWW 0589-19 "Wyroby z miedzi i stopów miedzi osobno niewymienione, pozostałe", a powyższe wyroby wykonane z tytan-cynku mieszczą się w grupowaniu: SWW 0589-9 "Wyroby z pozostałych metali nieżelaznych".

Od przedmiotowej decyzji organu pierwszej instancji z dnia 30 marca 2004r. Spółka Jawna złożyła odwołanie z dnia 13 kwietnia 2004r.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] czerwca 2004r., Nr [...], uchylił w całości zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. W uzasadnieniu w/w decyzji wskazano m.in., że przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ pierwszej instancji w celu ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT dla produkowanych przez Podatnika wyrobów z miedzi i tytan-cynku powinien oprzeć się m.in. na opinii statystycznej wydanej przez właściwy urząd statystyczny w sprawie zakwalifikowania przedmiotowego wyrobu produkowanego przez Podatnika do określonego grupowania SWW, przy czym wniosek o wydanie opinii statystycznej winien zawierać stanowisko obu stron oraz wszelkie informacje konieczne do dokonania prawidłowej klasyfikacji wyrobu oraz, że do wniosku należy dołączyć przedstawioną przez Stronę opinię jednostki autorskiej klasyfikacji SWW w podbranżach tj. Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "METALPLAST" w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2004r.

Ponownie rozpatrując przedmiotową sprawę, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej pismem z dnia [...] sierpnia 2004r. Nr [...] wystąpił do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi o rozstrzygnięcie sporu w zakresie grupowania klasyfikacji statystycznej i numeru SWW dla wyrobów produkowanych z miedzi, cynku i tytan-cynku. Do w/w pisma z dnia 17 sierpnia 2004r. załączono: pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...] grudnia 2003r. Nr [...] i odpowiedź na w/w pismo Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi z [...] stycznia 2004r. znak: [...] oraz opinię Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "METALPLAST" w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2004r., znak: [...].

Na w/w pismo z dnia [...] sierpnia 2004r. Nr [...], Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej , Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi pismem z dnia [...] sierpnia 2004r. znak: [...], w oparciu o przedstawiony opis i załączone dokumenty wyraził opinię, że wymienione w piśmie wyroby: uchwyty do rur spustowych, uchwyty do rynien oraz zabezpieczenia czoła komina, z płaskownika, taśmy lub blachy miedzianej, wykonane w zależności od rodzaju produktu poprzez cięcie, wykrawanie lub gięcie mieszczą się w grupowaniu: SWW 0589-19 "Wyroby z miedzi i stopów miedzi osobno niewymienione, pozostałe", a uchwyty do rur spustowych, uchwyty do rynien oraz zabezpieczenia czoła komina z taśmy tytan-cynku mieszczą się w grupowaniu: SWW 0589-9 "Wyroby z pozostałych metali nieżelaznych".

Ponadto, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej pismem z dnia [...] września 2004r., Nr [...] wystąpił do Dyrektora Sekretariatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie o rozstrzygnięcie sporu w zakresie grupowania klasyfikacji statystycznej i numeru SWW dla wyrobów produkowanych z miedzi, cynku i tytan-cynku. Do w/w pisma z dnia 7 września 2004r. załączono: pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2004r. Nr V431-288/2003 oraz pismo z dnia 4 grudnia 2003r., wykaz wyrobów produkowanych przez Podatnika w 2001r., opinię Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia [...] stycznia 2004r. znak: [...] i z dnia [...] sierpnia 2004r. znak: [...], opinię Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "METALPLAST" w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2004r., znak: [...], oraz wyjaśnienia Podatnika dot. produkowanych wyrobów.

Na w/w pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 2004r. Nr [...], Dyrektor Sekretariatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie pismem z dnia [...] października 2004r. znak: [...] wyjaśnił, iż nie widzi podstaw do zmiany opinii interpretacyjnych z dnia [...] stycznia 2004r. znak: [...] i z dnia [...] sierpnia 2004r. znak: [...] wydane przez Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w sprawie klasyfikacji uchwytów rur spustowych, uchwytów rynien oraz zabezpieczeń czoła komina, produkowanych z miedzi, cynku i tytanu-cynku. Wyjaśniając przy tym, że " Zgodnie z zasadami metodycznymi stosowanej do celów podatkowych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, póz. 264 z późn. zm.) uchwyty rur spustowych, uchwyty rynien oraz zabezpieczenia czoła komina, produkowane z miedzi, cynku i tytan-cynku klasyfikowane są następująco:

– wykonane z miedzi:

– PKWiU 28.75.27-59.26 "Wyroby z miedzi i ze stopów miedzi, pozostałe, osobno nie wymienione";

– wykonane z tytan-cynku:

– PKWiU 27.45.30-43.90 "Wyroby z tytanu, pozostałe";

– wykonane z cynku:

– PKWiU 28.75.27-65.64 "Wyroby z cynku i ze stopów cynku, pozostałe, gdzie indziej niewymienione".

Zgodnie z obowiązującą od dnia 1 maja 2004r. Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług ( PKWiU) -wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. ( Dz. U. Nr 89, póz. 844) ww. wyroby:

– wykonane z miedzi - mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 28.75.27-58.90 "Wyroby z miedzi i ze stopów miedzi, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane";

– wykonane z tytan-cynku - mieszczą się w grupowaniu PKWiU 27.45.30-43.00 "Tytan i wyroby z tytanu, proszki, odpady i złom, z wyłączeniem węglików";

– wykonane z cynku - mieszczą się w grupowaniu PKWiU 28.75.27-65.00 " Wyroby z cynku, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Według obowiązującego do 30 czerwca 1999r. Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW, wydanie IV, GUS Warszawa 1990) przedmiotowe wyroby:

– wykonane z miedzi - mieściły się w grupowaniu: SWW 0589-19 "Wyroby z miedzi i stopów miedzi osobno nie wymienione, pozostałe";

– wykonane z tytanu-cynku - mieściły się w grupowaniu: SWW 0589-9 "Wyroby z pozostałych metali nieżelaznych";

– wykonane z cynku - mieściły się w grupowaniu: SWW 0589-49 "Wyroby z cynku i ze stopów cynku osobno nie wymienione pozostałe".

Ponadto w wyniku ponownego rozpatrzenia przedmiotowej sprawy organ pierwszej instancji stwierdził, co następuje.

W dniu 30 grudnia 1997r. została zawarta pomiędzy panią [...] a panem [...] umowa spółki cywilnej [...]. Zgodnie z zaświadczeniem o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Burmistrza Miasta z dnia [...].12.1997r. nr 6931 znak sprawy: [...] Strona prowadziła działalność jako [...] spółka cywilna [...]. Postanowieniem Sądu Rejonowego VIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia [...].01.2002r. sygn. sprawy: ZG.YHI [...] do Rejestru Przedsiębiorców została wpisana [...] - spółka jawna powstała z przekształcenia spółki cywilnej [...] uchwałą wspólników z dnia [...].11.2001 r. w trybie art. 26 § 4 KSH.

Za m-c wrzesień 2001 r. Strona złożyła w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-7 dla potrzeb podatku od towarów i usług , w której wykazała:

– podatek należny - 52.055,00 zł

– kwotę podatku naliczonego do odliczenia - 23.743,00 zł

– kwotę podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego - 28.312,00 zł.

W wyniku przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania ustalono m.in., ze Podatnik w 2001 r. produkował m.in. wyroby z miedzi, tj.: uchwyt rur sp. 80-90, uchwyt rur sp. 100-120, uchwyt rur sp. 150, uchwyt rynny trąd. 80, uchwyt rynny trąd. 100, uchwyt rynny trad. 12 uchwyt rynny trąd. 150, uchwyt rynny trąd. 180, zabezpieczenie wg dokumentacji oraz wyroby z tytan-cynku tj.: zabezpieczenie wg dokumentacji.

W piśmie z dnia 28 listopada 2003r. Podatnik wyjaśnił m.in., iż w oparciu o Systematyczny Wykaz Wyrobów Głównego Urzędu Statystycznego Wydanie IV z 1990r.: Symbol SWW 065 Wyroby metalowe przemysłowe, symbol SWW 0654 Okucia metalowe, symbol SWW 0654-3 Okucia budowlane zabezpieczające oraz ich przeznaczenie - zakwalifikował w/w wyroby do grupy SWW 0654-1 do 4 "okucia metalowe", "okucia budowlane zabezpieczające". Podatnik wskazał, że proces produkcji polegał w zależności od rodzaju produktu na prostowaniu, cięciu, gięciu, wykrawaniu, malowaniu, a podstawą takiego zakwalifikowania w/w wyrobów do odpowiedniej grupy towarowej SWW było ich przeznaczenie, a przeznaczenie wyrobów to: budownictwo, głównie obszar dachu. Organ pierwszej instancji ustalił, że Podatnik nie posiadał dla produkowanych wyrobów urzędowego potwierdzenia klasyfikacji statystycznej wyrobów i stosowanego SWW. Ponadto ustalono, że do produkcji w/w wyrobów Podatnik stosował zakupione materiały opodatkowane wg stawki VAT 22%, takie jak: pręty miedziane, pręty C MIE 30x4 Kręgi, taśmę z miedzi, rury proste ze stopów miedzi.

W toku kontroli stwierdzono, że Podatnik zastosował stawkę podatku VAT w wysokości 7% przy sprzedaży w miesiącu wrześniu 2001r. następujących wyrobów z miedzi: uchwyt rury sp. 80-90, uchwyt rur sp. 100-120, uchwyt rur sp. 150, uchwyt rynny trąd. 120, uchwyt rynny trąd. 150, zabezpieczenie wg dokumentacji, zabezpieczenie bok komina oraz wyrobów z tytan-cynku: zabezpieczenie wg dokumentacji, udokumentowanej następującymi fakturami VAT: Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., Nr [...] z dnia [...].09.2001r., na łączną wartość netto: 6.017,79 zł, podatek VAT 7%: 421,24 zł. Organ pierwszej instancji mając na uwadze:

– w/w fakty ustalone w trakcie kontroli skarbowej;

– pismo Dyrektora Sekretariatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie z [...] października 2004r. znak: [...], z którego wynika m.in., że uchwyty rur spustowych, uchwyty rynien oraz zabezpieczenia czoła komina wykonane z miedzi mieściły się w grupowaniu: SWW 0589-19 "Wyroby z miedzi i stopów miedzi osobno niewymienione, pozostałe", a powyższe wyroby wykonane z tytan-cynku mieściły się w grupowaniu: SWW 0589-9 "Wyroby z pozostałych metali nieżelaznych" i wykonane z cynku mieściły się w grupowaniu: SWW 0589-49 "Wyroby z cynku i ze stopów cynku osobno nie wymienione pozostałe";

– towar o w/w symbolu SWW nie był i nie jest wymieniony w załączniku nr 5 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, stanowiącym wykaz materiałów i usług, których sprzedaż jest objęta stawką podatku w wysokości 7% ; - treść art. 18 ust. l ustawy z 8 stycznia 1993r.o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ;

stwierdził, że Podatnik zastosował niewłaściwe symbole statystyczne oraz stawkę podatku VAT w wysokości 7% zamiast 22% przy sprzedaży w miesiącu wrześniu 2001 r. w/w wyrobów z miedzi oraz tytan-cynku, udokumentowanej w/w fakturami VAT.

W toku postępowania przed organem pierwszej instancji [...] Spółka Jawna została w dniu 10 listopada 2004r. zapoznana z materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie. Pismem z dnia 12 listopada 2004r. Podatnik wniósł uwagi do materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, w których podnosi, że wniosek Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej skierowany do Dyrektora Sekretariatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie o rozstrzygnięcie sporu w zakresie grupowania klasyfikacji statystycznej i numeru SWW dla wyrobów produkowanych z miedzi, cynku i tytan-cynku, nie zawierał "stanowiska naszej strony (...), a tym samym pozbawiony był większości informacji koniecznych do dokonania prawidłowej klasyfikacji wyrobu. Pozbawień zostaliśmy podstawowego prawa do zaprezentowania swojego stanowiska przed organem statystycznym. W oparciu o tak sporządzony opis, wydana opinia zawiera błędne przypisania do właściwej grupy. W związku z powyższym występujemy o ponowne, tym razem wspólne wystąpienie do GUS".

Organ pierwszej instancji ustosunkowując się do pisma Podatnika z 12 listopada 2004r. v, uzasadnieniu decyzji z dnia [...] listopada 2004r. Nr [...] stwierdził m.in., że (...) "Strona w trakcie prowadzonego postępowania kontrolnego prezentowała swoje stanowisko w sprawie produkowanych wyrobów, które wyraziła w pismach z 28 listopada 2003r. i 11 czerwca 2004r. Przestawione przez Stronę informacje były podstawą określenia klasyfikacji statystycznej dla produkowanych wyrobów. W przedstawionych informacjach Strona podawała wykaz produkowanych wyrobów z miedzi, tytan-cynku, technologię ich wykonania w zależności od rodzaju produktu (prostowanie, cięcie, gięcie, wykrawanie, malowanie wyrobów metalowych), a także przeznaczenie produktu (budownictwo, głównie obszar dachu). Ponadto Strona załączyła do pisma z 11 czerwca 2004r. opinię Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "Metalplast" w Poznaniu jako jednostki autorskiej klasyfikacji SWW w podbranżach, które obejmują klasyfikację uchwytów do rynien (wydaną na jej wniosek) (...)".

W związku z powyższym organ pierwszej instancji , na podstawie art. 18 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, wykazaną przez Podatnika na podstawie w/w faktur VAT sprzedaż opodatkował podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22%, wyliczając należny podatek od towarów i usług wg poniższego wyliczenia:

- wartość netto: 6.017,79 zł, podatek VAT 22%: 1.323,93 zł.

W związku z powyższym, rozliczenie podatku od towarów i usług za wrzesień 200Ir. w decyzji z dnia [...].11.2004r. Nr [...] przedstawiono następująco:

Wg deklaracji Wg ustaleń kontroli Różnica

w zł w zł w zł

- podatek należny 52.055 52.957 902

-podatek naliczony 23.743 23.743 0

- kwota podlegająca wpłacie

do urzędu skarbowego 28.312 29.214 902

Ponadto w związku z zaniżeniem zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień 200Ir., w oparciu o art. 27 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, organ pierwszej instancji ustalił Podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe za wrzesień 2001 r. w wysokości 270,00 zł, wg wyliczenia 902,00 zł x 30%.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] listopada 2004 r. Nr [...] określił [...] Spółce Jawnej za miesiąc wrzesień 2001 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług w wysokości 29.214,00 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za wrzesień 2001 r. w wysokości 270,00 zł.

Od powyższego rozstrzygnięcia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej Spółka Jawna złożyła odwołanie z dnia 7 grudnia 2004r., w którym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o wstrzymanie jej wykonania.

W uzasadnieniu swojego odwołania, Strona nie zgadza się z ustaleniami organu kontroli wywodząc m.in., iż "Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wystąpił do GUS z wnioskiem o "rozstrzygnięcie sporu" w przedmiotowej sprawie, w którym zostało tylko opisane, w sposób niepełny, nasze stanowisko. (...) Jednostronne a przez to skrócone przedstawienie przez UKS naszego sposobu klasyfikacji i opisu produktów w pismach do GUS spowodowało wydanie błędnych opinii. (...) Nie byliśmy informowani jako strona, że jest już przeprowadzany dowód i możemy skorzystać z naszych uprawnień do wyjaśnień co gwarantuje nam Ustawa Ordynacja Podatkowa, a jest rażącym naruszeniem artykułu 190 paragraf 2 Ustawy Ordynacja Podatkowa z dn. 29 sierpnia 1997r. Dz.U. Nr 137, poz.926 (...)".

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej postanowieniem z dnia [...] grudnia 2004r. Nr [...] wstrzymał wykonanie swoich decyzji od Nr [...] do [...] z dnia [...].11.2004r. w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001 r.

7. Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, decyzją z dnia [...] września 2005r., Nr [...], uchylił decyzję organu I instancji w całości i orzekł w ten sposób, że określił w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2001 r. zobowiązanie podatkowe w wysokości 29.051,00 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za wrzesień 2001 r. w wysokości 221,00 zł. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił w całości decyzję organu I instancji, z uwagi na fakt, iż organ I instancji wykazaną przez Podatnika sprzedaż na podstawie w/w faktur VAT opodatkował podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22%, wyliczając należny podatek od towarów i usług metodą "od stu" zamiast metodą "w stu", zauważając przy tym, że zgodnie z art. 15 ust. l cyt. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem, z zastrzeżeniem art. 16 i 17, jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Ponadto mając na uwadze treść art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, organ podatkowy ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za miesiąc wrzesień 2001 r. w wysokości 221,00 zł. W/w decyzję doręczono Stronie w dniu 19 września 2005r.

Na w/w decyzję organu odwoławczego [...] Spółka Jawna, reprezentowana przez doradcę podatkowego [...], pismem z dnia 11 października 2005r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp.

W złożonej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Strona Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej.

Skarżący zaskarżonej decyzji zarzuca naruszenie przepisów postępowania oraz naruszenie przepisów prawa materialnego:

– art. 123 § l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji Podatkowej poprzez nie zapewnienie stronie czynnego udziału w postępowania,

– art. 180 § l OP poprzez pominięcie żądania przeprowadzenia dowodu przez stronę w postaci opinii GUS oraz dokumentów z COB- R METALPLAST w Poznaniu oraz Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w Warszawie,

– art. 200 OP poprzez nie wyznaczenie stronie siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego,

– art. 120 OP poprzez działanie wbrew przepisom prawa

– art. 121 § l OP poprzez prowadzenie postępowania podatkowego w sposób nie budzący zaufania do organów podatkowych

– art. 212 OP poprzez naruszenie zasady, iż organ podatkowy, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia

– art. 210 § 4 OP poprzez pominięcie w uzasadnieniu taktycznym do wydanych decyzji przyczyn, dla których pominął dowody zawnioskowane przez stronę w piśmie z dnia 16 września 2005

– art. 187 OP poprzez nie zebranie i w sposób wyczerpujący rozpatrzenie całego materiału dowodowego

– art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym.

Ponadto Skarżąca wniosła o:

– wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji Dyrektora Izby Skarbowej do czasu wydania wyroku

– zasądzenie od Izby Skarbowej na rzecz Strony skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi Skarżący podnosi m.in. że, "w dniu 31 sierpnia 2005 organ wydał zawiadomienie, w którym zawiadomił stronę o niedotrzymaniu terminu załatwienia odwołania z dnia 7 grudnia 2004 od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej ze względu na fakt, iż strona zwróciła się w dniu 22.08.2005 r. do Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w Warszawie oraz COBR METALPLAST w Poznaniu o uzyskanie dowodów na fakt, iż zastosowana przez nią stawka podatkowa 7% do swoich wyrobów jest prawidłowa. Nowy termin załatwienia sprawy został stronie wyznaczony do dnia 16 września 2005 r. W dniu 16 września 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej wydał stronie decyzje (doręczone stronie w dniu 19 września 2005). Przed wydaniem decyzji organ nie wyznaczył stronie siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego co spowodowało iż przed wydaniem decyzji strona nie miała możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, przez co został ograniczony jej czynny udział w postępowaniu". (...) "Dyrektor Izby Skarbowej dopiero w piśmie z dnia 28 września 2005 - nie w decyzji-odniósł się do żądania strony zgłoszonego w dniu wydania decyzji (16.09.2005)". W piśmie tym wyjaśniono podatnikowi, iż decyzje o numerach od [...] do [...] zostały wydane w dniu [...] września 2005 a pismo podatnika wpłynęło do Izby Skarbowej w dniu 16 września 2005, po wydaniu przedmiotowych decyzj". (...) "Ponadto należy zauważyć iż w wydanych decyzjach w uzasadnieniu faktycznym do nich organ nie odniósł się zupełnie co do faktu pominięcia czy nawet ewentualnego zgłoszenia nowych dowodów przez stronę , które były na tyle istotne ze względu na fakt, iż np. Opinia GUS z dnia [...].07. 2005 SP - [...] nie zawierała mimo zadanych przez stronę trzech pytań odpowiedzi na jedno z nich a dokumenty z w/w instytucji potwierdzały fakt, iż podatnik powinien zastosować stawkę 7 % na produkowane przez siebie wyroby. Jest to na tyle istotny fakt, iż między innymi Opinia GUS Dyrektora Sekretariatu Prezesa z dnia 28.07.2005 zostały uznane przez organ jako podstawa wydania decyzji i uznania iż podatnik zastosował stawkę podatkową w niewłaściwej wysokości. Organ w sposób wyczerpujący nie zebrał i nie rozpatrzył całego materiału dowodowego pomijając dowody istotne dla strony, które wskazywały na słuszne jej stanowisko w tej sprawie". (...) "Wskazując na powyższe należy uznać, iż organy podatkowe w tej sytuacji zastosowały zakazaną. interpretację in dubio pro flsco. Nawet w sytuacji gdy istniały wątpliwości i rozbieżności co do sposobu zastosowania właściwej stawki VAT rozstrzygając sprawę decyzją powinny się one kierować podstawową zasadą prawa podatkowego a mianowicie zasadą zakazu rozstrzygania na niekorzyść podatnika, co było wielokrotnie podkreślane przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniach swoich wyroków (vide: SA/Po 1459/96, SA/Po 1361/97, SA/Po 1461/96, I SA/Lu 1452/97,I SA/Lu 1461/98, I SA/Lu 191/98, I SA/Lu 1443/97). Zasada ta ściśle skorelowana z zasadą państwa prawnego jest integralną zasadą każdego państwa demokratycznego a co za tym idzie na gruncie prawa podatkowego zasada ta powinna być rozpatrywana nie tylko z punktu widzenia praworządności formalnej ale także materialnej".

W dalszej części skargi skarżący podnosi, że prawidłowo zastosował stawkę 7% przy sprzedaży swoich wyrobów argumentując powyższe m.in. "do kwestii zastosowania przez podatnika stawki podatkowej na swoje wyroby w wysokości 7 % pragnę wykazać nieprawidłowości twierdzenia organów podatkowych, iż podatnik powinien do wyrobów z miedzi zastosować stawkę VAT w wysokości 22 % zamiast 7 %". Zdaniem Strony skarżącej zastosowana przez podatnika stawka 7 % procent na produkowane przez siebie wyroby jest prawidłowa.

Strona skarżąca w skardze wskazuje, że organ odwoławczy w swojej decyzji, podtrzymując stanowisko organu I instancji stwierdził, iż wyroby wykonane z miedzi należy zakwalifikować do grupowania SWW 0589-19 " Wyroby z miedzi i stopów miedzi osobno nie wymienione, pozostałe", a tym samym uznać iż podlegają one opodatkowaniu według 22 % stawki VAT. Organ podatkowy orzekł tak dokonując oceny dowodów w postaci pism Głównego Urzędu Statystycznego Dyrektora Sekretariatu Prezesa jednocześnie stwierdzając, iż opinia w nich wyrażona co do klasyfikacji wyrobów produkowanych przez podatnika jest spójna i pełna i została wydana w oparciu o wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny dotyczący produkcji tych wyrobów. Zdaniem Strony skarżącej twierdzenie organu jest sprzeczne ze stanem faktycznym.

Według Strony skarżącej nie istotne jest dla sprawy, iż podatnik nie posiadał dla produkowanych wyrobów urzędowego potwierdzenia klasyfikacji statystycznej wyrobów i stosowanego SWW, a zawarcie tego stwierdzenia w decyzjach zarówno organu I instancji , jak i organu n instancji, wskazuje na negatywne skutki takiego zachowania podatnika i mogło w organie orzekającym wyrobić opinię co do nieprawidłowości zastosowania stawki 7 % na wyroby podatnika. Strona skarżąca twierdzi, iż zgodnie z przepisami prawa nie miała obowiązku urzędowego potwierdzania klasyfikacji SWW swoich wyrobów. Również wg Strony skarżącej nie istotnym jest, stwierdzenie organów obu instancji, iż do produkcji swoich wyrobów podatnik stosował materiały opodatkowane stawką 22 %, gdyż takie twierdzenie organu jest nie tylko twierdzeniem nie mającym znaczenia dla opodatkowania produkowanych wyrobów prawidłową stawką 7 %, ale wkracza na obszar ingerencji przez organy swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Strony skarżącej organy podatkowe w sposób wybiórczy potraktowały materiał dowodowy, a z dokumentów przedstawionych jako dowody zacytowano w decyzji ich części. Według Strony skarżącej opinie GUS, na które powołuje się organ były niepełne i nierzetelne, możliwość żądania zaś uszczegółowienia tych opinii została przez podatnika utracona na wskutek ograniczenia czynnego udziału strony w postępowaniu i pominięciu zawnioskowanych dowodów". (...) Ponadto Strona skarżąca podnosi, że "Zważywszy na fakt iż stanowiska GUS i jednostki autorskiej były sprzeczne organ zobowiązany był do jednoznacznego wyjaśnienia spornych kwestii przed wydaniem decyzji. Nastąpiło by to w przypadku gdyby przyjęto jako dowód przedłożone w dniu 16.09.2005 a wydane 14.09.2005 stanowisko jednostki autorskiej COBR Metalplast jak również stanowisko Polskiego Komitetu Normalizacji z 14.09.2005". (...) Obowiązkiem organu było rozpatrzenie wszystkich dowodów przedłożonych w postępowaniu a więc i w dniu 16.09.2005 , gdyż w tym dniu postępowanie nadal było w toku. Mając na uwadze fakt, że przedłużenie postępowania do dnia 16 września 2005 miało na celu zebranie nowych dowodów (o złożeniu zapytań do jednostek wydających opinie Izba Skarbowa była poinformowana), należy stwierdzić jednoznacznie, iż cel przedłużenia postępowania nie został osiągnięty a tym samym Organ podatkowy naruszył zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Skarżąca spółka zarzuciła organowi odwoławczemu liczne naruszenia przepisów ordynacji podatkowe tj. art. 120, 121 § 1, 123 § 1, 180 § 1, 187, 200, 210 § 4, 212 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym.

Pierwszy zarzut dotyczył naruszenia przez organ odwoławczy regulacji art. 200 § 1 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Otóż organ zawiadomieniem z 31 sierpnia 2005r. poinformował stronę skarżącą o niedotrzymaniu terminu odwołania z 7 grudnia 2004r., nowy termin załatwienia sprawy został wyznaczony do dnia 16 września 2005r. Przed wydaniem decyzji z 16 września 2005r. nie został wyznaczony ponowny siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Organ odwoławczy odnosząc się do tego zarzutu, wskazał iż obowiązek wynikający z art. 200 § 1 ordynacji podatkowej został wykonany albowiem pismem z 8 sierpnia 2005r. zawiadomiono stronę o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, lecz strona z tego prawa nie skorzystała. Z przedstawionym przez organ odwoławczy poglądem nie można się zgodzić albowiem art. 200 § 1 ordynacji podatkowej wyznacza siedmiodniowy termin ale przed wydaniem decyzji natomiast po zawiadomieniu z dnia 08 sierpnia 2005r. nastąpiło przedłużenie postępowania do 16 września 2005r.

Zawiadomienie z art. 200 § 1 ordynacji podatkowej powinno być powtórzone, podnieść jednak należy, iż nie każde naruszenie przepisów postępowania skutkuje uchyleniem zaskarżonej decyzji, ale tylko takie które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (tak NSA w uchwale składu 7 sędziów z 25 kwietnia 2005r. FPS 6/04, ONSAiWSA 2005, nr 4 poz. 66). Brak tego zawiadomienia w trybie art. 200 § 1 ordynacji podatkowej zdaniem orzekającego sądu nie miało wpływu na wynik sprawy, albowiem wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy dowody zostały wcześniej zebrane i były znane stronie skarżącej.

Strona skarżąca podniosła, iż 16 września złożyła nowe dowody, które zostały przez organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji pominięte. Przypomnieć jednak należy, iż decyzja została wydana przez organ odwoławczy 16 września 2005r., nie mogła więc w swoim uzasadnieniu rozstrzygać kwestii nieznanych organowi. Nie jest zasadny zarzut dotyczący naruszenia przez Dyrektora Izby Skarbowej regulacji art. 211 i 212 ordynacji podatkowej. Skarżący podnosząc ten zarzut uważa, że organ jest związany decyzja od chwili jej doręczenia ale, nie zwraca uwagi, iż decyzja jako akt administracyjny powstanie nie z momentem jej doręczenia a z momentem podpisania – art. 210 § 1 pkt 8 ordynacji podatkowej. Skarżący zarzucając naruszenie art. 212 ordynacji podatkowej nie wskazuje w jaki sposób organ powinien się zachować a przecież oczywistym jest, w przypadku zarzucenia nieprawidłowego postępowania, że niezbędnym jest wskazanie postępowania zgodnego z prawem, czego w tym wypadku zabrakło. Nie można przyjąć sugestii, iż skoro decyzja nie została doręczona to nie ma ona znaczenia, albowiem z momentem jej podpisania ma nawet moc dokumentu urzędowego. Sąd rozpoznający podzielił pogląd zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2006r. sygn. akt II OSK 714/05, iż obowiązujące przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie dają podstaw do utożsamiania wydania decyzji z jej doręczeniem. Wydanie (sporządzenie) decyzji zgodnie z wymaganiami art. 107 § 1 k.p.a. jest czynnością procesową wywołującą oznaczone skutki prawne (publ. OSA i WSA zeszyt 5 poz. 132 z 2006r.). Teza tego orzeczenia oraz argumentacja zawarta w jego uzasadnieniu ma w pełni zastosowanie do tożsamego art. 210 § 1 ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do przedłożonych przez stronę pism z dnia 16 września, tj. stanowiska Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w Warszawie oraz COBR METALPLAST w Poznaniu, stwierdzić należy, iż nie wniosły one do sprawy żadnych nowych elementów.

Dołączone pismo sporządzone przez COBR METALPLAST potwierdzało w istocie wcześniejsze ich stanowisko, będące juz przedmiotem rozpoznania przez organy podatkowe.

Natomiast wskazanie przez Polski Komitet Normalizacyjny normy, do której należy zaliczyć uchwyty do rynien, nie ma znaczenia dla stosowania zasad metodycznych Systematycznego Wykazu Wyrobów.

Skarżący zarzucił również, iż opinia GUS z 28 lipca 2005r. nie zawierała, mimo zadanych przez stronę trzech pytań, odpowiedzi na jedno z nich (nie sprecyzował jednak, na które pytanie nie otrzymał odpowiedzi) co jego zdaniem powoduje, że organ wydając decyzję nie zebrał w sposób wyczerpujący i nie rozpatrzył całego materiału dowodowego.

Podkreślić jednak należy, iż skarżący po wydaniu decyzji przez organ odwoławczy sam nie wystąpił z kolejnym pismem do Prezesa GUS, chociaż wcześniej robił to kilkakrotnie.

Wydana przez Sekretariat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego opinia z dnia 28 lipca 2005r. była, kolejną odpowiedzią na wystąpienie skarżącego przy czym podtrzymała ona zaprezentowane już wcześniej stanowisko tego organu i była w sensie argumentacji poszerzeniem stanowiska wskazanego w piśmie z 16 maja 2005r.

Opinia ta nie tylko znajduje podstawę w art. 25 i 40 ustawy z dnia 29 czerwca 1995r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 z późn. zm.) ale również jest zgodna z metodycznymi zasadami Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW). Zgodnie z tymi zasadami podstawowym kryterium jest kryterium surowcowe opierające się na tym z jakiego surowca podstawowy wyrób wytworzono. W rozpoznawanej sprawie wyroby były wykonywane przez skarżącą spółkę z miedzi i tytanu – cynku, nie mogą więc być klasyfikowane w grupowaniach SWW obejmujących wyroby ze stali. Przedstawiane przez skarżącą spółkę stanowisko Centralnego Ośrodka Badawczo – Rozwojowego Przemysłu Elementów Wyposażenia Budownictwa "METALPLAST" z dnia 9 kwietnia 2004r., opiera się nie na kryterium surowcowym ale na zapisach Polskiej Normy PN-EN 1462:2001, pomijając stosowane przez SWW zasady metodyczne.

Strona skarżąca oprócz przedstawienia poglądów odmiennych od opinii wyrażonych przez Prezesa GUS nie przedstawiła argumentacji podważającej, zasady jej wydania. Sąd rozpoznający sprawę uznał, iż organy podatkowe słusznie stwierdziły, że skarżący stosując niewłaściwe symbole statystyczne zastosował niewłaściwą stawkę podatku VAT 7%, zamiast prawidłowej stawki 22%.

Nie można także podzielić podnoszonego przez stronę skarżącą zarzutu, iż "skoro organ odwoławczy uznał, że należy zebrać nowy materiał dowodowy w tak istotnym zakresie, to czy nie powinien zwrócić sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, w celu zachowania wyrażonej w przepisie art. 127 ordynacji podatkowej zasady dwuinstancyjności".

Otóż przypomnieć należy, iż przedłużenie postępowania odwoławczego były spowodowane kilkukrotnym występowaniem przez skarżącą Spółkę do Prezesa GUS, chociaż opinia w tej sprawie została już przez organ wcześniej wydana na etapie postępowania przed organem pierwszej instancji i nie nastąpiła w postępowaniu odwoławczym zmiana stanowiska tylko rozbudowanie argumentacji będącej odpowiedzią na kolejne pisma strony skarżącej. Nie było więc podstaw do zastosowania art. 233 § 1 pkt 2 ust. a ordynacji podatkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę skargę jako niezasadną należało na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalić.



Powered by SoftProdukt