Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie WSA Krzysztof Bogusz - del. (spr.) AWSA Janusz Kasprzycki Protokolant Edyta Domagalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi W.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [....] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. na rzecz skarżącego W.K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [....] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, orzekł o pozbawieniu W.K. uprawnień kombatanckich przyznanych mu przez ZBoWiD w K. dnia ..........1976 r. z tytułów: pobyt w obozach jenieckich ........1940 - ........ 1945 r., służba w WP na Zachodzie ..........1939 - ..........1940 r. oraz utrwalanie władzy ludowej ......1946 - ........1947 r. Decyzja wydana została na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a w związku z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, póz. 950 ze zm.). W uzasadnieniu organ wskazał, iż W.K. uzyskał uprawnienia kombatanckie na podstawie zaświadczenia z WKR w K. z ......... 1969 r. Pozbawienie uprawnień nastąpiło w wyniku ustalenia w toku postępowania weryfikacyjnego, że w okresie od ........1946 r. do ........... 1947 r. był on funkcjonariuszem organów Bezpieczeństwa Publicznego w K. (na podstawie zaświadczenia Ministerstwa Sprawiedliwości z ........1985 r. i własnoręcznie podpisanego życiorysu).

Na skutek odwołania wniesionego przez W.K. , decyzją z dnia [....] Kierownik Urzędu do Sprawa Kombatantów i Osób Represjonowanych, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [....] .Wyrokiem z dnia [....] , Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w K. , uchylił decyzję z dnia [....] . uznając, iż organ naruszył przepisy postępowania (art. 7, art. 77 w zw. z art. 140 K.p.a.), które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W tym zakresie Sąd przyjął, iż w toku postępowania weryfikacyjnego nie ustalono charakteru służby W.K. w więziennictwie. Ponadto zaś nie ustalono w sposób nie budzący wątpliwości gdzie był on zatrudniony w okresie od ........1946 r. do ........1946 r. i czy rzeczywiście był zatrudniony w strukturach UB. Wskazując, iż okoliczność ta ma istotny wpływ na zastosowanie w sprawie przepisów ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, póz. 950 ze zm.) Sąd stwierdził, iż stosownie do art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy, w toku postępowania weryfikacyjnego organ nie może pozbawić uprawnień kombatanckich wyłącznie z powodu zatrudnienia w latach 1944 - 1956 w służbie więziennej, ale musi

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

ustalić w jakiej jednostce więziennictwa dana osoba pracowała i na jakim stanowisku oraz wykazać kombatantowi, że było to stanowisko związane ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność na rzecz suwerenności i niepodległości RP. Wyjaśniając, iż wobec twierdzenia W.K. , że był on zatrudniony w więziennictwie wyłącznie w pionie administracyjno- gospodarczym i ogólnikowego opisu działalności po powrocie z ..........., ustalenia te mają w sprawie istotne znaczenie, z uwagi na podniesienie zarzutów w tym zakresie już w odwołaniu i nie ustosunkowanie się do nich przez organ, Sąd orzekł o uchyleniu wyłącznie decyzji odwoławczej.

W ponownym postępowaniu administracyjnym, w dniu [....]. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych postanowił o przesłuchaniu W.K. w formie pisemnej na okoliczność zatrudnienia w Służbie Więziennej. W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, iż z zebranego materiału dowodowego wynika, że w sprawie pozostały niewyjaśnione fakty, istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie ma przy tym możliwości ustalenia stanu faktycznego za pomocą innych- niż przewidziane w art. 86 K.p.a.- środków dowodowych. Zgodnie zaś z art. 54 K.p.a. dopuszczalna jest forma pisemna przesłuchania.

Decyzją z dnia [....] , Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uchylił decyzję własną z dnia [....] o pozbawieniu W.K. uprawnień kombatanckich, w zakresie dotyczącym podstawy prawnej, wskazując iż zamiast podanego art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lita, winien być art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z art.21 ust. 2 pkt 4 lit. b i utrzymał w mocy decyzję własną w pozostałym zakresie. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ zaznaczył, iż uprawnienia kombatanckie W.K. uzyskał na mocy orzeczenia Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w K. , z dnia [....] z tytułu: służby w Wojsku Polskim na ....... w okresie od .........1939 r. do ....... 1940 r., pobytu w obozach jenieckich od ........1940 r. do .......1945 oraz walki zbrojnej o utrwalanie władzy ludowej w okresie od .......1945 r. do .......1947 r. Dalej organ wskazał, iż w toku ponownego rozpoznania sprawy ustalono, że W.K. w okresie od ........1946 r. do ..........1976 r. pełnił służbę w charakterze funkcjonariusza Służby Więziennej, w której zatrudniony był na stanowiskach: ........1946 r. - oddziałowy dz. ochrony więzienia (więzienie w K. ........), ............1951 r. - st. referent Dz. Pracy (Więzienie w K. .......), ........1952 r. - kier. kanc. szpit. (Więzienie w

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

K. ...........), ...........1955 r. - referent Próśb i Zażaleń Dz. Rozmów (C.W. K.......), ......... 1955 r. - st. referent kwat. Dz. Gospodarczy (C.W. K. .....). W celu ustalenia, czy służba W.K. wyczerpuje dyspozycję art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, wystąpiono do Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w K. oraz do Biura Edukacji Publicznej IPN w W. o udzielenie wyjaśnień, czy stanowiska na których zatrudniony był W.K. były związane ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości RP. W oparciu o uzyskane w tym zakresie informacje z Biura Edukacji Publicznej IPN, organ stwierdził, iż nie sposób przyjąć, aby stanowiska na których zatrudniony był W.K. w 'Służbie Więziennej, nie wyczerpywały przesłanki art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy. Uznał przy tym, iż wobec zaświadczenia Centralnego Zarządu Zakładów Karnych Ministerstwa Sprawiedliwości w W. z dnia [....] z którego wynika, iż strona brała udział w walkach zbrojnych z reakcyjnym podziemiem w okresie od ......1946 r. do ........1947 r. (a więc w trakcie zatrudnienia w Służbie Więziennej), nie można dać wiary twierdzeniom strony dotyczącym zatrudnienia w więziennictwie wyłącznie w pionie administracyjno- gospodarczym. Wobec dokonanych ustaleń, jako nie mającą wpływu na treść podjętego rozstrzygnięcia organ uznał zaistniałą okoliczność służby w Wojsku Polskim na ....... oraz pobytu w obozach jenieckich.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, W.K. podnosząc, iż w aktach brak jest dokumentów potwierdzających, że brał udział w walce zbrojnej o utrwalania władzy ludowej od ....... 1945 r. do .........1947 r. wskazał, iż do kraju wrócił ..........1946 r., co potwierdza zaświadczenie Ministerstwa Administracji Publicznej Państwowego Urzędu Repatriacji nr........ Zaznaczył przy tym, iż we wskazanym okresie nie brał udziału w walce przeciwko organizacjom, które walczyły o niepodległość Polski po wyzwoleniu. Skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji, iż jest dla niego krzywdząca i społecznie szkodliwa, ponieważ od ..........1939 r. pełnił służbę w Wojsku Polskim we ......., a od ........1940 r. do ........ 1945 r. przebywał w obozie jenieckim. Kwestionując twierdzenie, iż był zatrudniony w organach Bezpieczeństwa podniósł, iż brak jest zaświadczenia z Urzędu Bezpieczeństwa w K. potwierdzającego, że pracował jako jego funkcjonariusz. W uzupełnieniu skargi, W.K. wyjaśnił, iż do ZBoWiD- u został przyjęty w 1969 r., zaś zweryfikowany jako kombatant w 1982 r. Wskazując na przebieg swojej służby w Służbie Więziennej podniósł z kolei, iż w trakcie zatrudnienia

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

na różnych stanowiskach nigdy nie był karany administracyjnie, bądź sądownie i nigdy też nie było na niego skarg ze strony aresztowanych, osadzonych czy skazanych.

Po wniesieniu skargi postanowieniem z dnia [....] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych sprostował oczywistą omyłkę w uzasadnieniu decyzji z dnia [....] w odniesieniu do wskazanego okresu walki zbrojnej o utrwalanie władzy ludowej określając, iż zamiast " w okresie od ........1945 r. do ........1947 r." winno być "w okresie od ........1946 r. do ........1947 r.".

W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podtrzymał stanowisko i argumenty przedstawione w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi oraz działając na podstawie art. 119 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 póz. 1270 ze zm. ) - dalej w skrócie P.p.s.a. o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.

W piśmie z dnia ..........2007 r., wniesionym w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia, skarżący zażądał przeprowadzenia w sprawie rozprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153 póz. 1269 ze zm. ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej (...) a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Zasada ta znajduje powtórzenie w art. 3 P.p.s.a. Podkreślenia wymaga także, że stosownie do art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując oceny w tak zakreślonych granicach kognicji sądu administracyjnego należało stwierdzić, że zaskarżona decyzja nie odpowiada prawu.

Punktem wyjścia do dalszych wywodów jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia .......2003 r. uchylający poprzednią decyzję organu wydaną w trybie art. 127 § 3 K.p.a. Uchylając decyzję Kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych sąd zarzucił naruszenie przepisów postępowania, a to art. 7, art. 77i art. 140 K.p.a., które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wskazano na dokument sporządzany przez stronę ( życiorys ), z którego wynikają fakty wymagające procesowej weryfikacji. Zdaniem sądu organ nie ustalił, gdzie był "zatrudniony W. K. w okresie od .........1946 do ........1946 r. i czy były to rzeczywiście

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

struktury U.B.". Ma to znaczenie wobec uregulowania art. 25 ust 2 pkt 1 litera a w związku z art. 21 ust 2 pkt 4 litera "a" ustawy o kombatantach. Przepisy te przewidują pozbawienie uprawnień kombatanckich w stosunku do wszystkich osób pełniących służbę lub funkcję i zatrudnianych w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, i to bez względu na to, jakie jeszcze inne tytuły uprawnień kombatanckich osoby te posiadały. Ustawa o kombatantach nie jest jednak tak rygorystyczna - podkreślał wówczas sąd -w stosunku do osób zatrudnionych w służbie więziennej. Przepis art. 21 ust 2 pkt 4 litera "b" nakazuje pozbawienie uprawnień kombatanckich tylko te osoby, które były zatrudnione, pełniły służbę lub funkcję w jednostkach organizacyjnych lub na stanowiskach związanych ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości RP. Organ nie może w wyniku postępowania weryfikacyjnego pozbawić uprawnień kombatanckich wyłącznie z tego powodu, iż dana osoba zatrudniona była w latach 1944 - 1956 w Służbie Więziennej. Musi ustalić w jakiej jednostce więziennictwa dana osoba pracowała, na jakim stanowisku i w konsekwencji wykazać kombatantowi, że było to stanowisko związane ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność na rzecz suwerenności i niepodległości RP.

Czynności podjęte przez organ w toku ponownego rozpatrywania sprawy oraz uzasadnienie wydanej [....] decyzji nakazują przyjąć, że ani ocena prawna ani wskazania do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu Sądu z dnia .........2003 r. nie zostały uwzględnione, mimo, że z mocy art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Przepisy wprowadzające (...) ( Dz. U. 2002 Nr 153 póz 1271 ze zm. ) wiązały one sąd i organ. Czynności te sprowadziły się do przeglądnięcia teczki akt personalnych skarżącego w l PN. Z kwerendy tej wynikało jak przebiegała służba w organach więziennictwa od .........1946 r. do ............. 1976 r. ( k - ....... akt administracyjnych ). W oparciu o powyższe organ wystąpił do IPN o wyjaśnienie czy stanowiska, na których zatrudniony był W.K. podczas pracy w służbie więziennej były związane ze stosowaniem represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości RP.

W odpowiedzi Biura Edukacji Publicznej IPN podniesiono, że Instytut "nie jest władny w sprawie orzekania o winie bądź niewinie osób służących w organach aparatu represji PRL", a służba więzienna (zwana w latach 1945 - 1954 Strażą Więzienną ) "stanowiła integralną część komunistycznego aparatu represji", przy czym uwaga ta odnosi się zwłaszcza do okresu stalinowskiego, a więzienie przy ulicy ....... w K. należało do najcięższych więzień i byli tam przetrzymywani i torturowani

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

członkowie opozycji niepodległościowej. W więzieniu tym wykonywano także wyroki śmierci wobec więźniów politycznych ( k - .......... akt).

Wreszcie w trybie art. 86 K.p.a. w związku z art. 54 § 1 pkt 4 K.p.a. przesłuchano W. K. jako stronę w formie wezwania do złożenia pisemnych wyjaśnień, na które strona odpowiedziała w piśmie z dnia [....] .Tak przeprowadzone postępowanie dowodowe nie zrealizowało zasady przewidzianej w art. 7 K.p.a., znajdującej rozwinięcie w art. 77 § 1 K.p.a. Obowiązkiem organu jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Tymczasem poprzestano na wywiadzie w lPN, który niczego nie wyjaśnił. Co więcej stworzył dalsze wątpliwości, wobec zapisu urzędnika dokonującego kwerendy teczki personalnej strony, iż "nie zawiera ona żadnych danych wskazujących, że W. K. wykonywał zadania śledcze i operacyjne związane bezpośrednio ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości RP" ( k - ...... akt). Notatka urzędowa nie ma w sprawie żadnego znaczenia dowodowego, nie mniej jej zapisy winny być podstawą dalszych czynności procesowych i procesowej weryfikacji. Wskazać należy bowiem na 3 dokumenty istniejące w aktach. Pierwszy to życiorys sporządzony przez stronę ........1976 r, który wymienia pracę w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w K. już w 1946 r. Operuje przy tym strona powojennymi wydarzeniami, których daty są powszechnie znane tj. referendum i wyborami do Sejmu Ustawodawczego. Dopiero "później" - według oświadczenia W. K. - "podjął pracę w służbie więziennej". Wyjaśnienia wymagało zatem na czym polegało "zabezpieczanie referendum" oraz "zabezpieczanie i utrzymanie porządku w okresie wyborów w ramach pracy w WUBP". Pamiętać przy tym trzeba już wcześniej po zwolnieniu z internowania na terenie ....... W. K. , jak pisze w tym samym życiorysie "zwalczał płatnych agentów A........ i M.......", co doprowadzało czasem do ich "aresztowania jako włóczęgów" ( k - ........akt administracyjnych ). Kolejne dokumenty wskazuje notatka służbowa z dnia [....] tj. życiorys z [....] i ankieta personalna z .......... 1949 r. Dokumenty te wskazywały na "skierowanie przez instancję partyjną PPR" na przeszkolenie i pracę w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa w K. Zbieżne z okolicznościami wynikającymi z tych dokumentów jest zaświadczenie Ministerstwa Sprawiedliwości - Centralny Zarząd Zakładów Karnych z dnia [....] Nr ........( k - ...... ), które wprost stwierdza, że W.K. był funkcjonariuszem służby bezpieczeństwa i brał udział w walkach zbrojnych z reakcyjnym podziemiem po wyzwoleniu Polski w latach 1944 - 1947 w okresie od ..........1946 r. do

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

................1947 r. Zaświadczenie to wydał Naczelnik Wydziału Kadr CZZK. Do dokumentów tych nie odniósł się skarżący w toku wysłuchania w trybie art. 86 K.p.a., gdyż postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu formułuje tezę "na okoliczność zatrudnienia w Służbie Więziennej".

W konsekwencji także w wydanej decyzji z dnia [....] organ oceniał podstawy do pozbawienia uprawnień kombatanckich tylko za okres służby w więziennictwie tj. ściślej od ...........1946 r., która to data wynika z innego zaświadczenia Wydziału Kadr CZZK z ......... 2000 r. Nr ............Porównanie tych dwóch zaświadczeń wydanych przez Służbę Więzienną może rodzić wątpliwości, co do przebiegu pracy i służby W. K. w latach 1946 - 1947. W związku z tym konieczne jest przypomnienie pewnych historycznych faktów i uregulowań prawnych. Więziennictwo w pierwszych latach powojennych podlegało Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego. W odróżnieniu od okresu przedwojennego, gdy "Naczelne kierownictwo i nadzór nad więzieniami i aresztami sprawował Minister Sprawiedliwości" ( por. art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1939 r. o organizacji więziennictwa ( Dz. U. RP 1939 Nr 68 póz. 457 ), po II wojnie światowej wiezienia i straż więzienna podlegały cywilnemu aparatami bezpieczeństwa.

........1994 r. powołano w M. Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego ( PKWN ), który miał w swym składzie trzynaście resortów. Jednym z nich był resort Bezpieczeństwa Publicznego. ..........1944 r. ...... komitet PKWN został na polecenie Stalina przekształcony w Rząd Tymczasowy RP a resort bezpieczeństwa zmienił nazwę na Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. Zniesiono je dopiero dekretem z 7 grudnia 1954 r. ( którym utworzono m.in. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych). Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego zorganizowało już w 1945 r. 15 Wojewódzkich Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego ( w tym ...... WUBP, do którego o przyjęcie wnioskował skarżący w podaniu z .........1946 r.). Początkowo więziennictwo podlegało Departamentowi Kontrwywiadu MBP, z czasem od lipca 1946 stało się odrębnym Departamentem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Poza siecią Urzędów Bezpieczeństwa w których poza Polakami służyli tzw. "doradcy radzieccy" ( w rzeczywistości funkcjonariusze NKWD), MBP podlegał: - korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW), Milicja Obywatelska (MO), Wojska Ochrony Pogranicza (WOP), Straż Więzienna (SW) i rezerwa Milicji (ORMO). Zasadą nakreśloną przez Komitet Centralny Polskiej Partii Robotniczej uchwałą z kwietnia 1945 r. miał być model 1 funkcjonariusz MBP na 200 mieszkańców ( por. hasła "MBP" i "MSW" w Encyklopedia PWN 1997 oraz Wikipedia, wolna encyklopedia, także strona internetowa

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, oraz rozporządzenie Prezydenta RP z 23 sierpnia 1932 r. o Straży Więziennej ( Dz. U. RP Nr 74 póz. 667 ) i dekret z 20 lipca 1954 r. o Służbie Więziennej ( Dz. U. 1954 Nr 34 póz. 144 ).

Tak ukształtowanym strukturom Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego podlegały jednostki więziennictwa, w których zatrudniony był skarżący tj. Więzienie w W. , Centralny Obóz Pracy w J. i Centralne Więzienie K.. W tym ostatnim zorganizowano w 1945 r. ciężkie więzienie K. Urzędu Bezpieczeństwa i radzieckiego NKWD. Przeszło przez nie kilka tysięcy polskich żołnierzy, głównie z Armii Krajowej i organizacji WiN. Część z nich wywieziono na zesłanie do Związku Radzieckiego. W więzieniu tym wykonywano wyroki śmierci. Obok Polaków osadzeni byli w nim także niemieccy zbrodniarze wojenni ( w tym załoga Auschwitz - Birkenau ). Z kolei Centralny Obóz Pracy J. , gdzie skarżący - jak twierdzi - przeszedł kilku miesięczne przeszkolenie utworzono 6 kwietnia 1945 r. w dawnym niemieckim podobozie Arbeitslager "NeuDachs" Nr ....... Podlegał on WUBP w K. Załoga obozu składała się z 300 żołnierzy i 18 oficerów KBW. Do lutego 1949 r., gdy przekształcono je w Więzienie dla Młodocianych przez obóz w J. przeszli skazani działacze niepodległościowi, żołnierze AK, ślązacy, Niemcy a z czasem od kwietnia 1947 r. Ukraińcy i Łemkowie przesiedlani w ramach Akcji "Wisła", w tym członkowie UPA ( por. hasła "[....] " i "[....] ", w Wikipedia, wolna encyklopedia).

Wymienione wyżej uwarunkowania historyczne i zasady tworzenia i funkcjonowania struktur MBP nie dają same w sobie podstaw do oceny spełnienia przez skarżącego przesłanek z art. 21 ust 2 pkt 4 litera "b" w zw. z art. 25 ust 2 okt 1 ustawy o kombatantach. Koniecznym jest wnikliwe ustalenie przebiegu służby W.K. w Służbie Więziennej ( początkowo Straży Więziennej ), zaświadczeń CZZK z [....] . i [....] ., dokumentów IPN i jego pisemnego zeznania z [....] .Skarżący zeznał, że "w okresie około 3 lat pełniłem służbę na oddziałach wśród więźniów śledczych". Tego rodzaju oświadczenie strony zupełnie pominięto w uzasadnieniu decyzji. Jest to jedna z podstaw przyjęcia naruszenia art. 107 § 3 K.p.a. w zaskarżonej decyzji. Trzeba też wyraźnie podkreślić, że z mocy § 5 rozporządzenia Prezesa RM z 22 września 1992 r. ( Dz. U. Nr 116 póz. 745 ) fakt zatrudnienia, pełnienia służby lub funkcji o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 4 ustawy o kombatantach stwierdzają na podstawie posiadanych dokumentów właściwe jednostki (...) Ministerstwa Sprawiedliwości, a nie Instytut Pamięci Narodowej.

Sygn. akt II SA/Kr 1297/06

Wystąpienie organu do IPN może służyć jedynie gromadzeniu dowodów i weryfikacji zebranego wcześniej materiału, a nie zastępować procedury określonej rozporządzeniem.

Powyższe wymienione zalecenia zawierały wskazanie Sądu poprzednio orzekającego w sprawie. Organ ich nie wykonał. Co więcej skupiając się wyłącznie na przesłance z art. 21 ust. 2 pkt 4 litera "b" pominął zupełnie te wskazania NSA - OZ w K., które dotyczyły innej podstawy pozbawienia uprawnień kombatanckich z art. 21 ust 2 pkt 4 litera "a".

Wreszcie - co bardzo istotne - organ nie podjął żadnych czynności w kierunku ustalenia, gdzie i w jakim charakterze był zatrudniony skarżący od ........1946 r. do ..........1946 r. Strona podaje w piśmie z dnia [....] nawiązującym treścią do wymienionych wyżej życiorysów i karty repatriacyjnej, że po powrocie do kraju od ........1946 r. zamieszkał u matki w I., pomagał jej w pracy w gospodarstwie rolnym.

Jednocześnie zgłosił się jako członek ........Partii Komunistycznej do PPR w W. i "zabezpieczał Referendum w mieście W.", po czym otrzymał skierowanie od tejże organizacji partyjnej "do pracy w WUBP w K.", gdzie "zabezpieczał wybory do Sejmu Ustawodawczego". Dopiero później podjął pracę w "organach służby więziennej". Tych okoliczności organ administracji w ogóle nie badał, czym także naruszył przepis art. 99 ustawy Przepisy wprowadzające ...( Dz. U. 2002 Nr 153 póz. 1271 ze zm. ) i powołane już wyżej przepisy K.p.a. o postępowaniu dowodowym, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Z tych przyczyn i z mocy art. 145 § 1 pkt 1 litera "c" P.p.s.a. należało zaskarżoną decyzję uchylić. O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 200 P.p.s.a. Wskazania do dalszego postępowania wynikają wprost z powyższych zważań.