Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygn. akt I SA/Kr 953/07 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 lutego 2008r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Anna Znamiec, Sędziowie: WSA Bogusław Wolas (spr), WSA Ewa Długosz – Ślusarczyk, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2008r., sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa "P" sp. z o.o. w K., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] nr [...], w przedmiocie określenia wysokości nie przekazanej przez dłużnika wierzytelności, - skargę oddala -

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia[...]. nr [...]określił na kwotę 610.207,86 zł. wysokość nieprzekazanej przez dłużnika zajętej wierzytelności tj. Przedsiębiorstwa "P". Sp. z o. o. w K.

W uzasadnieniu podkreślono, że organ ten prowadzi postępowanie egzekucyjne z majątku K.P. na podstawie tytułów wykonawczych obejmujących zaległości podatkowe, niezapłacone mandaty karne oraz należności Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych. Zobowiązany prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo "B." z siedzibą w K . W trakcie czynności mających na celu ustalenie majątku zobowiązanego, organ egzekucyjny uzyskał informację, że firma K.P. posiada wierzytelności w spółce z o.o. Przedsiębiorstwo "P." z siedzibą w K.

Adres Spółki został ustalony na podstawie odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego nr KRS[...]. Zawiadomieniem z dnia[...]. nr [...]dokonano zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u dłużnika zajętej wierzytelności tj. w spółce z o.o. Przedsiębiorstwo "P." (zajęcie zostało doręczone w siedzibie Spółki w dniu [...]10.2004r.) Z uwagi na brak reakcji dłużnika zajętej wierzytelności w dniu[...].12.2004r. skierowano do spółki z o.o. Przedsiębiorstwo "P" ponaglenie nr [...](odebrane w siedzibie Spółki w dniu 9.12.2004r.). Ponieważ Spółka w żaden sposób nie zareagowała na ponaglenie Naczelnik Urzędu Skarbowego zlecił w ramach pomocy prawnej Naczelnikowi Urzędu Skarbowego [...]dokonanie czynności sprawdzających w zakresie ustalenia transakcji w obrocie gospodarczym pomiędzy Przedsiębiorstwem "B", a spółką z o.o. Przedsiębiorstwo "P.". Efektem powyższego zlecenia jest protokół z dnia [...]0l.2005r. i dnia[...].01.2005r., potwierdzający współpracę gospodarczą i obrót kapitałowy pomiędzy w/w podmiotami.

W dniu[...].08.2005r. dokonano doręczenia w siedzibie spółki z o.o. Przedsiębiorstwo "P." kolejnego zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u dłużnika zajętej wierzytelności (zawiadomienie z dnia [...]nr[...]) oraz w tym samym dniu doręczono pismo ponaglające (pismo nr[...]). Łączna kwota objęta

zajęciami z dnia 15.10.2004r. i z dnia 12.08.2005r wyniosła 610.207, 86 zł. w tym: należność główna 482.288, 50 zł., odsetki 98. 813, 66 zł. i koszty egzekucyjne 29.105, 70 zł.

Ponieważ Dłużnik zajętej wierzytelności nadal nie reagował na pisma i zajęcia oraz nie wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku spłaty zajętych zaległości, Naczelnik Urzędu Skarbowego zlecił, pismem z dnia[...].09.2005r. nr[...], Naczelnikowi Urzędu Skarbowego [...]przeprowadzenie kontroli w spółce z o.o. Przedsiębiorstwo "P." - w zakresie prawidłowości realizacji zastosowanego środka egzekucyjnego.

W następstwie kontroli sporządzono protokół z dnia[...].10.2005r-, w którym pełnomocnik kontrolowanej Spółki, K.P. ( będący równocześnie dłużnikiem egzekwowanych należności podatkowych ) oświadczył m. in., że spółka z o. o. Przedsiębiorstwo "P." nie otrzymała do dnia kontroli zawiadomienia o zajęciu dokonanym przez Urząd Skarbowy. Ze złożonego przez niego oświadczenia wynika, że zajęcie doręczone w dniu 20.10.2004r. odebrał A.P. (nie będący pracownikiem spółki z o. o. Przedsiębiorstwo "P."). Zajęcie to nie zostało doręczone ani do zarządu Spółki, ani pełnomocnikowi. Okoliczność ta była powodem nie przekazywania organowi egzekucyjnemu zajętych wierzytelności. Dłużnik zajętej wierzytelności, w w/w protokole, powoływał się na porozumienie zawarte w dniu 15.01.2004r. pomiędzy prezesem zarządu spółki z o.o. Przedsiębiorstwo "P." P.B., a dyrektorem Przedsiębiorstwa "B." K.P., z którego wynikało, że Spółka regulowała za Przedsiębiorstwo "B." zobowiązania z tytułu zakupu materiałów, wynagrodzeń pracowników zobowiązanego i "innych płatności niezbędnych do funkcjonowania obydwu firm". Przeprowadzona w dniach 23.08.2006r.-25.08.2006r. kontrola doraźna wykazała, że w okresie dnia od 20.10.2004r. do dnia 31.07.2006r. spółka z o.o. Przedsiębiorstwo "P." uregulowała w ten sposób swoje zobowiązanie wobec Przedsiębiorstwa "B." w wysokości 3.213.615, 53 zł.

Dnia[...].03.2006r. dwaj pracownicy komórki egzekucyjnej Urzędu Skarbowego udali się do siedziby Spółki, aby tam dokonać próby doręczenia korespondencji urzędowej. Na miejscu ustalono, że Przedsiębiorstwo "B." i spółka z o.o. Przedsiębiorstwo "P." mają siedzibę w tym samym lokalu położonym VIII piętrze biurowca przy ul. K. nr [...] w K. Lokal składa się z dwóch połączonych pomieszczeń (pokoje nr 801 i nr 802), posiada jedne drzwi wejściowe z korytarza, prowadzące do pokoju nr 801, a jedynym oznaczeniem obu firm jest tabliczka z napisem "P." – bez żadnych dodatkowych danych. Jak ustalono w toku dalszych czynności przeprowadzonych z przedstawicielem zarządcy biurowca - M. A. - najemcą pokoju nr 801 jest Przedsiębiorstwo "B.".

Świadek A.P. przesłuchany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego na okoliczność doręczania korespondencji kierowanej do siedziby spółki z o.o. Przedsiębiorstwo "P." (tzn. ponaglenia i zajęć egzekucyjnych) potwierdził, że osobiście odebrał w dniu 20.10.2004r. zajęcie wierzytelności z dnia[...]. Nr[...]. Według wyjaśnień świadka przyjął on przedmiotowe pismo pomyłkowo, ale postąpił z nim w sposób zwyczajowo w firmie przyjęty tzn. pozostawił je na biurku K.P., który tak pozostawioną korespondencję systematycznie odbierał. Według oświadczenia A.P. taki sposób odbioru korespondencji i jej obieg stosowany jest wobec wszelkiej korespondencji jaka odbierana jest w biurze przy ul. K. nr[...].

W powyższym stanie faktycznym uznano, że zajęcia nr [...]i nr [...]zostały doręczone w siedzibie, spółki z o. o Przedsiębiorstwo "P." zgodnie z wymogami art. 45 k.p.a.

Natomiast wobec zaistnienia drugiego warunku zawartego w tym przepisie, kluczowym w kwestii stwierdzenia prawidłowości doręczenia zajęć nr [...]i nr [...]jest, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, fakt pełnienia przez K.P. w chwili dokonywania doręczeń tych zajęć wierzytelności, funkcji pełnomocnika Spółki. Zdaniem organu egzekucyjnego przedmiotowe zajęcia dotarły do wiadomości Dłużnika zajętej wierzytelności, gdyż K.P., będący jednocześnie zobowiązanym, odebrał osobiście przeznaczone dla Niego egzemplarze zajęć nr [...]i nr[...]– co dawało mu (zarówno jako zobowiązanemu jak i pełnomocnikowi spółki z o. o. Przedsiębiorstwo "P.") wiedzę o istnieniu zajęć i o konieczności ich realizacji. Dodatkowo, zgodnie z zaleceniami art. 71 a ustawy egzekucyjnej, dokonano u Dłużnika zajętej wierzytelności kontroli realizacji zastosowanego środka egzekucyjnego (właściwej w dniach 17-20.10.2004r. oraz uzupełniającej w dniach 23.08.2006r.-25.08.2006r.). Efektem tych kontroli było m. in. stwierdzenie, że dłużnik zajętej wierzytelności wypłacił zobowiązanemu (spłacił jego zobowiązania, dokonał wzajemnych potrąceń) lub pracownikom zobowiązanego kwoty przewyższające łączną wysokość dokonanych zajęć tj. kwotę 610.207,86 zł. Wobec tego cała kwota wynikająca z zajęć nr [...]i nr [...]wskazana została w postanowieniu określona jako nieprzekazana przez Dłużnika zajętej wierzytelności.

Strona złożyła pismem z dnia[...].02.2007r. zażalenie, w którym zarzuca organowi egzekucyjnemu naruszenie art.45 k.p.a. - poprzez nieskuteczne doręczenie Stronie zawiadomienia o dokonaniu zajęcia wierzytelności dnia[...].10.2004 r. nr[...], a także błędne ustalenie okoliczności stanu faktycznego poprzez bezpodstawne przyjęcie, iż Strona świadomie uchylała się od uczynienia zadość obowiązkowi przewidzianemu w art. 89 § l ustawy egzekucyjnej, gdy tymczasem Strona nie przekazała zajętych wierzytelności ponieważ nie doręczono jej skutecznie zawiadomieniu o zajęciu.

Ponadto podniesiono zarzut naruszenie przepisów postępowania tj. art. 124 § 2 Kpa poprzez nie wskazanie w uzasadnieniu postanowienia wystarczającej podstawy faktycznej i prawnej.

Podkreślono, że doręczenie dokonane w dniu 20.10.2004 r. nie było skuteczne, gdyż pismo odebrał A.P., który nie jest pracownikiem Spółki. A.P., który jest pracownikiem Przedsiębiorstwa "B.", odbierając korespondencję podpisał się na potwierdzeniu odbioru i przybił pieczątkę Przedsiębiorstwa "B". Doręczono pismo osobie, która nie tylko nie była upoważniona do odbioru pism w imieniu Strony, ale nawet nie była jej pracownikiem, a więc nie była z nią w żaden sposób związana. Podobna sytuacja miała miejsce z kolejnymi pismami, których również nie doręczono prawidłowo. W szczególności chodzi o pismo nr [...]z dnia [...]08.2005 r. Nie można również powoływać się na okoliczność, że korespondencję doręczono do siedziby Spółki, ponieważ siedziba spółki z o. o. Przedsiębiorstwo "P." mieści się przy ul. K. [...]na VIII piętrze w pokoju 802, a Przedsiębiorstwa "B." przy ul. K. [...]na VIII piętrze w pokoju 801.

W związku z tym, skoro nie doręczono Stronie wyżej wymienionych zajęć wierzytelności, to bezpodstawne jest twierdzenie, że świadomie naruszyła ona treść przepisu art.89 § l ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia [...]utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu uznał ustalenia organu I instancji za prawidłowe. Poza sporem jest bowiem, że spółka z o.o. Przedsiębiorstwo "P." ma swoją siedzibę w K. w budynku przy ul. K.[...]. Natomiast z przeprowadzonego przez organ egzekucyjny postępowania wynika, że w tym samym lokalu składającym się z dwóch pokoi nr 801 i nr 802 mieści się także siedziba Przedsiębiorstwa "B." . Jednocześnie zauważono, że zgodnie z art.45 Kpa, jednostkom organizacyjnym (w tym spółkom z o.o.) doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. Z przepisu tego wynika zatem, że w lokalu Spółki powinna być obecna osoba uprawniona do odbioru korespondencji. Na K.P. jako pełnomocniku Spółki spoczywał obowiązek upoważnienia odpowiedniej osoby, tak aby te czynności mogła wykonywać w imieniu Spółki. W wypadku, gdy w jednym lokalu mają siedzibę dwa odrębne podmioty gospodarcze, a w pomieszczeniu obecny jeden pracownik (informacja z protokołów z dnia 10.03.2006r. i z dnia 29.03.2006r.), to osoba dostarczająca przesyłkę ma prawo domniemywać, że pracownik ten jest upoważniony do odbioru korespondencji kierowanej do obu znajdujących się tam firm. Jak wynika z akt sprawy za każdym razem, gdy próbowano doręczyć Spółce przesyłkę w jej lokalu był obecny pracownik, który zobowiązywał się ją dostarczyć. W tej sytuacji należy przyjąć, że Dłużnik zajętej wierzytelności otrzymał w/w zajęcia. Ponadto z dokumentów w sprawie wynika, że K.P. jako pełnomocnik Spółki powziął wiadomość o dokonanych przez organ egzekucyjny zajęciach z dnia[...].10.2004r. i z dnia[...].08.2005r" gdyż dnia 3.12.2004r. i dnia l.09.2005r. potwierdził odbiór powyższych zajęć jako zobowiązany. Mając informacje o zajęciach wierzytelności K.P. jako zobowiązany, naruszył art 89 § 3 pkt 2 ustawy, gdyż nie powinien rozporządzać zajętą kwotą. Natomiast jak wynika z przeprowadzonej w Spółce kontroli w dniach 23.08.2006r.-25.08.2006r, w okresie od dnia 20.10.2004r. do dnia 31.07.2006r, Spółka uregulowała zobowiązania Przedsiębiorstwa "B." (należącego do K.P.) oraz przelała na jego konto bankowe i wypłaciła gotówką łączną kwotę 3.213.615,53 zł. Niedopełnienie przez Dłużnika zajętej wierzytelności obowiązku wynikającego z art. 89 § 3 pkt l ustawy, zobligowało organ egzekucyjny do zlecenia przeprowadzenia kontroli, a następnie wydania postanowienia w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej kwoty.

W skardze wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego go postanowienia organu I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zarzucono błędy w ustaleniach faktycznych:

- bezzasadne przyjęcie, że strona skarżąca w sposób świadomy uchylała się od uczynienia zadość obowiązkowi przewidzianemu w art.89§l ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, gdy tymczasem nie przekazała ona zajętych wierzytelności, ponieważ nie doręczono jej skutecznie zawiadomień o dokonanym zajęciu,

- bezpodstawne przyjęcie, że przedmiotowe zawiadomienia o dokonanych zajęciach i ponaglenia, doręczane były do siedziby spółki oraz osobie upoważnionej do odbioru pism, a więc zdaniem organów finansowych zostało skutecznie doręczone,

- nieuzasadnione przyjęcie, że siedziba spółki Przedsiębiorstwo "P." sp. z o.o. mieści się w tym samym miejscu co siedziba Przedsiębiorstwa "B.",

- błędne uznanie, że świadek, A.P., postąpił z przyjętym przez siebie pismem w sposób zwyczajowo przyjęty tj. pozostawił je na biurku skarżącego, "który tak pozostawioną korespondencję systematycznie odbierał. Tymczasem, przedmiotowa korespondencja nie została przekazana skarżącemu. Ponadto, wyżej wskazany sposób odbioru korespondencji i jej obieg nie był nigdy wcześniej przez skarżącego praktykowany.

- mylne stwierdzenie, że skarżący osobiście odebrał pisma nr [...]i nr[...]. gdy tymczasem sytuacja taka nie miała miejsca,

- bezpodstawne uznanie, że w siedzibie spółki powinna zawsze być obecna osoba do odbioru korespondencji, a skarżący miał obowiązek upoważnić odpowiednią osobę do odbioru korespondencji. Tymczasem, skoro w siedzibie spółki nikogo nie zastano, należało pozostawić pismo w właściwej placówce pocztowej, pozostawiając jednocześnie zawiadomienie w drzwiach pomieszczenia, w którym mieści się siedziba spółki, stosownie do treści art.44 k.p.a.. Z całą pewnością nie należało zostawiać pisma osobie, nie mającej żadnego związku ze spółką. Przedsiębiorstwo "P." sp. z o.o., która nie jest nawet jej pracownikiem.

- mylne ustalenie, że skarżący w dniach 3.12.2004 r. oraz 01.09.2005 r., potwierdził odbiór powyższych zajęć jako zobowiązany;

Wytknięto również naruszenie przepisów postępowania:

- art.45 k.p.a. poprzez uznanie, że pismo nr [...]zostało skutecznie doręczone, gdy tymczasem w/w pismo, jak również pismo nr [...]nie zostało doręczone do siedziby skarżącego, jak również nie zostało doręczone osobie upoważnionej do odbioru pism. Nie pozostawiono również w drzwiach siedziby spółki zawiadomienia o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej. Wobec powyższego nie można uznać, żeby doręczenie zostało dokonane skutecznie.

- art.l24§2 k.p.a. poprzez nie wskazanie w sposób należyty podstawy faktycznej i prawnej zaskarżonego orzeczenia, a w szczególności powoływanie się przez organ finansowy w sposób ogólnikowy na tytuły wykonawcze z których to wynikają ciążące na skarżącym zaległości podatkowe, niezapłacone mandaty karne oraz należności Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych. Zarówno w treści zaskarżonego postanowienia, jak i w treści postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia[...]. ([...]) należało wskazać m.in. na podstawie jakich tytułów wykonawczych organy finansowe prowadzą postępowanie egzekucyjne oraz jakiej wysokości kwoty, wynikają z poszczególnych tytułów wykonawczych. Tymczasem uzasadnienia w/w postanowień zawierają liczne braki w tym zakresie.

W uzasadnieniu skargi podkreślono, że przedmiotową korespondencję nie doręczono do siedziby spółki" P.", ponieważ mieści się ona przy ul. K.[...] na VIII piętrze w pokoju 802, a pismo pozostawiono w P. "B." przy ul. K. [...]na VIII piętrze w pokoju 801.

Pismo z dnia 15.10.2004 r. odebrał co prawda P., który nie jest jednak pracownikiem strony skarżącej. Jest on zatrudniony w Przedsiębiorstwie "B." które co prawda ma swoją siedzibę w tym samym budynku, co strona skarżąca, lecz w zupełnie innym pomieszczeniu. Ponadto P. podpisał się na potwierdzeniu odbioru i przybił pieczątkę Przedsiębiorstwa ,.B." Dlatego też doręczenia dokonano zupełnie innemu podmiotowi i tym samym nie może być uznane wobec skarżącego za skuteczne

W związku z tym doręczenie zostało dokonane w sposób nie prawidłowy, sprzeczny z treścią art. 45 k.p.a.

Powołano się również na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Ponadto podkreślono, że część kwot, które wynikają z w/w tytułów wykonawczych, została przekazana przez skarżącego na wynagrodzenia dla pracowników Przedsiębiorstwa "B.", zaliczki na podatek od wynagrodzeń, oraz na składki ZUS tych pracowników. Kwoty te jak wynika z obowiązujących przepisów prawnych są poza jakimkolwiek zajęciem, a Naczelnik Urzędu Skarbowego nawet nie wyliczył jakie są to kwoty.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje :

Skarga nie jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 89 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ( tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 229 poz. l954 z późniejszymi zmianami ) organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności pieniężnej innej, niż określona w art. 72-85, przez przesłanie do dłużnika zobowiązanego zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego i jednocześnie wzywa dłużnika zajętej wierzytelności, aby należnej od niego kwoty do wysokości egzekwowanej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi bez zgody organu egzekucyjnego nie uiszczał zobowiązanemu, lecz należną kwotę przekazał organowi egzekucyjnemu na pokrycie należności.

Według § 2 tego przepisu zajęcie wierzytelności jest dokonane z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu, o którym mowa w § 1. Zajęcie wierzytelności z tytułu dostaw, robót i usług dotyczy również wierzytelności, które nie istniały w chwili zajęcia, a powstaną po dokonaniu zajęcia z tytułu tych dostaw, robót i usług.

Jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny na mocy § 3 tego przepisu :

1) wzywa dłużnika zajętej wierzytelności, aby w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia złożył oświadczenie dotyczące tego, czy:

a) uznaje zajętą wierzytelność zobowiązanego,

b) przekaże organowi egzekucyjnemu z zajętej wierzytelności kwoty na pokrycie należności lub z jakiego powodu odmawia tego przekazania,

c) - i w jakim sądzie lub przed jakim organem toczy się albo toczyła się sprawa o zajętą wierzytelność;

2) zawiadamia zobowiązanego, że nie wolno mu zajętej kwoty odebrać ani też rozporządzać nią lub ustanowionym dla niej zabezpieczeniem;

3) doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony, a także odpis wniosku, o którym mowa w art. 90 § 1.

Jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności uchyla się od przekazania zajętej kwoty organowi egzekucyjnemu, mimo że wierzytelność została przez niego uznana i jest wymagalna, stosuje się na mocy art. 9l powołanej wyżej ustawy odpowiednio przepisy art. 71b tej ustawy. Przepis ten upoważnia natomiast organ egzekucyjny do ściągnięta od dłużnika zajętej wierzytelności w trybie egzekucji administracyjnej jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności bezpodstawnie uchyla się od przekazania zajętej wierzytelności albo części wierzytelności organowi egzekucyjnemu,

Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego jest postanowienie, o którym mowa w art. 71a § 9 wyżej wymienionej ustawy. Przepis ten stanowi natomiast, że jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że dłużnik zajętej wierzytelności bezpodstawnie uchyla się od przekazania zajętej wierzytelności albo części wierzytelności organowi egzekucyjnemu, organ ten wydaje postanowienie, w którym określa wysokość nieprzekazanej kwoty.

W omawianej sprawie bezsporne jest, że dłużnik zajętej wierzytelności nie przekazał jej organowi egzekucyjnemu, podnosząc, iż nie doręczono mu zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego. Istotne jest zatem czy nastąpiło skuteczne doręczenie stronie skarżącej zajęcia nr [...]i nr[...].

Ocena tej okoliczności powinna być dokonana w świetle przepisów kodeksu postępowania administracyjnego .

Doręczenie pism jednostkom organizacyjnym i organizacjom społecznym reguluje art. 45 kpa. Zgodnie z tym przepisem doręczeń dokonuje się w lokalu siedziby tych podmiotów do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. Od dnia 6 czerwca 2005 r. dodano do tego przepisu odesłanie do odpowiedniego stosowania art. 44 kpa. Przepis ten w brzmieniu obowiązującym od tego dnia stanowił, że

W razie niemożności doręczenia pisma w wyżej określony sposób

1) poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez pocztę,

2) pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ.

Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym wyżej, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

W przypadku niepodjęcia przesyłki w powyższym terminie pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia.

Doręczenie uważa się za dokonane z upływem l4 dnia, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Przepis art. 45 kpa wymaga przede wszystkim aby doręczenie było dokonane w lokalu siedziby adresata.

W przypadki spółek prawa handlowego jest nią adres podany w rejestrze.

Zgodnie bowiem z art. 38 pkt 6 lit a ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jednolity Dz.U. z 200l r. nr l7 poz.209 z późniejszymi zmianami ) osoby prawne, do których stosuje się przepisy ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, są obowiązane we wniosku o wpis do rejestru wskazać nie tylko siedzibę, lecz także adres .

Art. 17 ust 1 i 2 powołanej wyżej ustawy wprowadza przy tym domniemanie, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe. Jeżeli dane wpisano do Rejestru niezgodnie ze zgłoszeniem podmiotu lub bez tego zgłoszenia, podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu.

Ponadto art. 34 ust l wyżej wymienionej ustawy wymienia siedzibę i adres, jako obligatoryjne elementy pisemnych oświadczeń, jakie podmioty wpisane do Rejestru kierują, w zakresie ich działalności, do oznaczonych osób.

Powyższe regulacje nakazują uznawać za siedzibę i adres spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dane ujawnione w rejestrze. Siedzibą jest zgodnie z art. 4l k.c. określona miejscowość wskazana w umowie spółki. Jeżeli brak w niej takich zapisów o siedzibie decyduje siedziba zarządu danego podmiotu. Natomiast adres obejmuje nie tylko oznaczenie ulicy, nr domu, ale także nr lokalu w sytuacji gdy spółka nie zajmuje całego budynku, lecz tylko poszczególne pomieszczenia biurowe. W takim kontekście należy zatem rozumieć użyty w art. 45 k.p.a zwrot, że doręczeń dokonuje się w lokalu siedziby tych podmiotów. Chodzi tu bowiem o lokal , znajdujący się pod tym adresem pod jakim działa spółka. Jest to zatem taki lokal jaki został ujawniony w rejestrze.

W omawianej sprawie w Krajowym Rejestrze Sądowym jako siedzibę Przedsiębiorstwa "P." sp. z o.o. w K. wskazano miasto K. , a jako adres figuruje ulica K.[...], bez wskazania konkretnego lokalu. Nieuzasadnione są zatem twierdzenia strony skarżącej, że lokalem jej siedziby jest pokój nr 802 położony na VIII piętrze budynku znajdującego się przy ul. K. [...]. Dane takie nie wynikają bowiem z Krajowego Rejestru Sądowego. Dla doręczenia nie ma zatem znaczenia, który konkretnie lokal spółka wynajmuje. Adres podlegający ujawnieniu w rejestrze nie ma bowiem bezpośredniego związku z tytułem prawnym do danej nieruchomości lub jej części.

W związku z tym bezpodstawny jest zarzut, że doręczenie dokonane w lokalu nr 80l było sprzeczne z wymogami art. 45 k.p.a. Tym bardziej, że jak wynika z ustaleń organów egzekucyjnych oba lokale były ze sobą połączone i tworzyły jedną całość biurową, z jednym wejściem i jednym szyldem.

Powyższy przepis wymaga również, aby doręczenie zostało dokonane do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. Należy podkreśli, że przepis ten nie wymaga , aby osoba ta była pracownikiem spółki, nic nie mówi bowiem o stosunku prawnym jaki ma ja łączyć z adresatem. Nie decyduje tu zatem formalna umowa, np. o pracę, czy zlecenia, ale faktyczne ustalenia wynikające z organizacji danego podmiotu. Dlatego też przez osobę upoważnioną do odbioru pism należy rozumieć nie tylko osobę, która ma specjalne upoważnienie pod tym względem, ale również każdą osobę, która ze względu na funkcję wykonywaną w organizacji adresata jest regulaminowo lub zwyczajowo uprawniona do odbioru pism.

Podkreślić przy tym należy , że na poszczególnych podmiotach będących adresatami pism ciąży obowiązek takiego zorganizowania obiegu korespondencji, aby po jej odebraniu przez upoważniona osobę docierała ona do osoby , do której zadań należy zapoznawanie się z jej treścią. Adresaci ponoszą bowiem ryzyko tego, co się dzieje z przesyłka po potwierdzeniu jej odbioru.

Obowiązek ten ma szczególne znaczenie w sytuacji, gdy dwa podmioty o tej samej lub bardzo zbliżonej firmie mają siedzibę w tym samym lokalu lub lokalach. Zbieżność oznaczenia przedsiębiorstwa, między innymi poprzez użycie skrótu literowego, która może wprowadzać w błąd co do jego tożsamości jest zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jednolity Dz.U. z 2003 r. nr l53 poz. l503 z późniejszymi zmianami) czynem nieuczciwej konkurencji . W takiej sytuacji podmioty te muszą tak zorganizować obieg korespondencji , aby była ona odbierana przez właściwe umocowane do tego osoby i nie dochodziło do pomyłek. Na nich spoczywa bowiem w takiej sytuacji ryzyko , że korespondencja zostanie wadliwie doręczona. Jeżeli konkretny pracownik jest upoważniony do odbioru tylko przez jeden z takich podmiotów , to powinien wyraźnie oświadczyć doręczycielowi, że nie jest upoważniony do odbioru konkretnej przesyłki, która jest adresowania dla drugiego podmiotu i odmówić przyjęcia pisma. Jeżeli jednak w obu podmiotach ta sama osoba jest upoważniona do zapoznania się z korespondencja , a osoba upoważniona do odbioru korespondencji przez pierwszy podmiot odebrała list, posługując się pieczątka pierwszego podmiotu, to doręczenie należy uznać za skuteczne także w stosunku do drugiego podmiotu . Wymogi formalne dotyczące doręczeń, nie maja bowiem charakteru abstrakcyjnego, ale zostały one wprowadzone w celu zapewnienia adresatowi możliwości zapoznania się z pismami urzędowymi. Jeżeli konkretna struktura organizacyjna zapewnia adresatowi możliwość zapoznania się z treścią pisma, to nie ma znaczenia które osoby formalnie upoważniono do odbioru korespondencji.

W omawianej sprawie sporne zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego zostały wysłane na prawidłowe adresy spółki będącej dłużnikiem.

Odebrał je A.P., który posługiwał się pieczątką Przedsiębiorstwa "B." w K. mającego siedzibę w tym samym lokalu co strona skarżąca. Korespondencje przekazywał następnie na biurko K.P. , który prowadził działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo "B." w K., a równocześnie był pełnomocnikiem Przedsiębiorstwa "P." sp. z o.o. w K. Niezależnie zatem czy odbiór przesyłki potwierdziła osoba umocowana przez osobę fizyczną, czy przez spółkę korespondencja trafiała do tej samej osoby upoważnionej do zapoznania się z treścią korespondencji.

Nieuzasadnione są także podnoszone w skardze zarzuty dotyczące prawidłowości doręczenia. Brak jest przy tym podstaw do kwestionowania zeznań świadka A.P., co do obiegu dokumentów . Jest on bowiem osobą obcą, nie zainteresowaną wynikiem postępowania. Podczas gdy przeciwko K.P. prowadzone jest postępowanie egzekucyjne z wierzytelności jakie posiada wobec strony skarżącej.

Przepisy kpa nie wymagają, aby w siedzibie spółki zawsze znajdowała się osoba uprawniona do odbioru korespondencji. W sytuacji jednak gdy w lokalu siedziby adresata jest osoba , która odbiera korespondencję , nie ma podstawy do stosowania doręczenia w trybie wskazanym w art. 44 tej ustawy.

Z tego względu , skoro doręczenie zajęcia wierzytelności było prawidłowe i spółka nie zakwestionowała wierzytelności, a pomimo to uchyliła się od bezpodstawnie od przekazania zajętej wierzytelności , istniały pełne podstawy do wydania postanowienia określającego wysokość nieprzekazanej kwoty.

Bezpodstawne są także zarzuty dotyczące ogólnikowości tego postanowienia. Biorąc pod uwagę, że jest ono adresowane do dłużnika osoby wobec której prowadzona jest egzekucja, treść tą należy uznać za wystarczającą.

Bezpodstawne jest także twierdzenie, że należności pracownicze, składki na ZUS i podatki są w omawianej sprawie wolne od zajęcia. Nie dotyczy to bowiem należności pracowników innych podmiotów niż pracodawca. Strona skarżąca nie płaciła należności swoich pracowników lecz innego podmiotu.

W związku z powyższym na podstawie art. l5l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr l53 poz. l270 z późniejszymi zmianami ) orzeczono jak w sentencji .