Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski (spr.), Antoni Hanusz, Protokolant Piotr Dębkowski, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2005 r. na rozprawie w II Wydziale Izby Finansowej skargi kasacyjnej Andrzeja S. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 15 grudnia 2003 r. sygn. akt I SA/Kr 364/03 w sprawie z wniosku Andrzeja S. o wznowienie postępowania w sprawie z Jego skargi na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 16 grudnia 2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r., w sprawie zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 2 czerwca 2000 r. sygn. akt I SA/Kr 170/98 oddala skargę kasacyjną.

We wniosku o wznowienie postępowania, opartym na przesłance wskazanej w art. 403 par. 2 Kpc Andrzej S. podniósł, że powziął wiadomość o wydaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny /w drugiej połowie 2002 r./ wyroku, w którym dokonano odmiennej, niż w jego sprawie, wykładni art. 27a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrzucając wniosek Sąd wskazał, że okoliczność ta nie stanowi przesłanki, o której mowa we wskazanym we wniosku przepisie. Jako podstawę prawną postanowienia wskazano art. 410 par. 1 Kpc.

W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia, wniesionej w trybie art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ Andrzej S., powołując się na art. 173 par. 1 oraz art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności:

1. art. 58 ustawy o NSA obowiązującej w chwili orzekania poprzez niezastosowanie go w sytuacji, gdy wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 2 czerwca 2000 r. I SA/Kr 170/98 powinno nastąpić z urzędu, albowiem decyzja Urzędu Skarbowego K.-P. z dnia 24 listopada 1998 r. w sposób rażący narusza prawo materialne art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez jego błędną interpretację oraz art. 51 ustawy o NSA poprzez niezastosowanie go w sytuacji, gdy w chwili wydania wyroku z dnia 2 czerwca 2000 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie powinien zgodnie ze skargą Andrzeja S. na decyzje Izby Skarbowej w K. z dnia 16 grudnia 1998 r. (...) oraz Urzędu Skarbowego K.-P. z dnia 24 listopada 1998 r. (...) uchylić je jako w sposób rażący naruszające prawo,

2. art. 241 par. 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 22 ust. 4 ustawy o NSA poprzez niezastosowanie go w sytuacji gdy wznowienie postępowania w sprawie jego skargi na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 16 grudnia 1998 r. (...), zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 2 czerwca 2000 r. I SA/Kr 170/98 powinno nastąpić z urzędu również przez Izbę Skarbową w K., a ta odmówiła wznowienia postępowania powołując się na wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 2 czerwca 2000 r.;

2. Naruszenie przepisów postępowania w szczególności art. 273 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 59 o NSA w zw. z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, poprzez ich błędną interpretację, albowiem uchybienie to miało istotny wpływ na wynik sprawy.

W związku z dopuszczeniem się przez organy podatkowe i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie rażącego naruszenia prawa materialnego i procesowego, uzasadnione jest poddanie tychże decyzji i orzeczenia kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego, albowiem są one sprzeczne z obowiązującym porządkiem prawnym, konstytucyjnymi zasadami równości obywateli wobec prawa, a jako takie nie mogą pozostać w obrocie prawnym co może się odbyć tylko poprzez wznowienie postępowania wszczętego na podstawie skargi Andrzeja S. na decyzje Urzędu Skarbowego K.-P. z dnia 24 listopada 1998 r. oraz Izby Skarbowej w K. z dnia 16 grudnia 1998 r.

Wskazując na wyżej powołane zarzuty skargi kasacyjnej wniósł:

1. aby Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w drodze kasacji na mocy art. 185 par. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, Okręgowego w Krakowie z dnia 15 grudnia 2003 r. I SA/Kr 364/03 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie;

2. aby Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 284 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wstrzymał wykonanie wyroku decyzji Urzędu Skarbowego K.-P. z dnia 24 listopada 1998 r. (...) aż do rozpoznania skargi kasacyjnej, bowiem skarżącemu grozi niepowetowana szkoda.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna jest oczywiście bezzasadna.

Przedmiotem kontroli sądu kasacyjnego jest postanowienie dotyczące wniosku wniesionego przez stronę. To, że w myśl art. 58 ustawy z 11 maja 1999 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym sąd mógł z urzędu wznowić postępowanie nie stwarzało dla strony żadnego uprawnienia, w szczególności domagania się od sądu wydania w tym trybie stosownego orzeczenia. Takiego nakazu - po 1 stycznia 2004 r. - nie może wydać wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu sąd kasacyjny, którego uprawnienia ograniczają się do kontroli zaskarżonego orzeczenia w aspekcie przesłanek określonych w art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a.

Pomijając już, że art. 58 cyt. ustawy nie zalicza się do przepisów prawa materialnego, to taki zarzut nie może w ogóle stanowić usprawiedliwionej podstawy skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego wniosek /obecnie skarga/ o wznowienie postępowania /por. postanowienie SN z 7 października 1999 r. II UKN 542/99 - OSNP 2001 nr 4 poz. 132/.

Nie wiadomo, dlaczego Sąd miał stosować art. 22 ust. 4 ustawy o NSA skoro nie rozpoznawał skargi na akty prawne wymienione w tym przepisie.

Nie mógł również naruszyć art. 273 par. 2 p.p.s.a. już tylko z tej przyczyny, że przepis ten w dacie wydania postanowienia jeszcze nie obowiązywał. Art. 284 p.p.s.a. nie daje sądowi kasacyjnemu możliwości wstrzymania "wyroku decyzji" urzędu skarbowego.

Wobec braku usprawiedliwionych podstaw skargi kasacyjnej należało orzec jak w sentencji /art. 184 p.p.s.a./.