Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 137/08, Referendarz sądowy przyznał E.K. prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmujące ustanowienie adwokata. Na podstawie tego postanowienia Okręgowa Rada Adwokacka "[...]" wyznaczyła dla skarżącego jako pełnomocnika z urzędu – adwokata K.M.
Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 137/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił wniesioną przez skarżącego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]". W dniu 31 lipca 2008 r. wyznaczony adwokat złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od przedmiotowego wyroku. Wniósł jednocześnie o zasądzenie na jego rzecz kosztów jej sporządzenia, oświadczając, iż nie zostały one uiszczone.
W świetle art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, przedmiotową opłatę sąd podwyższa ponadto o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia). W świetle § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przez adwokata, który prowadził sprawę w pierwszej instancji, wynosi 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1. W niniejszej sprawie – z uwagi na jej przedmiot, zastosowanie ma stawka minimalna, określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, w wysokości 240 zł.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w warunkach niniejszej sprawy zasadne jest przyznanie wyznaczonemu adwokatowi wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 120 zł netto (50% x 240 zł), powiększonej o należny podatek VAT. Z tych względów, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
