Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska – Pastuszko Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Protokolant Damian Bronowicki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2008 r. sprawy ze skargi T S.A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wartości celnej towaru 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że uchylona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 1.569 zł (tysiąc pięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

I SA/Go 204/08

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2007r. Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] czerwca 2007r. nr [...] określającą skarżącej "T" S.A. kwotę należności celnych przywozowych oraz wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu importu.

Rozstrzygnięcia organów celnych zapadły na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez organy w następujący sposób.

W dniu [...] marca 2005 r. reprezentująca skarżącą Agencja Celna zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towary importowane z Dubaju, tkaniny poliestrowe (zgłoszenie [...]). Do zgłoszenia załączono między innymi fakturę nr [...] z dnia [...] lutego 2005r. na ogólną wartość 3017,72 USD.

W okresie od maja do lipca 2006r. w siedzibie skarżącej przeprowadzona została kontrola postimportowa, którą objęto zgłoszenia celne w procedurze dopuszczenia do wolnego obrotu, dokonane w 2005r. Kontrola dokumentacji bankowej wykazała, że płatności za towar sprowadzany w 2005r. były realizowane na podstawie przelewów bankowych dokonywanych na konta bankowe różnych firm, które zostały wskazane przez firmę "[...]" ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W trakcie kontroli ujawniono faktury "proforma" o nr [...] z dnia [...] stycznia 2005r., nr [...] z dnia [...] lutego 2005r., nr [...] z dnia [...] marca 2005r., nr [...] z dnia [...] stycznia 2005r. Wszystkie faktury wystawione zostały przez firmę "[...]" ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W odpowiedzi na pismo dotyczące tych faktur pracownik skarżącej I.S. dokonał przyporządkowania do poszczególnych faktur proforma odpowiadających im faktur importowych.

W przypadku towaru objętego przedmiotowym zgłoszeniem organ I instancji ustalił, że dokonano czterech płatności na łączną kwotę 12070,88 USD. Natomiast organ II instancji stwierdził, że były dwie płatności na łączną kwotę 6035,44 USD.

Organy obu instancji orzekały na podstawie ustaleń kontroli, zawartych w protokole pokontrolnym z [...] lipca 2006r. podpisanym przez prezesa zarządu skarżącej E.R.. Skarżąca nie wniosła do protokołu zastrzeżeń, nie złożyła również dodatkowych wyjaśnień.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. Naczelnik Urzędu Celnego określił skarżącej kwotę należności celnych przywozowych oraz wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług. Niedobór cła ustalono na kwotę 1.798 zł, podatku od towaru usług na 5.339 zł.

Organ I instancji wskazując na uregulowania zawarte w art. 78 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, Dz. Urz. WE nr L 253, ze zm. zwanego dalej WKC) wskazał, że po zwolnieniu towarów, organ celny może z urzędu lub na wniosek zgłaszającego, dokonać sprostowania zgłoszenia celnego. W celu upewnienia się o prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu organ celny może przystąpić do kontroli dokumentów i danych handlowych dotyczących operacji przywozu lub wywozu towarów objętych zgłoszeniem, jak również późniejszych operacji handlowych dotyczących tych samych towarów. Jeżeli z kontroli zgłoszenia lub kontroli "a posteriori" wynika, że przepisy regulujące procedurę celną, której to dotyczy zostały zastosowane w oparciu o nieprawidłowe lub niekompletne dane, organ celny podejmuje, zgodnie z wydanymi w danym przypadku przepisami, niezbędne czynności w celu uregulowania sytuacji, biorąc pod uwagę nowe dane, którymi dysponuje.

Organ I instancji wskazał nadto, że zgodnie z art. 29 ust. 1 WKC, wartością celną przywożonych towarów, jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towar wtedy, jeżeli zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalona, o ile jest to konieczne na podstawie artykułów 32 i 33. Stosownie natomiast do art. 32 ust. 1 pkt e WKC, w celu określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 29 WKC, do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywożonych towarów do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnot.

Naczelnik Urzędu Celnego podkreślił, że w wyniku dokonanej w 2006r. kontroli celnej ujawniono m. in., iż w przedmiotowej sprawie płatności za towar dokonano czterokrotnie na łączną kwotę 12.070,88 USD.

Odnosząc się do oddalenia wniosków dowodowych strony, zawartych w piśmie jej pełnomocnika z dnia [...] listopada 2006r., podkreślił, że w sprawie został sporządzony bilans wszystkich dokonywanych przelewów w powiązaniu z fakturami zakupów. Nie zachodziła potrzeba przesłuchania biegłego rewidenta bowiem bankowe polecenia zapłaty z przyporządkowanymi im faktur nie pozostawiały wątpliwości, co do wysokości kwot płaconych za towary. Zwrócenie się do banu również nie było konieczne bowiem organ posiadał wszystkie bankowe dokumenty dokonywania przelewów. Nie było także, zdaniem organu, potrzeby ponownego wyznaczenia stronie terminu do złożenia wyjaśnień.

Skarżąca odwołała się od wskazanej decyzji organu I instancji wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i uznanie zgłoszenia celnego za prawidłowe, ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Skarżąca zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego w szczególności art. 29 WKC przez błędne ustalenie, iż zapłaciła zagranicznemu kontrahentowi kwotę wyższą, niż to wynika z kwoty faktury przyjętej do odprawy celnej, podczas gdy po uwzględnieniu całości rozliczeń między firmami wniosek taki jest błędny. Dodatkowo skarżąca wskazała, że organ celny nieprawidłowo uznał, iż protokół kontroli może stanowić wyłączną podstawę do wydania decyzji w niniejszej sprawie, co stanowi naruszenie art. 121, 122, 123 i 187 Ordynacji podatkowej.

Uzasadniając swoje stanowisko podkreśliła, że ustalenia faktyczne kontroli celnej są nieprawidłowe i zostały oparte na złożonym w toku kontroli oświadczeniu pracownika skarżącej I.S., który przyporządkował poszczególne przelewy do konkretnych faktur w wyniku czego uzasadnionym stało się podejrzenie, iż niektóre faktury za importowane towary były płacone kilkukrotnie. Skarżąca podkreśliła, że nie zachowała wymaganego terminu do złożenia zastrzeżeń do ustaleń faktycznych przeprowadzonej kontroli, ale okoliczność ta nie może być traktowana jako pełna akceptacja ustaleń kontroli.

Podniosła także, że łączna suma dokonanych płatności za importowane w 2005r. od spółki "[...]" towary nie przewyższała kwot faktur handlowych na te towary. Suma wszystkich faktur za importowane przez w 2005r. towary wynosiła 1.471.270,59 USD. Suma zaś wszystkich płatności w 2005r. dokonanych przez skarżącą za importowane od Indu towary wynosiła 2.531.695,94 USD. Nadwyżka zatem wszystkich płatności za towary w 2005r. wynosiła 1.060.425,35 USD. Z uwagi jednak na zadłużenie skarżącej z tytułu rozliczeń w 2004r. w wysokości 1.108.424,31 USD, na koniec roku 2005 rozliczenie było ujemne i wynosiło – 47.998,96 USD.

Nieprawdziwe jest, zdaniem skarżącej, twierdzenie, że nadwyżka płatności w 2005r. oznaczała zwiększenie ceny faktycznie zapłaconej za towary importowane.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2007r. Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego.

Podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu decyzji Naczelnika Urzędu Celnego oraz ustosunkowując się do zawartych w odwołaniu zarzutów organ odwoławczy podkreślił, że w analizowanej sprawie bardzo ważnym materiałem dowodowym były dokumenty ujawnione w toku kontroli oraz wyjaśnienia osób odpowiedzialnych za rozliczenia finansowe skarżącej. W dokumentacji finansowej spółki nie stwierdzono żadnej korespondencji z kontrahentem zagranicznym dotyczącej nadpłaty za importowane w 2005r. towary lub określającej sposób dokonywania wzajemnych rozliczeń. Tym samym brak jest okoliczności potwierdzających stanowisko skarżącej, że nastąpiła pomyłka.

Organ II instancji wskazał również, że z faktu pomyłki pracownika spółki skarżąca wyprowadza określone skutki, ale okoliczności tych nie udowadnia. Podkreślił również, że oświadczenie spółki "[...]" zostało sporządzone w dniu [...] czerwca 2007r. a więc po dokonaniu kontroli, ponad dwa lata po zrealizowaniu płatności, co czyni je mało wiarygodnym. Pogląd ten organ odwoławczy wzmocnił stwierdzeniem, że owe pomyłki dotyczyły zapłaty za towary importowane w 100 zgłoszeniach celnych. O dokonanych przez skarżącą płatnościach świadczą wprost przelewy bankowe potwierdzone wyciągami bankowymi. Strona nie zakwestionowała wiarygodności tych dokumentów.

W ocenie organu II instancji podjęto w sprawie wszelkie czynności w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego spray. Organ celny zapewnił przestrzeganie wszystkich wskazanych w ustawie reguł postępowania dowodowego i zgodnie z treścią art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej w sposób wyczerpujący rozpatrzył cały materiał dowodowy. W ocenie organu odwoławczego organ I instancji nie naruszył również art. 191 Ordynacji podatkowej, z którego wynika zasada swobodnej oceny dowodów.

Skarżąca, z zachowaniem terminu, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę podnosząc zarzuty oraz argumentację wskazaną już w odwołaniu od decyzji organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Uchylenie zaskarżonej decyzji nastąpiło jednak z innych powodów niż te wskazane w skardze.

Zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z późn. zm.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany

zarzutami i wnioskami skargi oraz powołana podstawa prawną.

Otóż zaskarżona decyzja organu II instancji, została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy – art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a.

Decyzja ta przez organ II instancji została wydana z naruszenie regulacji

art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 235 i art. 210 § 1 pkt 5 i 6 Ordynacji podatkowej.

Decyzja Dyrektora Izby Celnej z [...] listopada 2007 r. utrzymywała zaskarżoną decyzję w mocy, czyli w całości.

Oznacza to, że organ odwoławczy uznał za prawidłowe wyliczenia należności celnych oraz w podatku od towarów i usług, dokonane przez organ I instancji. Jednak pomimo utrzymania w mocy decyzji organu i instancji, organ odwoławczy, podtrzymując w całości argumentację organu I instancji, odmiennie od niego przyjął, że "ujawnione faktury i dowody płatności oraz wyjaśnienia osób odpowiedzialnych za rozliczenia finansowe potwierdzają, że płatność była dokonywana w ratach a całkowita kwota płatności za importowany towar była wyższa niż deklarowana w ww. zgłoszeniu celnym i wyniosła 6035,44 USD" (str. 5 uzasadnienia organu II instancji). Natomiast organ I instancji przyjął "iż za towar objęty przedmiotowym zgłoszeniem dokonano płatności w łącznej kwocie 12.070,88 USD" (str. 7 uzasadnienia organu I instancji).

Wyliczone przez organ I instancji należności celne i podatkowe były od ustalonej przez ten organ wartości celnej 12.070,88 USD importowanego towaru a nie wartości celnej 6035,44 wskazanej w uzasadnieniu decyzji organu II instancji.

Reasumując należy wskazać, że decyzja organu II instancji utrzymująca w całości w mocy decyzję organu I instancji nie znajduje odzwierciedlenia w jej uzasadnieniu, co musiało skutkować jej uchyleniem na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a.

Przy ponownym rozpoznaniu odwołania, organ II instancji szczegółowo ustosunkowuje się do dokonanych przez organ I instancji ustaleń i wyda decyzję zgodnie z wymogami art. 210 § 1 pkt. 5 i 6 ordynacji podatkowej.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a.

|Sedzia WSA |Sedzia WSA |Sedzia WSA |

|Jacek Niedzielski |Krystyna Skowrońska-Pastuszko |Dariusz Skupień |