Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 2 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.R. na decyzję Wojewody [...] z dnia 7 kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie usunięcia z ewidencji ludności zapisu o zameldowaniu postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

W przedmiotowej sprawie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na decyzję Wojewody [...] z dnia 4 kwietnia 2008 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 7 lutego 2008 r. nr [...] wniósł J. R.

W skardze skarżący zawarł równocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, iż organy rozpatrujące sprawę nie uwzględniły jego warunków osobistych, zarobkowych i rodzinnych. W istocie wymeldowanie skarżącego czyni z niego osobę bezdomną oraz ogranicza możliwość zarobkowania.

Organ, który zapoznał się z treścią wniosku zawartego w skardze, nie odniósł się do niego w sposób merytoryczny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Wskazać należy, iż art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) daje sądowi administracyjnemu możliwość wstrzymania wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Badaniu przez sąd podlegają zatem przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd rozpoznający w postępowaniu o charakterze wpadkowym wniosek o wstrzymanie wykonania skarżonego aktu, powinien jednak mieć na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, ale i innych uczestników postępowania; uwzględniać również powinien wszystkie okoliczności, nawet te niepodniesione we wniosku, o ile są możliwe do wyinterpretowania na podstawie akt sprawy.

Co istotne szkoda, o jakiej mowa w przepisie art. 61 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie musi mieć charakteru materialnego. W tym przypadku chodzi bowiem o szkodę, która w żaden sposób nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Z kolei trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe powodują znaczącą lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.

Mając powyższe rozważania na uwadze wskazać należy, iż skarżący w żaden sposób nie wykazał, by wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować skutki, o których mowa w powołanym wyżej przepisie. Skarżący poza argumentacją kwestionującą merytoryczne rozstrzygnięcie zaskarżonej decyzji de facto nie przedstawił okoliczności, które pozwalałyby przyjąć, iż wykonanie w/w decyzji Wojewody [...] wyrządzi mu znaczną szkodę, czy też spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Innymi słowy, skarżący nie przedstawił konkretnych zdarzeń świadczących o tym, iż w przedmiotowym przypadku wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione.

Za zasadne nie mogą być bowiem uznane podnoszone przez skarżącego kwestie związane z faktem braku "możliwości zarobkowania" i "ułożenia sobie życia".

W odniesieniu do w/w argumentów wskazać należy, iż w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r., orzekającego o niezgodności z Konstytucją RP art. 9 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (sygn. akt K 20/01, publ. Dz. U. z 2002 r., nr 78, poz. 716) i stosownej zmiany ustawy zameldowanie w lokalu jest obecnie instytucją służącą wyłącznie celom ewidencyjnym. Zameldowanie potwierdza jedynie fakt pobytu określonej osoby w danym lokalu. Co istotne, samo zameldowanie w żaden sposób nie rodzi przy tym jakiegokolwiek tytułu prawnego do konkretnego lokalu.

Na marginesie Sąd nadto wskazuje, iż gdyby nawet zaistniały przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, to i tak wstrzymanie wykonania aktu upada w razie wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Wobec czego nie jest możliwe wstrzymanie wykonania decyzji do czasu prawomocnego zakończenia postępowania przed sądem administracyjnym w świetle art. 61 § 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Ponadto Sąd - o ile uwzględni skargę - winien określić, mając na uwadze dyspozycję art. 152 w/w aktu normatywnego czy i w jakim zakresie zaskarżony akt nie może być wykonany.

Wobec powyższych okoliczności, w sytuacji braku przesłanek do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd na mocy art. 61 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a contrario orzekł jak w sentencji postanowienia.