W dniu 20 grudnia 2007 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) Prokurator [...] wniósł skargę do sądu administracyjnego na decyzję z dnia [...] czerwca 2007 r., Nr [...], Starosty O., którą zatwierdzono zamienny projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę wg projektu zamiennego budynku handlowo-usługowego przylegającego do budynku istniejącego [...] w O.. Kategoria obiektów budowlanych – XVII. W swojej skardze Prokurator zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, jednak w ogóle nie uzasadnił tego wniosku w oparciu o przesłanki, o jakich mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwana dalej: p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek ten podlega rozpoznaniu przez tut. Sąd.
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zgodnie z ww. przepisem, sąd administracyjny jest władny rozpoznać wniosek o wstrzymanie aktu administracyjnego tylko i wyłącznie pod kątem zaistniałych przesłanek określonych w tym przepisie (tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków). Natomiast szczególny tryb udziału Prokuratora w postępowaniu sądowoadministracyjnym (art. 8 p.p.s.a.), którego celem jest eliminowanie z obrotu prawnego niepraworządnych aktów administracyjnych oraz sam fakt wniesienia przez niego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego bez poparcia go przesłankami z art. 61 § 3 p.p.s.a., a z powołaniem się na przesłankę naruszenia obowiązujących przepisów prawa, nie mogą przesądzać o pozytywnym załatwieniu wniosku Prokuratora o wstrzymanie zaskarżonej decyzji. Należy mieć na względzie, że niezgodność decyzji z prawem, która będzie przedmiotem oceny sądu administracyjnego w toku rozprawy, a ochrona tymczasowa wynikająca z art. 61 p.p.s.a., to dwie różne kwestie. Bowiem pierwsza z nich to istota postępowania sądowoadministracyjnego, której celem jest kontrola legalności aktu, druga zaś jedynie poprzedza merytoryczną decyzję sądu i wprowadza tymczasową ochronę. W innym wypadku oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności decyzji z prawem, a zwłaszcza rozstrzygnięcia Sądu w tym zakresie, niweczyłoby kontrolę sądową legalności decyzji administracyjnej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 184/05, publ. LEX nr 302251). A więc ewentualna realizacja celu Prokuratora, o jakim mowa w art. 8 p.p.s.a., będzie miała miejsce na etapie badania przez Sąd zasadności jego skargi.
W świetle powołanego wyżej przepisu prawa, w niniejszej sprawie nie zachodzą zatem okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania ww. decyzji. Prokurator [...] nie wykazał, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki.
W związku z powyższym, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
