Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Asesor WSA Danuta Szydłowska Protokolant Anna Fabiańczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi A. Spółka z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie poświadczenia wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów oddala skargę

A. Sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej: przedsiębiorca, strona) wystąpiła do Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego (dalej: Dyrektor TDT) z wnioskiem o wydanie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań, tj. jako podstawowa stacja kontroli pojazdów rodzaju A, B rozszerzonego o badania c, d, e, f.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. Dyrektor TDT poświadczył stronie w części I zgodność wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów rodzaju A,B i odmawiającej w części II wydania poświadczenia do wykonywania badań o rozszerzonym zakresie badania c, d, e, f.

W wyniku rozpatrzenia odwołania strony Minister Transportu decyzją z dnia [...] października 2007 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. Dyrektor TDT wydał stronie poświadczenie wskazując w części I spełnienie wymagań niezbędnych do prowadzenia podstawowej stacji kontroli pojazdów rodzaju A,B. Natomiast w części II decyzji Dyrektor TDT odmówił wydania stronie poświadczenia do wykonywania badań o rozszerzonym zakresie badania c,d,e,f.

Odwołanie od powyższej decyzji Dyrektora TDT z dnia [...] listopada 2007 r. wniosła strona. W odwołaniu strona alternatywnie wniosła o uchylenie decyzji i stwierdzenie, że decyzja w sprawie zakresu przeprowadzanych przez stację kontroli pojazdów badań leży w gestii starosty (prezydenta), a nie Dyrektora TDT, lub o zmianę decyzji Dyrektora TDT poprzez skreślenie pkt II decyzji, albo o zmianę treści decyzji poprzez dopisanie do niej poświadczenia wyposażenia i warunków lokalowych dla podstawowej stacji kontroli pojazdów z rozszerzeniami c,d,e,f. Zaskarżonej decyzji strona zarzuciła naruszenie art. 20 i 22 Konstytucji RP w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095) w związku z art. 83 ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), a także naruszenie § 21 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów (Dz.U. Nr 40, poz. 275).

Decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2007 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w związku z art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, po rozpatrzeniu odwołania A. Sp. z o.o. od decyzji Dyrektora TDT z dnia [...] listopada 2007 r. poświadczającej w części I zgodność wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów rodzaju A, B i odmawiającej w części II wydania poświadczenia do wykonywania badań o rozszerzonym zakresie badania c, d, e, f utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu przypomniano, iż zgodnie z art. 83 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który spełnia warunki wskazane w ust. 3 ww. przepisu, w tym m.in. posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest przedsiębiorcą wobec którego otwarto likwidację lub ogłoszono upadłość, nie był skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom, posiada wyposażenie kontrolno - pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów a także posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań. Poświadczenie to wydaje za opłatą w drodze decyzji administracyjnej Dyrektor TDT, po dokonaniu sprawdzenia stacji kontroli pojazdów.

Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów.

Wpis na listę przedsiębiorców wykonujących działalność regulowaną jaką jest prowadzenie stacji kontroli pojazdów ustawodawca uzależnił od spełnienia konkretnych warunków, spełnionych w czasie wydawania decyzji i trwających podczas jej ważności. Podkreślenia wymaga fakt, że przesłanki przewidziane w ustawie - Prawo o ruchu drogowym odnoszą się do zindywidualizowanej osoby przedsiębiorcy.

Dyrektor TDT rozpatrując wniosek strony o wydanie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań, obowiązany jest zebrać materiały i dowody oraz dokonać analizy złożonego wniosku pod względem, czy dany przedsiębiorca spełnia określone ustawą przesłanki, a więc czy jest osobą uprawnioną do złożenia wniosku.

Obecnie obowiązujące przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym przewidują dwa typy stacji kontroli pojazdów, tj. podstawową i okręgową, bez konstrukcji mieszanych. Przepisy nie przewidują zatem możliwości prowadzenia przez przedsiębiorcę stacji podstawowej, któremu udzielano by prawa do przeprowadzania niektórych badań zastrzeżonych dla stacji okręgowej. Jedynie wyjątkowy charakter regulacji przejściowej, czyli ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1808) na zasadzie odstępstwa od obecnie obowiązującego modelu umożliwił przedsiębiorcom prowadzącym podstawowe stacje kontroli pojazdów z rozszerzonym zakresem badania dalsze prowadzenie działalności w dotychczasowym zakresie. Regulacja ta dotyczy tylko i wyłącznie tych przedsiębiorców, którzy posiadali zezwolenie starosty na prowadzenie takiej działalności wydane przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, czyli przed dniem 21 sierpnia 2004 r.

W przedmiotowej sprawie strona do wniosku o wydanie poświadczenia dołączyła m.in. certyfikat Instytutu Transportu Samochodowego nr [...] z dnia [...] czerwca 2004 r. stwierdzający, że stacja kontroli pojazdów prowadzona przez K. i J. B. pod nazwą "B.", mieszcząca się w G. przy ul. Ż. [...], spełnia wymagania w zakresie wyposażenia i warunków lokalowych określone dla stacji kontroli pojazdów dla rodzaju pojazdów A,B oraz badań dodatkowych c,d,e,f. Na podstawie ww. certyfikatu ITS Prezydent Miasta G. w dniu [...] sierpnia 2004 r. wydał przedsiębiorcy J. B. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą "B." zezwolenie nr [...] na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów w zakresie wskazanym w certyfikacie tj. A,B i rozszerzonego o badania c,d,e,f. Termin ważności zezwolenia uzależniono od daty ważności certyfikatu.

W przeprowadzonym postępowaniu ustalono, że przedmiotowa stacja kontroli pojazdów mieszcząca się w G. przy ul. Ż. [...], prowadzona była przez przedsiębiorcę p. J. B. jako podstawowa stacja kontroli pojazdów uprawniona do wykonywania badań o zakresie A,B rozszerzonego o badania c,d,e,f. Ze znajdującego się w aktach sprawy pisma strony z dnia [...] czerwca 2006 r. wynika, że przedsiębiorca prowadził działalność do dnia [...] grudnia 2006 r., kiedy to względy zdrowotne spowodowały, że zdecydował się wnieść aportem prowadzoną przez siebie staję kontroli pojazdów do A. Sp. z o.o. Potwierdza to również oświadczenie z dnia [...] grudnia 2006 r. skierowane do Urzędu Miejskiego w G. i podpisane przez J. B. i K. B. - Prezesa Zarządu A. Sp. z o.o. Jednocześnie w dniu [...] grudnia 2006 r. J. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "B." wystąpił do Prezydenta Miasta G. z wnioskiem o zmianę danych w ewidencji w związku z połączeniem z podmiotem A. Sp. z o.o. Jak wynika z wyjaśnień Prezydenta Miasta G. (pismo z dnia [...] listopada 2007 r.) wniosek strony uwzględniono i w dniu [...] stycznia 2007 r. wydano zaświadczenie dla A. Sp. z o.o. o numerze [...] z zakresem badań identycznym z tym jakie posiadał przedsiębiorca J. B. "B.", tj. A,B rozszerzonego o badania c,d,e,f. Jak wynika z wyjaśnień Prezydenta Miasta G. (pismo z dnia [...] listopada 2007 r.) w dniu [...] sierpnia 2007 r. wydane zostało nowe zaświadczenie dla A. Sp. z o.o. o numerze [...] z zakresem badań A,B.

Z analizy dokumentów przedstawionych przez stronę wynika, że A. Sp. z o.o. działała od [...] Zgodnie z oświadczeniem strony w grudniu 2006 r. J. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "B." i wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzących stacje kontroli pojazdów wniósł prowadzoną przez siebie stację kontroli pojazdów aportem do Spółki A. Strona odwołująca się twierdzi, że w wyniku wniesienia przedsiębiorstwa aportem do spółki, spółka ta stała się następcą prawnym J. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "B.". Z twierdzeniem tym nie zgadza się organ II instancji. Zgodnie z doktryną wkładem niepieniężnym czyli aportem może być prawo, które ma określoną wartość majątkową, jest realne, może być wydzielone z majątku wspólnika i może być przeniesione na spółkę. Jednym z kryteriów zdolności aportowej jest zatem zbywalność prawa. Zezwolenie na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów jakie posiadał przedsiębiorca J. B., nie spełnia tego kryterium. Zezwolenie jest to bowiem prawo o charakterze administracyjnym dotyczące przedsiębiorcy. To indywidualny akt administracyjny wydany dla konkretnego podmiotu. Nie sposób zatem twierdzić, że z chwilą wniesienia przedsiębiorstwa aportem do spółki staje się ona automatycznie podmiotem praw i obowiązków wynikających z zezwolenia, a zatem że dochodzi tą drogą do przeniesienia praw o charakterze publicznym. Stwierdzić zatem należy, że zezwolenie wydane przez Prezydenta Miasta G. Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2004 r. wydane dla J. B., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "B.", nie przechodzi na A. Sp. z o.o., gdyż uzyskanie tego zezwolenia uzależnione zostało przez art. 83 ustawy - Prawo o ruchu drogowym od spełnienia przez przedsiębiorcę konkretnych przesłanek odnoszących się ściśle do jego osoby, np. od posiadania siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie bycia skazanym za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko dokumentom.

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzono, iż strona skarżąca nie nabyła uprawnień do prowadzenia podstawowej stacji kontroli pojazdów z rozszerzonym zakresem badań (małe litery w oznaczeniu badań) ponieważ w wyniku wniesienia przedsiębiorstwa aportem do spółki nabyła ona jedynie budynek wraz z wyposażeniem mieszczący się w G. przy ul. Ż. [...]. Nie nabyła ona natomiast uprawnień, które przysługiwały osobiście J. B. Obecnie obowiązujące przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym przewidują wyłącznie dwa typy stacji kontroli pojazdów tj. podstawową i okręgową. Nie istnieje zatem obecnie możliwość prowadzenia przez przedsiębiorcę stacji podstawowej, któremu udzielono by prawa do przeprowadzania niektórych badań zastrzeżonych dla stacji okręgowej. Jedynie wyjątkowy charakter regulacji przejściowej czyli ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej na zasadzie odstępstwa od obecnie obowiązującego modelu i zgodnie z konstytucyjną zasadą poszanowania praw nabytych umożliwił przedsiębiorcom prowadzącym podstawowe stacje kontroli pojazdów z rozszerzonym zakresem badania dalsze prowadzenie działalności w dotychczasowym zakresie. Regulacja ta dotyczy jednakże tylko i wyłącznie tych przedsiębiorców, którzy posiadali zezwolenie starosty na prowadzenie takiej działalności wydane przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, czyli przed dniem 21 sierpnia 2004 r. Adresatem tej normy jest przedsiębiorca nie zaś przedsiębiorstwo, a ponieważ A. Sp. z o.o. nie posiadała takiego zezwolenia, to przepisy ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej nie mają do niej zastosowania.

Strona w odwołaniu podnosi, że decyzja w sprawie zakresu przeprowadzanych przez stację kontroli pojazdów badań leży w gestii starosty (prezydenta) a nie Dyrektora TDT. Stanowiska tego nie podziela organ II instancji. Dyrektor TDT dokonując sprawdzenia stacji kontroli pojazdów bada spełnienie warunków umożliwiających przedsiębiorcy wykonywanie określonych badań technicznych pojazdów. Dopiero po sprawdzeniu stacji kontroli pojazdów przedsiębiorca, który posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych, może wystąpić do starosty z wnioskiem o wpisanie go do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów, przy czym zakres badań wskazanych w rejestrze powinien wynikać z poświadczenia wystawianego w drodze decyzji przez Dyrektora TDT. Poświadczenie ma ścisły związek z bezpieczeństwem ruchu drogowego i stanowi dowód tego, że działalność podmiotu, któremu poświadczenie zostaje udzielone spełnia wszystkie wymagania określone przepisami prawa i nie zagraża porządkowi publicznemu, to ustawodawca przewidział, że zostaje ono udzielone po sprawdzeniu stacji kontroli pojazdów przez wyspecjalizowaną jednostkę do zadań której, zgodnie z art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321, z późn. zm.) należy wykonywanie dozoru technicznego nad urządzeniami technicznymi. Jednostką tą jest Transportowy Dozór Techniczny, nie zaś starosta (prezydent miasta).

Podniesiony również przez stronę argument, że zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów strona, która nie spełnia wszystkich wymagań określonych w rozporządzeniu, zgodnie z § 21 tego rozporządzenia uznana być musi za spełniającą wymagania do dnia 31 grudnia 2010 r., nie uzasadnia wydania stronie poświadczenia do wykonywania badań o rozszerzonym zakresie. Powołane rozporządzenie określa szczegółowe wymagania techniczne jakie muszą być spełnione w stacji przeprowadzającej badania techniczne pojazdów. W wyniku kontroli przeprowadzonej u przedsiębiorcy stwierdzono niespełnienie wymagań określonych ww. rozporządzeniem w zakresie:

- § 11 ust. 7 pkt 1 lit a - niedostateczna wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego, wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego wynosi 3, 25 m - dla stacji kontroli pojazdów przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t wyposażonych w podnośnik całopojazdowy, wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego powinna wynosić nie mniej niż 4,6 m;

- § 11 ust. 8 pkt 2 - niedostateczna szerokość bramy wjazdowej 3,38 m - szerokość bramy wjazdowej powinna wynosić co najmniej 3,4 m;

- § 12 ust. 2 pkt 1 lit a - nawierzchnia ławy pomiarowej nie spełnia kryteriów dopuszczalnego odchylenia od poziomu, stwierdzono największe odchylenie 5mm/m - dla stacji kontroli pojazdów przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t dopuszczalne odchylenie od poziomu nawierzchni ławy pomiarowej wynosi nie więcej niż 3mm/m;

- § 15 pkt 4 - alarmowy czujnik niedopuszczalnego stężenia tlenku węgla nie uruchamia automatycznie awaryjnego trybu wentylacji - wyposażenie technologiczne stacji kontroli pojazdów powinno obejmować między innymi alarmowy czujnik niedopuszczalnego poziomu stężenia tlenku węgla, który automatycznie uruchamia tryb awaryjny wentylacji.

Mimo nie spełniania przez stronę ww. wymagań, Dyrektor TDT stosując § 21 rozporządzenia, zgodnie z którym stacje kontroli pojazdów nie spełniające wymagań, o których mowa w § 3, 9, 11, 12, § 13 ust. 1 i 2 oraz w § 15 pkt 4, a które w dniu wejścia w życia rozporządzenia przeprowadzały badania techniczne pojazdów, uznaje się do dnia 31 grudnia 2010 r. za spełniające te wymagania. Stosownie do brzmienia tego przepisu termin ważności poświadczenia ustalono do dnia 31 grudnia 2010 r.

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez stronę argumentu, że Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Transportu w swej odpowiedzi na interpelację stwierdził, iż wykreślenie podmiotu z rejestru działalności regulowanej i przekazanie jej nowemu podmiotowi nie powoduje utraty uprawnień jakie nabyła ona na podstawie przepisów dotychczasowych stwierdzono jedynie, że interpelacja nie ma charakteru wiążącego a ponadto powinna dotyczyć tylko sytuacji łączenia się spółek prawa handlowego. Interpretacji przepisów organ dokonuje w drodze decyzji administracyjnej, badając indywidualnie każdą sprawę.

Mając na uwadze powyższe, Minister Infrastruktury postanowił utrzymać w mocy decyzję Dyrektora TDT z dnia [...] listopada 2007 r.

Poświadczenie określające zakres badań, do wykonywania których uprawniony jest przedsiębiorca, jest dokumentem, na podstawie którego starosta dokonuje wpisu przedsiębiorcy do ewidencji przedsiębiorców prowadzących stacje kontroli pojazdów.

Skargę na powyższą decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przedsiębiorca - A. Spółka z o.o. z siedzibą w G.

Strona uważa, że brak było podstaw do odmowy poświadczenia wyposażenia i warunków lokalowych dla podstawowej stacji kontroli pojazdów z rozszerzeniami c,d,e,f i winien on posiadać poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych zarówno w w/w rozszerzonym zakresie, jak i podstawowej stacji kontroli pojazdów A i B, w obydwu zakresach z terminem ważności do dnia 31 grudnia 2010 r.

Skarżący wniósł więc o takie orzeczenie Sądu, które zagwarantuje mu właśnie takie prawa w jego działalności gospodarczej.

Strona skarżąca zwróciła uwagę, iż jako podstawę rozstrzygnięcia strona przeciwna powołała art. 83 ust. 4 ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Na tle tegoż przywołanego w skardze w całości przepisu strona skarżąca stwierdziła, iż to, że obecnie przepisy przewidują tylko wyżej wymienione typy stacji pozostaje poza sporem. Podkreśliła natomiast, że sprawa przedsiębiorcy nie może być rozpatrywana w oderwaniu od ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, umożliwiającej przedsiębiorcom prowadzącym podstawowe stacje kontroli pojazdów z rozszerzonym zakresem badania, dalsze prowadzenie działalności w dotychczasowym zakresie.

Wracając zaś do przytoczonego wyżej art. 83 przedmiotowej ustawy strona skarżąca podkreśliła, że kompetencje Dyrektora TDT polegają na poświadczeniu wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów.

Według strony, w sprawie niesporne jest, że w Krajowym Rejestrze Sądowym strona skarżąca jest tym wpisanym do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów z rozszerzonym zakresem badań (A,B,c,d,e,f). których poświadczenia ( w pkt. II decyzji organu pierwszej instancji) odmawia się przedsiębiorcy wpisanemu w stosowny rejestr.

Skoro organ właściwy do prowadzenia rejestru przedsiębiorców prowadzących stacje kontroli pojazdów wpisał przedsiębiorcę do takiego rejestru i to z zakresem, jak dla przedsiębiorcy prowadzącego podstawowe stacje kontroli pojazdów z rozszerzonym zakresem, to przesądził iż strona może dalej prowadzić działalność w dotychczasowym zakresie (takim, jak pozwalają na to przepisy przejściowe w zakresie dalszego prowadzenia w dotychczasowym zakresie).

Jedynym zatem uprawnieniem organu pierwszej instancji była ocena zgodności warunków określonych w art. 83 ust. 3 pkt 5, a więc wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów i to z zachowaniem ciągłości (zakresu dotychczasowego wedle zezwolenia na prowadzenie działalności wydanego przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy wprowadzającej).

Zgodnie z § 21 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów stacje kontroli pojazdów niespelniające wymagań, o których mowa w § 3, 9, II, 12, § 13 ust. 1 i 2 i § 15 pkt 4 rozporządzenia, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia przeprowadzały badania techniczne pojazdów, uznaje się do dnia 31 grudnia 2010 r. za spełniające te wymagania.

W związku z powyższym strona skarżąca z całą mocą zwróciła uwagę, że uprawnienie to (uznanie stacji do dnia 31 grudnia 2010 r. za spełniające wymagania) przypisuje się nie do podmiotu prowadzącego stację kontroli pojazdów, ale do przedmiotu, a mianowicie do stacji kontroli pojazdów.

Dlatego też strona skarżąca wnosi o doprowadzenie stanu sprawy do takiego, w którym będzie posiadała poświadczenia wyposażenia i warunków lokalowych dla podstawowej stacji kontroli pojazdów z rozszerzeniami c,d,e,f, jak i podstawowej stacji kontroli pojazdów A i B, w obydwu zakresach z terminem ważności do dnia 31 grudnia 2010 r.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o jej oddalenie.

W uzasadnieniu skargi powtórzono w zasadzie argumentację podniesioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a zwłaszcza dotyczącą podmiotowego a nie przedmiotowego charakteru spornych uprawnień, a także kompetencji Dyrektora TDT.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.

Przedmiotem rozpoznania przez Sąd była skarga na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2007 r., którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora TDT z dnia [...] listopada 2007 r. poświadczającej w części I zgodność wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów rodzaju A, B i odmawiającej w części II wydania poświadczenia do wykonywania badań o rozszerzonym zakresie badania c, d, e, f.

Przede wszystkim Sąd nie dopatrzył się naruszenia zaskarżoną decyzją przepisów art. 20 i art.22 Konstytucji RP w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w związku z art. 83 ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Fakt, że zgodnie z art. 83 ust. 2 Prawa o ruchu drogowym działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i musi być prowadzona zgodnie z określonymi w sposób jednolity dla wszystkich stacji w kraju warunkami technicznymi, których spełnienie wymaga poświadczenia odpowiedniego organu, nie może być traktowany jako ograniczenie konstytucyjnej zasady wolności działalności gospodarczej.

Dalej, oczyszczając niejako przedpole należy przypomnieć, że zgodnie z art. 81 ust.1-3 i 8 ustawy - Prawo o ruchu drogowym właściciele pojazdów samochodowych, ciągników rolniczych, motorowerów lub przyczep są obowiązani przedstawiać je do badania technicznego. Pierwsze badanie techniczne jest przeprowadzane przed pierwszą rejestracją (Badaniu temu nie podlega nowy pojazd, na którego typ zostało wydane świadectwo homologacji lub decyzja zwalniająca z obowiązku homologacji, z wyjątkiem taksówki osobowej, pojazdu uprzywilejowanego lub pojazdu odpowiednio przystosowanego lub wyposażonego zgodnie z przepisami o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.). Z kolei Okresowe badanie techniczne pojazdu jest przeprowadzane corocznie, z zastrzeżeniem ust. 4-7 powołanej ustawy. Ponadto ustawa operuje również pojęciem dodatkowych badań technicznych.

Zgodnie z art. 83 powołanej ustawy badanie techniczne jest przeprowadzane przez:

1) podstawową stację kontroli pojazdów - w zakresie:

a) sprawdzenia oraz oceny prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, w szczególności pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska,

b) badań technicznych, o których mowa w lit. a, oraz niektórych badań technicznych, o których mowa w pkt 2, jeżeli stacja posiadała zezwolenie starosty na wykonywanie tych badań wydane przed dniem wejścia w życie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej;

2) okręgową stację kontroli pojazdów - w zakresie badań technicznych określonych w pkt 1 lit. a oraz w zakresie badań co do zgodności z warunkami technicznymi autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h, pojazdu przeznaczonego do przewozu towarów niebezpiecznych, pojazdu przystosowanego do zasilania gazem, pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą (przed rejestracją w kraju), pojazdu zabytkowego, pojazdu marki "[...]", pojazdu, w którym dokonano zmian konstrukcyjnych lub wymiany elementów powodujących zmianę danych w dowodzie rejestracyjnym, pojazdu skierowanego na badania techniczne przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę, pojazdu sprowadzanego z zagranicy i noszącego ślady uszkodzeń lub którego stan techniczny wskazuje na naruszenie elementów nośnych konstrukcji pojazdu, mogących stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, oraz pojazdu, dla którego określono wymagania techniczne w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powołanym przepisem podstawowe stacje kontroli pojazdów wykonują badania pojazdów w zakresie oznaczonym dużymi literami (art. 83 ust. 1 pkt 1 a ustawy), a badania wykraczające poza ten zakres (art. 83 ust. 1 pkt 1 lit b), oznaczone kolejnymi małymi literami, mogą prowadzić jedynie ci przedsiębiorcy, których stacje (przedsiębiorcy) posiadały zezwolenie starosty na wykonywanie tych badań wydane przed dniem wejścia w życie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepis § 21 mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów (które zastąpiło dotyczące tego samego przedmiotu rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 1 lutego 2005 r.) stanowi, iż: "Stacje kontroli pojazdów niespełniające wymagań, o których mowa w § 3, 9, 11, 12, § 13 ust. 1 i 2 i § 15 pkt 4 rozporządzenia, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia przeprowadzały badania techniczne pojazdów, uznaje się do dnia 31 grudnia 2010 r. za spełniające te wymagania." Przepis ten interpretowany jest w ten sposób, że również podstawowe stacje kontroli pojazdów, które miały rozszerzony zakres badań (oznaczonych małymi literami) zachowują prawo do wykonywania tych badań do 2010 r. – o ile prowadzący je przedsiębiorcy posiadali zezwolenie starosty na wykonywanie tych badań wydane przed dniem wejścia w życie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika jednoznacznie, iż – jako zasada – przewidziane są dwa typy stacji kontroli pojazdów: podstawowe i okręgowe. Obecne przepisy nie przewidują – znów jako zasada – możliwości wykonywania przez przedsiębiorcę prowadzącego stację podstawową badań technicznych pojazdów zastrzeżonych dla stacji okręgowych. Tylko wyjątkowo, w ramach ochrony praw nabytych, zachowano taką możliwość (ograniczoną czasowo do 2010 r.) dla stacji posiadających zezwolenie starosty na wykonywanie tych badań wydane przed dniem wejścia w życie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej. Przedsiębiorcy ci musieli jednak posiadać zezwolenia starostów na prowadzenie badań rozszerzonych przed dniem wejścia w życie przepisów powołanej wyżej ustawy.

W związku z powyższym należy zauważyć, że zgodnie z art. 83 ust. 2 Prawa o ruchu drogowym działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów; organem właściwym do prowadzenia rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów jest starosta właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności objętej wpisem (art. 83a ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 5 Prawa o ruchu drogowym stację kontroli pojazdów może prowadzić przedsiębiorca, który m.in. posiada poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów.

Zgodnie z art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321, z późn. zm.), doprecyzowanego następnie w § 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 marca 2001 r. w sprawie nadania statutu Transportowemu Dozorowi Technicznemu (Dz.U. Nr 16, poz. 184), którym kieruje Dyrektor TDT uprawniony do podejmowania określonych decyzji administracyjnych. W myśl powołanego przepisu do zakresu działania TDT należy wykonywanie zadań określonych w art. 44 ustawy o dozorze techniczny, a w szczególności m.in. wydawanie decyzji administracyjnych w sprawach wynikających z wykonywania dozoru technicznego nad urządzeniami technicznymi, o których mowa w pkt 1, a w szczególności:

a) nadających, zmieniających, zawieszających albo cofających przedsiębiorcom uprawnienia do wytwarzania materiałów i elementów do budowy, naprawiania lub modernizacji urządzeń technicznych oraz wytwarzania, naprawiania lub modernizacji tych urządzeń,

b) zezwalających na eksploatację urządzeń technicznych albo wstrzymujących eksploatację tych urządzeń,

c) dopuszczających urządzenia techniczne do obrotu albo wycofujących te urządzenia z obrotu i wstrzymujących ich wytwarzanie.

Zgodnie z art. 83. ust. 4 ustawy – Prawo o ruchu drogowym poświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, wydaje, w drodze decyzji, Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego, po dokonaniu sprawdzenia stacji kontroli pojazdów. Poświadczenie zachowuje ważność do czasu zmiany stanu faktycznego, dla którego zostało wydane, nie dłużej niż przez 5 lat od daty jego wydania.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że poświadczenie jest decyzją potwierdzającą, poświadczającą określony stan faktyczny dotyczący stanu technicznego stacji kontroli pojazdów, co sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy stacja podlegająca sprawdzeniu spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych, do których zalicza się nie tylko wspomniane rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów, ale i np. przepisy techniczno-budowlane (wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2007 r., sygn. akt SA/Wa 1650/07).

Organy orzekające miały w istocie do rozstrzygnięcia w sprawie dwie kwestie: - strony, adresata decyzji, oraz – spełnienia wymagań umożliwiających przeprowadzenie badań technicznych, rozstrzygających o zakresie badań, do prowadzenia których może zostać uprawniona przedmiotowa stacja.

Co do pierwszej kwestii, to w wyroku WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2007 r., sygn. akt 2305/06, zauważono, że oznaczenie strony w postępowaniu "oświadczeniowym" stanowi istotny problem, gdyż Dyrektor TDT często adresuje decyzję do firmy, pod którą prowadzona jest działalność gospodarcza osoby fizycznej. Tymczasem stroną w sposób oczywisty jest właśnie ta osoba fizyczna, prowadząca – jako przedsiębiorca – stację kontroli pojazdów. Obowiązek działania przedsiębiorcy pod określoną firmą wynika z przepisu art. 432 kc i spoczywa na każdym przedsiębiorcy, zarówno gdy jest nim osoba fizyczna, jak i wtedy, gdy jest to osoba prawna.

W powołanym wyroku stwierdzono, opierając się na orzecznictwie NSA, że niewłaściwe oznaczenie strony postępowania – w przedstawionym wyżej kontekście – stanowi istotne naruszenie art. 107 K.p.a. i prowadzi do stwierdzenia nieważności obciążonego tą wadą rozstrzygnięcia.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż w rozpatrywanej sprawie na organach orzekających ciążył obowiązek ustalenia strony prowadzonego postępowania.

W rozpatrywanej sprawie wniosek o wydanie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań, tj. jako podstawowa stacja kontroli pojazdów rodzaju A, B rozszerzonego o badania c, d, e, f, złożyła firma A. Sp. z o.o. z siedzibą w G.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji uznano, opierając się wprost na brzmieniu art. 83 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, że uprawnienia do prowadzenia stacji kontroli pojazdów mają charakter zindywidualizowany, tzn. stanowią prawo podmiotowe, które może przysługiwać wyłącznie osobom fizycznym. W ocenie Sądu brzmienie tego przepisu nie uprawnia do takiego wniosku; przeciwnie, z racji odwołania się do siedziby przedsiębiorstwa, braku karalności członków organów osoby prawnej oraz zatrudnianiu uprawnionych diagnostów wynika, że uprawnienia te mogą być przyznane osobie prawnej, w tym spółce z o.o. Takie też stanowisko zajęły organy orzekające w rozpatrywanej sprawie, uznając konsekwentnie za stronę postępowania i adresata decyzji firmę A. Sp. z o.o. z siedzibą w G. Rozważania na wspomniany temat nie miały zatem wpływu na prawidłowe ustalenie strony postępowania.

Jak można jednak domniemywać, organ odwoławczy, podkreślając indywidualny charakter uprawnienia do prowadzenia stacji kontroli pojazdów, rozpatrywał tę kwestię w kontekście niniejszej sprawy, a zwłaszcza wniesienia przez osobę fizyczną – przedsiębiorcę prowadzącego taką stację tejże stacji w aporcie do spółki z o.o. W tym kontekście Sąd podziela stanowisko organu, iż do spółki wniesiono jedynie substrat materialny stacji, gdyż przyznane przedsiębiorcy – osobie fizycznej uprawnienie administracyjne ma charakter osobisty i nieprzenaszalny.

W konsekwencji A. Sp. z o.o. z siedzibą w G. uzyskała w wyniku swoich działań nowe poświadczenie (w części I) zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów rodzaju A, B; jednocześnie odmówiono jej (w części II wydania poświadczenia do wykonywania badań o rozszerzonym zakresie badania c, d, e, f . Jak wskazano, poświadczenie to nie służy kontynuacji uprawnień uzyskanych z tytułu tego, że stacja posiadała zezwolenie starosty na wykonywanie tych badań wydane przed dniem wejścia w życie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, lecz jest poświadczeniem nowym, wydanym na podstawie przepisów obowiązujących w dacie złożenia wniosku, bez związku z powołanymi wyżej przepisami przejściowymi.

Ta nowa decyzja Dyrektora DTD, wydana i utrzymana w mocy na podstawie przepisów, o których wyżej mowa, uwzględniła już nowe wymagania dotyczące warunków technicznych stacji i na tej podstawie orzekła – właśnie oświadczyła – o zakresie badań technicznych, jakie mogą w niej zostać dopuszczone przez uprawniony organ (starostę). W ocenie Sądu zaskarżone orzeczenie nie wyszło poza granice dopuszczalne prawem, nie kwalifikowało stacji pojazdów, lecz stanowiło jedynie poświadczenia zgodności wyposażenia i warunków lokalowych z wymaganiami odpowiednio do zakresu możliwych do przeprowadzenia w tych warunkach badań technicznych pojazdów.

W tym kontekście podniesiony przez stronę zarzut naruszenia § 21 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów jest również niewłaściwy, gdyż to strona w wyniku działań własnych i współmałżonka doprowadziła do utraty uprawnień wynikających z tego przepisu.

Ponadto oceniając zaskarżoną decyzję Sąd nie stwierdził żadnych innych uchybień, których istnienie powinien uwzględnić z urzędu.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 127, z późn. zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.