Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła /spr./ Sędziowie NSA Stanisław Śliwa WSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi A. O. i W. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę -skargę oddala-

II SA/Rz 140/08

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi W. M. i A. O.-M. jest decyzja Wojewody z [...].01.2008r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę garażu. Decyzja ta zapadła w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z 27.01.2003r. A. O.-M. i W. M. (zwani dalej także "Inwestorami") wystąpili do Starosty Powiatowego o wydanie pozwolenia na budowę przyłącza wodociągowego, kanalizacji sanitarnej, deszczowej, przyłącza gazowego do budynku mieszkalnego wraz z dobudową garażu na działce o nr ewid. 1106 w J. przy ul.P.. Rozpoznając ten wniosek Starosta decyzją z [...].05.2003r. Nr [...] znak [...] odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę na zamiar inwestycyjny opisany we wniosku wskazanym przez inwestorów. Decyzję powyższą zaskarżyli odwołaniem A. O.-M. i W. M., którzy w trakcie postępowanie odwoławczego cofnęli ponadto źródłowy wniosek o wydanie pozwolenia na budowę przyłączy. Rozpoznając odwołanie Wojewoda decyzją z [...].08.2003r. Nr [...] uchylił decyzję organu I instancji w całości, a sprawę przekazał temu organowi do ponownego rozpatrzenia.

Kolejną decyzją z dn.[...].02.2006r. Nr [...] Starosta odmówił A. O.-M. i W. M. zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na dobudowę garażu do budynku mieszkalnego na działce nr 1106 w obr. Nr 7 Zachód w J. przy ul. P. w granicy z działką nr 1105. Odwołanie od tej decyzji wnieśli inwestorzy, rozpoznając je Wojewoda decyzją z [...].05.2006r. Nr [...] utrzymał w mocy tę decyzję. A. O.-M. i W. M. na w/w decyzję wojewody wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej w skrócie: WSA) w Rzeszowie. Rozpoznając tę skargę WSA w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z 10.05.2007r. II SA/Rz 694/06 uchylił opisaną ostatnio decyzję organu II instancji i poprzedzającą ją decyzję Starosty z [...].02.2006r.. W motywach wyroku wskazano, że skargę uwzględniono z powodu uchybień procesowych, polegających w szczególności na braku zapewnienia prawa do czynnego udziału w postępowaniu wszystkim stronom postępowania. Sąd wskazał, że stronami postępowania są m.in. właściciele działek sąsiednich, a to oznaczonych numerami 1105 i 3007, w toku postępowania sądowego ujawniono, że jeden ze współwłaścicieli działki nr 3007 – F. S., do którego kierowano pisma procesowe, w tym zaskarżone decyzje, nie żył już przed wszczęciem postępowania. Nadto organy nie uwzględniły faktu, że w aktach sprawy znajdowały się wyjaśnienia uczestnika M. K., z których jakoby wynikało, że stroną postępowania jest także współwłaściciel działki nr 1105 – K. K..

Prowadząc ponownie postępowanie Starosta wyjaśnił, że K. K. nigdy nie był współwłaścicielem działki nr 1105 w J., a jej wyłącznym właścicielem jest M. K.. Wyjaśniono także, iż współwłaścicielką działki nr 3007 jest M. R. w miejsce F. S.. Decyzją z [...].10.2007r Nr [...] Starosta umorzył postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę przyłącza wodociągowego, kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz gazowego do budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce nr 1106 w J. przy ul.P., z wniosku A. O.–M. oraz W. M.. Postanowieniem z [...].10.2007r. Starosta zobowiązał inwestorów do uzupełnienia wniosku o wydanie pozwolenia na dobudowę garażu poprzez doprowadzenie do zgodności projektu zagospodarowania działki z wymogami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz.690 ze zm., dalej zwane skrótowo: Rwt), w terminie do 15.11.2007r. po rygorem wydania decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę. Inwestorzy w piśmie z 26.10.2007r. zakwestionowali pogląd organu I instancji, jakoby budowa garażu nie była możliwa w granicy ich działki, wywodząc w szczególności, że prawo takie daje im decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nadto stanowisko takie miałby również wyrazić WSA w Rzeszowie.

Decyzją z [...].11.2007r. Nr [...] Starosta odmówił A. O.-M. i W. M. zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na dobudowę garażu do istniejącego budynku mieszkalnego inwestorów na dz. nr 1106 w J. przy ul.P., zlokalizowanego bezpośrednio przy granicy z działką nr 1105. W podstawie prawnej powołano się na art.28, 33 ust.1, 34 ust.4, 36, 35 ust.3 w zw. z art.35 ust.1 pkt 2 Upb, art.104 ustawy z 14.06.1960r. – kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98 z 2000r., poz.1071 ze zm., zwana dalej k.p.a.). Organ przytoczył stan faktyczny sprawy, zwracając uwagę na ograniczenie źródłowego wniosku, z uwagi na umorzenie postępowania dotyczącego budowy przyłączy. W motywach odmowy wydania pozwolenia na budowę wskazano, że dołączony do wniosku projekt zagospodarowania działki, przewidujący zlokalizowanie dobudowanego do budynku mieszkalnego garażu przewiduje, iż garaż ten byłby usytuowany bezpośrednio w granicy z działką sąsiednią – dz. nr 1105. Takie usytuowanie garażu nie spełnia wymogów § 12 ust.6 Rwt. Dla obszaru objętego zamiarem inwestycyjnym obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Miasta J. dla obszaru Śródmieście (uchwalony uchwałą Rady Miejskiej z [...].12.2003r. Nr [...], ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr 12 z [...].02.2004r., zwany dalej "MPZP"). Starosta wyeksponował, że do postępowania w tej sprawie ma zastosowanie norma art.35 ust.1 Upb w brzmieniu ustalonym przez ustawę z 16.04.2004r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane (Dz.U. Nr 93, poz.888) zobowiązująca organ do sprawdzenia przed wydaniem decyzji w sprawie o pozwolenie na budowę m.in. zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, a także wymaganiami ochrony środowiska oraz zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Organ stwierdzając sprzeczność projektu zagospodarowania przestrzennego z przepisami techniczno-budowlanymi, wezwał wnioskodawców do jego poprawienia. Inwestorzy nie uczynili tego w wyznaczonym terminie, nie zgadzając się z poglądem organu, z tego względu zasadna była odmowa wydania pozwolenia na budowę. Odnośnie kwestii uczestnictwa stron w postępowaniu, to wskazane okoliczności dotyczące tego aspektu sprawy w wyroku WSA w Rzeszowie II SA/Rz 694/06 zostały wyjaśnione i udokumentowane w aktach. Starosta wyjaśnił ponadto, że nie może uwzględnić postulatów inwestorów, aby zastosować § 12 ust.3 Rwt w brzmieniu ustalonym po nowelizacji tego aktu, co nastąpiło rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 7.04.2004r. o zmianie rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 109, poz.1156, dalej w skrócie: nowela Rwt z 2004). Przyczyną jest stosowny przepis intertemporalny, nakazujący do spraw wszczętych stosować przepisy w dotychczasowym brzmieniu, tj. sprzed wejścia w życie noweli Rwt z 2004. Treść art.35 ust.3 Upb wobec braku poprawienia wniosku w wyznaczonym terminie w sposób wskazany przez organ, zdaniem I instancji prowadzić musiała do wydania decyzji odmownej.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli A. O.-M. i W. M., wnoszący o jej uchylenie i wydanie pozwolenia na dobudowę garażu. Odwołujący się zarzucili niesłuszność negatywnej dla nich decyzji wywodząc, iż przedstawiony przez nich projekt spełnia wymogi Rwt, albowiem garaż został zaprojektowany zgodnie z przepisami rozdziału 10 działu III, a jego usytuowanie odpowiadać ma treści § 12 ust.6 pkt 1 Rwt. Starosta nadto niesłusznie powołał się na ustalenia MPZP, albowiem nadal wiążąca ma pozostawać wydana w tej sprawie decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu z 6.08.2002r., odnośnie do której nie stwierdzono wygaśnięcia w związku z wejściem w życie MPZP.

Zaskarżoną decyzją Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, powołując w podstawie prawnej art.34 ust.4, 35 ust.1 i 3 Upb, art.138 § 1 pkt 1 k.p.a.. Organ odwoławczy naprowadził, że w postępowaniu przed Starostą usunięto dotychczasowe wadliwości procesowe. Przytoczono treść art.32 ust.4 Upb w aspekcie obowiązków organu architektoniczno-budowlanego rozpoznającego wniosek o wydanie pozwolenia na budowę. Podzielono stanowisko prezentowane w zaskarżonej odwołaniem decyzji, iż zgodność zamiaru inwestycyjnego z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowana terenu jest przedmiotem uwagi organu wyłącznie w przypadku braku planu miejscowego. Z uwagi na objęcie terenu inwestycji obowiązującym MPZP uchwalonym później niż wydana w sprawie decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, starosta prawidłowo ograniczył się do badania zgodności wniosku o wydanie pozwolenia na budowę do kwestii zgodności z ustaleniami MPZP. Powtórzono także argumentację organu I instancji w kwestii braku podstaw zastosowania treści § 12 ust.6 Rwt w brzmieniu ustalonym przez nowelę Rwt z 2004. Lokalizacja garażu nie spełnia wymogów zawartych w Rwt, na sąsiedniej działce nie ma budynku, który przylegałby do granicy działki, w tej sytuacji wezwanie inwestorów do poprawienia projektu było uzasadnione, a brak działania zgodnego z wezwaniem organu prawidłowo skutkował decyzją odmowną. Za niewystarczające organ odwoławczy uznał takie zaprojektowanie garażu, które zgodne byłoby z postanowieniami rozdziału 10 Działu III Rwt.

Skargę na powyższą decyzję wnieśli do WSA w Rzeszowie A. O.-M. i W. M., zarzucając naruszenie art.35 ust.3 Upb, § 12 ust.6 pkt 1, § 102 i 104 Rwt oraz ustawy z 27.03.2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania. Skarżący eksponują, że wejście w życie nowego MPZP w marcu 2004r. nie spowodowało utraty mocy przez decyzję Burmistrza Miasta z [...].08.2002r., a decyzja w przedmiocie pozwolenia na budowę winna się opierać na rozstrzygnięciu wydanym w przedmiocie warunków zabudowy. Zdaniem skarżących wiążąca treść decyzji o warunkach zabudowy oraz treść § 12, § 102 i § 104 Rwt nie pozwalały na jakiekolwiek inne zaprojektowanie garażu, niż tylko w granicy z działką sąsiednią. Skarżący wskazując na istniejące warunki terenowe wywodzą, że garaż może być dobudowany wyłącznie w granicy działki sąsiedniej na pasie gruntu o szerokości 4,45 m.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonej decyzji, wskazując iż zarzuty skargi stanowią w istocie powtórzenie treści odwołania.

Uczestnik postępowania M. K. wniósł o oddalenie skargi, obszernie wywodząc o zasadności stanowiska orzekających w sprawie organów. W szczególności eksponował, iż powoływana przez skarżących decyzja w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wbrew stanowisku inwestorów, nie orzekała o zabudowie w granicy z działką sąsiednią 1105. Na działce tej, której uczestnik jest właścicielem, nie istnieje żaden budynek zlokalizowany w granicy, zatem budowa garażu w taki sposób naruszałaby zasady określone w przepisach Rwt, a ściślej treść jego § 12 ust.6 pkt 2.

Wojewódzki sąd administracyjny zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie skarga podlega rozpatrzeniu przez właściwy wojewódzki sąd administracyjny na podstawie przepisów ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.134 § 1 ustawy z dn.30.08.2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm., zwana dalej Ppsa), zaś podstawowym kryterium kontroli jest zgodność zaskarżonego aktu, z prawem. Sąd uwzględniając skargę na decyzję uchyla ją w całości lub w części, jeśli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art.145 § 1 pkt 1 Ppsa). Sąd stwierdza ponadto nieważność decyzji lub jej niezgodność z prawem, jeżeli zachodzą odpowiednie przesłanki, przewidziane w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego. Oceniając zatem legalność zaskarżonej decyzji z punktu widzenia treści art.145 Ppsa, Sąd doszedł do przekonania, że skarga nie jest uzasadniona.

Przedmiotem kontroli poddana jest decyzja Wojewody utrzymująca w mocy decyzję Starosty, odmawiająca skarżącym zatwierdzenia projektu budowlanego oraz pozwolenia na dobudowę do budynku mieszkalnego garażu, zlokalizowanego w granicy z działką sąsiednią (nr 1105). Zasadniczym motywem odmowy udzielenia pozwolenia na budowę było to, że Inwestorzy nie wykonali w wyznaczonym terminie nałożonych na nich obowiązków, a to w aspekcie poglądu organów administracji architektoniczno-budowlanej, że zaprojektowana dobudowa garażu nie jest zgodna z przepisami Rwt. Organy te eksponując obowiązki spoczywające na nich przed udzieleniem pozwolenia na budowę doszły do przekonania, że wobec faktu wejścia w życie MPZP badać winny zgodność projektu zagospodarowania działki z ustaleniami tego planu, nie zaś z decyzją o warunkach zabudowy. W ocenie wojewody usytuowanie projektowanego garażu nie spełnia wymogów Rwt w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia źródłowego wniosku w tej sprawie. Tę linię rozumowania zwalczają skarżący wywodząc, iż nadal obowiązuje decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydana przez Burmistrza Miasta z [...].08.2002r., a wejście w życie MPZP nie spowodowało stwierdzenia jej wygaśnięcia. Z treści tej decyzji A. O.-M. i W. M. wywodzą, iż decyzja o warunkach zabudowy ustalała warunki na dobudowę od strony północnej. W ocenie Inwestorów analiza treści tej decyzji, przepisów Rwt odnośnie wymogów, jakie powinny spełniać garaże oraz uwzględnienie szerokości własnej działki, a także zlokalizowania wejścia do domu, prowadzić musi do wniosku, że garaż można zlokalizować wyłącznie w granicy z działką sąsiednią – nr 1105.

W ocenie Sądu zarzuty skargi nie są trafne. W aktach sprawy zalega ostateczna decyzja Burmistrza Miasta z dn.[...].08.2002r. Nr [...] ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla dobudowy garażu do budynku mieszkalnego na działce nr 1106 od strony północnej. Wbrew wywodom skarżących decyzja ta nie zawiera jako warunku realizacji dobudowy garażu stwierdzenia, że garaż tan należy zlokalizować w granicy z działką sąsiednia, tj. 1105. Potwierdzeniem braku takiego sformułowania jest prawomocny wyrok WSA w Rzeszowie z 16.06.2005r. II SA/Rz 136/04, jaki zapadł w sprawie ze skargi Inwestorów na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...].01.2004r. SKO [...] w przedmiocie wyjaśnienia treści decyzji Burmistrza Miasta z [...].08.2002r.. W wyroku tym Sąd wskazał, że decyzja o warunkach zabudowy nie rozstrzygała kwestii sytuowania obiektu budowlanego (tj. dobudowanego garażu) przy granicy działki. Oceną Sądu zawartą w cyt. wyroku II SA/Rz 136/05 jest związany Sąd orzekający w niniejszej sprawie, zatem raz jeszcze należy stwierdzić, że decyzja o warunkach zabudowy nie zawierała, wiążącego organy administracji architektoniczno-budowlanej rozpoznające wniosek o wydanie pozwolenia na budowę, warunku zlokalizowania dobudowy garażu w granicy z działką sąsiednią.

Zasadnie organ I instancji przywołał w podstawie prawnej swej decyzji normę zawartą w art.35 ust.1 pkt 1 i 2 Upb w aspekcie obowiązków organu administracji architektoniczno-budowlanej rozpoznającego wniosek o wydanie pozwolenia na budowę. Zgodnie z cyt. przepisami Art. 35.

1.

przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza: 1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, o której mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska; 2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Zgodnie z art.35 ust.3 Upb w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę. Niespornym jest, że w dacie orzekania przez Starostę o odmowie wydania pozwolenia na budowę obowiązywał MPZP, zatem zasadnie organ ten akcentował konieczność sprawdzenia zgodności projektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Kwestia ta nie ma jednak większego znaczenia dla oceny legalności zaskarżonej decyzji, jak i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji. Zdaniem Sądu decydujące znaczenie dla oceny legalności tych decyzji ma sprawa niezgodności projektu budowlanego z przepisami zawartymi w Rwt.

Trafnie organy obu instancji podnosiły, że w sprawie miały zastosowanie przepisy Rwt w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia źródłowego wniosku o wydanie pozwolenia na budowę. Zgodnie z § 2 pkt 1 noweli Rwt z 2004 przepisów Rwt w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem (tj. nowela Rwt z 2004 – uwaga Sądu), nie stosuje się, jeżeli przed dniem jego wejścia w życie został złożony wniosek o pozwolenie na budowę lub odrębny wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i wnioski te zostały opracowane na podstawie dotychczasowych przepisów. Niespornym jest, że wniosek w tej sprawie Inwestorzy złożyli w dn.28.01.2003r. (data wpływu do organu I instancji). Trafnie także organ odwoławczy wyeksponował, że zgodnie z § 12 ust.3 Rwt, przyjmując iż nie zachodzą tu szczególne wymagania wynikające z treści § 12 ust.1, § 13, § 60 i § 271 tego rozporządzenia, odległość zabudowy od granicy działki budowlanej powinna wynosić co najmniej: 1) przy równoległym do granicy sytuowaniu ściany budynku: a) z otworami okiennymi lub drzwiowymi - 4 m, b) bez otworów okiennych lub drzwiowych - 3 m, 2) przy nierównoległym do granicy sytuowaniu ściany budynku - 4 m do najbliższej krawędzi zewnętrznej otworu drzwiowego lub okiennego w ścianach zwróconych w stronę tej granicy oraz 3 m do najbliższego narożnika, ryzalitu lub wykuszu budynku. Zgodnie z § 12 ust.6 Rwt budynek może być usytuowany ścianą zewnętrzną bez otworów bezpośrednio przy granicy działki budowlanej, z zastrzeżeniem ust. 10 oraz § 271 ust. 12 pkt 1 tego rozporządzenia, jeżeli: 1) wynika to z ustaleń decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu bądź 2) na sąsiedniej działce istnieje już budynek ze ścianą usytuowaną bezpośrednio przy tej granicy, a wznoszony budynek będzie: a) przylegał do istniejącego całą długością swojej ściany, b) miał w pasie o szerokości 3 m, przyległym do granicy działki, wysokość i wymiar równoległy do tej granicy, nie większe niż w budynku istniejącym na sąsiedniej działce. Skoro, jak to uprzednio podniesiono, odpada argument, iż lokalizacja dobudowywanego garażu w granicy z działką nr 1105 została narzucona w decyzji o warunkach zabudowy, to w grę wchodziło wyłącznie spełnienie wymogów zawartych w § 12 ust.6 pkt 2 Rwt. W sprawie niespornym jest, że na działce sąsiedniej brak jest budynku, który byłby zlokalizowany bezpośrednio w granicy z działką inwestorów. W tej sytuacji zasadnie uznając, że projekt budowlany przewidujący zlokalizowanie dobudowywanego garażu nie spełnia wymogów zawartych w przepisach Starosta, działając na podstawie art.35 ust.3 Upb wzywał Inwestorów do usunięcia nieprawidłowości, wyznaczając termin ich usunięcia. Skoro Inwestorzy tych wadliwości projektu nie usunęli, istniała podstawa do odmowy udzielenia pozwolenia na budowę. Trafnie zatem organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Podnoszone w trakcie rozprawy sądowo-administracyjnej przez skarżącą A. O.-M. argumenty wskazujące na długotrwałość toczącego się postępowania oraz ograniczoną powierzchnię działki inwestorów nie mogły wpłynąć na ocenę legalności zaskarżonej decyzji. Inwestorzy decydując się na takie, a nie inne zlokalizowanie własnego budynku mieszkalnego na działce Nr 1106 musieli zdawać sobie sprawę z ograniczeń, jakie stwarza takie usytuowanie budynku, zwłaszcza przy zaprojektowaniu od strony z granicą działki Nr 1105 wejścia do tego budynku mieszkalnego, w aspekcie woli umieszczenia na swojej działce dobudowywanego garażu. Przekonanie w tym względzie wzmacnia fakt, że sama skarżąca jako architekt uprawniony do projektowania w sprawach budowlanych dysponuje z pewnością niezbędną wiedzą fachową w tym zakresie.

Z tych przyczyn, działając na zasadzie art.151 Ppsa Sąd skargę, jako nieuzasadnioną oddalił.