Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 12 marca 2008 r. skarżąca I. J. została zwolniona od kosztów sądowych. U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legło ustalenie, iż skarżąca - samodzielnie prowadząca gospodarstwo domowe - jest osobą bezrobotną, a jedynym źródłem jej dochodów jest zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 395,70 zł netto miesięcznie.
W dniu 14 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał w niniejszej sprawie wyrok oddalający skargę, a 19 maja 2008 r. skarżąca złożyła wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczono skarżącej w dniu 30 czerwca 2008 r. Natomiast 18 lipca 2008 r. (data stempla pocztowego), a zatem w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej, skarżąca nadała na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy, w którym żądała zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika (radcy prawnego, adwokata). W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a jej jedyne źródło utrzymania stanowi zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 405,50 zł. Do wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca załączyła kserokopię decyzji Starosty R. z dnia [...] lipca 2008 r. o przyznaniu skarżącej zasiłku dla bezrobotnych w kwocie 405,50 zł netto [...].
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. (dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W tym miejscu podnieść należy, iż skarżąca wnosi o przyznanie prawa
pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika w sytuacji, gdy została już zwolniona od kosztów sądowych postanowieniem referendarza sądowego z dnia 12 marca 2008 r. Tymczasem przyznanie prawa pomocy przed lub w toku postępowania rozpoznawczego obejmuje nie tylko to postępowanie (tj. postępowanie sądowoadministracyjne), ale także postępowanie egzekucyjne (por. art. 243 § 2 p.p.s.a.). Zatem wniosek skarżącej nie będzie podlegał rozpoznaniu w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, a jedynie w zakresie ustanowienia pełnomocnika.
W ocenie rozpoznającego niniejszy wniosek o przyznanie prawa pomocy, sytuacja majątkowa skarżącej nie uległa zmianie w stosunku do stanu jaki istniał w momencie rozpoznawania poprzedniego wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy (marzec 2008 r.). Nie ulega wątpliwości, iż jedyny i bardzo niski dochód skarżącej w postaci zasiłku dla bezrobotnych (aktualnie w wysokości 405,50 zł netto) nie pozwala na poczynienie oszczędności w bieżących wydatkach celem pokrycia kosztów postępowania. Mając na uwadze powyższe, jak również obecny etap sprawy (po wydaniu przez Sąd I instancji wyroku oddalającego skargę) oraz okoliczność, iż skarga kasacyjna w niniejszej sprawie musi być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, stwierdzić należy, że skarżąca nie jest w stanie spełnić żądań finansowych wybranego pełnomocnika, tj. pokryć kosztów zastępstwa procesowego, które z pewnością będą przewyższać koszty sądowe. Z tej przyczyny konieczne jest przyznanie skarżącej radcy prawnego z urzędu w celu stworzenia możliwości odpowiedniej obrony jej interesów przed Sądem.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.
