Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Asesor WSA Jacek Kuza, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Rymarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 maja 2007 r. sprawy ze skargi S.D. na decyzję Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...] nr [...] po rozpatrzeniu odwołania S.D. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...] nr [...] nie stwierdzającą choroby zawodowej tj. uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu wymienionego w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych.

W motywach rozstrzygnięcia Inspektor Sanitarny wskazał, że pomimo udowodnionego wieloletniego narażenia S.D. na hałas przekraczający dopuszczalne normy w miejscu pracy tj. w Kopalniach i Zakładach Chemicznych S. w G., postępowanie diagnostyczno - orzecznicze nie doprowadziło do rozpoznania choroby zawodowej.

Postępowanie w sprawie choroby zawodowej S.D. stanowiło już przedmiot oceny Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyrokiem z dnia 28 czerwca 2005r. sygn. akt II SA/Kr 334/03 uchylił decyzję Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak: [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia chorób zawodowych uznając, iż decyzje te zostały wydane przedwcześnie, bez przeprowadzenia adekwatnego postępowania wyjaśniającego. Sąd wskazał, że orzeczenie lekarskie w oparciu o które organy orzekały nie wskazywało wyraźnie dlaczego tak ogromny hałas w miejscu pracy nie spowodował uszkodzenia słuchu.

W wyniku ponownie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego wydał w stosunku do orzeczenia z dnia [...] nr [...] orzeczenie uzupełniające z dnia [...]., w którym stwierdzono, że rozpoznawany ubytek słuchu nie jest charakterystyczny dla skutków przewlekłego urazu akustycznego i nie wykazuje związku przyczynowego z narażeniem na hałas.

Organ II instancji uznał, że orzeczenie Instytutu spełnia wymogi opinii biegłego w rozumieniu art. 84 kpa, a nadto w piśmie z dnia [...] nr [...] Instytut wyczerpująco wyjaśnił brak związku pomiędzy rozpoznanym u S.D. schorzeniem a narażeniem na działanie hałasu w środowisku pracy. W tej sytuacji ocena Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. że nie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące stwierdzenie choroby zawodowej jest uzasadniona. Brak bowiem rozpoznania przez upoważniony zakład służby zdrowia choroby zawodowej figurującej w wykazie chorób zawodowych.

W skardze do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego S.D. wniósł o uchylenie decyzji Inspektora Sanitarnego z dnia [...] zarzucając, że decyzja została wydana z naruszeniem prawa oraz, że przy jej wydawaniu nie zostały wzięte pod uwagę wszystkie okoliczności faktyczne.

Skarżący podnosi, że organ nie wyjaśnił kwestii oddziaływania czynników niekorzystnych występujących na stanowisku pracy na stan jego zdrowia a także na powstałe w następstwie tego choroby. Zdaniem skarżącego brak podstaw do przyjęcia, że tak znaczące przekroczenia dopuszczalnych norm nie pozostają w związku przyczynowym i nie są jego następstwem. Za niesłuszne i nieprawdziwe uznaje także twierdzenie, że dolegliwości są spowodowane wiekiem i innymi nieokreślonymi okolicznościami.

Ponadto zarzucił, że decyzja odnosi się tylko do wad słuchu a nie zawiera w swej treści odniesienia do innych negatywnych czynników występujących w środowisku pracy tj. wielokrotnego przekroczenia norm stężenia CS2 oraz H2S mg/m3.

W odpowiedzi na skargę Inspektor Sanitarny wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zaprezentowaną w treści zaskarżonej decyzji. Nadto organ podnosi, że zarzuty S.D. są bezpodstawne, gdyż postępowanie diagnostyczno – orzecznicze prowadzone było od 1999 roku i obejmowało narażenie na działanie dwusiarczku węgla oraz na hałas na stanowisku pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga znajduje uzasadnione podstawy, aczkolwiek nie wszystkie podniesione w niej zarzuty zasługują na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1, art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania jeżeli mogły one mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Według zaś treści art. 135 cyt. ustawy, Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

W rozpatrywanym przypadku kontrola sądowoadministracyjna wykazała naruszenie przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Bezspornym w sprawie jest, że zarówno decyzja Inspektora Sanitarnego z dnia [...] jak i decyzja Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nie zawierają rozstrzygnięcia co do całości żądania. Jak wynika z akt rozpoznawanej sprawy S.D. zgłaszał szereg schorzeń, które kwalifikowały go do rozpoznania różnych chorób zawodowych pozostających w związku z jego zatrudnieniem w latach 1978 – 2000 w Kopalniach i Zakładach Chemicznych S. Przeprowadzona przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. ocena narażenia zawodowego z dnia [...]. potwierdziła, że S.D. był narażony w środowisku pracy na działanie dwusiarczku węgla i inne związki siarki w stężeniach przekraczających dopuszczalne normy oraz narażony na hałas w stopniu przekraczającym 9-krotnie normy natężenia hałasu. Postępowanie wyjaśniające dotyczyło całokształtu sprawy mając na celu ustalenie, czy wskazane przez skarżącego schorzenia mogą być rozpoznane jako choroby zawodowe. Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest choćby fakt, że Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w wyniku rozpatrzenia odwołania S.D. od orzeczeń Ośrodka Medycyny Pracy wydał dwa orzeczenia z dnia [...]: jedno o braku podstaw do rozpoznania przewlekłego zatrucia chemicznego pochodzenia zawodowego m.inn. dwusiarczkiem węgla – tj. choroby oznaczonej w wykazie chorób zawodowych pod pozycją "1", oraz drugie o braku podstaw do rozpoznania uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu – tj. choroby oznaczonej w wykazie chorób zawodowych pod pozycją "15". Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 czerwca 2005r. uchylający obie decyzje organów administracyjnych orzekających w sprawie chorób zawodowych oznacza, że sprawa dotycząca zgłoszenia przez S.D. chorób zawodowych powinna być załatwiona kompleksowo z uwzględnieniem wytycznych Sądu, które wiążą organ przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę objęte przedmiotem zaskarżenia rozstrzygnięcie jest niekompletne. W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego a więc żądania strony, zakresu postępowania wyjaśniającego, zgromadzonych dowodów i materiałów oraz porównania z dokonanym rozstrzygnięciem ta niekompletność jest oczywista. Tego uchybienia nie może sanować podnoszona przez organ w odpowiedzi na skargę argumentacja, że postępowanie diagnostyczno-orzecznicze prowadzone było od 1999r. i obejmowało także narażenie na działanie dwusiarczku węgla, skoro rozstrzygnięcie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji nie odnosi się do całości żądania będącego przedmiotem sprawy administracyjnej a uzasadnienie w ogóle pomija ustalenia faktyczne i ocenę prawną w zakresie narażenia na działanie związków siarki.

Reasumując należy stwierdzić, że decyzja Inspektora Sanitarnego z dnia [...] jak i decyzja Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...]. zostały wydane z naruszeniem art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 kpa co uzasadnia przyjęcie, że uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji jeszcze raz poczyni prawidłowe ustalenia w zakresie całokształtu oceny stanu zdrowia S.D. i w oparciu o kompletny materiał dowodowy wyda stosowne rozstrzygnięcie.

Za niezasadny natomiast Sąd uznał zarzut skarżącego odnośnie nienależytego wyjaśnienia braku podstaw do rozpoznania choroby uszkodzenia słuchu wymienionej w pozycji "15" wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65, poz. 294 ze zm.)

Choroby zawodowe stwierdza inspektor sanitarny na podstawie orzeczenia właściwych jednostek służby zdrowia uprawnionych do rozpoznawania chorób zawodowych oraz wyników dochodzenia epidemiologicznego. Powyższe uregulowanie zawarte w § 10 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia wskazuje, że organ wydający decyzję, a następnie również i Sąd jest związany treścią orzeczenia lekarskiego, które ocenia stan zdrowia pracownika i określa, czy rozpoznane schorzenia odpowiadają wymienionym w wykazie chorób zawodowych i mają związek z warunkami pracy. Oznacza to, że organy inspekcji sanitarnej nie mogą wydać decyzji stwierdzającej istnienie choroby zawodowej wbrew lub niezgodnie z orzeczeniem lekarskim, jeżeli zostało ono wydane z zachowaniem norm zamieszczonych w rozporządzeniu, nie jest sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym i nie budzi zastrzeżeń co do przedstawionej diagnozy lekarskiej.

W rozpoznawanej sprawie postępowanie przeprowadzone po ponownym rozpoznaniu sprawy wyjaśniło zastrzeżenia wskazane w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 czerwca 2005r. Kolejne orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego (będącego organem orzeczniczym II stopnia w sprawach chorób zawodowych) z dnia 25.01.2006r. uzupełniające swoje poprzednie orzeczenie z dnia 30.04.2002r. potwierdziło wcześniej zajęte stanowisko z tym, że zostało ono w sposób szczegółowy wyjaśnione i uzupełnione. Zdaniem Sądu orzeczenie to jest więc wiążące dla organów w zakresie oceny stanu zdrowia skarżącego w oparciu o które organy podejmują decyzję co do stwierdzenia choroby zawodowej.

Z podniesionych względów Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c, art. 135 oraz 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), orzekł jak w sentencji.