Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie WSA Wanda Antończyk WSA Dorota Jadwiszczok po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku uczestników D. U. i J. U. o wyłączenie sędziów w sprawie ze skargi H. H., S. W. i S. B. na uchwałę Rady Miasta z dnia 12 czerwca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Bytów postanawia oddalić wniosek o wyłączenie sędziów: Asesora WSA Katarzyny Krzysztofowicz, WSA Jolanty Górskiej i NSA Barbary Skrzyckiej – Pilch ze sprawy sygn. akt II SA/Gd 606/06.

Uczestnicy D. U. i J. U. w piśmie procesowym z dnia 30 kwietnia 2008 r. złożyli wniosek o wyłączenie orzekających w sprawie sędziów: Asesora WSA Katarzyny Krzysztofowicz, WSA Jolanty Górskiej i NSA Barbary Skrzyckiej – Pilch. W piśmie podnieśli zarzuty wskazujące, jak twierdzą, na brak ustawowej gwarancji bezstronności sądu (vide: pismo k. 658). Jak wynika z treści pisma, uczestnicy postępowania zarzucają orzekającym w sprawie sędziom w związku z wydanym wyrokiem naruszenie przepisów art. 54, art. 133 i art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, kwestionują ustalony w uzasadnieniu wyroku stan faktyczny, podnoszą również nieodniesienie się w uzasadnieniu do podejmowanych orzeczeń oraz brak szczegółowej analizy wskazywanych przez stronę dokumentów.

Wymienieni wyżej sędziowie złożyli oświadczenia tej samej treści, w których wyjaśnili, iż nie występują w sprawie żadne okoliczności mogące budzić wątpliwości co do ich bezsztronności (vide: oświadczenia k. 684-685).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego.

Uczestnicy w piśmie z dnia 30 kwietnia 2008 r., składając wniosek o wyłączenie sędziów orzekających w niniejszej sprawie powołują się na art. 20 wymienionej wyżej ustawy (p.p.s.a.), który reguluje warunki formalne przedmiotowego wniosku. Podkreślenia wymaga, że z treści przytoczonego wyżej przepisu art. 19 p.p.s.a. wynika, że jedyną przesłanką wyłączenia sędziego na wniosek strony jest ewentualny brak bezstronności wynikający z istnienia stosunku osobistego, o którym stanowi ten przepis.

Sędziowie, których dotyczył wniosek uczestników wyjaśnili poprzez złożenie pisemnych oświadczeń, że nie występują żadne okoliczności, mogące budzić wątpliwości co do ich bezstronności. Tym samym, w ocenie Sądu, brak jest przesłanki wyłączenia wymienionych sędziów stosownie do treści art. 19 p.p.s.a., bowiem z przytoczonych wyjaśnień wynika, iż nie występuje między sędziami orzekającymi a stronami lub ich przedstawicielami stosunek osobisty, jak również nie zachodzą przyczyny wyłączenia wyjaśnień mocy prawa, określone wyjaśnień art. 18 p.p.s.a. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 sierpnia 1971 r. w sprawie I CZ 121/71 (OSNCP z 1972r., nr 3, poz. 75), a Sąd orzekający w niniejszym składzie stanowisko to podziela, "autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona, która żąda wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego". W ocenie Sądu wniosek strony nie został należycie uzasadniony w świetle art. 19 p.p.s.a., a podniesione w nim zarzuty nie wywołują wątpliwości co do bezstronności wymienionych wyżej sędziów.

Udział sędziów w składzie orzekającym w sprawie, w której zapadł dla strony niekorzystny wyrok, oceniony przez stronę jako błędny, nie jest przesłanką wyłączenia sędziego, o której mówi art. 19 p.p.s.a. Kwestionowanie orzeczeń, jak również ocena pracy sędziego pod katem ewentualnych popełnionych przez niego uchybień przepisom prawa formalnego, albo błędów w stosowaniu prawa materialnego, należy do sądu wyższej instancji w ramach kontroli instancyjnej. Sąd rozpoznający wniosek o wyłączenie sędziego nie bada zasadności i prawidłowości czynności podjętych w sprawie przez sąd orzekający (por. postanowienie Sadu Najwyższego z dnia 28 sierpnia 1996 r., I PO 8/96, OSNCP z 1997 r., nr 4, poz. 59). Jak wynika z okoliczności niniejszej sprawy, zapadły wyrok z dnia 24 maja 2007 r. (vide: wyrok k. 380) doręczony wraz z uzasadnieniem małżonkom U. w dniu 27 lipca 2007 r. (vide: potwierdzenie odbioru k. 488), zaskarżony został w dniu 27 sierpnia 2008 r. skargą kasacyjna sporządzoną przez ustanowionego w sprawie w ramach przyznanego prawa pomocy profesjonalnego pełnomocnika (vide: k. 520). Inne wydane w sprawie, po wyroku, przez asesora, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, orzeczenia (postanowienia) podlegają odrębnemu zaskarżeniu.

Wobec braku uzasadnionych przesłanek do wyłączenia sędziów wymienionych we wniosku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 22 w związku z art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.