Skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata uzasadniając, że jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Wskazał, że jest przewlekle chory na schizofrenię i utrzymuje się dzięki pomocy jego opiekunki M. K. Korzysta czasami z pomocy opieki społecznej, jednakże z powodu choroby nie potrafił uzyskać dodatku mieszkaniowego. Wnioskodawca podał – wyszczególniając opłaty – że miesięcznie ponosi 550 zł, a z powodu braku dodatku mieszkaniowego, jego sytuacja finansowa jest zła i nie stać go ponoszenie żadnych innych opłat.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie, posiada mieszkanie spółdzielcze lokatorskie o powierzchni 43,5 m2, nie dysponuje żadnymi zasobami pieniężnymi ani przedmiotami o wartości powyżej 3.000 euro. Jego jedyny dochód stanowi pomoc ze strony opiekującej się M. K. w kwocie 580 zł.
Do wniosku zostało dołączone zaświadczenie o statusie wnioskodawcy jako bezrobotnego bez prawa do zasiłku, dowody opłat oraz oświadczenie M. K., że nie jest spokrewniona ze skarżącym – jest dla niego osobą zupełnie obcą, a za możliwość zajmowania pokoju w jego mieszkaniu płaci 480 zł. Dodała, że obecnie dopłaca 100 zł do czynszu, gdyż z powodu nasilonych objawów choroby skarżącego nie był on w stanie załatwić dodatku mieszkaniowego. Sprawuje również nad nim opiekę.
Zgodnie z art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, czyli w zakresie całkowitym, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W ocenie Sądu skarżący wykazał powyższą okoliczność. Sąd miał na względzie brak stałego źródła dochodu skarżącego z wyjątkiem kwoty, którą uzyskuje od M. K. oraz stan zdrowia, który utrudnia podjęcie pracy zarobkowej. Zwrócić należy uwagę, że strona egzystuje na poziomie minimum socjalnego, zaspokajając tylko podstawowe potrzeby. Należało również uznać, że poza zainteresowaniem Sądu winna zostać sytuacja majątkowa i finansowa M. K., która oświadczyła, że ze skarżącym nie pozostaje w żadnym związku – opiekuje się nim jedynie jako osobą chorą i płaci za możliwość mieszkania.
Podkreślenia wymaga, że Sąd wziął pod uwagę, iż w sprawie o sygn. I SA/Wr 1494/07, postanowieniem z dnia 29 października 2007 r. zostało skarżącemu przyznane prawo pomocy w całości, natomiast od powyższej daty jego sytuacja finansowa w istocie uległa pogorszeniu ze względu na utratę uprawnienia do dodatku mieszkaniowego, wynoszącego 186 zł.
Mając zatem na uwadze powyższe, należało uznać, ze wnioskodawca nie dysponuje środkami na opłacenie jakichkolwiek kosztów postępowania i dlatego na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
